Remember, Hope is a good
thing, maybe the best of things,
and no good thing ever dies.

یادت باشه امید چیز خوبیه.
شاید بهترین چیز.
و چیزای خوب هیچوقت نمی میرند.

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (23)

🔶 پدیده ترس:
ترس نوعی از حالات روحی است که تمامی افراد یعنی از کودکان گرفته تا بزرگسالان به آن مبتلا هستند. البته حالت ترس در حد طبیعی خود برای اطفال سودمند است، زیرا نوعی وسیلهٔ حفاظتی و دفاعی در مقابل حوادث و عوامل خطرناک است، اما اگر این احساس مفید از حد متعادل و ضروری خود تجاوز کند منجر به حالت اضطراب خواهد شد در آن صورت نوعی بیماری به شمار آمده و باید معالجه گردد.

🔹 عوامل تشدید ترس در کودکان:
۱. ترساندن کودک از جانب مادر به وسیله‌ی سایه، تاریکی یا موجودات عجیب و غریب.
۲. مواظبت و مراقبت دائم و بیش از حد ضروری همراه با اضطراب دائمی مادر و زیر نظر داشتن کودک، در تمامی لحظات.
۳. عادت دادن کودک به تنهایی و عدم معاشرت با دیگران و محدود کردن او در چهارچوب منزل.
۴. بازگو کردن داستان های جنایی و ترسناک که در ارتباط با جن و جادوگران و امثال آنهاست.

🔹 درمان ترس:
🔸 برای درمان این پدیدهٔ نامطلوب و مضر رعایت موارد ذیل ضروری است:
۱. تربیت فرزند از ابتدای سنین کودکی بر اساس ایمان به خدا و عبادت و تسلیم شدن در مقابل حق تعالی در تمامی وقایع و مصیبت‌هایی که برای انسان پیش می آید.
۲. کودک را نباید بسیار محدود کرد بلکه ضروری است که تا حدودی آزادی عمل داشته باشد، جهت ایجاد اعتماد به نفس باید با توجه به رشد فکری و تکامل عقلانی، مسئولیت‌های مناسب به او سپرده شود.
۳. نترساندن کودک خصوصاً هنگام گریه با استفاده از مفاهیمی مانند: جادوگر، غول، دزد، حیوان وحشی یا غیره تا طفل خیالاتی و ترسو نگردد و در آینده بتواند دلیر و بی باک باشد و مشمول گفتهٔ رسول خدا (صلی‌اللّٰه علیه و سلم) گردد که فرمود: «مؤمن قوی در نزد خدای از مؤمن ضعیف محبوب‌تر است.»(روایت مسلم).
۴. برای کودک این امکان را فراهم نمائیم که عملاً وارد جمع کودکان دیگر شود و به او فرصت دهیم تا با آنان برخورد نموده، به خوبی سایرین را بشناسد، تا با تمامی وجود احساس کند که مورد توجه و محبت دیگران واقع می شود و در زمرهٔ کسانی باشد که مشمول تعریف زیبای رسول‌اللّٰه (صلی‌اللّٰه‌علیه‌وسلم) هستند، آنجا که فرموده است: انسان مؤمن فردی معاشرتی و زودجوش است، انسانی که با دیگران الفت نمی‌گیرد و نمی‌گذارد که کس دیگری هم با او انس گیرد، فرد سودمندی نیست، بهترین مردم کسانی هستند که بیشترین فایده را برای مردم داشته باشند. (روایت حاکم و بیهقی)
۵. یادگیری جنگ‌های رسول اللّٰه(صلی‌اللّٰه علیه و سلم) و دلاوری و شجاعت گذشتگان بزرگوار ما همراه با تربیت اخلاقی بر مبنای الگوهایی چون یاران پیامبر، تابعین، رهبران و شخصیت‌های بزرگ اسلام که باعث می‌شود دوست داشتن جهاد و برپای داشتن کلام خدا در فرزند رشد نماید و شجاعت، خوی و خصلت او شود و در وجودش تثبیت گردد.

