دیدید میگن موقع مستی گوشی رو از دم دست تون دور کنید؟ من دم پریود باید گوشیم رو بگیرن 😅
وارد یه صحبتی میشم، افسرده و له ازش خارج میشم... اونم وقتی که فقط با شرکت نکردن درونش میتونستم به نوشتن قسمت 10 بپردازم بدون اینکه فکر cheap بودن توی سرم بچرخه 🤷🏻‍♀️

حس گول خورده‌های احمق رو دارم که بعد از ۱۰ بار وعده شنیدن بدون عمل، بازم وعده‌های یه نفر رو باور کرده... و جالبه که الان اینو اینجا بگم، حداقل ۵ نفر ممکنه برام فورواردش کنن و در مورد کارهایی که بهم قولش رو داده بودن اما انجام ندادن توضیح بدن... ☺️
اما منظور من حتی اونا نیست...
منظورم اونیه که مشکلش رو انکار می‌کرد و هربار می‌گفتم مشکلت اینجاست می‌گفت «نه» ولی بعداً مشخص شد دقیقاً مشکلش همونجا بوده و خودشم می دونسته... اما نمی‌دونم چرا نمی‌خواسته پیش من اعتراف کنه لزوما؟

راستی، امشب از یه سری چنل ها لفت میدم، اگر چنل شما بین شون بود، باید بگم لزوما دلیل لفت دادنم عدم علاقه به دنبال کرد شما نیست... ذهنم شلوغه و مجبورم محدوده نیاز به تفکرم رو محدود کنم. 🤍

آقا یه بررسی کردم طرف نیستش اصلا اینجا و حالا که نیست بذارید یه غر واضح تر دیگه ام بزنم 😁
و اونم این که، ایشون تخصصش در چصناله بود واقعا. حتی وقتی می‌اومد برای غر زدن نمی‌پرسید «خودت زنده ای؟؟»
حالا من خداوکیلی مشکلی با اینا ندارما، روزانه خیلی هاتون بهم ناشناس میدید و حرف میزنید، یادم نمیاد بی حوصله جواب داده باشم یا اگر آنلاین باشم دیر جواب داده باشم. نهایتش سین میزنم میگم الان دستم بنده، شب یادآوری کنید جواب میدم مثلا!
ولی این فرد، نمیدونم چرا اینقدر اصرار داشت من رو خنگ فرض کنه. دوست من، ۲ ماه پیش از من مشورت گرفتی پرسیدم این مشکلته؟ گفتی نه!! بعد امروز میای میگی فلان مسئله یادته؟ مشکلم حل شد، می‌دونستم فلان چیز بود...
و منی که ۲ ماه تمام سعی کردم بهش بفهمونم و می‌گفت نه. اصلا. 😑

ماریشکا داره چیزای مهم میگه

ببینید! سونیا منو پیدا کرده!!!🐱

•| #WatchWithMe | My Cat Lucy

•| #ReadWithMe | Stains of Filth

گومانگ ذهن جالبی داره. از همه سوال میشه، چه جمله‌ای هست که اگر در موردت/پشت سرت بگن عصبانی میشی و نمیتونی تحمل کنی، میگه هیچی. آخه با حرف اونا که من تبدیل به اون چیز نمیشم.
واقعاً خیلی دوست دارم بتونم چنین طرز فکری برای خودم دست و پا کنم :))

•| #ReadWithMe | Stains of Filth

Dame un minuto
Contigo disfruto
Se vuelve y me deja bruto
Si me das la verde, ejecuto
Si tú eres la jefa, me recluto
Deja que ocurra
Caliente que el tiempo transcurra
El ambiente la pone ardiente
Se pega y en el oído me susurra
Abusa y me engatusa
La falda más cara
Combina con la blusa
Se mete en mi mente como una intrusa
Yo le pido que lo haga y no se rehúsa
Dame más
Yo te llevo en la nave si tú te vas
Y quizás
Me digas que quieres más, más
Yo quiero saber lo que tu das!!

[ #Music 🛹 ]

یه مدت یه برنامه‌ی مهمی داشتم و بخاطرش یکم حواسم به خورد و خوراک و اینام بود... الان که اونم نیست عملا روزی دارم نیم کیلو شیرینی می‌خرم :» نیم فاکینگ کیلو...

