ما" می‌ریم شمال و طبیعت را به گند بکشیم، بعد محلی را که به گند کشیدیم روی نقشه مشخص می‌کنیم و فرخوان می‌دیم تا "محلی‌های شمال" برن و اون‌جا رو تمیز کنند.

🔺بی‌تعارف نگاه توریستِ مرکز به شمال، نگاهِ استعمارگر به مستعمره است.


@Blackfishvoice

زینب جلالیان، فعال سیاسی کرد، از سال ۱۳۸۶ در زندان به سر می‌برد و سنگین‌ترین حکم محکومیت (حبس ابد) را در میان زندانیان سیاسی زن دارد. او همچنان از حق ملاقات با خانواده و حق دسترسی به وکیل محروم است.

۶۰۰ روز است که از وضعیت زینب جلالیان در زندان‌های یکی از وحشی‌ترین حکومت‌ها یعنی جمهوری اسلامی، بی‌خبریم. در حالی که او در این سال‌‌ها زیر سنگین‌ترین شکنجه‌ها از جمله شلاق و تبعید بوده است. از این رو وظیفه همه ما فعالان مستقل است که نسبت به بی‌خبری و وضعیت سلامت زینب جلالیان، ابراز نگرانی کنیم و با صدای رسا خواهان آزادی او باشیم. او که برای جنبش ما تجسمی از مقاومت و یادآور زنانی است که زیر سرکوب، محرومیت و ستم‌های رژیم جمهوری اسلامی به حاشیه رفته‌اند، اما همچنان ایستاده‌اند.

به همین مناسبت از شما دعوت می‌کنیم، تا به ما ملحق شوید و آثار خود را در قالب شعر، داستان، نقاشی، عکس و مقاله برای ما بفرستید. تا به صورت یک ویژه‌نامه ادبی، به نام زینب جلالیان گردآوری کنیم.

هنر زمانی فایده دارد که بیدارگر بی‌دادها باشد. در زمانه سرکوب و دیکتاتوری، مسئولیت ما قلم‌هایی است که در دست داریم.


شما می‌توانید آثار و تولیدات خود را به این آدرس بفرستید:
Zanan.vizhehnameh@gmail.com


@Blackfishvoice

۴۲ سال پیش در چنین روزی #بابی_ساندز در زندان بلفاست درگذشت.

بابی ساندز از اعضای ارتش آزادی‌‌بخش ایرلند بود. بریتانیا او را در سال ۱۹۷۷ بازداشت و به ۱۴ سال زندان محکوم کرد. ساندز در اعتراض از پوشیدن لباس زندانیان امتناع کرد و درخواست کرد او را به عنوان زندانی سیاسی بشناسند نه زندانی جنایی.


خروج اشغال گران انگلیسی از قسمت شمالی ایرلند
پوشیدن لباس غیرزندانی
عدم کار اجباری
حق اجتماع آزاد زندانیان و مطالعه و آموزش
حق ملاقات هفتگی، داشتن نامه و بسته
و
حق دریافت حکم همانند دیگر زندانیان

خواسن‌های ساندز در آغاز اعتصاب غذا بودند.

مدت کوتاهی پس از آغاز #اعتصاب_غذا یکی از نمایندگان محلی ایرلندی درگذشت و بابی در حالی که زندانی سیاسی بود، از طرف مردم به جای وی انتخاب شد. دولت بریتانیا حاضر به پذیرش این انتخابات نشد و حتی قانون انتخابات را به نحوی تغییر داد که دیگر زندانیان جمهوری‌خواه نتوانند داوطلب شرکت در آن شوند. دولت وقت بریتانیا حاضر به پذیرش خواست‌های بابی ساندز و دیگر زندانیان جمهوری‌خواه نشد.

سرانجام #بابی_ساندز پس از ۶۶ روز اعتصاب غذا در سن بیست و هفت سالگی در ۵ می ۱۹۸۱ در زندان بلفاست درگذشت. گزارش اصلی پزشکی قانونی مرگ او را «خودکشی» و ناشی از «گرسنگی خودتحمیلی» اعلام کرد که بعداً با اعتراض خانواده‌های اعتصاب‌کنندگان علت را به «گرسنگی» تغییر داد.