برگرفته از کتاب:چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (24)

❇️پدیده خودکم‌بینی و نداشتن اعتماد به نفس:

🔶 احساس نقص و خودکم‌بینی حالتی است که به علت مجموعه‌ای از علل رفتاری، مرضی، تربیتی و یا اقتصادی و غیره در کودک ایجاد می‌شود.
🔸این احساس از خطرناک‌ترین حالت‌های روحی است که منجر به ایجاد عقدهٔ روانی و انحراف کودکان و گام برداشتن به جانب حیات آمیخته با تبهکاری و جرم می‌گردد.
🔸امید است که والدین و مربیان عزیز، تمامی توان خود را در جهت پیشگیری و درمان این پدیده بکار گیرند تا فرزندانشان از این عقده رها شوند و به این ترتیب زندگی روحی سالم و تربیت اخلاقی شایسته را برای آنان تضمین نمایند.

🔹عوامل مهمی که باعث ایجاد خودکم‌بینی و عدم اعتماد به نفس در کودکان می‌شود، به شرح زیر است:
۱.تحقیر کودک و اهانت به او.
۲. مواظبت و مراقبت بیش از حد از کودک.
۳. فرق گذاشتن بین فرزندان.
۴. نقص جسمی کودک.
۵.یتیم بودن.
۶.فقر
در ادامه به یاری خداوند در مورد موضوعات فوق بحث نموده و راه علاج را در هر مورد بر اساس رهنمودهای ارزشمند اسلامی بیان خواهیم نمود.

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟ ؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (25)

❇️عوامل مهم پدیده خودکم‌بینی و عدم اعتماد به نفس در کودک؛

🔶 ۱.عامل تحقیر و اهانت به کودک:
از ناپسندترین عواملی است که باعث انحرافات و عدم تعادل روحی کودک می‌شود که احساس خود کم بینی و حقارت را در وجود او تثبیت می کند.
🔸دکتر «مصطفی السباعی» مؤلف کتاب «اخلاق اجتماعی ما» می گوید:
« چه بسیارند پدران و مادرانی که اگر فرزندشان حتی یکبار از سنن و قوانین اخلاقی تخطّی کند او را بدنام کرده و در مقابل جمع به او توهین می‌کنند.
🔸 اگر یک بار دروغ گفت، او را دروغگو صدا می‌زنند، اگر یک بار خواهر یا برادر کوچکترش را کتک زد، او را شرور لقب می‌دهند، اگر یک بار سیب خواهرش را به زور از او بگیرد او را زورگو می‌نامند و اگر قلم برادرش را از جیبش بردارد، دزد نامیده می‌شود و اگر از او بخواهیم برایمان یک لیوان آب بیاورد و اطاعت نکند در مقابل دیدگان خواهر و برادرش و یا سایرین به تنبلی متهم می‌شود.
🔸یکی دیگر از نمونه‌های تحقیر و اهانت به کودکان صدا زدن آنان با کلمات ناشایست و عبارات زشت در جمع خانواده و یا دوستان است. گاهی والدین پا را از این هم فراتر گذاشته و در مقابل دوستان کودک یا حتی افراد بیگانه به فرزند خویش توهین می‌کنند. بدون تردید اینگونه برخوردها با کودک باعث می‌شود که احساس کند موجودی بی‌ارزش و حقیر است که دیگران برایش اعتباری قائل نیستند، با این احساس به تدریج عقده‌های روانی در درون او شکل می گیرد که خود عامل ایجاد تنفر و کینه نسبت به سایرین می‌شود بنابراین در آینده انسانی خواهد بود که از مردم می گریزد و از زیر بار مسئولیت‌ها و وظایف خود شانه خالی می‌کند.

🔸راه برخورد با کودک هنگامی که از او خطایی سر می‌زند یا دچار اشتباهی می‌شود:

🔹 راه صحیح برخورد در این موارد آن است که کودک را به نرمی و ملایمت متوجه اشتباه یا خطایش بنماییم و با دلایل قاطع و متناسب با توانایی فکریش او را قانع سازیم که عملی که انجام داده است، از انسان فهمیده و عاقل و با بصیرت سر نمی‌زند. اگر با این روش قانع شد و خطای مورد نظر اصلاح گردید،به مقصود رسیده‌ایم. در غیر این صورت راه درمان شیوهٔ دیگری است که آن‌ تربیت با استفاده از مجازات است.
ادامه دارد...

