فیلم خاکستری
سعید راد
نوش آفرین

گاهی ؛ عاشق یک فرد نیستیم ؛فقط میخواهیم او را داشته باشیم مثل یک‌ کلکسیونر.....

تقدیم به جلددوم‌پستچی
و‌بخصوص
قسمت آخر غیرقابل حدس


#کانال_رسمی_چیستایثربی

ادمین کانال خصوصی پستچی
@ccch999

ثبت نام رمان
#نداشتن
آغاز شد

این رمان برای همه گروههای سنی و همه اصناف نیست

اثر خاص از
#چیستایثربی
#چیستا_یثربی


ادمین کانال در تلگرام
@ccch999
واتساپ
09122026792

مهلت هرگز تمدید نمیشود
پایان شهریور

وقتی خداحافظی میکنی؛ لبخند بزن.....هیچوقت نمیدانی آخرین بار است یا نه....بگذار لبخندت در یادم بماند....

#چیستایثربی
#چیستا_یثربی

#مینیمال
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi

استقبال مردم اروگوئه از اجرای یک نمایشنامه ایرانی
——————————
تهران - ایرنا - اجرای نمایشنامه «گرگ در چشم هایش»، نوشته‌ «چیستا یثربی» در خانه فرهنگ شهر پایساندوی اروگوئه با استقبال قابل توجه مردم این شهر مواجه شد.

به گزارش روز جمعه سفارت جمهوری اسلامی ایران در اروگوئه، در نتیجه هماهنگی به عمل آمده میان این سفارت، خانم چیستا یثربی و رائول رودریگز دا سیلوا کارگردان بنام تئاتر اروگوئه، اثر هنری خانم یثربی با عنوان «گرگ در چشم هایش» در خانه فرهنگ شهر پایساندوی اروگوئه (هم مرز با آرژانتین) روز گذشته به روی صحنه برده شد.  

در مراسم یاد شده، پیام خانم یثربی برای حضار قرائت شد و در ادامه ابوالفضل پسندیده سفیر جمهوری اسلامی ایران، ضمن اشاره به تاریخچه تئاتر و برنامه های نمایشی در ایران، برگزاری این قبیل برنامه های فرهنگی را تضمین بخش روابط دوستانه میان دو ملت و دولت ایران و اروگوئه توصیف نمود.  

با توجه به استقبال پرشور مخاطبان اروگوئه ای از اجرای این شاهکار هنری، که برای اولین بار در آمریکای جنوبی تحقق یافته است، مقرر شد اجرای این نمایش طی روزها و هفته های آتی همچنان ادامه یابد.

۲۱ شهریور ۱۳۹۹،‏ ۱۶:۳۳
کد خبرنگار: 832
کد خبر: 84034948
لینک خبر:
https://www.irna.ir/news/84034948/
پایان خبر

پیام چیستایثربی قبل از شروع نمایش پخش شد.

متن پیام نمایشنامه نویس :
#چیستا_یثربی

کلمه ، پیونددهنده ی ملتها و فرهنگهای مختلف است و نمایشنامه بر کلمه استوار است.

نمایشنامه بدنیا میاید تا مردم جهان و فرهنگهای مختلف را به هم نزدیک کند.


رستاخیز ادبیات ؛ در هنر نمایش صورت میگیرد.

پس به احترام این هنر ، باید ایستاد و به پدید آورندگان آن ؛ تبریک گفت و جهانی را آرزو کرد که همه به دنبال کلمه ای مشترک و واحد باشیم؛

کلمه ی نجات....


چیستایثربی

پیام چیستایثربی قبل از شروع نمایش
به مناسبت
اجرای نمابش
#گرگ_در_چشمهایش

توسط کارگردان معروف و بازیگران اروئوگه

#wolf_in_her_eyes

پیام نویسنده قبل از اولین اجرا

کلمه ، پیونددهنده ی ملتها و فرهنگهای مختلف است و نمایشنامه بر کلمه استوار است.

