این یک داستان نیست؛ داستان‌پردازی در تاریخ‌نگاری از عصر پهلوی

دکتر نیما قاسمی در مقاله خود در شماره سوم «فریدون» به شناسایی خصلت‌های داستان‌پردازانه از تاریخ‌نگاری از دوران پهلوی دست می‌زند.

رویکردی سخت انتقادی که تلاش می‌کند نشان دهد هستی‌شناسی نویسندگان و مورخان چپ‌گرا چگونه تاریخ‌نگاری آنان درباره عصر پهلوی را به داستان‌‌سرایی نزدیک ساخته است. او به عنوان نمونه از همایون کاتوزیان نام می‌برد؛ تاریخ‌نگاری پرکار و علاقمند به محمد مصدق.

نیما قاسمی که دانش‌آموخته فلسفه غرب است، جدای از تاریخ‌نگاران، برخی از نمایشنامه‌نویسان را هم از دستگاه سنجش خود بی‌نصیب نمی‌گذارد.

به گفته‌ی او، یکسانی شگردهایی که روایت نویسندگان چپ را در داستان‌ها و در تاریخ‌هاشان، برساخته است، نشان می‌دهد که تا چه حد تاریخ‌نگاری یک قرن اخیر ایران، خصلت‌های داستان‌پردازی را به خود گرفته، و تا چه حد داستان‌ها، به تاریخ‌نگاری نزدیک شده‌اند.

مقاله را در اینجا بیابید
https://www.fereydoun.org/articles/69394

@fereydoun_magazine

‏طی روزهای گذشته در پی بارش‌های مداوم و سیل‌آسا و سرریز شدن دست‌کم ۴ سد، و به دنبال آن نبود مدیریت بحران، مردم چندین شهرستان در جنوب سیستان و بلوچستان قربانی سیل شده‌اند و فاجعه‌ای انسانی به‌ویژه در شهرستان دشتیاری رخ داده است. در اثر این سیل، صدها روستا که اغلب از مناطق محروم‌تر و فقیرتر سیستان و بلوچستان ⁩هستند و از امکانات خیلی ضعیفی برخوردارند، زیر آب رفته‌اند؛ جاده‌ها، پل‌ها و زیرساخت‌های برق و آب آشامیدنی سالم از بین رفته‌ و محصولات کشاورزی و دام‌های مردم سیل‌زده و خانه‌های گلی‌شان نابود شده است.

‏با وجود الگوی تکراری سیل در ایران ⁩، واکنش رژیم جمهوری اسلامی به این بحران در سیستان و بلوچستان، هم‌چون بحران‌های مشابه دیگر، ترکیبی از بی‌اعتنایی، و ناکارآمدی و بی‌کفایتی ذاتی این رژیم بوده؛ به طوری که حتی از دادن سوخت به خودروهای شخصی که کمک‌های مردمی را به مناطق سیل‌زده می‌بردند خودداری کرده است.

‏در چنین شرایطی، از تک‌تک هم‌وطنان درخواست می‌کنم که به هر طریق ممکن به مردم سیل‌زده در دشتیاری ⁩ و دیگر نقاط سیستان و بلوچستان کمک کنند؛ که ما ملت ایران جز یکدیگر یار و یاوری نداریم.

@OfficialRezaPahlavi

یک دهیار منطقۀ کنهانی‌کش در سیستان و بلوچستان می‌گوید کشاورزان در این منطقه تا روز قبل از سیل اخیر مشغول جبران خسارت‌های سیل ۴ سال گذشته بوده‌اند، که سیل تازه رسیده و همه را بر باد داده است.

این دهیار به مسئولان می‌گوید به جای جبران خسارت‌ها به دنبال به‌ وجود آوردن زیرساخت برای جلوگیری از حوادث مشابه باشید «نمی شود که هر چهار سال سیل بیاید و هر آنچه داشتیم از بین ببرد»
@C_B_SHAHZADEH

کاش صداوسیما وقتی هر روز یکیو میاره که از تجربه نزدیک به مرگش و تونل نور و اینا بگه یه بارم به آدم متخصص اینکار دو دیقه وقت بده که جواب علمی بده بهشون
@C_B_SHAHZADEH

خیلی جالبه! بانک مرکزی شمش طلا را به قیمت دلار بازار آزاد از مردم می‌خرد و سکه طلا را ضرب کرده و به قیمت دلار ۹۳ هزار تومنی به مردم می‌فروشد و تازه مالیات هم روش می‌گیرند!

‏حالا خوبه اینا قیمت دلار بازار آزاد را قبول ندارند و دنبال دلار زدایی هستند ! :))

@C_B_SHAHZADEH

رهبر من آن شاهزاده ایست که در برابر چشمش پرپر شدن پدرش که عاشق ایران بود را در غربت دید و گلایه نکرد.
همان مردی که نزدیکترینهایش را ترور کردند و سربازان وطنپرستش را در برابر جوخه های اعدام گذاشتند. اما ترحم کسی را انتظار نکشید.

