📸 تصویری از مهاجران افغان که به آوندهای گوناگون از جمله فرار از قوانین تروریست‌های طالبان، به ایران پناه آورده‌اند اما به پشتیبانی از تروریست‌های جمهوری اسلامی مشغولند!
زنان ایرانی بی‌حیا نیستند و حق دارند برای انتخاب پوشش خود تصمیم بگیرند. شما مهمان‌های ناخوانده نیز نمی‌توانید برای #زن_ایرانی تعیین تکلیف کنید.
#افکونی_خفه
@C_B_SHAHZADEH
زنان ایرانی بی‌حیا نیستند و حق دارند برای انتخاب پوشش خود تصمیم بگیرند. شما مهمان‌های ناخوانده نیز نمی‌توانید برای #زن_ایرانی تعیین تکلیف کنید.
#افکونی_خفه
@C_B_SHAHZADEH
🔴«تیمسار سرتیپ دکتر مرضیه ارفعی» نخستین بانوی درجه دار ایران.
اولین سرتیپ زن ایرانی «تیمسار سرتیپ دکتر مرضیه ارفعی» بود. وی در سال ۱۳۱۲ به دستور «رضاشاه» با درجه سروانی مشغول به خدمت در ارتش شاهنشاهی شد و این آغاز فعالیت زنان در ارتش شاهنشاهی ایران بود. در سال ۱۳۳۸ بعنوان اولین زن ایرانی به درجه سرتیپی ارتقا یافت و در سال ۱۳۴۱ پس از ۳۰ سال خدمت در ارتش شاهنشاهی از خدمت بازنشسته شد. او همچنین در سال ۱۳۰۸ خورشیدی تحصیلات خود را در رشته طب از دانشگاه استانبول به پایان رساند. تیمسار ارفعی به مدت ۱۹ سال در هنرستان دخترانه به تدریس بهداشت و پزشکیاری پرداخت. وی مدتی نیز در سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی به معالجه بیماران می‌پرداخت. او در تاریخ ۲۳ اردیبهشت ۱۳۵۷ چشم از جهان فرو بست.
@C_B_SHAHZADEH
اولین سرتیپ زن ایرانی «تیمسار سرتیپ دکتر مرضیه ارفعی» بود. وی در سال ۱۳۱۲ به دستور «رضاشاه» با درجه سروانی مشغول به خدمت در ارتش شاهنشاهی شد و این آغاز فعالیت زنان در ارتش شاهنشاهی ایران بود. در سال ۱۳۳۸ بعنوان اولین زن ایرانی به درجه سرتیپی ارتقا یافت و در سال ۱۳۴۱ پس از ۳۰ سال خدمت در ارتش شاهنشاهی از خدمت بازنشسته شد. او همچنین در سال ۱۳۰۸ خورشیدی تحصیلات خود را در رشته طب از دانشگاه استانبول به پایان رساند. تیمسار ارفعی به مدت ۱۹ سال در هنرستان دخترانه به تدریس بهداشت و پزشکیاری پرداخت. وی مدتی نیز در سازمان شاهنشاهی خدمات اجتماعی به معالجه بیماران می‌پرداخت. او در تاریخ ۲۳ اردیبهشت ۱۳۵۷ چشم از جهان فرو بست.
@C_B_SHAHZADEH
دشمنان خاندان ایرانساز پهلوی جزء بی‌آبروترین انسانهای تاریخ هستند. هیچ فرقی هم بین آنها نیست. یکی از یکی لجن‌تر. دیوانگی است اگر برای زدن یکی از آنها به دامان دیگری پناه بردن. هر کس کوچکترین بغض و کینه‌ای نسبت به خاندان پهلوی دارد و مانع بازگشت پادشاهی به ایران است جایی جز زباله‌دان تاریخ در انتظارش نیست. فریب رنگ و لعابهای تازۀ آنها را نخورید. ذاتشان همان کثافاتی‌ست که منجر به نابودی ایران شده است. اتحاد با دشمنان پهلوی بزرگترین اشتباه ملت ایران خواهد بود. کف خیابان فقط و فقط شاه زنده را صدا بزنید تا این اهریمنان از اطراف ایران محو بشوند.
@C_B_SHAHZADEH
@C_B_SHAHZADEH
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
ياد باد آن مهرباني هاي باد
ياد باد آن روزگاران ياد باد
دشت با اندوه تلخ خويش تنها مانده است
زانهمه سرسبزي و شور و نشاط
سنگلاخي سرد بر جا مانده است
آسمان از ابر غم پوشيده است......
