#تربیت_فرزند

💠 فرزندپروری (11)

🔶 ادامه مبحث گام ششم: اعتماد به نفس بخشی
🔸۳. این مدرسه نبوی چه اعتماد به نفسی در درون این کودک ایجاد کرده که با اطمینان و با ارائه‌ی دلیل مناسب درخواست رسول خدا صلی‌الله علیه و سلم را رد می کند؟!

🔸۴. در تربیت، رفتار بهتر و رساتر از گفتار است، چنان که راوی می گوید: «رسول خدا قدح را به دست او داد » تا احساس کند به دلیل او قانع شده و برایش احترام قائل است و البته در مدرسه نبوی، تنها به رشد احساس مهم بودن و احترام در درون نوجوانان بسنده نمی شود، بلکه اعتماد به نفس آنان درخلال تجارب عملی و با پذیرش مسئولیت‌های مناسب، رشد می‌یافت.
🔸معاذ بن جبل در حالی‌ که نوجوان کم سن و سالی است به امامت در نماز می پردازد، چون در حد توان او است.
🔸اسامة بن زید، لشکری را رهبری می‌کند که افراد مسن و جاافتاده‌ی بسیاری در آن است و او خود هفده سال بیشتر ندارد! چرا؟
چون اعتماد به نفس در او رشد یافته و جامعه از آن بهره می‌برد و بیش از آن‌ها، علی بن ابیطالب در شب هجرت در بستر پیامبرصلی الله علیه و سلم می‌خوابد. کاری که بسیار مهم بوده و به شجاعت و دلاوری بسیار نیاز دارد. اما امروزه، وضع تغییر یافته و بیشتر ما به کودکانمان اعتماد نداریم و کوچک‌ترین مسئولیت‌ها را هم به آنها نمی‌دهیم.

برگرفته از کتاب کلیدهای طلایی تربیت؛ مؤلفان: احمد المزید و عادل الشدی؛ مترجم: مولود مصطفایی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (12)

🔶گام هفتم: هدایت به سوی رفتار نیکو
🔸کودک نیاز دارد راهنمایی و هدایت شود. چون اطلاعات و آگاهی‌های او اندک و ناچیز است و چون عقل و قلب غالباً به سوی کسی مایل است که راهنمایی و هدایتش کند و به او بیاموزد و به همین خاطر است که شیوه‌ی تربیتی رسول خدا (صلی‌الله علیه و آله و سلم) بر پایه‌ی هدایت و رهنمود‌دهی به کودکان به جانب آداب و اخلاق حسنه و نیکو استوار شده است.
به عنوان نمونه رسول خدا به حسن بن علی، که بچه خردسالی بود فرمود:« آنچه را که بدان شک داری رها کن و به آن چه اعتماد و اطمینان داری روی آور، صداقت اطمینان به همراه دارد و دروغ شک و گمان.» و حضرت حسن هم آن را حفظ کرد، چون از همان اوان کودکی در ذهنش نقش بسته بود و به عبدالله بن عمرکه او هم کودک بود. فرمود:« در دنیا به گونه ای زندگی کن که گویی غریب یا رهگذری بیش نیستی.»
🔸و هنگامی که فرزند خردسال عمر بن سلمه را دید که در بشقاب غذا دست می گرداند فرمود: « بچه جان! بسم الله بگو. با دست راست غذا بخور. از غذایی بخور که جلوی تو نهاده شده است.»
🔸با کمال تأسف برخی از والدین به راهنمایی فرزندان و آموزش رفتارها و آداب و اخلاق نیک به فرزندان‌شان کاملاً بی‌توجه هستند و شاید بتوان گفت توجه آنها به این امر در حد صفر است.
والدین می‌بینند که فرزندشان با همسالان و همبازی‌هایش با خشونت و تندی رفتار می‌کند، ولی راهنمایی نمی‌کنند یا می‌بینند که گوشه گیر و منزوی است، اما او را آموزش نمی‌دهند و بسیاری دیگر از این آداب و اخلاق ناپسند که نیاز به مدد و کمک و راهنمایی دارد.

برگرفته از کتاب کلیدهای طلایی تربیت؛ مؤلفان: احمد المزید و عادل الشدی؛ مترجم: مولود مصطفایی

«وسيقضي الله
أمراً كنت تحسبه مستحيلا»

و خدا چیزی رو ممکن میکنه که
شما اونو غیرممکن میدونستین...

