لذتی که در petty بودن هست در ارتباط سالم نیست متاسفانه. 😔
چرا؟ چون برای بعضی از ما، سالم بودن انرژی می‌بره؛ وقتی ریشه‌هات مدت زیادی مجبور بودن در محیط ناسالم رشد کنن...
در نتیجه وقتی باهاتون سالم رفتار می‌کنیم واقعاً براش زحمت کشیدیم. توقع تشکر نداریم (ندارم) ولی حس خوبیه که دانسته بشه اینکه "برای این رفتار انرژی گذاشته شده." ✨🌱

🌿࿔️Soliloquy;
— 01/02/2024
ولی توی گنشین زندگی قشنگ جریان داره‌ها! یه جا میری یکی روی بالکن داره چنگ می‌زنه، اونورتر یکی داره از دریاچه آب برمیداره تا به عنوان آب جادویی بفروشه، اونورتر خرابه‌های باستانی و یه اژدها هست، بعدتر می‌رسی به دروازه‌های لیوئه و اگه شب باشه فانوس‌ها روشنن و بین کوه‌هایی که توی ابرن گم میشی، بین خدایان عجیب‌شون که شامل یه اژدها، گوزن و درنا می‌شن چرخ می‌زنی، داخل چاله‌ی سیاه کَزم سقوط می‌کنی در حالی که بالاتر به مقبره‌ی سربازانِ مرده در کزم سر زدی، از بالای وانگشواین به شیائو فکر می‌کنی و محض خوشی از آسانسورش بالا میری. پایین‌تر توی نقشه اینازوماست. اینجا یکی مشغول شمشیربازیه، یکی حافظه‌اش رو از دست داده، یکی عاشقه، یکی داره فرار می‌کنه، یکی وسایل آتیش‌بازی می‌سازه، ماشین‌ها بهت حمله می‌کنن، یکی داره کتاب می‌فروشه، بعد میری بالا کنار ساکورای بزرگ، یه سری به مقبره‌ی اونی می‌زنی که جرئت کرد صاعقه رو به مبارزه بطلبه، به جزیره‌ی مه‌زده میری و پسری که زمانی اونجا لالایی می‌خوند رو یادت میاد، اونورتر معبد و گربه‌های عجیب هستن. بعد بالاتر توی نقشه، سومروئه. جنگل قارچ‌ها و پری‌ها و آناراناها و موجودات عجیب، یه درخت بزرگ که بوی غذاهای عربی میده و یه جنگل که توش یه موجودی مشغولی پرواز کردنه، بعد از یه دیوار چوبی رد میشی تا به شن‌ها برسی و یه چیزی شبیه اهران ثلاثه‌ی مصر می‌بینی و حین گشت زدن به آدم‌هایی می‌خوری که مشغول زندگی کردنن. بعد از همه‌ی اینا، زیر تموم شن‌ها، جایی میری که همه آرزوش رو دارن! یه جای سبز که ابدیت توش قفل شده. بعدش که از همه جک و جونورهای بیابون رد شدی، یهو یه شهر هست که از سطح آب بالاتره و اطرافش آبشاره. مردم اینجا نمایش می‌بینن، حرف می‌زنن، غذا می‌پزن، کارگردان و عروسک‌سازن، موجودات عجیبی توی دهکده‌ی‌ کوچیک‌شون نشستن، یه دختر نقاش، موجوداتِ زاده‌ی آب دنبال شاهزاده‌ان. دورتر کلی خرابه هست، یه بندر آروم برخلاف بندرِ سومرو. میری زیر آب، خنک میشی، حتی فک‌ها هم دارن زندگی می‌کنن و صداهای بامزه‌ای میدن، با اون موجودات عجیب که شبیه نوویلتن بازی می‌کنی، رقص دو تا ربات رو می‌بینی، موجودات جادویی زیر آب، زیر آب، موسیقی‌ها، گرامافون‌های کنار صندلی. بعدش یاد شهربازی عجیب میفتی که توی یه قوطی بود…
یه جایی وسط نقشه هم دهکده چای پیداش می‌شه! پر از قوری و مه و گیاه‌های معطر و چای و روستاهایی که مردم توشون چای می‌کارن و می‌چینن، مقبره‌های زیر زمین و موجودات مه‌آلود و بزهای کوهی و کوه و پل‌های چوبی و ماهی‌های طلایی.
بله! حتی توی یه بازیِ ظاهراً معمولی هم زندگی این شکلی جریان داره؛ بعد ازم می‌پرسه چرا فکر می‌کنی واسه‌ی این جهان نیستی و باید دنبال دنیایی بگردی که ازش اومدی؟ DuUde!

