چشـــم دکمه‌ای ⚇_⚉

یادمه کاردانی بودم {سال ۹۱ اینا} که سریال iCarly رو کشف کردم... که بعدش رسیدم به Victorious و بعد هم Sam & Cat و اون زمان آریانا گرانده تازه داشت معروف می‌شد. کاراکتر سم (بازیگر: جنت مکاردی) واقعاً جذاب بود. یه دختر با موهای بلند طلایی، تک تک دیالوگ هاش خنده…

بریم برای ادامه؟
از اونجایی که در موردش با مشکات حرف زدم، فکر کنم یکم راحت‌تر میتونم اینجا هم بگمش. تنها کسی که می‌تونه این رو تایید کنه، دوستم الهامه. چون اون موقع تقریباً هر روزم رو با اون می‌گذروندم. دانشگاه رو می‌پیچوندم و تو کافه نزدیک دانشگاه می‌نشستیم فن فیکشن می‌نوشتیم. اول فن فیک نبود ولی، اون یه داستانی رو در مورد خودش و دوستانش می‌نوشت که بعد از آشنایی با وان‌دایرکشن و در ادامه آشنایی با کانسپت فن‌فیک به اون سمت هدایت شد... حالا بگذریم. اون دوران من داستام‌های غیر فن‌فیکی داشتم و ورود به فندوم باعث شد هم قبلی ها رو تبدیل به فن‌فیک کنم و هم بخوام جدید بنویسم. در همین راستای فندوم بازی و دنبال کردن برنامه‌هایی که وان‌دایرکشن شرکت کرده بودن، به اپیزود حضورشون در iCarly رسیدیم. خب من از کلیت اون برنامه خوشم اومد و شروع کردم مثل یک فرد ocpd زده که اون زمان عملا دیگه داشتم توش غرق می‌شدم، دانلود کردن کاملش و حتی به همه اطرافیان معرفی کردنش...
دیدن اون برنامه همانا و حسرت اینکه کاش منم یکی بودم مثل شخصیت سم همان... که کمی بعدتر این شخصیت رو تو فن‌فیکم به اسم Summer camp رو یکی از شخصیت‌ها (که میشد گفت تمام آن‌چیزی بود که آرزو داشتم باشم) تنظیم و ارائه کردن.
بعضی از شما که من رو از دوران نوشتنم می‌شناسید این فن‌فیکم رو در فندوم نهاییش به اسم:
20 ways to die in summer
می‌شناسید. داستانی که انقدر برای خودم سنگین بود که در نهایت تمومش نکردم. فقط برای احترام به تمام کسانی که وقت گذاشته بودن خونده بودن، تو چند پاراگراف کلیت داستان رو گفتم و درش رو بستم چون باعث می‌شد موقع نوشتنش حالم خراب بشه...

و حالا بعد از اینهمه سال! می‌فهمم که اون کاراکتری که اونقدر می‌پرستیدمش توسط کسی اجرا می‌شده که عملا داشته تو جهنم زندگی می‌کرده...

هر میزان از سواستفاده، بخصوص اگر از طرف والدین باشه، زندگی انسان‌ها رو خراب می‌کنه. این حقیقته... ولی خیلی وقت‌ها وقتی تجربیات دیگران رو می‌شنویم ناخودآگاه ممکنه با خودمون بگیم «اینا که چیزی نیست من هر روز بدترش رو تجربه می‌کنم»

این‌بار نه. این یکی واقعاً دردناک بود. . . و بخش بدترش این که به بعضی تیکه‌های داستان بیش از حدی که تمایل دارم بپذیرم احساس نزدیکی می‌کردم. مسلما نه به این شدت اما قابل باور نیست که چه بخش‌های ترسناکی ازش برام قابل درک بودن و میشه گفت تجربه کردم... که با تمام وجود هم می‌خوام در موردشون صحبت کنم هم به هیچ عنوان قرار نیست تو یه فضای عمومی چنین اتفاقی بیفته... حتی مطمئن نیستم تو فضای شخصی بتونم تمام خاطراتی که حتی فراموش کرده بودم و بعد از این کتاب بهم برگشتن به همین راحتی بیان کنم...

میدونید ممکنه در روز های آینده حرف های بیشتری برای زدن در مورد این کتاب داشته باشم. برای امشب، ترجیح میدم همین‌جا ببندمش 🌱✨

•| #ReadWithMe | I'm glad my mom died

☃18

375 viewsMia, edited 19:59