امروز یه سری مطالب مفید در مورد اینکه چطور در ارتباطات مون بهتر عمل کنیم گوش می‌دادم. بیشترشون در مورد این بود که شنونده خوبی باشیم و... که حالا به اون {...} می‌پردازم در وقت مناسب ولی فعلا نتونستم ویدئویی رو به اندازه‌ی کافی خودش خوب پیدا کنم که براتون بذارمش.

بعد من یه مشکلی دارم. مسأله اصلی من این نیست که نمی‌دونم باید چیکار کنم. آره خب شنیدن اینکه چه کاری خوبه کمک می‌کنه اما گاهی می‌تونم حس کنم چه کاری کمک کننده س اما موقع انجامش دستم می‌لرزه...
در واقع من از این می‌ترسم که واقعا تو انجامش خوب باشم! برای همین وسط کار جا میزنم و همه چیز فرو می‌ریزه. چرا؟ چون می‌ترسم اگه خوب انجامش بدم مردم عادت کنن، بشه وظیفه‌ام... و فراموش بشه منم نیاز به مراقبت دارم.
من هم به دلایلی {که بله، نیاز به درمان داره} سختمه به زبون بیارمش. ❌
به خصوص که معمولاً وقتی بیانش می‌کنم در نهایت حسی که دریافت می‌کنم اینه که زیاده خواهم، نتونستم دوبار چیزی رو فقط ارائه بدم و در بازگشتش چیزی نخوام و از این حس ها...

الان که به زبون میارم خیلی عجیبه که مردم اینطوری میکنن باهام ولی پیش اومده که میگم. تو دوتا از طولانی‌ترین روابط زندگیم چنین برخورد هایی کاملا تبدیل به عادت شده و تو خیلی از روابط دیگه ام هم چنین الگویی رو می‌بینم. خیلی وقتا هم خودم مقصرش هستم. چون عادت کردم به این آدم بودن. چون این آدم پذیرفته س. این آدم تشویق شده. این آدم تعریف شنیده. وقتایی که این رفتار رو نداشته باهاش خوش‌رفتاری نشده. ⚠️

توهین‌آمیزه ولی دقیقا روش تربیت یه حیوون خونگیه. وقتی طوری که تو می‌خوای رفتار کرد تشویقش می‌کنی و وقتی طوری که می‌خوای رفتار نکرد تنبیهش می‌کنی. اینطوری یاد میگیره «پسر خوبی» باشه... چون اینطوری دوستم داشته پس منم برای همین از ابتدا همین روش رو روی همه پیاده می‌کنم که، من خیلی مهربون و از خود گذشته‌ام. برای خودم چیزی نمی‌خوام... که دوستم داشته باشن.

فکر می‌کنم تا الان فقط یجا، اونم به تازگی روی زیاده خواهم رو نشون میدم. بهش میگم زیاده‌خواه چون حد و مرزش رو بلد نیستم. می‌دونم بعضی وقتا زیاده روی می‌کنم چون نتیجه‌هایی که می‌گیرم گاهی واقعا ترسناک هستن... وقتی خطا می‌کنم و به فرد مقابلم آسیب میزنم درحالی که حداقل در اون لحظه به خودم حق میدم فلان خواسته رو داشته باشم و بعد می‌بینم که ارزش ناراحتی و بحث رو نداشته، تا مدت ها بابتش در عذابم و کله‌ام خراب میشه. 🏴‍☠
برای همین، منی که برای جلوگیری از آسیب دیدن تو بحث های داخل خونه مجبور شده بودم سال‌های سال سیستم های کنترل و بررسیم رو از برق بکشم مجبورم خودم رو خیلی بررسی و کنترل کنم... که البته چون بهش عادت ندارم خیلی ام پیش میاد از دستم در بره. مثلا دوبار رعایت کنم بار سوم همه چی خراب بشه... که خیلی بدتر هم هست.
بحثش داره زیادی گسترده میشه و توضیحش سخت. امشب می‌خوام درس بخونم.‌ اگر تونستم، بینش میام اون مورد دوم هم که فهمیدم باعث آسیب میشه و من خیلی دارمش، براتون توضیح میدم. 🌱🌈

•| #NoteToSelf 1/2 (?)

تا بیام و بگم، به این جمله فکر کنید.
وقتی بحثی رخ میده (بحث در مورد خودتون. نه اجتماع و بقیه...) در اصل شما می‌خوایید:

Do you wanna be right [🤝] or do you wanna be understood [✍]?

