ایران در جستجوی دموکراسی ۱۳۵۶ - قسمت ۱/۳
قسمت اول مجموعه سه قسمتی ایران در جستجوی دموکراسی ساخته‌ی سال ۱۳۵۶

Iran in Search of Democracy - Part 1/3

#iranhistory #iraninfovideo #iran #history #youtuber #youtubevideo
#shiraz #whiterevolution #mohammad_reza_pahlavi #shah #democracy #1977 #1356
#ایران_قدیم #محمدرضاپهلوی #شاه #انقلاب_سفید #دموکراسی
#تهران_قدیم #محمدرضاشاه #پهلوی #شیراز#اصفهان #تهران

@C_B_SHAHZADEH

ایران در جستجوی دموکراسی ۱۳۵۶ - قسمت ۲/۳
قسمت دوم مجموعه سه قسمتی ایران در جستجوی دموکراسی ساخته‌ی سال ۱۳۵۶

Iran in Search of Democracy - Part 2/3

#iranhistory #iraninfovideo #iran #history #youtuber #youtubevideo
#shiraz #whiterevolution #mohammad_reza_pahlavi #shah #democracy #1977 #1356
#ایران_قدیم #محمدرضاپهلوی #شاه #انقلاب_سفید #دموکراسی
#تهران_قدیم #محمدرضاشاه #پهلوی #شیراز#اصفهان #تهران

@C_B_SHAHZADEH

⚜ #پاینده_ایران
🔻چپ ایرانی منفور مردم🔻

اگر چه خاستگاه #چپ_ایرانی از گروه همت باکو آغاز می شود و تحت عنوان #اجتماعیون_عامیون (سوسیال دموکرات) در نهضت مشروطه نقش مهم و به سزایی داشت، اما با پیروزی انقلاب اکتبر و به قدرت رسیدن بلشویک ها در روسیه، چپ ایرانی تحت تاثیر و گاه نفوذ #مارکسیسم_لنینیسم در حوزه نظریه خوانشی لنینستی و بعدها حتی استالینیستی پیدا کرد و در حوزه عمل بیش از پیش به سندیکالیسم روی آورد. رویکرد #سندیکالیستی، انقلاب و برپایی دیکتاتوری پرولتاریا را یگانه هدف خود می داند.

بنابراین، مسئله فقط این نبود که حزب توده به عنوان مهم ترین حزب مارکسیستی، سرسپردگی بی چون و چرا به اتحاد جماهیر شوروی داشت؛
حتی مسئله این نبود که چپ ها تحت عنوان انترناسیونالیسم، مبلغ نوعی بی وطنی بودند که راه را بر خیانت به میهن می گشود، بلکه مسئله این بود که سندیکالیسم انقلابی، با ایده آلیزه کردن انقلاب، راه را بر هر گونه #اصلاحات تدریجی و در چارچوب #دولت_ملی می بست، تا جایی که وقتی محمدرضا شاه تحت عنوان #انقلاب_سفید به سیاست های سوسیال دموکراتیک رو آورد، چپ ایرانی هم چنان از در مخالفت در آمد و آن گاه که سلاح به دست گرفتند، چون مردم و به ویژه کارگران را همراه خود نیافتند، به سمت #ترور و تروریسم روی آوردند.

چپ ایرانی، همچنین با سطحی نگری و نگاهی ایدئولوژیک حتی قادر نبود جامعه ایرانی و تحولات اجتماعی، اقتصادی را به درستی درک کند، فلذا بی آنکه بداند و بخواهد در #زمین_دشمن (خرده بورژوازی حامی روحانیت و مذهب) بازی می کرد تا جایی که تقی شهرام پس از انقلاب ۵۷ و در مدت اسارتش در زندان رژیم، در دست نوشته هایش ضمن تحلیل انقلاب ۵۷، به تلخی اعتراف می کند که: 
"چپ ایرانی در زمین خرده بورژوازی بازی کرده است و آب به آسیاب دشمن ریخته است."

از دیگر آفات رویکرد سندیکالیستی چپ ایرانی که متاسفانه به زیان مردم ایران تمام شد، رویکرد #اقتدارگرا و #ضددموکراتیک آن بود تا جایی که هیچ گونه نقدی را بر نمی تافت چنانکه در مشاجره قلمی بین مصطفی شعاعیان و حمید اشرف، #شعاعیان به #اشرف می گوید:
"رفیق، الآن که شما قدرت ندارید دهان ها را می بندید، فردا که به قدرت برسید، مغزها را با گلوله خاموش می کنید."
این رویکرد ضد دموکراتیک یا به تعبیر چپها سنترالیسم دقیقا در جهت عکس انقلاب مشروطه قرار داشت و راه را بر خوانش و غلبه اسلام سیاسی #ولایت_فقیه هموار کرد.