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟ ؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (26)

💠 عوامل مهم پدیده خودکم‌بینی و عدم اعتماد به نفس؛

🔸۲. مواظبت و مراقبت بیش از حد از کودک و وابستگی شدید به والدین:

🔸این عامل نیز از دلایل مهم عدم تعادل روانی و انحراف اخلاقی کودکان است که در غالب اوقات به نوعی احساس نقص و حقارت در فرزند منتهی می‌شود و موجب می گردد که نظری کینه‌توزانه و آمیخته با بدبینی نسبت به زندگی و اطرافیان داشته باشد.
🔸 مواظبت و مراقبت بیش از حد کودک باعث می گردد فردی خجل، ترسو و ذلیل باشد که اعتماد به نفس نداشته و فاقد مردانگی و شجاعت بشود. این چنین خصایلی به تدریج کودک را به جانب عقب افتادن از جمع دوستان و انحراف سوق می‌دهد.

🔸 چرا وابستگی شدید کودک به والدین این‌چنین آثار نامطلوبی دارد؟
_زیرا مردم را می‌بیند که پیشرفت می‌کنند ولی او هنوز در آخر قافله است.
_ زیرا مردم را می بیند که شجاع و بی‌باکند و او ترسو و ضعیف است.
_ زیرا مردم را می‌بیند که در حرکت، جهاد و مبارزه‌اند و او ساکت، ساکن و بی‌تحرک است. _ زیرا مردم را می‌بیند که با هم برخورد می‌کنند و در ارتباط با یکدیگرند، اما او تنها و گوشه‌گیر و منزوی است.
_ زیرا مردم را می‌بیند که در پیش آمدن مصیبت، صبور و بردبارند اما او در رویارویی با مشکلات نالان و ناتوان است.

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟ ؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (27)

🔶 کودکی که در اثر مراقبت زیاد و نابه‌جا، وابستگیِ زیادی به والدین پیدا کرده‌ است، با چنین حال و وضعی چگونه می‌توانند انسانی متعادل و عضوی سودمند برای جامعه خویش باشد.
🔸آیا این‌چنین انسانی می‌تواند با دیده‌ای امیدوار و خوش‌بین به زندگی بنگرد؟ و یا فردی متعادل، با شخصیتی مستقل باشد که در برخورد با مشکلات از اعتماد به نفس برخوردار بوده و روی پای خود بایستد.

🔸این پدیده مضر غالباً در کودکانی به چشم می‌خورد که مادران آنها از قواعد تربیت اسلامی بی‌خبر هستند.

🔸یکی از نمونه‌های تربیت نادرست این مادران آن است که به فرزندان خود اجازه نمی‌دهند به انجام اموری که توانایی آن را دارند، مبادرت نمایند و کودک را در بغل یا در کنار خود نگاه داشته و اجازه نمی‌دهند از او دور شود و فرقی نمی‌کند که این باقی ماندن کودک در کنار مادر، دلیلی داشته باشد یا نه.

🔸نمونه دیگری از بی توجهی مادران در امر تربیت کودکان، آن است که در اعمال و رفتاری که انجام می‌دهند، هیچگونه کنترل و بازخواستی به عمل نمی‌آورند، برای مثال فرزندانشان وسایل منزل را خراب می‌کنند، یا از تختخواب بالا می‌روند و یا دیوار را با مداد و خودکار سیاه می‌کنند، اما در مقابل این اعمال هیچگونه عکس العملی نمی‌بینند.
🔸سؤال اینجاست که اینگونه مواظبت و مراقبت مفرط در چه مواردی صورت می‌گیرد. پدر و مادری که پس از سال‌ها صاحب فرزندی شده‌اند، یا مادری که پس از سقط‌های مکرر، فرزندی سالم به دنیا آورده یا بچهٔ پسر که پس از چند دختر به دنیا آمده و یا کودکی که پس از یک مرض شدید که زندگی او را تهدید می‌کرده است، زنده مانده است، مواردی هستند که باعث می‌شوند پدر و مادر بیش از حد ضروری و لازم متوجه کودک بوده و از او مراقبت نمایند.

