من همیشه همه‌ کارام رو تو زندگیم مخفیانه و مثل‌ مجرم ها انجام دادم. چرا؟ چون مامانم نمیخواست.
یادمه ابتدایی که بودم کلاس چهارم اینا دم در مدرسمون لواشک و باقالی میفروختن و همه بچه ها هم میخریدن ولی مامان من همیشه بهم میگفت هیچوقت ازشون خرید نکن چون کثیفن ، من هم با عذاب وجدان و فقط هر چند وقت یک بار میخریدم و همیشه سریع توی راه برگشت میخوردمش که یه وقت نفهمه...
یادمه کلاس سوم که بودم یه سوپر مارکت اونور خیابون خونمون بود و بعضی وقتا عرفان ازش خوراکی میخرید ولی من اجازه نداشتم برم چون مامانم میترسید از خیابون رد شم. پس اون کار رو هم یواشکی و با ترس و عذاب وجدان انجام میدادم... دوستامو یواشکی بردم خونمون ، یواشکی بیرون رفتم ، یواشکی خیلی چیزای معمولی مثل دستبند برا خودم میخریدم(از نظر مامانم فقط هدر دادن پول بود) ، یواشکی رمان میخوندم ، یواشکی کتاب خریدم ، یواشکی دوستامو دیدم ، یواشکی گریه کردم ، یواشکی خندیدم و برای هر کاری که توی زندگیم کردم عذاب وجدان داشتم و دارم انگار که هر بار دارم یه جرم مرتکب میشم.
همیشه ی خدا استرس دارم که نکنه یه روز مامانم بفهمه امروز پیش دوستام بودم ، نکنه کتاب جدیدایی که گرفتم رو ببینه ، نکنه بره سراغ کشوهام ، نکنه دوباره دفترا و نوشته هام رو بخونه ، نکنه بفهمه فلانی اومده بوده خونمون ، نکنه دیر برسم خونه و هزاران فکر و خیال دیگه...
دلم برای خودم میسوزه. خیلی دلم برای خودم میسوزه که توی زندگیم خیلی چیز هارو حتی تجربه نکردم ولی از نظر خانواده ام همیشه بچه ی "بدی" بودم... با اینکه حتی نصف کارهایی که کردم رو نمیدونن هنوز از نظرشون دختر 'خرابی' هستم.

در راستای این سخن ونته، مدت ها بود منتظر بودم این عکسه رو یجا استفاده کنم...😌

میدونم باید بنویسم... و فقط دارم با گنشین ازش فرار میکنم. به دی که دیگه این جور وقت هایی که نوشتن رو دوست دارم، گنشین هم بهم نمی چسبه ولی فکر اینکه بنویسم و خوب نشه و ناامید بشم خیلی بده

من کلا از بچگی، بخاطر علاقه مامان به تاریخ و زندگینامه های افراد مختلف، خیلی تاریخ میخوندم و دوست داشتم. از داستان های تاریخی خیالی گرفته تا زندگی نامه های واقعی... ولی بازم الان که دارم برای 7 گناه، بیشتر وارد تاریخ هایی میشم که کمتر اتفاقات پر سر و صدا توشون افتاده، کلی چیز جالب کشف میکنم. کلی سلسله های کوچیک که اونقدر مهم نبودن که تو کتاب های تاریخی بیان اما اسم و قصه های خوبی دارن.

همین.

فقط میم هایی که سالاد از Boyfriends استخراج میکنه>>>>>

اصلاحیه بهش زدم شد 22 صفحه... تازه، الان محاوره و کتابیش قاتی پاتیه و واقعا دیگه حال و حوصله درست کردنش رو ندارم 😢😓😭

اینبار یوکا منو یافته 🐱

انیمه: Suzume's Door-locking

•| #WatchWithMe

رای بدید که امشب نظرسنجی رو می‌بندم که بنویسمش 😌

از اینکه نشون میدم حالم خوب نیست ولی کاری از کسی برنمیاد، ولی مجبورم بابت تلاش شون برای کمک ازشون تشکر کنم متنفرم...
چون حس می‌کنم آدم دو رویی هستم. برای اینکه لطف و توجه شون رو جبران کنم باید وانمود کنم موثر بوده... و اگرم این کار رو نکنم، طرف دفعه بعدی میخواد بگه به جهنم که حالت خوب نیست. اون دفعه کمکت کردم یه تشکر نکردی فقط ناله هاتو میاری واسه ما...

و این بدترین حس دنیاست.