در راستای این سخن ونته، مدت ها بود منتظر بودم این عکسه رو یجا استفاده کنم...😌

میدونم باید بنویسم... و فقط دارم با گنشین ازش فرار میکنم. به دی که دیگه این جور وقت هایی که نوشتن رو دوست دارم، گنشین هم بهم نمی چسبه ولی فکر اینکه بنویسم و خوب نشه و ناامید بشم خیلی بده

من کلا از بچگی، بخاطر علاقه مامان به تاریخ و زندگینامه های افراد مختلف، خیلی تاریخ میخوندم و دوست داشتم. از داستان های تاریخی خیالی گرفته تا زندگی نامه های واقعی... ولی بازم الان که دارم برای 7 گناه، بیشتر وارد تاریخ هایی میشم که کمتر اتفاقات پر سر و صدا توشون افتاده، کلی چیز جالب کشف میکنم. کلی سلسله های کوچیک که اونقدر مهم نبودن که تو کتاب های تاریخی بیان اما اسم و قصه های خوبی دارن.

همین.

فقط میم هایی که سالاد از Boyfriends استخراج میکنه>>>>>

اصلاحیه بهش زدم شد 22 صفحه... تازه، الان محاوره و کتابیش قاتی پاتیه و واقعا دیگه حال و حوصله درست کردنش رو ندارم 😢😓😭

اینبار یوکا منو یافته 🐱

انیمه: Suzume's Door-locking

•| #WatchWithMe

رای بدید که امشب نظرسنجی رو می‌بندم که بنویسمش 😌

از اینکه نشون میدم حالم خوب نیست ولی کاری از کسی برنمیاد، ولی مجبورم بابت تلاش شون برای کمک ازشون تشکر کنم متنفرم...
چون حس می‌کنم آدم دو رویی هستم. برای اینکه لطف و توجه شون رو جبران کنم باید وانمود کنم موثر بوده... و اگرم این کار رو نکنم، طرف دفعه بعدی میخواد بگه به جهنم که حالت خوب نیست. اون دفعه کمکت کردم یه تشکر نکردی فقط ناله هاتو میاری واسه ما...

و این بدترین حس دنیاست.

موهای جین :»

رفت پیش اون پول هایی که هرماه نمی‌دونم چه بلایی سرشون میارم...