نمایشنامه بدنیا میاید تا مردم جهان و فرهنگهای مختلف را به هم نزدیک کند.


رستاخیز ادبیات در هنر نمایش صورت میگیرد.

پس به احترام این هنر ، باید ایستاد و به پدید آورندگان آن ؛ تبریک گفت و جهانی را آرزو کرد که همه به دنبال کلمه ای مشترک و واحد باشیم کلمه ی نجات.....
چیستایثربی

‏فیلم از طرف چیستایثربی/chistayasrebi

ویدیو خیلی طولانی است
ویژه ی من ساخته اند..
خودش از تاترم ؛ طولانیتر است‌ماشالله
یک‌فیلم است

از فیس بوک‌لود نمیشد
کارگردان _دستیارش و دو بازیگرش
گرگ در چشمهایش

چند دقیقه اول را گذاشتیم
گرچه تااخرش "چیستا چیستا" میکنند و لطف دارند و از من تشکر میکنند.دلم میخواست انجاباشم

#چیستا_یثربی
#چیستایثربی

#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi

گوش دهید لطفا
#چیستایثربی
#چیستا_یثربی
#کانال_رسمی_چیستایثربی
@chista_yasrebi

☝️☝️☝️☝️☝️☝️☝️☝️🌱🌹🌹🌹

پرت کردن میان #گرگها :

این یکی از شیوه هایی بود که سازمان اطلاعاتی و امنیتی #شوروی (کا.گ.ب) برای از بین بردن روشنفکران ، نویسندگان و آزادیخواهان آن کشور اختراع کرد . در این شیوه هیچ نیازی به احضار و دستگیری و بازجویی و شکنجه و زندان و کشتن روشنفکران و اهل قلم نبود . بلکه به شکلی #غیر_مستقیم و نامریی ، در زندگی آنها رخنه می کردند و برایشان گرفتاری ها و مشکلات و سختی ها و بن بست ها و یاس ها و نا امیدی ها و بدبختی های شدید و پی در پی مالی و شخصی و شغلی و روحی و روانی و عاطفی و خانوادگی می ساختند و دشمنان شخصی و شاکی های خصوصی می تراشیدند .
در چنان شرایطی ، فرد مورد نظر بقدری در میان مشکلات و بیچارگی هایش محاصره میشد که دیگر کاری به کار #حکومت و شعر و سیاست و فرهنگ و ادبیات و هنر و هرآنچه در جامعه می گذشت نداشت و آنچنان زیر بار رنج ها و مصیبت های فردی و خانوادگی اش قرار میگرفت که نهایتا" یا دیوانه میشد ، یا #خودکشی میکرد ، یا فرار میکرد ، و یا افسرده و روانپریش میشد و گوشه نشین می گشت. بهرحال به یک طریقی له میشد و از بین میرفت.
در سازمان کا.گ.ب به این مشکلات و بدبختی های شخصی می گفتند گرگها . گرگها هایی که هر انسان شریف و روشنفکر و اهل قلمی را از دنیای گفتن و نوشتن و تفکر و اندیشه به جهنمی از #فقر و بیکاری و ناامیدی و فلاکت و تنهایی و #روانپریشی و راهروهای دادگاه های عمومی و طلبکارهای بی رحم و عشق های شکست خورده و شاکیان وقیح و رذل شخصی و تحقیرهای مدام می کشاندند و نهایتا" او را محاصرهء خود گرفته و تکه پاره می کردند ؛ شیوه "پرت کردن میان گرگها" بقدری کارایی داشت و با چنان دقت و سرعتی جواب میداد که سازمانهای اطلاعاتی و امنیتی کشورها نیز آنرا بکار گرفتند و همچنان با علاقهء بسیار بکار می گیرند .
پرت کردن میان گرگها ، یعنی حذف کردن و سربه نیست کردن #روشنفکران و آزادیخواهان و دیگر نویسندگان و اذهان پرسشگر و وجدان های بیدار و مردان شریف #جامعه ، بی هیچ زحمت و هزینه و دردسری برای حکومتها ... .