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (13)

🔶گام هشتم: پاداش رفتارهای نیکو
🔸پس از راهنمایی و آموزش آداب و اخلاق حسنه و نیک، لازم است در صورت عملی شدن از سوی کودک به او پاداش داده شود و از او تشکر و تقدیر به عمل آید که اخلاق نیکو نزد بچه ها با همین تشکر و قدردانی‌ها است که روشن می شود.
🔸در صحیحین از ابن عباس نقل شده است که او در خردسالی شبی در منزل پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) بود. می‌گوید: پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) برای وضو گرفتن رفتند. من جلو چشم او وضو گرفتم، پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وسلم) وضوی مرا تأیید نموده و فرمودند: « خداوندا او را در امور دین آگاه کن و تأویل و تفسیر را به او بیاموز» که این دعای بزرگ پاداشی است که بر عمل مثبت و درست ابن عباس داده شد. تقدیر از رفتاری صحیح و نیکو.
🔸نیز رسول خدا(صلی‌الله‌علیه‌وسلم) رفتار و سلوک نیکوی جعفر بن ابی‌طالب را ستود و به او فرمود: «در خلقت و اخلاق شبیه من هستی»
🔸هنگامی که رفتاری نیک از معاذبن‌جبلِ نوجوان مشاهده کرد که به همنشینی و همراهی پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌وسلم) بسیار علاقه‌مند بود. فرمود: « ای معاذ به خاطر خدا تو را بسیار دوست دارم » آیا چیز دیگری به اندازهٖ این سخن و تقدیر می‌توانست در درون معاذ اثر داشته باشد؟
🔸بسیاری از ما وقتی رفتار صحیح و به جایی از کودکان مشاهده می‌کنیم. چون آن را امری طبیعی می دانیم، هیچ تقدیر و تشکری از او نمی‌کنیم، اما اگر این رفتار نیک را نداشته باشد او را سرزنش می‌نماییم! رفتارهایی مانند احترام و قدردانی از بزرگان، پیشرفت تحصیلی، پایبندی به نماز، صداقت و راستگویی و امانتداری و... .

برگرفته از کتاب کلیدهای طلایی تربیت؛ مؤلفان: احمد المزید و عادل الشدی؛ مترجم: مولود مصطفایی

«و اگر امیدی در تو بمیرد خدا امیدهای فراوان دیگر درونت زنده می‌کند..»

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (14)

🔶گام نهم: نشان دادن محبت و نوازش و بازی
🔸الف: ابراز محبت و علاقه:
نیاز کودک به ابراز محبت و مهر و پذیرش از سوی والدین و مربیان، از مهمترین نیازهایی است که فقدان آن می تواند سبب در هم شکستن تعادل روحی و درونی کودک شود و رسول خدا (صلی‌الله علیه و سلم) این نیاز درونی کودکان را به خوبی اشباع می‌نمود.

🔸 در صحیح بخاری آمده که رسول خدا حسن بن علی خردسال را در آغوش خود می‌فشرد و می‌فرمود: «خدایا من این بچه را دوست دارم، تو هم دوستش بدار، هر آن کس که او را دوست می‌دارد، دوست بدار.»
و زمانی که اقرع بن حابس نزد پیامبر صلوات الله علیه آمد و او را دید که حسن و حسین خردسال را می‌بوسید! اقرع گفت: شما فرزندان‌تان را می‌بوسید؟! من ده فرزند دارم و تاکنون هیچ یک از آنان را نبوسیده‌ام! پیامبر به او فرمود: آیا از آن نمی‌ترسی که خداوند رحمت و مهربانی را از قلبت خارج سازد؟!
و او چه مربی حکیم و خردمندی بود که سوال اقرع را با تعجبی رساتر از جواب، پاسخ داد، که خلاصه‌ی آن، دور شدن رحمت خدا از کسی است که بر کودکان رحم نکند و به آنان مهر و محبت نبخشد و این همان رحمتی است که رسول خدا (صلی‌الله علیه و سلم) از دست دادن آن را، در صورت بی‌توجهی به کودکان هشدار می‌دهد « آن کس که بر کودکان رحم نیاورد از ما (مسلمانان) نیست.» همان رحم و عاطفه‌ای که هنگام فوت فرزندش ابراهیم، او را به گریه آورد و فرمود: «چشم اشک ریزان است و قلب اندوهگین، اما جز آنچه خداوند بدان راضی است چیزی بر زبان نمی‌آوریم و ما بر فقدان تو پس اندوهناک هستیم ای ابراهیم.»
🔸و حسن و حسین از این فرموده‌ی رسول خدا چقدر لذت برده‌اند که فرمود: «این دو دسته گل‌های من در دنیا هستند.»

🔸و در مقابل برخی از ما مرتکب چه خطاهای تربیتی بزرگی می‌شویم، هنگامی که از ابراز محبت به فرزندانمان و اظهار لطف و عاطفه به آنان دریغ می‌کنیم، با این گمان که این اظهار لطف و محبت آنان را گستاخ و مغرور بار می‌آورد یا چنین رفتاری برای تربیت و آماده ساختن «مردان آینده» مناسب نیست!