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟ ؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (28)

🔶 راه درمان برای تخفیف این پدیده؛

🔸(أ) تعمیق عقیده‌ی قضا و قدر در درون والدین:
🔹تا معتقد باشند که سلامت و بیماری، نعمت‌های زندگی و مشکلات و سختی‌ها، ثروت و فقر و عقیم شدن یا دارای فرزند بودن، همه تابع تقدیر الهی است و تمامی حوادث و وقایع زندگی به مشیت و خواست الهی صورت می‌گیرد و در دایره قضا و قدر است.
🔹آیه «ما اصاب من مصیبه فی الارض و لا غیر انفسکم الا فی کتاب من قبل أن نبرأها ان ذلک علی الله بسیار لکی با تأسوا علی ما فاتکم و لاتفرحوا بنا آتاکم، والله لایحب کل مختار فخور.» (الحدید:۲۳)
🔹ترجمه: هر مصیبتی که در زمین حادث می‌شود یا بر نفوس شما وارد می‌آید قبل از آنکه آن را خلق کنیم، در کتابی بوده است و محققاً این برخدا آسان است، تا برای آنچه که از دستتان رفت تأسف نخورید و به آنچه که به شما داده است خوشحال و غره نشوید که خداوند خودپسند فخر فروش را دوست نمی‌دارد.
🔸(ب) تأدیب تدریجی کودک:
اگر نصیحت و سخن گفتن با کودک سودمند باشد، جایز نیست که از کودک دوری نماییم و اگر دوری کردن مفید باشد، کتک زدن صحیح نیست و در واقع روش مجازات یا کتک زدن زمانی صحیح خواهد بود که تمام وسایل و طرق تربیتی، امتحان شده باشد.
🔸(ج) تربیت کودک بر اساس زهد و اعتماد به نفس و پذیرش مسئولیت و جرأت سخن گفتن و بیان عقیده:
🔹در ارتباط با تربیت فرزند بر اساس زهد و قناعت، در حدیث مرفوعی آمده است:
«از خوش‌گذرانی و غرق شدن در رفاه بپرهیزید که به حقیقت بندگان واقعی خدا، خوش‌گذران و رفاه طلب نیستند».
🔹در ارتباط با تربیت بر اساس اعتماد به نفس و پذیرش مسئولیت، رسول خدا (صلی‌الله علیه و سلم ) فرمودند: « همه شما به نسبت وظیفهٔ خویش مسئول هستید و در قیامت از انجام مسئولیت و ادای وظیفه در قبال زیردستان خود مورد سؤال واقع می‌شوید». این حدیث مبارک، کوچک و بزرگ، زن و مرد و حاکم و محکوم را شامل می شود.
🔹 اما در مورد جرأت سخن گفتن و بیان عقیده، حدیث «عبادبن‌الصامت رضی اللّٰه عنه» را داریم که می‌گوید: «با پیامبر خدا صلی الله علیه و سلم» پیمان بستیم که در خوشی و ناخوشی، دشواری و آسانی از او پیروی کنیم و هر کجا که باشیم سخن حق را بگوییم بدون انکه از ملامت هیچ ملامت‌کننده‌ای، واهمه داشته باشیم».
🔸(د) الگو قرار دادن پیامبر اکرم صلی‌الله علیه و سلم در مراحل مختلف زندگی از دوران کودکی تا زمانی که مبعوث گردید.