گربه اعظم^^

مقدار بیشتری من :)

یعنی باور کنم که شد 16 صفحه؟ اونم در خلاصه ترین و روزنامه نویسی طور ترین حالت ممکن؟ 🤒
فکر نکنم اصلا اینجا گذاشتنش شکیل بشه... خیلی زیاد و عجله ای شده ولی زیادی شاخ و برگ دادن بهش رو دوست ندارم. مثلا قراره خلاصه ای از گذشته ها باشن!

تو مترو جا نبوده، بزور خودش رو فشار داده نشسته، هی میگه برو اونور، میبینه چسبیدم به شیشه ی صندلی... ولی بازم میگه «چادریا اینجوری شدن جا هست! جا نمیدن بشینیم!»
(شال هم سرش بود حالا) گفتم جا می‌بینی شما؟
بلند شدم، گفتم شما بشین از چادری ها صحبت کن یکم، ناراضی نباشی یه وقت...

احتمالا باید به روی خودم نمی آوردم ولی واقعاً نتونستم نشستن نزدیکش رو هم تحمل کنم. چه برسه شنیدن حرفاش...

دارم فکر می‌کنم یه زمانی واقعاً و به معنای حقیقی کلمه خوره کتاب بودم، mortal instruments و clock work ها رو همه رو تو یک ماه اینا تموم کردم. داریم راجع به ۱۰ تا کتاب با قطر بالای ۵ سانت، نسخه انگلیسی صحبت می‌کنیم:)

هرچی تمام سال هایی که کلاس زبان می رفتم املا تمرین کرده بودم، این suggestion و Auto correct گوشی داره میشوره می‌بره...

‌ ‌ ‌‌‌ ‌
سلام ببخشید میپرسم. چجوری زبانت رو اینقدر تقویت کردی؟ میشه یه راهنمایی بکنی؟ من فاشق کتاب های انگلیسی ام اما نمیتونم خیلی هاشون رو بخونم با اینکه کلاس زبانمم تا مرحله اول بزرگسالان خوندم(الان چهارساله از کلاس هم دور بودم و زبانم افت کرده)

https://t.me/ButtonEyed/2302
https://t.me/ButtonEyed/6087

فکر کنم این دوتا پست کمک کننده باشه. 🤍

من همیشه همه‌ کارام رو تو زندگیم مخفیانه و مثل‌ مجرم ها انجام دادم. چرا؟ چون مامانم نمیخواست.
یادمه ابتدایی که بودم کلاس چهارم اینا دم در مدرسمون لواشک و باقالی میفروختن و همه بچه ها هم میخریدن ولی مامان من همیشه بهم میگفت هیچوقت ازشون خرید نکن چون کثیفن ، من هم با عذاب وجدان و فقط هر چند وقت یک بار میخریدم و همیشه سریع توی راه برگشت میخوردمش که یه وقت نفهمه...
یادمه کلاس سوم که بودم یه سوپر مارکت اونور خیابون خونمون بود و بعضی وقتا عرفان ازش خوراکی میخرید ولی من اجازه نداشتم برم چون مامانم میترسید از خیابون رد شم. پس اون کار رو هم یواشکی و با ترس و عذاب وجدان انجام میدادم... دوستامو یواشکی بردم خونمون ، یواشکی بیرون رفتم ، یواشکی خیلی چیزای معمولی مثل دستبند برا خودم میخریدم(از نظر مامانم فقط هدر دادن پول بود) ، یواشکی رمان میخوندم ، یواشکی کتاب خریدم ، یواشکی دوستامو دیدم ، یواشکی گریه کردم ، یواشکی خندیدم و برای هر کاری که توی زندگیم کردم عذاب وجدان داشتم و دارم انگار که هر بار دارم یه جرم مرتکب میشم.
همیشه ی خدا استرس دارم که نکنه یه روز مامانم بفهمه امروز پیش دوستام بودم ، نکنه کتاب جدیدایی که گرفتم رو ببینه ، نکنه بره سراغ کشوهام ، نکنه دوباره دفترا و نوشته هام رو بخونه ، نکنه بفهمه فلانی اومده بوده خونمون ، نکنه دیر برسم خونه و هزاران فکر و خیال دیگه...
دلم برای خودم میسوزه. خیلی دلم برای خودم میسوزه که توی زندگیم خیلی چیز هارو حتی تجربه نکردم ولی از نظر خانواده ام همیشه بچه ی "بدی" بودم... با اینکه حتی نصف کارهایی که کردم رو نمیدونن هنوز از نظرشون دختر 'خرابی' هستم.