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب کلیدهای طلایی تربیت؛ مؤلفان: احمد المزید و عادل الشدی؛ مترجم: مولود مصطفایی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (15)

🔶گام نهم: نشان دادن محبت و نوازش و بازی
🔸ب: بازی و نوازش و به دست آوردن دل آنان
رعایت این نکته سبب شد که رسول خدا (صلی الله علیه و سلم) سجده اش را در یکی از نمازها طولانی کند، در حالی که برای مردم امامت می‌کرد، چون کودک خردسالی که حسن‌بن علی بود، در هنگام سجده بر پشت مبارک او نشسته بود و او نمی‌خواست شادی و شعف این کودک را که بر دوش پدر بزرگش نشسته ضایع سازد و آنگاه بعد از نماز خطاب به مردم فرمود؛ « این پسرم بر دوشم بود و نخواستم در پایین آمدن به عجله بیفتد»

🔸 حال اگر چنین اتفاقی امروزه برای یکی از ائمه‌ی مساجد ما رخ دهد چه خواهد کرد؟ و چگونه به نمازگزاران پاسخ خواهد داد که پیامبر صلوات اللّٰه علیه سجده‌اش را به خاطر کودک طول داد و ما نیز دنباله رو هستیم؟
این مهر و نوازش پیامبر(صلی‌اللّٰه‌علیه‌‌و‌سلم) نسبت به کودکان است، حتی در نماز و ما البته از این که رسول خدا خارج از نماز کودکی را سرگرم و نوازش کند، تعجب نمی‌کنیم، که او «روزی زبانش را برای کودک در آورد تا بتواند سرخی زبان را ببیند.»

و گاه به برخی از بچه‌ها می‌فرمود: « هر کس از من جلو بزند فلان پاداش را دارد.»

🔸 و شکی نیست که این مهر و نوازش و بازی اثر تربیتی مهمی در درون بچه‌ها دارد، چنانکه آنان معمولاً به جانب کسی می‌روند که مهربان است و روی گشاده دارد و با آنان بازی می کند، نه دیگری!

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب کلیدهای طلایی تربیت؛ مؤلفان: احمد المزید و عادل الشدی؛ مترجم: مولود مصطفایی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (16)

🔶گام دهم: رعایت عدالت میان فرزندان
🔸بچه‌ها در برابر رفتار دوگانه‌ای که از پدر و مادر می بینند، حساسیت شدیدی از خود نشان می‌دهند و عامل اساسی بسیاری از کینه‌ها و عداوت‌های میان خواهران و برادران، عدم رعایت عدالت رفتاری والدین است.
🔸 ترس شدید از فقدان محبت والدین و برخورداری یکی دیگر از فرزندان خانواده از این محبت، سایر فرزندان را به جانب بروز رفتارهای خصمانه نسبت به او سوق می‌دهد، همانند رفتاری که برادران یوسف از خود بروز دادند، زمانی که گمان کردند پدرشان یوسف را بر آنان ترجیح داده است: « یوسف و برادرش، نزد پدر از ما محبوب‌تر هستند و ما گروهی هستیم.» و همین احساس، آنان را به اتخاذ رفتارهای خصمانه با برادرشان هدایت کرد؛ « یوسف را بکشید یا او را در سرزمینی (دور) بیفکنید تا پدر روی به سوی شما کند.» و در این کار انگیزه‌ی آنان رهایی از یوسف برای دست یافتن به محبت و توجه پدر بود.
🔸 هنگامی که بشیر نزد پیامبر (صلی‌اللّٰه علیه و سلم) آمد تا شاهد هدیه‌ای باشد که به پسرش نعمان داده بود، از او پرسید! « آیا چنین هدیه‌ای را به سایر فرزندانت داده‌ای؟ گفت نه!
پس پیامبر (صلی‌اللّٰه‌علیه‌وسلم) فرمود: از خدا بترس و میان فرزندانت به عدالت رفتار کن!» و در روایتی دیگر چنین فرمود: «کسی دیگر را به گواهی بگیر که من گواه ستم و جور نمی‌شوم.»