@Blackfishvoice

تجمع کارگران پتروشیمی آبادان در اعتراض به عدم دریافت #دستمزد و رسیدگی به مطالباتشان

@blackfishvoice

اتهام «فاشیسم اوکراینی» که پوتین به کار می‌برد به چه معناست؟ (همچنین عجیب است اگر زلنسکی را نئونازی بدانیم، وقتی که خودش یهودی‌ست و بسیاری از اجداد خود را در هولوکاست از دست داده است...) به نظر می‌رسد باید اتفاقاً سوال را به سمت خود پوتین بچرخانیم: همه‌ی آنهایی که در مورد پوتین توهم دارند باید توجه کنند که او رسماً ایوان ایلین (Ivan Ilyin) را فیلسوف بالینی خودش می‌داند. ایلین فیلسوف الهیات سیاسی روسی بود که در اوایل دهه‌ی ۱۹۲۰ [به عنوان متفکری آنتی‌کمونیست] روی «کشتی بخار فیلسوفانِ» معروف از اتحاد شوروی تبعید شد. او از نسخه‌ی خودش از فاشیسم روسی که همزمان علیه بولشویسم و لیبرالیسم غربی بود رونمایی کرد. نظریه‌ی او می‌گوید دولت جماعتی ارگانیک است که باید توسط یک پادشاهی پدرانه اداره شود. از این رو، نزد ایلین، نظام اجتماعی مثل یک بدن است که درون آن هر کدام از ما جایگاه مخصوصی دارد و در نتیجه برای او دموکراسی صرفاً یک تشریفات است: «ما فقط رای می‌دهیم تا حمایت جمعی خود را از رهبرمان تصدیق کنیم. اما رهبر مشروعیت‌اش را از آراء یا انتخاب ما نمی‌گیرد.» آیا انتخابات‌های روسیه در دهه‌های گذشته در عمل (de facto) به همین شیوه‌ برگزار نشده؟ می‌دانیم که امروز آثار ایلین در تیراژ گسترده در روسیه بازنشر می‌شود، و نسخه‌های رایگان از این نوشته‌ها در بین اعضای بلند‌پایه‌ی دولتی و نیروهای نظامی توزیع شده است. الکساندر دوگین [از نظریه‌پردازان روسیه‌ی کنونی و بنیانگذار «حزب اوراسیا» که به دلیل دفاع از کشتار اوکراینی‌های آنتی‌روس جنجالی‌ شده بود] که امروز فیلسوف درباری پوتین است، دقیقاً قدم بر جای پای ایلین می‌گذارد، با این تفاوت ساده که کمی به آن نظریات چاشنی پست‌مدرن و اندکی نسبی‌گرایی تاریخی اضافه کرده‌ است:
«پست‌مدرنیته نشان می‌دهد که هر به اصطلاح حقیقتی مبتنی بر یک باور است. در نتیجه ما به کاری که می‌کنیم باور داریم، به حرفی که می‌گوییم باور داریم. و این یگانه راه برای تعریف حقیقت است. خب ما هم حقیقت ویژه‌ی روسی خودمان را داریم و شما ناگزیرید آن را بپذیرید. اگر ایالات متحده نمی‌خواهد جنگی را آغاز کند، باید بپذیرید که ایالات متحده دیگر تنها ارباب نیست: و با در نظر گرفتن شرایط سوریه و اوکراین، روسیه می‌گوید، «نه، تو رئیس نیستی، تو دیگر رئیس نیستی.» مسئله این است که چه کسی جهان را اداره کند. و تنها جنگ واقعاً می‌تواند در این رابطه تصمیم بگیرد. تنها جنگ نشان خواهد داد که رئیس کیست» (الکساندر دوگین، در مستند جدید بی‌بی‌سی، «روس‌هایی که از جنگی اتمی با غرب هراسان‌اند» [The Russians who fear a nuclear war with the West]، (لینک در یوتویوب.)
اما مسئله‌ی فوری ما این است: مردم سوریه و اوکراین چطور؟ آیا آنها هم می‌توانند باور/حقیقت خودشان را انتخاب کنند یا فقط در حکم زمین بازی برای نبرد «اربابان جهان» هستند؟ این ایده که هر «فرهنگی» حقیقت خودش را دارد همان چیزی‌ست که پوتین را در میان راست پوپولیست جدید تا این اندازه محبوب کرده است-جای شگفتی ندارد ترامپ و دیگر راست‌گراها از مداخله‌ی نظامی او در اوکراین به عنوان اقدامی «نبوغ‌آمیز» استقبال کردند... خب پس وقتی پوتین از «نازی‌زدایی» صحبت می‌کند، بیایید صرفاً به یاد بیاوریم که این همان پوتینی است که تمام قد از ماری لوپن در فرانسه، لِگا نورد (یا لیگ شمالی) در ایتالیا و همه‌ی جنبش‌های نئوفاشیست امروز هم دفاع کرده است.