#حقیقت | کابوسهای #جورج_اورول اینجا رنگ حقیقت میگرفت ...!؟

دوست مکاتبه ای
داستانی‌واقعی از
#چیستا_یثربی

سال ها پیش یک دوست مکاتبه ای داشتم، هلندی بود.
برای تقویت زبان، در خواستش را برای یک دوست مکاتبه ای از مجله ای خارجی پیدا کرده بودم. شانزده سالم بود.

به هم به انگلیسی نامه می دادیم و هر کدام از فرهنگ و آداب و رسوم خودمان می گفتیم و گاهی برای هم عکس می فرستادیم.

او در کنار کارهای درسی من بود و بیشتر از آن نبود.
خیلی از نامه هایش را هم سگ های بزرگ پدرم در حیاط می خوردند و پاره می کردند و من گریه....

ما همسن بودیم و انگلیسیمان در حد هم بود. او دانشگاه، ادبیات زبان آلمانی را انتخاب کرد.
من سوم‌‌‌‌ دبیرستان، به اصرار پدر، دانشگاه آزاد شرکت کردم. چون زمان ما میشد محصل دو سال آخر بود و دانشگاه آزاد شرکت کرد.
ادبیات زبان انگلیسی قبول شدم.

زمان می گذشت...
ایران جنگ تمام شد..
من و دوست هلندی ام، همچنان به مکاتبه ادامه دادیم.

باز هم، برایم مثل یک تکلیف درسی بود، گرچه اساسا نامه خوشحالم می کرد، اما بیشتر از آن نه...
نباید زیاد وقتم را می گرفت.

سال بعد روانشناسی دانشگاه سراسری با رتبه پنج قبول شدم. یعنی هر دانشگاهی را می توانستم بزنم و هر رشته ی علوم انسانی را.
روانشناسی بالینی الزهرا را زدم.
آن سال فقط الزهرا بالینی عرضه می کرد، آن هم با مدیریت گروه دکتر "کیانوش هاشمیان" معروف، که پدرم خوب می شناخت.
بین فلسفه، حقوق و روانشناسی مردد بودم.
پدرم که از تغییر رشته ی دبیرستانم، برای کنکور ناراحت بود، اصرار داشت حالا که از تجربی به انسانی آمده ام و پزشک نشدم، دست کم روانشناسی بالینی را انتخاب کنم، تا دکترا پیش بروم و مطب بزنم، تا بالاخره مرا در لباس سپید یک درمانگر ببیند.

من‌ آنقدر از نظر ذهنی درگیر علی بودم که اساسا چیز دیگری برایم مهم نبود. کاری که او خواست، کردم.

کتب روانشناسی یکی از اعضای ثابت خانواده ی ما بود.
شبی نبود پدرم از یونگ، فروید، آدلر و فرانکل، حرف نزند.

زمان گذشت...
در ۲۶ سالگی ناگهان متوجه شدم حدود ده سال است به مکاتبه با آن پسر هلندی ادامه می دهم و هنوز هم نامه هایمان رسمیست، عاطفی نیست!

او درباره ی ایران و جریان گروگانگیری سفارت آمریکا کنجکاو بود و فیلم مستند پر خشونتی در این مورد دیده بود. من برایش توضیحاتی می دادم و می خواستم‌ بداند تصاویری که همیشه در تلویزیون می بیند چهره ی واقعی ایران نیست‌!
یا دست کم، همه ی ایرانی ها آنگونه نیستند و حکومت با ملت تفاوت دارد‌.

او از یک خانواده ی پایبند کاتولیک بود.
خانواده ای اخلاقی‌...

چند ماه بعد به طور غیر منتظره ای در نامه از من خواستگاری کرد و گفت: ده سال کافی بوده تا همسر آینده اش را بشناسد و انتخاب کند.

من هرگز به عنوان شریک زندگی و یا حتی ‌مرد، به او نگاه نمی کردم.
فقط دوست مکاتبه ای بود، همین!

