[ مـــ بده ... ]

فرمودید: من ای صبا رهِ رفتن به کویِ دوست ندانم تو می‌روی به سلامت، سلامِ من برسانی.

فرمودید: تنت‌ به ناز طبیبان نیازمند مباد‌ وجود نازکت آزرده گزند مباد

می‌گویم: دست از طلب ندارم تا کام من برآید یا تن رسد به جانان یا جان ز تن برآید [ د بده ... ]

فرمودید: دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

می‌گویم: دانی که چرا سر نهان با تونگویم؟ طوطی صفتی طاقت اسرار نداری [ یـــ بده ... ]

می‌گویم: در اين سراي بي كسی كسی به در نمی‌زند به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی‌زند [ د بده ... ]

می‌گویم: در آن نفس كه بميرم در آرزوي تو باشم بدان اميد دهم جان كه خاک كوی تو باشم [ مـــ بده ... ]

فرمودید: منم که شهره شهرم به عشق ورزيدن منم که ديده نيالوده ام به بد ديدن

میگویم: نشاط جوانی ز پیران مجوی که آب رفته باز نیاید به جوی [ یـــ بده ... ]

فرمودید: توانا بود هرکه دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود

فرمودید: میازار موری که دانه کش است که جان دارد و جان شیرین خوش است

می‌گویم: تو کمان کشیده و در کمین، که زنی به تیرمُ من غمین همه‌ی غمم بُود از همین که خدا نکرده خطا کنی [ یـــ بده ... ]

فرمودید: یوسف گمگشته باز آید به کنعان غم مخور کلبه احزان شود روزی گلستان غم مخور