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب کلیدهای طلایی تربیت؛ مؤلفان: احمد المزید و عادل الشدی؛ مترجم: مولود مصطفایی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (17)

🔶گام یازدهم:تربیت با الگوی عملی
🔸این بسیار مهم است که کودک الگوی نظری را که به او ارائه می‌دهند و می‌خواهند چنان باشد، از سوی اشخاصی که آنان را الگوی خود می‌داند، به مرحله‌ای عمل در آید و مخصوصاً از جانب والدین.
تربیت بر اساس الگوی عملی از بارزترین و برجسته‌ترین شیوه‌های رسول خدا (صلی الله علیه و سلم) در تربیت کودکان و نوجوانان است و لذا تمامی زندگیش الگو و اسوه‌ی حسنه بود، که قرآن می‌فرماید:
لَقَد کانَ لَکم فی رسولِ اللّٰه اُسوةٌ حسنةٌ لمَن کانَ یَرجُوا اللّٰه و الیَوم الاخِرَ وذَکَرَ اللّٰه کثیراً (احزاب /21)
🔸رسول‌اللّٰه برای شما الگویی نیکو است، برای آن کس که به(ثواب)خدا و روز قیامت امید و باور داشته باشد و خدا را بسیار یاد کند.
🔸سیره و شیوه زندگی او، امری سری و پوشیده نبود که کسی جز خواص از آن مطلع نباشد، بلکه زندگی او کاملاً علنی بود و کوچک و بزرگ از آن آگاهی داشتند.
🔸آیا تربیتی از این کامل‌تر هست که کودکی مانند ابن عباس شبی را در خانه رهبر و الگویش می‌ماند و« او را می‌بیند که پس از گذشت پاسی از شب بلند می‌شود و وضو می‌گیرد و به خواندن نماز شب می‌ایستد.»
🔸در این شیوه عملی نوجوان را بر اخلاص برای خداوند و ترس از عذاب او و نزدیکی به او با اقامه نماز و تهجد شبانه تربیت می‌کند، بدون آن‌ که مربی آن کودک سخنی بر زبان آورد.

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب کلیدهای طلایی تربیت؛ مؤلفان: احمد المزید و عادل الشدی؛ مترجم: مولود مصطفایی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (18)

🔶مسئولیت تربیت روانی 1
🔸مقصود از تربیت روانی آن است که صفات پسندیده روحی مانند؛ جرأت، شجاعت، صراحت و فهم کمال و دوست داشتن خیر برای دیگران و فرو بردن خشم و خلاصه فضای روحی و اخلاقی را در کودک ایجاد نماییم‌. آغاز این بخش از تربیت نیز از همان اوایل دوران کودکی و از هنگامی است که فرزند ما قادر به اندیشه و تعقل می‌گردد.
🔸مقصود از این بخش از تربیت، ایجاد تکامل و تعامل شخصیتی در کودک است. این توازن روحی فرد را قادر می سازد که در هنگام رسیدن به سن تکلیف، وظایف خود را به بهترین شکل و دقیق‌ترین صورت انجام دهد.

🔸کودک امانتی است که به دست والدین یا مربی سپرده می‌شود، اگر از همان ابتدای گشودن چشم و آغاز اندیشه و تعقل، اصول سلامت روحی و روانی را در او ایجاد نماییم، بتدریج به انسانی با فکری پخته و رشد کرده و رفتاری متوازن و ارادهٔ قوی تبدیل خواهد شد.

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (19)

🔶مسئولیت تربیت روانی 2
🔸در کنار ایجاد این خصایل مثبت و مفید روحی باید هوشیار باشیم که عوامل و علل مخربی را که از جنبه روانی به فرزند ضربه زده و شخصیت او را از تعادل خارج می‌کنند و باعث در هم شکستن هویت و ساخت روانی او شده، اعتبار و کرامت و ارزش او را لکه‌دار می کنند، از زندگی حذف نماییم. این عوامل منفی چنانچه بر روان کودک بی‌گناه تأثیر کنند در آینده انسانی خواهد شد که به زندگی و اطرافیانش با دید بغض و کینه و بدبینی نگاه خواهد کرد.
🔸 عوامل منفی و مخربی که والدین و مربیان عزیز باید در جهت حذف و جلوگیری از بروز آنها تلاش نمایند به شرح زیر است:
1. یک پدیده کمرویی و خجالت
2. پدیده ترس
3. پدیده خود کم بینی و عدم اعتماد به نفس
4.پدیده حسد و کینه توزی
5. پدیده خشم
به یاری خدا در مطالب بعدی در مورد پدیده‌های فوق هر کدام تعریف می‌شود و تا حد ممکن درباره آنها بحث خواهد شد.