یاد باد آن روزگاران یاد باد
#محمدرضاشاه_پهلوی
#قربانت_شوم_پهلوی
🔗 کمپین_بازگشت_شاهزاده (@payandeiranam)
ياد باد آن روزگاران ياد باد
دشت با اندوه تلخ خويش تنها مانده است
زانهمه سرسبزي و شور و نشاط
سنگلاخي سرد بر جا مانده است
آسمان از ابر غم پوشيده است......
یاد باد آن روزگاران یاد باد
#محمدرضاشاه_پهلوی
#قربانت_شوم_پهلوی
🔗 کمپین_بازگشت_شاهزاده (@payandeiranam)
من که بلاکم ولی شما ازش بپرسید :
شغل شریف خودتان چیست؟ آقای مهندس مکانیک، چند روز در عمرسراپا بی مصرفتان کار مهندسی کرده اید؟ شما که از جفنگ گویی در رسانه های جهل ارتزاق می کنید، درباره شغل دیگران چه دارید که بگویید؟
شما که زمان دانشجویی تان به همکاری با انجمن اسلامی دانشگاه گذشت و رزق و روزی تان با ایجاد رعب و وحشت بین دانشجوها تامین می شد، وقت آن نرسیده که دهان مبارک را بیهوده نگشایید؟
*** شاید جوان ترها یادشان رفته باشد انجمن اسلامی دانشگاهها چه بود، ولی ما مسن تر ها که فراموش نکرده ایم.
🔗 Mahnaz Shirali | مهناز شیرالی (@MahnazShirali)
@C_B_SHAHZADEH
شغل شریف خودتان چیست؟ آقای مهندس مکانیک، چند روز در عمرسراپا بی مصرفتان کار مهندسی کرده اید؟ شما که از جفنگ گویی در رسانه های جهل ارتزاق می کنید، درباره شغل دیگران چه دارید که بگویید؟
شما که زمان دانشجویی تان به همکاری با انجمن اسلامی دانشگاه گذشت و رزق و روزی تان با ایجاد رعب و وحشت بین دانشجوها تامین می شد، وقت آن نرسیده که دهان مبارک را بیهوده نگشایید؟
*** شاید جوان ترها یادشان رفته باشد انجمن اسلامی دانشگاهها چه بود، ولی ما مسن تر ها که فراموش نکرده ایم.
🔗 Mahnaz Shirali | مهناز شیرالی (@MahnazShirali)
@C_B_SHAHZADEH
زندگی در این شرایط سخت نیست غیر ممکن است
✍️محمد ماشین چیان
یک کوبایی شاغل با درآمدش نمیتوانست یک لیوان قهوه در هتلِ ملت بخرد. یک بار ناخودآگاه به یک کوبایی تحصیلکرده گفتم: «زندگی با این حال و روز باید سخت باشد.» با ترکیبی از اندوه و چندش پاسخ داد: «نه، سخت نیست. غیرممکن است.»
فیدل کاسترو دیکتاتور کمونیست چند سال پیش در سن ۹۰ سالگی از دنیا رفت. در طول دهه های گذشته بسیاری او را مظهر نظم نوینی در جهان دانسته اند که مردمانش را از سلطه امریکایی ها رهانیده و به سمت خودکفایی پیش رفت. حال آنکه حقیقت چیز دیگری است. حقیقت این است که کاسترو مظهر یک طاعون اقتصادی بود که بر جزیره کوبا نازل شد. نه تحریم امریکا و نه هیچ عامل خارجی دیگری به اندازه تصمیمات و درک غلط او از مفاهیم اقتصادی و پیروی از توهمات سوسیالیستی به زندگی مردم کوبا آسیب نرساند.
در نتیجه سیاستهای سوسیالیستی در تمام دوره کاسترو که قریب به ۵۵ سال به طول انجامید کشور کوبا تقریبا هیچ رشد اقتصادی ای به خود ندید. اتفاقات مثبت و نادری که در عرصه اقتصاد کوبا افتاد نتیجه سهل گیری دستورات و سیاستهای کاسترو بودند
کاسترو ۱۱ میلیون نفر مردم کوبا را در حالی ترک کرد که وضع معیشت و زندگی آنها از زمان روی کار آمدن او بمراتب وخیم تر بود. این در حالی است که در طول دوره حکومت داری کاسترو دنیا با سرعت از سد فقر و گرسنگی گذر کرد و میلیاردها نفر در دنیا از فقر مطلق نجات یافتند.