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟ ؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (29)

🔶۳.فرق گذاشتن بین فرزندان:
🔸تفاوت قائل شدن بین فرزندان از مهم‌ترین عوامل انحرافات روانی کودکان است، فرق گذاشتن به هر صورتی که باشد، یعنی در زمینهٔ مسائل مادی یا معنوی مانند محبت، منجر به عواقب ناگواری خواهد شد.
🔸زیرا باعث می‌گردد که فرزندی که مورد بی‌مهری واقع می‌شود، نسبت به دیگری حسادت بورزد و کینه‌توز شود و گوشه‌نشین و کم‌رو گردد، بترسد و گریه کند و در ذهن خود تصورات انتقام و مشاجره و ضرب و شتم را بپروراند. دچار کابوس های شبانه و حمله های عصبی شود و در خود احساس نقص و خود کم بینی نماید.
🔸 مربی اول، رسول گرامی خدا_ سلام و درود خدا بر او باد_ در زمینه رفتار اجتماعی نیز حقیقتاً مربی با عظمت و والایی بودند که در این زمینهٔ خاص به والدین سفارش می‌کنند که از خدا بترسید و عدالت را بین فرزندانتان رعایت نمایید.
🔸در روایتی از «ابن حبان» آمده است که رسول خدا صلی‌الله علیه و سلم فرمودند:« خدا رحم کند به پدر یا مادری که فرزندش را یاری می کند».( منظور آنکه با حسن رفتار خود در تربیت نیکوی او سهیم است). و در روایت «طبرانی» آمده است که آن حضرت فرمودند:« در بخشش و دادن هدایا ، مساوات در بین فرزندانتان را رعایت کنید».
🔸انس روایت می‌کند که مردی در خدمت رسول خدا صلی‌الله علیه و سلم بود. پسرش آمد، او را بوسید و بر زانویش نهاد و دخترش آمد، او را در مقابل خود نشاند. پیامبر فرمود:« چرا بین این دو مساوات را رعایت نمی‌کنی».

🔸برخی ویژگی‌های شخصیتی سالم:👇

🔹 شخصیت سالم، انسان‌ها را به بی‌ارزش یا با ارزش بودن، تقسیم نمی‌کند و بر این باور است که انسان‌ها دارای نقاط قوت و ضعف هستند و تسلط بر نقاط ضعف در جهان امروز ممکن است.
🔹 شخصیت سالم، می‌گوید: عدالت و انصاف را همه باید رعایت کنیم.
🔹شخصیت سالم، نه مشکلات خانواده را به سرِ کار می‌برد و نه مشکلات سرِ کار را به خانه.
شخصیت سالم، یک انسان سالم است که از خودش رضایت دارد.
🔹شخصیت سالم، روحیه‌ی همبستگی دارد.
🔹شخصیت سالم، مهربان و با محبت است.

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟ ؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی
و کتاب شخصیت سالم (جلد اول) تقی عطایی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (30)

🔶علل تفاوت‌گذاری بین فرزندان:

🔸_فرزند از جنس مورد نظر نباشد، مثلاً پدر و مادر دوست داشته باشند که بچه پسر باشد، اما صاحب دختر شوند.
🔸_بهره هوشی و زیبایی کودک کم باشد.
🔸_نقص جسمانی داشته باشد.
علل مادی و معنوی فوق از نظر اسلام هیچکدام نمی‌توانند باعث دوست نداشتن فرزند یا برتری یکی بر دیگری باشد، و چه ظالم و بی‌رحمند پدران و مادرانی که این رفتار زشت و غیر انسانی را از خود بروز می‌دهند.
🔸_چه گناهی دارد طفلی که دختر بدنیا آمده است و جنس مؤنث بودن او به اختیار و اراده‌اش نیست؟
🔸_چه گناهی دارد طفلی که زیباروی و خوش‌قیافه نیست؟
🔸_چه گناهی دارد طفلی که از بهره هوشی خوبی برخوردار نیست؟
🔸_چه‌ گناهی دارد طفلی که طبیعتاً پر نشاط و با تحرک و پرشور است؟
🔸_چه کار کند، طفل بی‌گناهی که نقص جسمی دارد و یا به علت حادثه‌ای مقدر نقصی ظاهری پیدا می‌کند؟
پس اگر والدین محترم و مربیان عزیز به حفظ سلامتی فرزندان خود علاقه‌مندند و مایلند که آنها را از عقده‌هایی روانی و احساس خود کم بینی رها کنند و ایجاد آفات قلبی مانند حقد، حسد و کینه جلوگیری نمایند، بهترین راه و در واقع تنها راه آن است که فرمان پیامبر خدا را در این مورد اجرا کنند که فرمود: «از خدا بترسید و عدالت را در ارتباط با فرزندانتان رعایت کنید».