برگرفته از کتاب:چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (20)

🔶 مسئولیت تربیت روانی

🔹1. پدیدهٔ خجالت و کم‌رویی:
🔸کم‌رویی و خجالت از پدیده‌های طبیعی رفتاری اطفال است. دکتر «نبیه غبره» در کتاب مسائل رفتاری کودکان می‌گوید: « شاید اولین علائم کمرویی و خجالت در چهار ماهگی در طفل بروز می‌کند. بعد از اتمام یک سالگی، خجالت به صورت آشکاری خود را ظاهر می‌کند. کودک در مقابل شخصی که برایش غریب است روی را برمی‌گرداند، یا چشم‌ها را می بندد یا صورتش را با دستهایش می‌پوشاند. در سن سه سالگی کودک این حالت را در خود احساس می‌کند، هنگامی که من منزلی که برایش بیگانه است وارد شود آرام و بی‌حرکت و بدون آنکه حتی کلمه‌ای به‌زبان اورد در کنار مادرش می‌نشیند.»
🔸احتمالاً این احساس مقداری تحت تأثیر توارث است، البته باید در نظر داشت که شرایط محیطی اثر بسیار مهمی در ازدیاد یا تقلیل این پدیده دارد، بچه‌هایی که در جمع کودکان بازی کرده و اوقات زیادی در جمع حضور دارند به نسبت بچه‌هایی که اهل مخالطت و بازی نیستند،کمتر خجالتی و کمرو هستند.
🔸برای معالجه این پدیده باید کودکان خود را به معاشرت و برخورد با مردم عادت دهیم برای نیل به مقصود می‌توان دوستان را به منزل دعوت نمود یا کودک را همراه خود را بیرون از منزل به دیدار رفیقان و خویشان ببریم و یا به آرامی و با ملاطفت از آنان بخواهیم که در مقابل دیگران سخن بگویند، فرقی نمی‌کند طرف صحبت کودک خردسال و بزرگسال باشد. به این ترتیب کودک به تدریج اعتماد به نفس پیدا کرده، خصلت خجالت در او کم‌کم ضعیف می گردد.
🔸جرأت و اعتماد به نفس باعث می‌شود که فرد در آینده در ابراز و بیان کلام حق شجاعت و صراحت داشته باشد و از ملامت هیچ ملامت کننده‌ای نهراسد.
🔸برای ادای حق مطلب در این مورد، احادیث و امثال تاریخی در مطالب بعدی تقدیم خوانندگان عزیز خواهد گشت.
ادامه دارد...

برگرفته از کتاب:چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (21)

🔶شیوه صحیح گذشتگان صالح ما الگو و نمونه‌ای شایسته است تا بر اساس آن بتوانیم پدیدهٔ خجالت را ریشه‌کن کنیم و فرزندانی شجاع و صریح در بیان حق تربیت نماییم:
🔸الف) در روایتی از «بخاری» آمده است که «عبداللّه بن عمر»« رضی‌اللّٰه‌‌عنه» گفت هنوز به سن بلوغ نرسیده بودم روزی در خدمت رسول اکرم «صلی‌اللّٰه‌علیه‌وسلم» بودیم، سوال کردند که در بین درختان، درختی است که برگهایش نمی‌ریزد و مانند انسان مسلمان است، کدام یک از شما می دانید آن درخت چه درختی است؟ کسانی که در اطراف رسول اکرم «صلی‌اللّٰه‌علیه‌وسلم» نشسته بودند درختان بیابان را در جواب آن حضرت نام می‌بردند. به ذهنم خطور کرد که درخت مورد سؤال درخت نخل است امّا به علت شرم و احساس خجالت، نمی‌توانستم جواب دهم. جمعیت گفتند: آن درخت کدام است یا رسول اللّٰه! حضرت فرمودند: درخت نخل است.
در روایت دیگری آمده است که عبداللّه بن عمر «رضی الله عنه» می‌گوید: من کوچکترین کسی بودم که در آن جمع حضور داشت و جواب سوال را می‌دانستم.
و در روایت دیگری نیز آمده که می‌گوید ابوبکر صدیق و عمر فاروق «رضی اللّٰه عنهم» در جمع بوده و هیچ نگفتند و من دوست نداشتم با وجود حضور آنان جواب بدهم وقتی که به پدرم گفتم که من جواب را می‌دانستم ولی نگفتم، گفت: اگر این کلمه را می گفتی برای من از تمام ثروت دنیا بالاتر بود.

برگرفته از کتاب:چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (22)

🔸ب)سهل بن ساعدی در روایت از «بخاری» می‌گوید: «رسول‌اللّٰه صلی‌اللّٰه‌علیه‌وسلم» با خود نوشیدنی آوردند و مقداری از آن نوشیدند. در طرف راستش کودکی نشسته و در طرف چپ، افراد بزرگسال و مسن بودند. پیامبر خطاب به کودک گفت: به من اجازه می‌دهی نوشیدنی را به این بزرگان بدهم؟ کودک گفت: خیر به خدا قسم، غیر از شما کسی را بر خود ترجیح نمی‌دهم.