مورد دوم تدافعی بودنه. تو یکی از این ویدئو ها، خانومه مثال زد در جوانی جایی کار می‌کرده و یک‌بار مدیرش بهش گفته فلان کار رو، از این روشی که من میگم انجام بده.
ایشون هم شروع کرده به توضیح دادن اینکه چرا از اون یکی روش رفته، تا اینکه رئیسش بهش گفته «من اهمیتی نمیدم چرا به روش دیگه ای رفتی. من ازت این روش رو می‌خوام و اینکه بخوای اینطوری تدافعی رفتار کنی حرفه‌ای نیست.»
طرف می‌گفت جوون بودم کلی تو دستشویی گریه کردم و بعد که آروم شدم دیدم درسته. اون من رو باز خواست نکرده بود. خیلی ساده به عنوان یک مدیر از منِ دستیار کاری رو به روشی که صلاح می‌دید خواسته بود... و جواب درست این بود که بگم «از این به بعد از این روش انجامش میدم. ممنون که راهنمایی کردید» ✅
{حالا من عینا همین مشکل رو بارها سرکار داشتم. فکر می‌کنم واقعا مدیر اهمیتی نمیده چرا من طور دیگه انجام دادم. روشی رو میخواد ولی من با لج بازی و طول دادن ماجرا بارها باعث بحث و دلخوری شدم. چرا؟ چون اولین برخوردم با کسی که ازم انتقاد کنه اینه که این می‌خواد بهم بگه روش تو غلطه. که اینطوری نیست!) 😞

در مورد اون نظر سنجی، خب آدم دوست داره فکر کنه خیلی موجود بی‌آزاریه و فقط می‌خواد درکش کنن اما دقت نکرده به علائمش. فعلا که همه تون گفتید فقط میخوایید درک بشید. اما شاید دقت نکردید.

مثلا برای اینکه ببینید خودتون یا طرف‌تون جز کدوم دسته هستید، می‌تونید بیاد بیارید. موقع بحث، منتظرید طرف حرفش تموم بشه تا حرف خودتون رو بزنید و دلایل تون رو ارائه کنید؟ چون می‌خوایید خودتون رو تبرعه کنید؟🙊
من بخاطر جو خانوادگیم، همیشه در حال دفاع از خودم بودم. دفاع از علایقم. دفاع از دوستانم. دفاع از تصمیماتم. اینکه الان اینطوری شدم، غافلگیر کننده نیست ولی قبلا واقعاً بهش فکر نکرده بودم و اگر کسی مستقیم بهم می‌گفت احتمالا نسبت به همونم گارد می‌گرفتم :»
متأسفانه این رفتار آسیب زیادی تو دوستی هام، محیط کارم، رابطه و حتی خود خانواده که این رفتار رو در من ایجاد کردن بهم زده. رفتار تدافعی اونم تا این سطح خیلی سنگینه. اینکه همه ش به همه به چشم اینکه می‌خوان بگن «تو مشکل داری» نگاه کردن باعث میشه نقد های سازنده رو از دست بدیم. یا چشم هامون رو روی بهتر کردن ویژگی‌هامون ببندیم چون اگر کسی بهمون در مورد یه رفتاری تذکر بده، اولین فکرمون اینه که یه ایراد هم توی اون پیدا کنیم. چون به ماجرا به چشم زمین جنگ نگاه می‌کنیم که اگه نزنیم، می‌خوریم... و این آخر کسی که آسیب گنده‌تره رو می‌بینه فقط خود ما ایم.

راه حلی هم هست؟ بله. از اونایی که گفتنش آسون تر از انجام دادنشه ولی بهرحال هست. اول از همه آگاهیه. اینکه بپذیریم این رفتار رو داریم. دوم، مثبت موندنه. مثلا اگه خسته از بیرون میای و یکی بهت میگه «تو ام که همیشه خسته ای»
بجای اینکه [هرچند حق بدی به خودت] بهش بگی «اگه وقتی میام بجای غر زدن بغلم کنی شاید بهتر بشم» کلماتت اینطوری باشن که «بعضی روز ها یکم خسته ام، اگه تو هم خسته هستی، شاید بهتر باشه برای یک ربع - نیم ساعت بهم دیگه فضا بدیم بهتر باشه. من دوست دارم در مورد روزت بدونم. فقط اول نیاز دارم یکم استراحت کنم» 😀 بدون اینکه لحن تون تیکه دار و کنایه دار باشه ❗️

خب آدم اون لحظه خشمگین میشه. حس می‌کنه در حقش بی عدالتی شده... ولی در نهایت فایده تدافعی بودن چیه؟ فقط یه چرخه ی معیوب درست می‌کنه... که به جنگ ختم میشه. رابطه دو طرفه‌اس. اگه تو رفتار تدافعیت رو درست کنی احتمال اینکه اونم بیشتر یادش بیفته مثلا بغلت کنه بیشتر میشه.