مجموعه #اتحاد_ملی_ایران
  ✍ #فرهاد
https://t.me/OmidIranAzad/127914

اما خاندان پهلوی هیچگاه خودرا زیرمجموعه اندیشه ظل الهی نپنداشتند و حس وطن دوستی و ایران دوستی آنان مانع برتری آنها نسبت مردم به میشد.

یکی از شاهکارهای حکومت پهلوی ، تبدیل قوم ‌گرایی به شهروندی بود
هم رضاشاه بزرگ و هم محمدرضاشاه فقید بدلیل حس وطن دوستی و وقف زندگی خود به آبادانی ایران و ایرانی و بدون اولویت بندی به جاه و سمت پادشاهی خود ، مردم را با دیدگاه #شهروندی مینگریستند
دیدگاهی که در هیچکدام از پادشاهان معاصر ایران وجود نداشت و حتی پس از فاجعه ۵۷ این دیدگاه در وجود حاکمان مذهبی نیز کنار گذاشته شد و قوم گرایی یکی از ارکان اصلی حاکمیت در استفاده از گزینه های مشروعیت خود میتوان نام برد که مهمترین آن ، سوء استفاده از قوم گرایی بعنوان بزرگترین تبلیغ برای حضور مردم در انتخابات بود که آخرین آن را میتوان در ریاست جمهوری و کسب امتیاز بالا برای پزشکیان نام برد

حاکمی که اصل و اساس عنوانش با نگرشی برپایه خدمت رسانی باشد و دیدگاه خود را نسبت به مردمش با عنوان رعیت ننگرد ، گامی بزرگ در جهت تجددگرایی و دموکراسی برداشته که این بینش فقط در سلسله پهلوی ها حاکم بود
و #انقلاب_سفید ۱۳۴۱ محمدرضاشاه سند محکمی ست بر این مدعا

وقتی رضا شاه آمد و خواست مدرنیسم را به جامعه‌ ایران تحمیل کند به مرور این را کنار گذاشتند. وبا اونیز به مخالفت پرداختند. چراکه رضاشاه بخوبی به بنیان عدم وقوع دموکراسی پی برده بود و به جرات میتوان گفت با اقدامات عملی او ، رضاشاه یک حاکم ساختارگرا بود .
این مخالفت ها فقط در رابطه با قانون اساسی رخ نداد در مورد تمام قانونگذاری‌های دیگر هم وضع همین بود. مانند قوانین جزایی
اما قانونگذاری مدنی کمتر دچار این امر شد زیرا قوانین جزایی از فقه شیعه اقتباس شده بود.
اگر سخت گیری های رضاشاه نبود نمیتوانستیم تاسالها قانون جدید داشته باشیم و همچنان فقه اسلامی درخصوص بینش جامعه با دیدگاه متحجرانه فرهنگ سازی میشد چون آنها معتقد بودند:
«حلال محمد حلال الی یوم‌القیامة و حرام محمد حرام الی یوم‌القیامة»

زیرا روحانیون معتقد بودند قانونگذاری بدعت است و همه چیز در قرآن و احادیث وجود دارد و مفسرش هم علما هستند.

آنها در کنار سلطنت برای قرن‌ها این مملکت را اداره کرده‌اند و بنابر این همچنان قانون باید قانون اسلام باشد.

در واقع مشروطه مشروعه علیرغم شعار دموکراسی و حقوق مردم سعی برآن داشت که جایگاه دین را در قانون اساسی محکم کند که این امر توسط رضاشاه با هدف شاه برای مردم ، کشور را ازین بحران سازی نجات بخشید

در انقلاب مشروطه که بموجب آن قانون اساسی حاکمیت حکام را که با ابقا مسولیتها همراه میشد بین احتشام السلطنه رییس مجلس و سید عبدالله بهبهانی درگیری شدیدی صورت می‌گیرد

سید بهبهانی می‌گوید شما می‌خواهید عدلیه را هم از ما بگیرید.

علمای مشروطه بی‌جهت طرفدار مشروطه نبودند، درواقع آنها 👈سهم می‌خواستند و این دقیقا در سال ۵۷ تکرار می‌شود

یعنی روحانیت دوره مشروطه کاری به نظریه‌ ولایت فقیه ندارد اما از قدرت سهم می‌خواهد به خصوص در مبحث عدلیه. 
برای همین هم موقع تنظیم متمم قانون اساسی، عدلیه را دو قسمت می‌کنند:

#محاکم_عرفی
که فقط باید در امور سیاسی رسیدگی کند
#محاکم_شرعی
که امور شرعیات می پرداختند

ادامه در پست بعدی👇