از مقاله‌‌ی اوکراین و جنگ جهانی سوم
اسلاوی #ژیژک
ترجمه‌ی نوید گرگین


http://www.thesis11.com/Article.aspx?Id=6574




@Blackfishvoice

نفتالی بنت نخست‌وزیر اسرائیل برای گفتگوهای مستقیم پیرامون بحران اوکراین به مسکو سفر رفته و در کرملین با پوتین دیدار کرده است.

🔺 تصویر مربوط به ملاقات این دو در اکتبر ۲۰۲۱ است.


@Blackfishvoice

کلمبیا، مدلین، آنتی‌میلیتاریسم


@Blackfishvoice

جنگی‌‌که میانجیِ گفتگوهای‌اش برای "صلح" نخست‌وزیر اسرائیل باشد، "سمت درست" ندارد؛ کثافت و دیگر هیچ.


@Blackfishvoice

"از دیدگاه مارکسیسم، یعنی از نظر سوسیالیسم علمی امروزی، مهمترین امر در هر گونه بحث توسط سوسیالیست‌ها درباره‌ی چگونگی ارزیابی جنگ و موضع‌گیری نسبت به آن، عبارت است از: جنگ، به‌خاطر چه درگیر شده است؟ کدام طبقات آن را ترتیب داده و هدایت کرده‌اند؟"

لنین، مجموعه آثار، جنگ و انقلاب



@Blackfishvoice

صد سال پیش در چنین روزی نویسنده و کارگردانِ مارکسیست پیر پائولو پازولینی متولد شد.


متن زیر با عنوان "سینما و امر قدسی: نوشته‌ای‌ست از پازولینی با ترجمه مهدی فتوحی

ــ به کجا می‌رویم و به کجا خواهیم رفت؟ این مساله‌ای است که من هرگز برای خودم مطرحش نمی‌کنم. چون به نوعی برایم ارعاب‌آور است. اگر کمونیست سفت و سختی می‌بودم می‌گفتم می‌رویم به سوی جهانی که از لحاظ عدالت اجتماعی بهتر است و با این عمل کارگرانی را که فعلا زندگی‌شان را با همین حقوق اندک می‌گذرانند ساکت می‌کردم.

شما کاتولیک‌ها می‌گویید: آینده‌ی بشر رستگاری روح اوست. یعنی از لحاظ متافیزیکی پرسش را معکوس و بدین‌سان مساله را هم حل می‌کنید.

لیبرال‌ها می‌گویند: آینده، آینده‌ی مرفهی خواهد بود. زیرا جهان مکانیزه خواهد شد و رفاه را به همراه خود خواهد آورد. تولید خواهد شد برای مصرف و عصر طلایی خواهد آمد. همه فردای خود را دارند و آینده‌ی خوبی را وعده داده‌اند. من از دادن وعده‌ی فردای بهتر سر باز می‌زنم. زیرا فردا امروز است. حتا برای شما مسیحیان هم امروز و فردا با هم حاضرند.

 

#پازولینی


@Blackfishvoice