🔸نتیجه ای که از این مباحث می‌گیریم این است که شیوهٔ تربیت گذشتگان ما مبتنی بر زایل نمودن پدیده خجالت و کم‌رویی و از بین بردن حالت‌های انزوا و عدم اعتماد به نفس در آنها بوده است. قصد بزرگان ما از این نوع پرورش اخلاقی عادت دادن فرزندانشان به مصاحبت با اقوام و خویشان در مجالس عمومی و دیدار دوستان و به دنبال آن توانایی سخن گفتن در مقابل بزرگان بوده است.
🔸این چنین افرادی در بیان کلام حق شجاعت داشتند، از اندیشه‌ای سرشار، کلامی فصیح و سخنانی نافذ برخوردار بودند و با این ویژگی‌ها در مقابل خلفا و امرا سخن می‌گفتند و در ارتباط با مسائل مهم اجتماعی اظهار نظر کرده و صاحب رأی بودند و در جمع اندیشمندان و علما نیز ابراز عقیده می‌کردند. این روش، جرأت و توانایی سخنوری را در افراد می‌پروراند و مفاهیم ارزشمند وحی را در وجود آنان جایگزین می‌نماید و راه پیمودن مدارج کمال و تکوین شخصیتی را برای ایشان هموار می‌نماید و بینش فکری و اجتماعی آنان را تقویت می‌کند.

برگرفته از کتاب:چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

Remember, Hope is a good
thing, maybe the best of things,
and no good thing ever dies.

یادت باشه امید چیز خوبیه.
شاید بهترین چیز.
و چیزای خوب هیچوقت نمی میرند.

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (23)

🔶 پدیده ترس:
ترس نوعی از حالات روحی است که تمامی افراد یعنی از کودکان گرفته تا بزرگسالان به آن مبتلا هستند. البته حالت ترس در حد طبیعی خود برای اطفال سودمند است، زیرا نوعی وسیلهٔ حفاظتی و دفاعی در مقابل حوادث و عوامل خطرناک است، اما اگر این احساس مفید از حد متعادل و ضروری خود تجاوز کند منجر به حالت اضطراب خواهد شد در آن صورت نوعی بیماری به شمار آمده و باید معالجه گردد.

🔹 عوامل تشدید ترس در کودکان:
۱. ترساندن کودک از جانب مادر به وسیله‌ی سایه، تاریکی یا موجودات عجیب و غریب.
۲. مواظبت و مراقبت دائم و بیش از حد ضروری همراه با اضطراب دائمی مادر و زیر نظر داشتن کودک، در تمامی لحظات.
۳. عادت دادن کودک به تنهایی و عدم معاشرت با دیگران و محدود کردن او در چهارچوب منزل.
۴. بازگو کردن داستان های جنایی و ترسناک که در ارتباط با جن و جادوگران و امثال آنهاست.

🔹 درمان ترس:
🔸 برای درمان این پدیدهٔ نامطلوب و مضر رعایت موارد ذیل ضروری است:
۱. تربیت فرزند از ابتدای سنین کودکی بر اساس ایمان به خدا و عبادت و تسلیم شدن در مقابل حق تعالی در تمامی وقایع و مصیبت‌هایی که برای انسان پیش می آید.
۲. کودک را نباید بسیار محدود کرد بلکه ضروری است که تا حدودی آزادی عمل داشته باشد، جهت ایجاد اعتماد به نفس باید با توجه به رشد فکری و تکامل عقلانی، مسئولیت‌های مناسب به او سپرده شود.
۳. نترساندن کودک خصوصاً هنگام گریه با استفاده از مفاهیمی مانند: جادوگر، غول، دزد، حیوان وحشی یا غیره تا طفل خیالاتی و ترسو نگردد و در آینده بتواند دلیر و بی باک باشد و مشمول گفتهٔ رسول خدا (صلی‌اللّٰه علیه و سلم) گردد که فرمود: «مؤمن قوی در نزد خدای از مؤمن ضعیف محبوب‌تر است.»(روایت مسلم).
۴. برای کودک این امکان را فراهم نمائیم که عملاً وارد جمع کودکان دیگر شود و به او فرصت دهیم تا با آنان برخورد نموده، به خوبی سایرین را بشناسد، تا با تمامی وجود احساس کند که مورد توجه و محبت دیگران واقع می شود و در زمرهٔ کسانی باشد که مشمول تعریف زیبای رسول‌اللّٰه (صلی‌اللّٰه‌علیه‌وسلم) هستند، آنجا که فرموده است: انسان مؤمن فردی معاشرتی و زودجوش است، انسانی که با دیگران الفت نمی‌گیرد و نمی‌گذارد که کس دیگری هم با او انس گیرد، فرد سودمندی نیست، بهترین مردم کسانی هستند که بیشترین فایده را برای مردم داشته باشند. (روایت حاکم و بیهقی)
۵. یادگیری جنگ‌های رسول اللّٰه(صلی‌اللّٰه علیه و سلم) و دلاوری و شجاعت گذشتگان بزرگوار ما همراه با تربیت اخلاقی بر مبنای الگوهایی چون یاران پیامبر، تابعین، رهبران و شخصیت‌های بزرگ اسلام که باعث می‌شود دوست داشتن جهاد و برپای داشتن کلام خدا در فرزند رشد نماید و شجاعت، خوی و خصلت او شود و در وجودش تثبیت گردد.