🔸برخی از ویژگی‌های شخصت سالم:👇
🔹اهمیت اندیشیدن و اثر آن را بر احساس و رفتار خود در صدر امور قرار می‌دهد.
🔹تحقیر و سرزنش را بر هیچکس روا نمی‌دارد.
🔹چون از ارتکاب هر گونه ظلم و خشونتی پرهیز می‌کند، نه احساس گناه دارد و نه عذاب وجدان.
🔹قبول دارد که «شاد بودن هنر است و شاد کردن دیگران هنری والاتر» اما هنرمندتر از آنها کسی است که زمینه را برای ایشان فراهم می‌کند.
🔹تلاش نمی‌کند فرزند دست چپ خود را راست دست کند.

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟ ؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی
و کتاب شخصیت سالم (جلد اول) تقی عطایی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (31)

🔶۴.نقص جسمانی:
🔸نقص جسمانی نیز از جملهٔ عوامل مهم در ایجاد عقده روانی و احساس نقص و خود کم بینی است.
🔸فرزندی که از دوران طفولیت مبتلا به نقص جسمانی مانند: کوری، کری، لکنت زبان و یا عقب افتادگی ذهنی است، باید از جانب اطرافیان خصوصاً پدر و مادر و خواهر و برادر مورد توجه قرار گیرد، این افراد نیازمند مواظبت و محبت، اخلاق و رفتار نیکو و آمیخته با گذشت و نرمی هستند.
🔸پیامبر عزیز (صلی‌اللّٰه علیه و سلم) ما در این باره می فرماید: «خدای رحمان مهربان است با آنان که مهربانند، پس شما هم به آنها که در زمینند رحم کنید تا آنکه در آسمان است به شما رحم کند». (روایت ترمذی و ابوداود)
و نیز فرمودند: «در میان مؤمنین کامل‌ترین ایمان را کسی دارد که بهترین اخلاق را داشته باشد». (روایت ترمزی و ابن حیان).
🔸اما زمانی که والدین و اطرافیان، بچه‌ای را که از نعمت بینایی محروم است «کور» صدا می‌زنند و آنچه را که نمی‌شود «کر» و کسی را که نقص ذهنی دارد «بدبخت و بی‌نوا » می نامند و کسی را که لکنت زبان دارد«لال» می‌خوانند،که با چنین القاب و عناوینی عقده روانی و احساس نقص در بچه‌ ایجاد می‌شود و از لحاظ روحی چنان در هم می‌شکند که حالت بسیار رقت‌انگیزی پیدا خواهد کرد، نسبت به زندگی بدبین و نسبت به دیگران کینه‌توز خواهد شد.
🔸پس بر مربیان و والدین واجب است که مشکل روحی در ارتباط با نقص جسمانی فرزندانشان را با روشی عاقلانه و رفتاری حکیمانه و تربیتی شایسته و برخوردی همراه با لطف و نرمی و مراقبت صحیح، برطرف سازند. زیرا ارزش هر انسانی به دین و اخلاق اوست نه شکل ظاهرش.
🔸اولین گام برای برطرف نمودن مشکل این‌گونه افراد آن است که با دیدهٔ محبت به آنان بنگرند و از آنان به طور ویژه مراقبت کرده، مواظب حالت‌های آنان باشند و دریابند که فرزند آنها از جنبهٔ هوشی یا مواهب طبیعی مانند نشاط، و تحرک و آگاهی مانند سایر بچه‌ها نیست، رفتار ملایم و با محبت و درک درست آنها، احساس نقص و ناتوانی را در آنان برطرف می‌کند و نوعی اطمینان و آرامش روحی در ایشان بوجود می‌آورد که می‌تواند آنان را به فردی سازنده و مفید تبدیل کند.
🔸 دومین گام برای معالجه این گونه افراد آن است که تمامی اطرافیان چه افراد خانواده و چه نزدیکان و حتی افراد دور نصیحت کنند و تذکر دهند که نسبت به آنان اهانتی روا ندارند و آنها را تحقیر و مسخره ننمایند تا اثری بد بر روحیه آنان نداشته باشد و دردی جانکاه اضافه بر درد و رنج آنان برایشان ایجاد نکند.