به پدرم گفتم...
البته با خنده و شوخی.
فکر نمی کردم پدرم جدی بگیرد.

پدر گفت: بگو ایران بیاید خواستگاری، ببینمش...
برایش هتل می گیریم تا بقیه معذب نشوند.

تعجب کردم!

_راست میگویی پدر؟!

پدر گفت: دست کم یکبار از نزدیک او را ببین که بعدها در عمرت پشیمان نشوی.

برای اونوشتم که پدرم دعوتش کرده است.
هر نامه پانزده روزه می رفت و پانزده روز جواب طول می کشید.

خوشحال شده بود، ولی بعد از دیدن فیلم سفارت و کمی مشورت با فامیل و کشیش کلیسایشان، از سفر به ایران حذر داشت.

نوشت: تو بیا!
و البته منظورش با پول خودم بود.

پدرم خیلی عصبانی شد...

گفت: زمان ما اگر کسی را دوست داشتیم، به خاطر او تا کوه قاف می رفتیم.
یعنی چه می ترسم!
این مرد نیست، بچه ننه است... ولش کن!
من دخترم رو تک‌ و تنها بفرستم هلند...
گیریم آقا از تو خوشش نیامد! اونوقت چی؟
ولش کن....

راستش اصلا در مورد او جدی فکر نمی کردم که ولش کنم!...
گفتم که همیشه برایم نقش یک تکلیف زبان داشت...
پدرم همه چیز را با عاقبت سنجی و هدف خاص در نظر می گرفت...

ارشدم تمام شده بودم.
بلاتکلیف بودم...
از علی خبری نبود، جز چند نامه که در یکی به طور ضمنی نوشته بود فعلا ازدواج، دیگر جزء اولویتهایش نیست.

خانه به دلایلی ناامن شده بود.
کافیست دو نفر در خانه مریض باشند، همه را مریض می کنند.

هیچ‌‌ خلوت خصوصی نداشتم...
پدرم در همه ی کارهای مربوط به خانه و مادرم؛ که طبقه ی دیگری بود، مرا لازم داشت...


ادامه👇👇👇👇
پارت بعد

دوست مکاتبه ای
داستانی‌ واقعی از
#چیستا_یثربی

ادامه از پارت بالا👆👆👆👆

کم کم خسته شدم....
کم کم خستگی آمد...
اما ناگهان به پیشنهاد شارمین بله گفتم!

شاید چون تنها مردی بود که از خانواده و اموالمان، چیزی نپرسید و بار سومی که دیدمش، خواستگاری کرد. بی مقدمه و صریح....

بقیه خیلی از او خجالتی تر بودند و من از مرد خجالتی خوشم نمیامد.

به شارمین گفتم کسی را دوست دارم...

او هم گفت: مهم نیست! من هم کسی را دوست دارم.

بر خلاف آن دوست هلندی، پدرم از قاطعیت شارمین و شتابش، خوشش آمد.
از اینکه نامزدی نمی خواست، مراسم نمی خواست، حتی رهایش می کردی، حلقه هم نمی خواست...
و دست پدرم را بوسید و او را جای پدر مرحومش، پدر جان خطاب کرد.

کاریسمای او به دل پدرم نشست.

از خواستگاری تا آزمایش خون شارمین و آمپول کزاز من و... شاید هشت روز طول کشید.

در دفتر خانه با پالتوی محل کارم، عقد کردیم و پدرم هم سوگوار مادرش بود و مثل شارمین، از جشن و پایکوبی عروسی بیزار...

در نامه ی بعدی به پسر هلندی نوشتم که عقد کرده ام و هرگز فکر نمی کردم در نامه ی بعدی اش، آنقدر عصبانی باشد، آنقدر فحش نثارم کند.
مرا محکوم کند که ده سال فریبش داده ام و مثل یک "بد کاره"، رفتار کرده ام!