در زمان به قدرت رسیدن کاسترو به سال ۱۹۵۹ سرانه تولید ناخالص داخلی کوبا ۲۰۶۷ دلار بود. سایر کشورهای امریکای لاتین در آن زمان وضعیت مشابهی داشتند چنان که سرانه اکوادور ۱۹۷۵ دلار، جاماییکا ۲۵۴۱ دلار، پاناما ۲۳۲۲ دلار، و پورتو ریکو ۳۲۳۹ دلار بود. آمار بدست آمده در سال ۱۹۹۹، یعنی چهل سال بعد سرانه تولید ناخالص داخلی کوبا را ۲۳۰۷ دلار نشان میدهد. این در حالی است که در همین دوره سرانه اکوادور به ۳۸۰۹، جاماییکا به ۳۶۷۰، پاناما به ۵۶۱۸ دلار، و پورتو ریکو به ۱۳۷۳۸ دلار رسیده است.باری، امروز کوبا، چهارسال پس از مرگ کاسترو، در قرن بیست و یکم ویرانه ای بیش نیست که در آن جراحان برای گذران زندگی مسافرکشی میکنند.
واقعیت اما چیز دیگری است. در حقیقت کاسترو مردمان کشورش را برای چندین دهه قربانی آزمون و خطای گران قیمتی کرد که معلوم بود کار نمیکند. اما او که در ثروت و رفاه زندگی میکرد نگران مردم فقیر کشورش نبود و همان مسیر را ادامه داد.
در سال ۱۹۹۱ کشور آلبانی که پس از فروپاشی به تازگی از چنگال کمونیسم رها شده بود وضعی بمراتب وخیم تر از کوبای آن سالها داشت چنانکه در ۱۹۹۱ سرانه تولید ناخالص داخلی آلبانی ۱۸۳۵ دلار و سرانه کوبا ۲۵۹۰ دلار بود. در حالیکه کوبای کاسترو به مسیر ویرانگرش ادامه داد آلبانی به اقتصاد بازار روی آورد. در سال ۲۰۱۰، یعنی تنها ۲۰ سال بعد سرانه آلبانی به ۵۳۷۵ دلار رسیده بود.بهترین درسی که از دوران و عملکرد فیدل کاسترو میتوان گرفت این است که سوسیالیسم کار نمیکند و نتیجه ای جز فقر و فلاکت از خود بجا نخواهد گذاشت.
از دیگر کشورهای منطقه هم میتوان درسی جالب آموخت. هرچه کشورها به اقتصاد بازار اقبال بیشتری نشان داده و از اقتصاد برنامه ریزی شده فاصله گرفته اند بهمان نسبت وضعیت معیشت مردم در آنها بهبود یافته است. حتما بین اعداد مطرح شده در این مطلب تنها سرانه ۵ رقمی نظر شما را نیز بخود جلب کرده است. بله، درست حدس زدید، از بین کشورهای مورد اشاره پورتو ریکو بیشترین اقبال را به اقتصاد بازار داشته و در نتیجه اش وضع معیشت مردمانش امروز چندین برابر بهتر از مردمان کشورهای منطقه است.
@C_B_SHAHZADEH
✍️محمد ماشین چیان
یک کوبایی شاغل با درآمدش نمیتوانست یک لیوان قهوه در هتلِ ملت بخرد. یک بار ناخودآگاه به یک کوبایی تحصیلکرده گفتم: «زندگی با این حال و روز باید سخت باشد.» با ترکیبی از اندوه و چندش پاسخ داد: «نه، سخت نیست. غیرممکن است.»
فیدل کاسترو دیکتاتور کمونیست چند سال پیش در سن ۹۰ سالگی از دنیا رفت. در طول دهه های گذشته بسیاری او را مظهر نظم نوینی در جهان دانسته اند که مردمانش را از سلطه امریکایی ها رهانیده و به سمت خودکفایی پیش رفت. حال آنکه حقیقت چیز دیگری است. حقیقت این است که کاسترو مظهر یک طاعون اقتصادی بود که بر جزیره کوبا نازل شد. نه تحریم امریکا و نه هیچ عامل خارجی دیگری به اندازه تصمیمات و درک غلط او از مفاهیم اقتصادی و پیروی از توهمات سوسیالیستی به زندگی مردم کوبا آسیب نرساند.
در نتیجه سیاستهای سوسیالیستی در تمام دوره کاسترو که قریب به ۵۵ سال به طول انجامید کشور کوبا تقریبا هیچ رشد اقتصادی ای به خود ندید. اتفاقات مثبت و نادری که در عرصه اقتصاد کوبا افتاد نتیجه سهل گیری دستورات و سیاستهای کاسترو بودند
کاسترو ۱۱ میلیون نفر مردم کوبا را در حالی ترک کرد که وضع معیشت و زندگی آنها از زمان روی کار آمدن او بمراتب وخیم تر بود. این در حالی است که در طول دوره حکومت داری کاسترو دنیا با سرعت از سد فقر و گرسنگی گذر کرد و میلیاردها نفر در دنیا از فقر مطلق نجات یافتند.