برگرفته از کتاب:چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (24)

❇️پدیده خودکم‌بینی و نداشتن اعتماد به نفس:

🔶 احساس نقص و خودکم‌بینی حالتی است که به علت مجموعه‌ای از علل رفتاری، مرضی، تربیتی و یا اقتصادی و غیره در کودک ایجاد می‌شود.
🔸این احساس از خطرناک‌ترین حالت‌های روحی است که منجر به ایجاد عقدهٔ روانی و انحراف کودکان و گام برداشتن به جانب حیات آمیخته با تبهکاری و جرم می‌گردد.
🔸امید است که والدین و مربیان عزیز، تمامی توان خود را در جهت پیشگیری و درمان این پدیده بکار گیرند تا فرزندانشان از این عقده رها شوند و به این ترتیب زندگی روحی سالم و تربیت اخلاقی شایسته را برای آنان تضمین نمایند.

🔹عوامل مهمی که باعث ایجاد خودکم‌بینی و عدم اعتماد به نفس در کودکان می‌شود، به شرح زیر است:
۱.تحقیر کودک و اهانت به او.
۲. مواظبت و مراقبت بیش از حد از کودک.
۳. فرق گذاشتن بین فرزندان.
۴. نقص جسمی کودک.
۵.یتیم بودن.
۶.فقر
در ادامه به یاری خداوند در مورد موضوعات فوق بحث نموده و راه علاج را در هر مورد بر اساس رهنمودهای ارزشمند اسلامی بیان خواهیم نمود.

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟ ؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (25)

❇️عوامل مهم پدیده خودکم‌بینی و عدم اعتماد به نفس در کودک؛

🔶 ۱.عامل تحقیر و اهانت به کودک:
از ناپسندترین عواملی است که باعث انحرافات و عدم تعادل روحی کودک می‌شود که احساس خود کم بینی و حقارت را در وجود او تثبیت می کند.
🔸دکتر «مصطفی السباعی» مؤلف کتاب «اخلاق اجتماعی ما» می گوید:
« چه بسیارند پدران و مادرانی که اگر فرزندشان حتی یکبار از سنن و قوانین اخلاقی تخطّی کند او را بدنام کرده و در مقابل جمع به او توهین می‌کنند.
🔸 اگر یک بار دروغ گفت، او را دروغگو صدا می‌زنند، اگر یک بار خواهر یا برادر کوچکترش را کتک زد، او را شرور لقب می‌دهند، اگر یک بار سیب خواهرش را به زور از او بگیرد او را زورگو می‌نامند و اگر قلم برادرش را از جیبش بردارد، دزد نامیده می‌شود و اگر از او بخواهیم برایمان یک لیوان آب بیاورد و اطاعت نکند در مقابل دیدگان خواهر و برادرش و یا سایرین به تنبلی متهم می‌شود.
🔸یکی دیگر از نمونه‌های تحقیر و اهانت به کودکان صدا زدن آنان با کلمات ناشایست و عبارات زشت در جمع خانواده و یا دوستان است. گاهی والدین پا را از این هم فراتر گذاشته و در مقابل دوستان کودک یا حتی افراد بیگانه به فرزند خویش توهین می‌کنند. بدون تردید اینگونه برخوردها با کودک باعث می‌شود که احساس کند موجودی بی‌ارزش و حقیر است که دیگران برایش اعتباری قائل نیستند، با این احساس به تدریج عقده‌های روانی در درون او شکل می گیرد که خود عامل ایجاد تنفر و کینه نسبت به سایرین می‌شود بنابراین در آینده انسانی خواهد بود که از مردم می گریزد و از زیر بار مسئولیت‌ها و وظایف خود شانه خالی می‌کند.

🔸راه برخورد با کودک هنگامی که از او خطایی سر می‌زند یا دچار اشتباهی می‌شود:

🔹 راه صحیح برخورد در این موارد آن است که کودک را به نرمی و ملایمت متوجه اشتباه یا خطایش بنماییم و با دلایل قاطع و متناسب با توانایی فکریش او را قانع سازیم که عملی که انجام داده است، از انسان فهمیده و عاقل و با بصیرت سر نمی‌زند. اگر با این روش قانع شد و خطای مورد نظر اصلاح گردید،به مقصود رسیده‌ایم. در غیر این صورت راه درمان شیوهٔ دیگری است که آن‌ تربیت با استفاده از مجازات است.
ادامه دارد...