مال من که آره...

از شدت خستگی از چشمام اشک میاد واقعا کاش امروز اون ماشینه که میاد پست برق رو درست میکنه و هر سری 4 ساعت برق میره، امروز بیاد...

این یکی دو روز و روزمرگی هاش خیلی به این نتیجه رسیدم که اگر وقتی به کسی فکر می کنید، نمیتونید در حداقل یک کلمه با خودتون فکر کنید چی دوست داره یا چی وصفش میکنه، واقعا به اندازه کافی بهش نزدیک نیستید...

دچار به سنگینی قلب...

دلم میخواد کل چنل‌ها و گروه‌های تلگرام رو‌ آرشیو کنم و از سکوت لذت ببرم ولی می‌ترسم یه اتفاق مهم بیفته که لازمه بدونم و بی خبر بمونم 🫤

.

Infinite-

•| #WatchWithMe

:»

خب، ضعف و ناله و مخفی شدن کافی. فعلا تا یک ساعت فقط کار کار کار ✅

صدای کاوه میاد از این جملات...

When he says "This puzzle" he means "me"

•| #ReadWithMe #MyShips

تو انیمه fairy tail یه شخصیت بود به اسم Angel (فکر کنم) که قدرت زیادی داشت. یه سری سکه بوجود می‌آورد و مثلا می‌گفت برای انجام فلان کار ۳ تا سکه می‌ذارم. بعدا در طول داستان معلوم شد که این سکه‌ها سال‌های عمرش هستن. در ازای کم کردن عمرش به خواسته‌هاش می‌رسید. 🪙

اون روز برای امیلیا می‌گفتم از وقتی بچه بودم و حتی قبل از دیدن Fairy tail وقتی کسی از دوستانم ناراحت بودم با خودم می‌گفتم خدایا چند روز/ماه/ سال از عمر من کم کن ولی اون مشکل رو حل کن لطفاً. البته بعداً برام روشن شد خداوند تو بخشندگیش بخشنده‌تر از اونه که بخواد برای اجرای چیزی از رو زندگی من چیزی کم کنه و اگرم کاری حکمتش نیست که انجام بشه، اصرار بیهوده فقط نتیجه رو خراب می‌کنه... ولی خب آره. وقتی به مشکل میخورم یا گره بدی توی مسیرم می‌افته همیشه اولین چیزی که میذارم وسط خودمم. 🪢

نمی‌دونم این حس عدم مراقبت یا اهمیت به خود از کجا میاد... ولی واقعا برام راحت‌تره عذاب بکشم تا دیگران رو در عذاب کشیدن همراهی کنم، درد کشیدن شون رو تماشا کنم و کاری ازم برای کمک برنیاد، مثل این نوشته، حس می‌کنم اگر حداقل خاکستر بشم تو مدت سوختنم چند نفری گرم شدن...

•| #Mia 🐱

Staring at the ceiling in the dark
Same old empty feeling in your heart
'Cause love comes slow, and it goes so fast
Well, you see her when you fall asleep
But never to touch and never to keep
'Cause you loved her too much, and you dived too deep

[ #Music 🛹 ]

می‌دونید چی اذیتم می‌کنه؟ اینکه حالا با هر نیتی، {چه جلوگیری از گیر دادن بیشتر، چه بچه‌ی خوبی بودن} کاری که برامون سخته، برای پدر و مادرها انجام میدیم ولی اگر از کیفیت کار، مقدار زمانش و یا حتی همین طوری تصادفی با یه نکته‌ایش حال نکنن نه تنها حساب نمیارنش، بلکه نتیجه نهایی بدتر از انجام ندادنش میشه.
یعنی هم کاره رو کردی، وقت و... رو گذاشتی، هم به نفعت نشده هم انگار بدهکار هم شدی. 😊✨

امروز نینی‌ترین نسترن دنیا رو دیدم و کله‌اش را ناز نمودم. 🌱 اونم اینو بهم داد. توش نوشته هم داره ولی شخصی است ☺️