در زمان به قدرت رسیدن کاسترو به سال ۱۹۵۹ سرانه تولید ناخالص داخلی کوبا ۲۰۶۷ دلار بود. سایر کشورهای امریکای لاتین در آن زمان وضعیت مشابهی داشتند چنان که سرانه اکوادور ۱۹۷۵ دلار، جاماییکا ۲۵۴۱ دلار، پاناما ۲۳۲۲ دلار، و پورتو ریکو ۳۲۳۹ دلار بود. آمار بدست آمده در سال ۱۹۹۹، یعنی چهل سال بعد سرانه تولید ناخالص داخلی کوبا را ۲۳۰۷ دلار نشان میدهد. این در حالی است که در همین دوره سرانه اکوادور به ۳۸۰۹، جاماییکا به ۳۶۷۰، پاناما به ۵۶۱۸ دلار، و پورتو ریکو به ۱۳۷۳۸ دلار رسیده است.باری، امروز کوبا، چهارسال پس از مرگ کاسترو، در قرن بیست و یکم ویرانه ای بیش نیست که در آن جراحان برای گذران زندگی مسافرکشی میکنند.
واقعیت اما چیز دیگری است. در حقیقت کاسترو مردمان کشورش را برای چندین دهه قربانی آزمون و خطای گران قیمتی کرد که معلوم بود کار نمیکند. اما او که در ثروت و رفاه زندگی میکرد نگران مردم فقیر کشورش نبود و همان مسیر را ادامه داد.
در سال ۱۹۹۱ کشور آلبانی که پس از فروپاشی به تازگی از چنگال کمونیسم رها شده بود وضعی بمراتب وخیم تر از کوبای آن سالها داشت چنانکه در ۱۹۹۱ سرانه تولید ناخالص داخلی آلبانی ۱۸۳۵ دلار و سرانه کوبا ۲۵۹۰ دلار بود. در حالیکه کوبای کاسترو به مسیر ویرانگرش ادامه داد آلبانی به اقتصاد بازار روی آورد. در سال ۲۰۱۰، یعنی تنها ۲۰ سال بعد سرانه آلبانی به ۵۳۷۵ دلار رسیده بود.بهترین درسی که از دوران و عملکرد فیدل کاسترو میتوان گرفت این است که سوسیالیسم کار نمیکند و نتیجه ای جز فقر و فلاکت از خود بجا نخواهد گذاشت.
از دیگر کشورهای منطقه هم میتوان درسی جالب آموخت. هرچه کشورها به اقتصاد بازار اقبال بیشتری نشان داده و از اقتصاد برنامه ریزی شده فاصله گرفته اند بهمان نسبت وضعیت معیشت مردم در آنها بهبود یافته است. حتما بین اعداد مطرح شده در این مطلب تنها سرانه ۵ رقمی نظر شما را نیز بخود جلب کرده است. بله، درست حدس زدید، از بین کشورهای مورد اشاره پورتو ریکو بیشترین اقبال را به اقتصاد بازار داشته و در نتیجه اش وضع معیشت مردمانش امروز چندین برابر بهتر از مردمان کشورهای منطقه است.
@C_B_SHAHZADEH
مقایسه سرعت وایفای ایران و فلسطین در یک ماه اخیر!
🔹️فهمیدید دیگه!
نت ما از یه کشور جنگ زده چقدر عقب تره...!؟
@C_B_SHAHZADEH
🔹️فهمیدید دیگه!
نت ما از یه کشور جنگ زده چقدر عقب تره...!؟
@C_B_SHAHZADEH
📜 ۲۳ شهریور ماه ۱۳۳۶ خورشيدى قرارداد ساختمان سد بزرگ دِز (با نام اصلى "سد محمّدرضا شاه پهلوى") و همچنین قرارداد اجرای چهار پروژه کشاورزی و صنعتی دربرگیرنده سیم ترابر نیروی برق میان آبادان و اهواز، بنیاد یک کارخانه پلاستیک سازی در اهواز، لوله‌کشی گاز از بخش نفت‌خیز آغاجاری به اهواز، ساختن کارخانه پالایش قند و ایجاد مزرعه‌های نیشکر در اهواز میان مدیر عامل سازمان برنامه و سازمان عمران خوزستان و لی لینتال و کلاب مدیران انستیتوی عمران آمریکا به امضا رسید. هزینه ساختمان سد دز ۵۹،۳۰۰،۰۰۰ دلار برآورد شد.