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟ ؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (26)

💠 عوامل مهم پدیده خودکم‌بینی و عدم اعتماد به نفس؛

🔸۲. مواظبت و مراقبت بیش از حد از کودک و وابستگی شدید به والدین:

🔸این عامل نیز از دلایل مهم عدم تعادل روانی و انحراف اخلاقی کودکان است که در غالب اوقات به نوعی احساس نقص و حقارت در فرزند منتهی می‌شود و موجب می گردد که نظری کینه‌توزانه و آمیخته با بدبینی نسبت به زندگی و اطرافیان داشته باشد.
🔸 مواظبت و مراقبت بیش از حد کودک باعث می گردد فردی خجل، ترسو و ذلیل باشد که اعتماد به نفس نداشته و فاقد مردانگی و شجاعت بشود. این چنین خصایلی به تدریج کودک را به جانب عقب افتادن از جمع دوستان و انحراف سوق می‌دهد.

🔸 چرا وابستگی شدید کودک به والدین این‌چنین آثار نامطلوبی دارد؟
_زیرا مردم را می‌بیند که پیشرفت می‌کنند ولی او هنوز در آخر قافله است.
_ زیرا مردم را می بیند که شجاع و بی‌باکند و او ترسو و ضعیف است.
_ زیرا مردم را می‌بیند که در حرکت، جهاد و مبارزه‌اند و او ساکت، ساکن و بی‌تحرک است. _ زیرا مردم را می‌بیند که با هم برخورد می‌کنند و در ارتباط با یکدیگرند، اما او تنها و گوشه‌گیر و منزوی است.
_ زیرا مردم را می‌بیند که در پیش آمدن مصیبت، صبور و بردبارند اما او در رویارویی با مشکلات نالان و ناتوان است.

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟ ؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی

#تربیت_فرزند

💠فرزندپروری (27)

🔶 کودکی که در اثر مراقبت زیاد و نابه‌جا، وابستگیِ زیادی به والدین پیدا کرده‌ است، با چنین حال و وضعی چگونه می‌توانند انسانی متعادل و عضوی سودمند برای جامعه خویش باشد.
🔸آیا این‌چنین انسانی می‌تواند با دیده‌ای امیدوار و خوش‌بین به زندگی بنگرد؟ و یا فردی متعادل، با شخصیتی مستقل باشد که در برخورد با مشکلات از اعتماد به نفس برخوردار بوده و روی پای خود بایستد.

🔸این پدیده مضر غالباً در کودکانی به چشم می‌خورد که مادران آنها از قواعد تربیت اسلامی بی‌خبر هستند.

🔸یکی از نمونه‌های تربیت نادرست این مادران آن است که به فرزندان خود اجازه نمی‌دهند به انجام اموری که توانایی آن را دارند، مبادرت نمایند و کودک را در بغل یا در کنار خود نگاه داشته و اجازه نمی‌دهند از او دور شود و فرقی نمی‌کند که این باقی ماندن کودک در کنار مادر، دلیلی داشته باشد یا نه.

🔸نمونه دیگری از بی توجهی مادران در امر تربیت کودکان، آن است که در اعمال و رفتاری که انجام می‌دهند، هیچگونه کنترل و بازخواستی به عمل نمی‌آورند، برای مثال فرزندانشان وسایل منزل را خراب می‌کنند، یا از تختخواب بالا می‌روند و یا دیوار را با مداد و خودکار سیاه می‌کنند، اما در مقابل این اعمال هیچگونه عکس العملی نمی‌بینند.
🔸سؤال اینجاست که اینگونه مواظبت و مراقبت مفرط در چه مواردی صورت می‌گیرد. پدر و مادری که پس از سال‌ها صاحب فرزندی شده‌اند، یا مادری که پس از سقط‌های مکرر، فرزندی سالم به دنیا آورده یا بچهٔ پسر که پس از چند دختر به دنیا آمده و یا کودکی که پس از یک مرض شدید که زندگی او را تهدید می‌کرده است، زنده مانده است، مواردی هستند که باعث می‌شوند پدر و مادر بیش از حد ضروری و لازم متوجه کودک بوده و از او مراقبت نمایند.

ادامه دارد...

برگرفته از کتاب: چگونه فرزندان خود را تربیت کنیم؟ ؛ تألیف: عبداللّٰه ناصح علوان؛ ترجمه: عبداللّٰه احمدی