همان انسانی که در غربت مرگ برادر و خواهرش را دید اما تقاضای غرامت میلیونی نکرد.

رهبر من خانواده اش هر سال در راهپیمایی ۲۲ بهمن شرکت نمیکنند که ۲۲ بهمن برای او خاطره اعدام عزیزانی چون سپهبد جهانبانی هاست.

رهبر من از جنس #رضاشاه_بزرگ است. که با تمام نامهربانی ها از ایرانی هیچگاه بد نگفته عشقش به ایرانی نام خانوادگی اوست.

رهبر من #شاهزاده_رضا_پهلوی است

🔗 آخوندِ مرده (@AkhoondeMorde)
@C_B_SHAHZADEH

🔴 مستند نافرمانی های مدنی - #صربستان قسمت یکم

#KingRezaPahalvi
#CutTheRope

@C_B_SHAHZADEH

🔴 مستند نافرمانی های مدنی - #صربستان قسمت دوم

#KingRezaPahalvi
#CutTheRope

@C_B_SHAHZADEH

🎖️🏛️

جشن فرهنگ و هنر در ۴ آبان ماه ۱۳۴۷ گشایش یافت. هدف این جشن شناختن و شناساندن فرهنگ و هنر در شهرها و روستاها تا ژرفای اجتماع برای آسان کردن تصمیم گیری و گسترش فرهنگ و هنر در راستای انقلاب شاه و مردم بود. این جشن در چند سال نخست دو هفته طول می‌کشید ولی کم کم به زمان آن افزوده شد و از ۴ تا ۳۰ آبان ماه جشن فرهنگ و هنر در شهرهای گوناگون کشور برگزار شد. برگزاری کنگره تاریخ و فرهنگ ایران، سمپوزیوم باستانشناسی، همایش برای دشواری‌های آموزش فرهنگ در روستا، برگزاری هفته کتاب، گفتگو و سخنرانی درباره شاهنامه، گفتگو و سخنرانی درباره زبان پارسی، نشست‌های چکامه خوانی، موسیقی، برگزاری نمایشگاه‌ها، گشایش موزه‌ها، برنامه‌های سپاس و بزرگداشت از پژوهشگران ایرانی از جمله کارهای بود که در جشن فرهنگ و هنر به آنها پرداخته می‌شد. برانگیزاندن مردم به کتاب خوانی و آشنا شدن به فرهنگ غنی کشور و شناساندن تاریخ کهن ایران از کارهای ارزنده شورای عالی وزارت فرهنگ و هنر در چهارچوب این جشن‌ها بود.

تاریخچه:
در روز ۶ تیر ماه ۱۳۴۶ قانون تأسیس شورای عالی فرهنگ و هنر از سوی وزیر فرهنگ و هنر به مجلس شورای ملّی داده شد و از مجلس شورای ملّی گذشت. بر پایه این قانون از این پس پروانه بنیان هر گونه سازمان آموزشی و هنری از دوره دبستان، دبیرستان، عالی و تصویب آیین نامه‌های آن و هم چنین بررسی و تصویب برنامه‌های آموزشی دبستان‌ها و دبیرستان‌ها و برآورد ارزش مدرک آموزشی و امتیازهایی که کسان از خارج از کشور در رشته‌های هنری به دست می‌آورند از کارهای این شورا می‌باشد. افزون بر این، برگزاری هر گونه جشنواره یا فستیوال، کنگره، نمایشگاه و مسابقه و یا هرگونه جشن و آیین بزرگداشت و یادبود درباره امور فرهنگ و هنر از کارهای شورای عالی می‌باشد. هدف بنیان شورای عالی فرهنگ و هنر هماهنگی در پروژه‌ها و برنامه‌ها و کارهای فرهنگی و هنری کشور و برقراری همکاری نزدیک میان سازمان‌های فرهنگی و هنری می‌باشد. ریاست این شورا با فرهنگ و هنر خواهد بود. وزیر آموزش و پرورش، وزیر اطلاعات، رییس فرهنگستان ایران، رییس دانشگاه تهران، دبیر کل شورای فرهنگی سلطنتی و ۸ تا ۱۴ نفر از فرهنگیان و هنرمندان برجسته کشوری که به پیشنهاد وزیر فرهنگ و هنر با فرمان همایونی به هموندی شورای عالی فرهنگ و هنر برگزیده می‌شوند. آیین نامه‌های اجرایی قانون شورای عالی فرهنگ و هنر پس از تصویب شورای عالی پیاده خواهد شد و وزارت فرهنگ و هنر مأمور اجرای این قانون می‌باشد.


@C_B_SHAHZADEH