من اگه برم درک و حتی در اون‌جا بمیرم انگار به تمام آرزوهام رسیدم.

بهت یاد می‌دم تا، نقاشی کنی‌ی‌ی‌
نقاشی لذت داره، اگه بتونی‌ی‌ی‌

نقاشی بکش، لویی‌ی‌ی

الله اکبر چقد خوشگلم😳

من، هر روز جلوی آینه:

داشتم آرشیو اینستاگرامم رو چک می‌کردم که چشمم خورد به یه عکس از سریالی که توی استوری‌م گذاشته بودم. پارسال این موقع‌ها حالم خوب نبود. یعنی اصلاً خوب نبود. با یکی از دوستام قرار شد سریال after life رو ببینیم. اون موقع فکر می‌کردم همه چی تموم شده و من دیگه من نمی‌شم. فکر می‌کردم دیگه اتفاقات خوبی پیش روی من نیست و همه‌ی آدما با من بدن. وقتی سریاله رو تموم کردیم به خودم گفتم به هر چند نفری که بتونم باید معرفی‌ش کنم چون حال من باهاش خوب شد. شاید یکی دیگه هم مثل من بود و بهش نیاز داشت. الآن یه من بهتر از من سال گذشته وجود داره و از پارسال تا حالا هزار تا اتفاق خوب براش افتاده و حالش صد برابر بهتر شده. کاملاً خشنود نیست ولی یه نوری ته قلبش هست. نوشتم که سال بعد اگه چشمم به چیزی خورد بدونم که باید امید داشته باشم.

تا حالا با دیدن کسی که شلوار کردی پوشیده انقدر حالم خوب نشده بود. 😂

یعنی امروز چند نفر سرچ کردن «ابتهاج کیست؟»

بعضی وقتا اصلاً بلد نیستم حرف بزنم. انگار گیر افتادم توی دوره‌ی زبون باز کردن. نکنه برای تو بلد نیستم بنویسم، آره؟ شاید هم واژه‌ای برای احساساتم پیدا نمی‌کنم. واژه‌ای که در خور گره‌ خوردن قلبامون به همدیگه باشه. از راه رفتن بین درختای بلند،‌ وقتی نور تابید می‌درخشیدیم ما با هم، گوش می‌دیم به ساز روح طبیعت،‌ گم می‌شیم با هم، تو این قصر سبز.

برای من، به‌سان آسمان روشن می‌مانی؛
زیبا، پُر نور، امیدوار.

می‌دونید چرا گوشی سامسونگ‌ها باتریشون دیرتر خالی میشه؟ چون کاربرا ازش استفاده نمی‌کنن اصلا.