من نوه‌ی یکی از ثروتمندترین نجیب زادگان کشور هستم… ولی تقریبا تمام بچگیم رو برای یک تکه نون توی خیابون‌ها گدایی کردم!

نجیب‌زاده‌ها آدم‌های اصیل و ثروتمندی بودن… اون‌ها خیلی تو کشور نفوذ داشتن… پدربزرگ من هم یکی اژ همین نجیب زاده ها بود…

ولی سال‌های پیش، پدربزرگم، با پدرم که تنها فرزندش بود‌ بخاطر ازدواج با مادرم که دختر یک ماهیگیر ساده بود، قطع ارتباط کرده بود و از خانواده بیرونش کرده بود…

همه میگفتن عشقشون چقدر بزرگه که پدرم بخاطر مادرم به تمام ثروت و شهرتش پشت پا زده… اما باهم بودنشون زیاد طول نکشید :))

خیلی کوچیک بودم که پدرم مرد، مادرم با دوتا بچه‌ی کوچیک تنها موند، من چهار ساله بودم و‌ خواهرم نوزاد بود…

مجبور شدم از همون سن کم توی خیابون گدایی کنم و تن به هرکاری بدم تا یک لقمه نون در بیارم! یکم که بزرگ‌تر شدم برای کار به یک کشتی رفتم ولی چون سنم کم بود خدمه‌ی کشتی ازم سواستفاده میکردن و از آزارم لذت می‌بردن…

تمام این آزارها بخاطر این بود که پدربزرگم ما رو از ارثی که حقمون بود محروم کرده بود… هربار سختی میکشیدیم توی دلم پدربزرگم رو سرزنش میکردم که ما رو به این وضع انداخته…

به سختی از پس مخارج خواهر و مادرم برمیومدم، اونا هم به اندازه خودشون کار میکردن…

خواهرم خونه‌های ثروتمندهارو نظافت میکرد ولی چون زیادی خوشگل بود توی هر خونه‌ای که برای کار میرفت، مردها بهش جذب میشدن و بعد از مدتی کارش رو از دست میداد…