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟ ؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (32)

🔶۴.نقص جسمانی:
🔸سومین گام در معالجه این افراد آن است که والدین و مربیان محترم، دوستانی با اخلاق پسندیده و عادات درست برای این‌گونه فرزندان انتخاب کنند تا با هم، صحبت و همبازی شوند و رابطه دوستی و محبت بین آنان ایجاد شود، به این ترتیب کودک احساس می‌کند که مورد توجه و محبت دیگران قرار گرفته است.
🔸«ابن سینا» در ارتباط با رشد شخصیتی طفل و اشباع غریزهٔ میل به اجتماع می‌گوید «ضروری است که کودک همراه با کودکانی آموزش ببینند که اخلاق خوب و عادات پسندیده دارند، زیرا فراگیری طفل از همسن و سالانش بیشتر است و در کنار آنان احساس دوستی و انس و الفت نموده، مطالب را از هم شاگردانش بهتر می‌پذیرد».
🔸پیامبر عزیز ما «صلی الله علیه و سلم» فرموده است که:« همراه بودن کودک با همسن و سالان خود در زمان کودکی باعث می‌شود که عقلش در بزرگی افزون شود و بارور گردد». (روایت ترمذی از کتاب نوادر).

🔹نتیجه مباحث ما در این زمینه آن است که والدین و مربیان عزیز نباید هیچ یک از عوامل درمان و برطرف کردن مشکل روحی فرزندانی را که دچار نقص جسمی هستند از نظر دور دارند، نگاه کردن آنان به دیدهٔ محبت شخصیت، توجه خاص، برحذر داشتن اطرافیان از تمسخر و استهزا و انتخاب دوستان خوب، عوامل و ابزار مهمی هستند که احساس کمبود و نقص را از درون کودک می‌زدایند و او را آماده می سازند تا عضوی مفید برای جامعهٔ خویش بوده، بازوی توانمندی برای بنای تمدن اسلامی و بازگرداندن مجد و عظمت و استقلال مسلمانان باشد.

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠 فرزند‌پروری (33)