۱۴ فروردین ۱۳۳۷ قرارداد ساختمان سد دز با کمپانی "موریسن کنودسن " امریکایی بسته شد. این سد در بیست و پنج کیلومتری دزفول و در شهرستان انديمشك بنا می‌شود و بیش از پنجاه میلیون دلار هزینه دارد.
۲ خرداد ماه ۱۳۳۹ قانون راجع به اجازه تحصیل چهل و دو میلیون دلار وام از بانک بین‌المللی ترمیم و توسعه جهت ساختمان سد دز به تصویب مجلس سنا رسید.
۲ شهریور ماه ۱۳۳۹ سخنگوی سازمان برنامه به آگاهی رساند که کارهای ساختمانی راه کوهستانی سد دز، از شاهکارهای مهندسی، به پایان رسید. این راه به درازای پنج کیلومتر می‌باشد که بالای دره دز را به پایین دره جایی که ساختمان سد، بنا شده است می‌پیوندد.
۸ آبان ماه ۱۳۴۰ به فرمان شاهنشاه ساختمان سد دز و بتون ریزی آن در استان خوزستان آغاز شد.
۲۳ اسفند ماه ۱۳۴۱ شاهنشاه سد بتونی قوسی محمّدرضا شاه پهلوی را که ساختمان آن بر روی رودخانه دز پنج سال پیش آغاز شده بود گشودند. این سد بزرگترین سد خاورمیانه و پنجمین سد بزرگ دنیا به شمار می‌رود. ویژگی‌های سد چنین می‌باشد:
درازای بالای سد: ۲۱۲ متر
بلندا از کف پی: ۲۰۳ متر
گنجایش کل مخزن: ۳٬۳۴۰ میلیون مترمکعب
پهنه زیر کشت: ۹۶٬۳۰۰۰ هکتار
تولید برق سالانه: ۲٬۲۰۰ میلیون کیلووات در ساعت
🏗🏭
@C_B_SHAHZADEH
۱۴ فروردین ۱۳۳۷ قرارداد ساختمان سد دز با کمپانی "موریسن کنودسن " امریکایی بسته شد. این سد در بیست و پنج کیلومتری دزفول و در شهرستان انديمشك بنا می‌شود و بیش از پنجاه میلیون دلار هزینه دارد.
۲ خرداد ماه ۱۳۳۹ قانون راجع به اجازه تحصیل چهل و دو میلیون دلار وام از بانک بین‌المللی ترمیم و توسعه جهت ساختمان سد دز به تصویب مجلس سنا رسید.
۲ شهریور ماه ۱۳۳۹ سخنگوی سازمان برنامه به آگاهی رساند که کارهای ساختمانی راه کوهستانی سد دز، از شاهکارهای مهندسی، به پایان رسید. این راه به درازای پنج کیلومتر می‌باشد که بالای دره دز را به پایین دره جایی که ساختمان سد، بنا شده است می‌پیوندد.
۸ آبان ماه ۱۳۴۰ به فرمان شاهنشاه ساختمان سد دز و بتون ریزی آن در استان خوزستان آغاز شد.
۲۳ اسفند ماه ۱۳۴۱ شاهنشاه سد بتونی قوسی محمّدرضا شاه پهلوی را که ساختمان آن بر روی رودخانه دز پنج سال پیش آغاز شده بود گشودند. این سد بزرگترین سد خاورمیانه و پنجمین سد بزرگ دنیا به شمار می‌رود. ویژگی‌های سد چنین می‌باشد:
درازای بالای سد: ۲۱۲ متر
بلندا از کف پی: ۲۰۳ متر
گنجایش کل مخزن: ۳٬۳۴۰ میلیون مترمکعب
پهنه زیر کشت: ۹۶٬۳۰۰۰ هکتار
تولید برق سالانه: ۲٬۲۰۰ میلیون کیلووات در ساعت
🏗🏭
@C_B_SHAHZADEH
افتتاح سد بزرگ دز توسط شاهنشاه محمّدرضا پهلوى در اسفند ماه ١٣٤٢ خورشيدى
"The Dez Dam" ✔️
Officially known as "Mohammad Reza Shah Pahlavi Dam" ✔️
Project Inauguration: 1963 ✔️
By: Shah Mohammad Reza Pahlavi
@C_B_SHAHZADEH
"The Dez Dam" ✔️
Officially known as "Mohammad Reza Shah Pahlavi Dam" ✔️
Project Inauguration: 1963 ✔️
By: Shah Mohammad Reza Pahlavi
@C_B_SHAHZADEH