ادامه‌👇👇👇👇
پارت بعد

دوست مکاتبه ای
داستانی واقعی از
#چیستا_یثربی

ادامه از پارت بالا👆👆👆👆

یا خدا....
مگر ما به خاطر ازدواج، با هم مکاتبه می کردیم؟

او یک بار نوشت دوست دارد بچه هایش را با تفکر کاتولیک بزرگ کند.
خب من هم تفکر حضرت عباس‌‌‌ و زینب را دوست داشتم...

همه‌ چیز در هم شده بود.
دیگر به او نامه ندادم و او هم نداد.

بعد از ازدواج، باردار شدم، پدر فوت کرد.
من و همسرم آه در بساط نداشتیم و حال مادر بد بود و آنقدر مشکلات زیاد بود که پسر هلندی یادم رفت...

تا چند روز پیش در صفحه ی دوم اینستاگرامم، که قفل است درخواستش را دیدم.
گرچه او هم اکنون، مرد میانه سالیست، ولی فوری از اسم و قیافه شناختم.‌
پذیرفتمش...

در دایرکت عکس بچه ها و خانم رومانیایی اش را فرستاد.
یک دختر و پسر داشت.
خیلی کوچکتر از دختر من. دخترش شاید چهارده ساله و پسرش ده ساله بود.

گفت: چند سال دوست بودیم.
دیر عروسی کردیم.
دیر بچه دار شدیم.

نوشت: بعد از من، او دوست مکاتبه ای اش بوده و خانمش، بخاطر او هلند رفته و چند سالی ازدواج سفید داشته اند.
به عکس بچه‌های بورش در پیست اسکی نگاه می کردم.

پرسید: تو عکس می فرستی؟

عکس دخترم را فرستادم...

نوشت: مثل تو شاهزاده شرقیست!

شاهزاده ی شرقی!....

خنده ام گرفت...
یاد پدر خدا بیامرزم افتادم که میگفت:
این دوست تو در رویا زندگی می کند!

با کمی خجالت عکس شوهرم را خواست.

گفتم: بیست ساله ندیدمش...
عکسم کجا بود؟!

نوشت: من یک خانواده ی گرم دارم...
تو تنهایی، اما به جاش معروفی؟ نه؟!...
درباره ات سرچ کردم.
آفرین...
این‌ همه‌ نمایشنامه نوشتی...
بالاخره به چیزی که‌ می خواستی رسیدی‌.

دوست نداشتم به چت با او‌‌ ادامه دهم...

عکس خانمش را، در حالیکه یک پیتزای بسیار بزرگ پخته بود، برایم فرستاد‌.
پیتزایی برای چندین نفر....
قد یک‌ میز گرد کوچک.

و نوشت: با زن و بچه هایش، خوشبخت است و دوباره نوشت:
تو هم‌ بالاخره معروف شدی...

دیگر داشت حالم به هم می خورد...
چت را قطع کردم، گفتم کار دارم.

یاد کلمه ی" بد کاره" افتادم...

حالا مدام در دایرکت عکس می فرستد.
من سین نمی کنم.

من نه معروفم، نه بچه های مو طلایی خوشبختی دارم که مادرشان پیتزاهای بزرگ خوشمزه می پزد و همه، آخر هفته ها اسکی یا سفر می روند و کاتولیکهای خوبی هستند‌ و تمام دنیا کشورشان را قبول دارد.
نه تنهایی را دوست دارم، نه همسر داشتن را....
آخر همان شد که باید می شد...

من ‌مینویسم، دخترم هست، مادرم هست و غذایم الان دارد روی گاز می سوزد، هیچوقت به آشپزی علاقه پیدا نکردم...

خلوت خصوصی هم ندارم!


#پایان

#چیستایثربی
#چیستا_یثربی
#داستان
#داستان_واقعی
#زندگینامه
#کتاب
#دوست_مکاتبه ای
#کانال_رسمی_چیستایثربی



@chista_yasrebi

https://t.me/joinchat/AAAAADvSdBq1EA_7IHG-jQ

من را در Instagram دنبال کنید! نام کاربری: chistayasrebiofficial
https://www.instagram.com/chistayasrebiofficial?r=nametag