یه مورد دیگه هم بود از این راه حل ها، اینکه اگه چیزی آزار تون میده، به طرف تون بگید و دفعه بعدی رو بهش زمان بدید. سرزنش روی گذشته نذارید. روی وقتی که تذکر نداده بودید کاری اذیت تون می‌کنه... و فکر نکنید طرف‌تون علم غیب داره. توقع نکنید وقتی میگید «برای تولدم چیزی نمی‌خوام» ولی در اصل می‌خوایید، طرف خودش بره و یه چیزی که دوست دارید بخره. آره آدم ها دوست دارن طرف شون بشناستشون ولی این منصفانه نیست. خب کیه که این میزان از شیفتگی رو توی طرفش نخواد ولی شما الانش هم یه آدم خوب تو زندگی تون دارید. اگه بخوایید منصف نباشید همون رو هم از دست میدید. چون، مگه شما خودتون برای اون کامل هستید که از اون بخوایید کامل باشه.❌

برای من که به زبون آوردن خواسته هام، از گرفتن جونم برام سخت تره، گفتن اینا اصلا آسون نیست. خیلی وقت ها دلم می‌گیره که چرا فلان دوستم یادش نبود من چی می‌خوام با اینکه من براش خیلی کارها کردم... اما با ناراحت موندن تو دل خودم و حرف نزدن، فقط فاصله رو بیشتر کردم.

جزئیات دردناک در این زمینه انقدر توی ذهنم هست که تو ۱۰ تا پیامم جمع نمی‌شه و همین نشون میده بجای حل مشکل درون خودم، همه ش می‌خوام منبع درد رو خارج از خودم نشون بدم...
که اینطوری باشه، حتی درجا هم نمی‌زنیم. بلکه عقب گرد می‌کنیم...
آسون یا سخت، منصفانه یا نه، چاره‌ای نیست. اگر اصلاح رو از خودتون شروع نکنید تنها می‌مونید و غمگین... 💔💞

•| #NoteToSelf 2/2

۱ نفر {فقط} که هونکای و گنشین رو می‌شناسه (الان موقعیت معرفی شخصیت ها رو ندارم) و به فن‌آرت های این دوستان علاقه داره و... وقت و حوصله داره که باهام در موردشون ذوق کنه به ربات یا پی‌وی مراجعه کنه. لطفاً اگه واقعاً حوصله ذوق نشون دادن دارید تشریف بیارید. برای فرستادن شون به کسانی که فقط ری‌اکشن ها تلگرام رو بهشون بزنن، چندتا گروه دارم الان هم... اگر کسی نیاد بهتره تا بیاد و ذوق کنم ولی در واقع اونم مثل بقیه فقط نگاه کنه و بره. 😇

بعداً نوشت: پر شد 🌱

دیگه مهم نیست...

اسم همکارم رو قاطینگا و اسم رئیسم رو پروفسور فیتیله ذخیره کردم 🌈

شاید بهتر بود امشب قسمت جدید Tadaima, Okaeri نبینم... 😗

این اواخر هر آخر شب، یک «عجب روزی بود پسر»

CHUNG HA 청하 | 'I'm Ready'

ببینید Alhaitham چی برام آورده.
[ورژن دانلودی و کم حجم برای کسانی که میخوان مثل من روزی ۷۰۰ بار ببینن]

•| #WatchWithMe #Battle

Sunday... I don't like you for what you did to Aventurine but I still feel bad for everything that happened to your family

•| #MyGames | Honkai Star rail

هودی پوشیدم! چقدر سرد شد یهو 🥶

چرا همه کاراکترهای فیکشن ها شغل های کلیدی دارن؟ :»
مثلا یه نورپرداز یا تدوین‌گر هیچ وقت هیچکس عاشقش نمیشه؟ یک فردی که شغلش پاک‌کردن شیشه‌های ساختمون های بلنده، خیلی آکروباتیک میتونه باشه... یه اپراتور پاسخگویی تلفنی عشق نمی‌خواد در زندگی؟ 🥲✨

Calmly chaotic, Aventurine's VA described Kafka as such. I couldn't agree more. 🕸🕷