۵.یتیم بودن کودک:
یتیم بودن نیز از جمله عوامل انحراف روانی کودکان به حساب می‌آید. خصوصاً که کودک یتیم در جامعه‌ای باشد که مورد توجه قرار نمی‌گیرد و یا کسی بار رنج و غم را از دوشش بر نمی‌دارد و مورد لطف و محبت دیگران قرار نمی گیرد.
🔸اسلام به یک یتیم از تمام جهات خصوصاً تربیت، نوع برخورد با او و تأمین زندگیش، توجه خاصی نموده است تا این‌گونه افراد با رشد و پرورشی شایسته به عضوی سودمند برای جامعه خود تبدیل شوند و بتوانند مسئولیت‌ها و وظایف خود را به بهترین شکل و کاملترین صورت انجام دهند.
🔸قرآن کریم در ارتباط با توجه به یتیمان و نراندن آنان و حفظ احترام و حرمت ایشان می‌فرماید:«فاما الیتیم فلا‌تقهر»(الضحی:۹) پس یتیم را از خود مران!
🔸«ارایت الذی یکذب بالدین فذلک الذی یدع الیتیم». آیا کسی که روز قیامت تکذیب می‌کرد را دیدی؟ او همان کسی است که یتیم را از خود می‌راند. (الماعون:۱_۲)
🔸رسول الله (صلی اللّٰه علیه و سلم) افراد امت خویش را به امر کفالت و سرپرستی ایتام تشویق می‌کنند و مواظبت و رعایت حال آنان را سفارش نموده، مژده می‌دهند که اگر سفارش من را به خوبی اجرا کنید، در بهشت همراه من خواهید بود.
🔸«ترمذی» روایت می‌کند که آن حضرت فرمودند: «من و سرپرست یتیم مانند این دو در بهشت در کنار همدیگر هستیم». و به انگشت سبابه و وسط خود اشاره می‌کردند.
🔸 مواظبت یتیم و سرپرستی او قبل از هر کسی به عهدهٔ نزدیکان و اقوام و خویشان اوست.
🔸براین افراد به تناسب نزدیکی و حضور آنان واجب است که امر رشد و پرورش اخلاقی و روانی یتیم را اضافه بر تکفل و سرپرستی او برعهده گیرند و بیش از سایرین به آنان توجه داشته باشند و از بذل محبت و لطف دریغ نورزند و به آنان نشان دهند که هیچ فرقی با فرزندانشان ندارند.
🔸در صورتی که یتیم از بازماندگان و نزدیکان کسی را نداشته باشد که او را سرپرستی کند به عهدهٔ دولت اسلامی خواهد بود که امر نگهداری و سرپرستی آنان را بپذیرد و به انجام رساند.
🔸رسول اکرم (صلی اللّٰه علیه و سلم) به عنوان نمایندهٔ اول از اولین دولت اسلامی نسبت به یتیمان بسیار مهربان و دلسوز بودند.
🔸در زمان حضرت عمر رضی اللّٰه عنه مردی یک بچهٔ بدون صاحب را به خدمت ایشان آورد، فرمود: «نفقه(مخارج) این بچه به عهده ماست و آزاده است».
🔸با چنین برخورد نیکو و شایسته‌ای که دین عظیم اسلام با یتیم و بچهٔ سرراهی می‌کند، آنان در نظام جامعه به شهروندانی نیکوکار و مفید تبدیل می‌شوند که مسئولیت‌های خود را به خوبی درک کرده و وظایف خویش را به نحو احسن انجام می‌دهند، احساس کمبود نمی‌کنند و در خیالات و تصورات منحرف غرق نمی شوند.

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (34)

🔶۶.فقر و انحراف روانی:

🔸کودکی که از زمانی که چشم می‌گشاید خود را در محاصره فقر و بدبختی می‌بیند پدرش را می نگرد که در رنج و تنگدستی است و تمامی خانواده در محرومیت غوطه می‌خورند و از طرف دیگر فرزندان همسایه و هم‌کلاسی‌هایش را می‌بیند که لباسی زیبا بر تن دارند، از نعمات و رفاه برخوردارند. اما او آنقدر ندارد که شکمش را سیر کند و خود را بپوشاند، افسرده و دل‌شکسته خواهد شد، غم و اندوه جانکاه به روح و روانش ضربه می‌زند و او را از لحاظ روحی دچار لغزش و بیماری می‌کند از این انسان چه انتظاری می‌توان داشت؟ بزودی عقده‌های روانی در درونش سرباز می‌کنند و با دید کینه و حسادت به دیگران نگاه می‌کند. امید‌هایش به ناامیدی و خوش بینی او به بدبینی تبدیل می‌شود و در یک کلام او مریض خواهد شد و مرض او از نوع روانی است.
🔸و چه راست گفت: آن رسول گرامی (صلی اللّٰه علیه و سلم) که فرمود: «کاد الفقر أن یکون کفراً»«نزدیک است که کفر فقر باشد».
🔸 (منظور آن حضرت آن است که فقر آن چنان اثر شومی بر روح آدمی دارد که به کفر منتهی می‌شود) (روایت احمد و ابن حبّان و بیهقی)

🔸پیامبر خدا (صلی اللّٰه علیه و سلم) از دچار شدن به فقر به خدای تعالی پناه می‌برد و در دعا می‌فرماید: «خدایا من از فقر و کفر به تو پناه می‌برم». (روایت نسایی و ابن حیان)

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی