بعد از مخالفت جبهه‌ی ملی با احکام قصاص، خمینی در خرداد ۱۳۶۰ در میان هواداران خود مصدق را مرتد نامید و گفت این‌ها از اول دشمن اسلام بودند.
متعاقب این سخنرانی اراذل و اوباش حزب‌اللهی به خیابان ریخته و تابلوی خیابان مصدق را پایین کشیدند. این درحالی بود که در #قاهره پایتخت #مصر خیابانی به یاد مصدق و مبارزات او علیه استعمار وجود دارد.
بعد از پیروزی انقلاب، مردم با تصمیمی خودجوش نام خیابان پهلوی را مصدق گذاشتند ولی بعد از سخنرانی خمینی، نام آن‌را به #آیت_الله_کاشانی تغییر دادند: فردی‌که همراه با کودچیان علیه دولت ملی فعالیت کرده بود.




🔺️آقایان سر یک ملی شدن ...، التماس می‌کنند که بگذارید یک قدری بگذرد یک قدری بگذرد ببینیم ملی چطوری است! ما چقدر سیلی از این "ملیت" خوردیم؟! من نمی‌خواهم بگویم که در زمان "ملیت"، در زمان آن کسی که این همه از آن تعریف (می‌کنند)، چه سیلی‌ای به ما زد آن آدم! (منظور مصدق است)
ما نمیتوانیم تحمل کنیم به این که هرکسی هر جور دلش می‌خواهد! «خیر من دلم می‌خواهد که حالا دموکرات باشد، من دلم می‌خواهد که ملی باشد، من دلم می‌خواهد که ملی و اسلامی باشد»! ما از اینها ضربه دیده‌ایم ما اسلام را می‌خواهیم، غیر اسلام را نمی خواهیم. مجلس باید اسلامی باشد مجلس باید افکارش افکار اسلامی باشد تا ما بتوانیم چه کنیم.»

خمینی، صحیفه نور جلد ۱۲ ص ۲۵۶


🔺️مسلمان‌ها بنشینند تماشا کنند یک گروهی که از اولش باطل بودند، من از آن ریشه‌هایش می‌دانم، یک گروهی که با اسلام و روحانیت اسلام سرسخت مخالف بودند، از اولش هم مخالف بودند، اولش هم وقتی که مرحوم آیت الله کاشانی دید که اینها خلاف دارند می‌کنند
این در زمان آن بود که اینها فخر می‌کنند به وجود او (مصدق)، او هم مُسلِم نبود.

من در آن روز در منزل یکی از علمای تهران بودم که این خبر را شنیدم که یک سگی را عینک زدند و به اسم آیت الله توی خیابان‌ها می‌گردانند، من به آن آقا عرض کردم که این دیگر مخالفت با شخص نیست، این سیلی خواهد خورد و طولی نکشید که سیلی را خورد و اگر مانده بود سیلی را بر اسلام می‌زد.

خمینی، صحیفه نور، جلد ۱۵، صفحه‌ی ۱۵

پانوشت: چنان‌که که مشاهده می‌فرمائید استبدادطلبان پهلوی‌گرا در این فقره نیز هم‌دل و هم‌نوا با ارتجاعِ داخلی هستند.

#کودتای_۲۸_مرداد #علیه_ارتجاع
#سلطنت_ولایت_یکصدسال_جنایت



@Blackfishvoice1

#پخشان_عزیزی #الهه_فولادی #نرگس_محمدی #گلرخ_ایرایی #سمانه_اصغری #آنیشا_اسداللهی #محبوبه_رضایی #وریشه_مرادی #ریحانه_انصاری_نژاد #پریوش_مسلمی #نسرین_خضری_جوادی #زهرا_صفایی، #مریم_یحیوی #سارینا_جهانی و #ساناز_یکتا ۱۵ تن از زندانیان سیاسی محبوس در بند زنان ##زندان_اوین هستند که بابت اعتراض به اجرای حکمِ اعدامِ #رضا_رسایی از یک تا سه ماه از تماس تلفنی و ملاقات با خانواده‌های خود محروم شده‌اند.

#جمهوری_اعدام
#مقاومت_روزمره
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #زن_زندگی_آزادی #علیه_سکوت #علیه_بی_تفاوتی


@Blackfishvoice1

#زهره_دادرس #زهرا_دادرس #فروغ_سمیع_نیا #جلوه_جواهری #سارا_جهانی #هومن_طاهری #نگین_رضایی #یاسمین_حشدری #شیوا_شاه_سیاه

#فعالین_زنان_گیلان #زن_زندگى_آزادى #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #علیه_بی_تفاوتی #علیه_سکوت

۲۶ سال پیش در روز سه‌شنبه ۳ شهریور #پیروز_دوانی روشنفکر مارکسیست برای دیدار با خواهرش از منزل خارج شد و دیگر هرگز بازنگشت.

پیروز دوانی بعد از دو مرتبه بازداشت زندان در دهه‌ی شصت، در زمستان ۱۳۷۳ بفد از تحمل‌ ۳ سال حبس‌ از زندان آزاد شد و به تلاش‌های خود برای همفکری و همگرایی میان نیروهای مخالف در جهت سرنگونی جمهوری اسلامی را از سر گرفت.  او در "شرکت پژوهشی پیام پیروز" بولتن‌های "پیشرو" را با افشاگری و آگاهی عمومی منتشر می‌کرد.

بر اساس اعترافات متهمان پروژه‌ی
#قتل‌_های_زنجیره‌_ای، او در همان زمان به قتل رسیده و پیکرش در کنار خطوط راه‌آهن سوزانده و دفن شد.
بر اساس اضهارات برادر دوانی، #محسنی_اژه_ای که اکنون در منصب ریاست قوه قضائیه ایران نشسته است، دستور قتل پیروز را صادر کرد و یک تیم از وزرات اطلاعات، این قتل را انجام داد.


#روشنفکرکُشی #علیه_فراموشی #دادخواهی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم


@Blackfishvoice1

بشارة المتوكل، عکاس یمنی است که تلاش دارد با پرتره‌های خود از پوشش زنان در غرب آسیا، توضیح دهد چگونه حجابِ اجباری، زنان را گام به گام به نامرئی شدن محکوم می‌کند.


او معتقد است که حجابِ اجباری، حواس زنانی که آن را به سر می‌کنند محدود می‌کند. او قصد دارد هم با تعصبات در غرب و هم با ارتجاع اسلامی در جهان عرب مبارزه کند.

او درباره حجاب توضیح می‌دهد: "من سعی می‌کنم زیبایی، انتخاب، رمز و راز، مفید بودن، خطر، سیاست، ترس، مذهب و جنبه‌های فرهنگی را بیان کنم."
بشارة المتوكل‌، مخالف زیباسازی از حجاب اجباری توسط برخی از فمنیست‌های غربی است و معتقد است تمامِ انواع حجاب، از استفاده برای عشوه‌گری گرفته تا اجباری‌ترین آن‌ها، زنان را به ارواح نامرئی تبدیل می‌کند. پرتره‌های سریالی حجاب، که در آن مدل‌‌ها_ مادر، دخترش و عروسکش_ را به تدریج از یک روسری ساده به یک شبحِ کامل تبدیل می‌کند، بازنماییِ درک او سوق دادن زنان با حجاب اجباری به‌سوی تاریکی و نامرئی شدن است.

#علیه_حجاب_اجباری #زن_ستیزی
#بشارة_المتوكل


@Blackfishvoice1

در دولت تازه منصوب شده، در مرداد ماه دستکم ۱۲۶ نفر به پای چوبه‌های دار برده شده  و حق حیات از آنها سلب گردید و هزاران زندانی در زندانهای سراسر کشور که همگی قربانی سیستماتیک بی‌کفایتی این حکومت هستند نیز در انتظار اعدام قرار گرفته‌اند. 

همچنین دستگاه سرکوب، زندانیانی که در این کارزار  به هر شکل به این عمل غیر انسانی اعتراض کرده‌اند را  تحت فشار قرار داده و آنها را از حقوق اولیه‌‌اشان محروم کرده و می‌کند. نمونه بارز این فشارها، محروم کردن زندانیان زن در زندان اوین از حق تماس تلفنی و ملاقات و همچنین انتقال زندانی سیاسی آرمیتا پاویر به سلول انفرادی در زندان تبریز است.

باتوجه به شدت گرفتن سرکوب و همچنین سابقه اعضای کابینه‌ای که در هفته پیش منصوب شد، می‌توان کابینه جدید را کابینه  سرکوب و اعدام نامید و  آن را مقدمه‌ای برای سرکوب بیشتر جامعه دانست.  اما با تمام فشارها و سرکوبهایی که حکومت دینی بر این کارزار و جامعه ایران وارد کرده همچنان زندانیان بر مقاومت و ایستادگی خود علیه سرکوب و اعدام ادامه داده و می‌دهند و طبق منابع موثق جمعی از زندانیان سیاسی در زندان تهران بزرگ اعلام کرده‌اند که از این هفته به کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام پیوسته‌اند.

خوشبختانه در جهان هم وجدان‌های بیداری صدای مقاومت این "کارزار" را شنیده اند؛ از جمله برخی نمایندگان برجسته ایتالیایی که حمایت خود را از کارزار سه شنبه های نه به اعدام اعلام  کرده‌اند.

زندانیان اعتصابی کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام"در ۱۹ زندان مختلف از جمله زندان اوین(بندزنان،بند۴،۶،۸)،زندان قزلحصار(واحد۳و۴)،زندان مرکزی کرج،زندان خرم آباد،زندان نظام شیراز،زندان مشهد،زندان  لاکان رشت،زندان قائم‌شهر،زندان تبریز،زندان اردبیل،زندان ارومیه،زندان خوی،زندان نقده،زندان سلماس،زندان سقز،زندان بانه،زندان مریوان ،زندان کامیاران و زندان تهران بزرگ از تمام کسانی که در داخل و خارج از کشور از این کارزار که هدف آن لغو اعدام و شکنجه در ایران است، قدردانی می‌کنند و بار دیگر از همه  زندانیان در زندانهای مختلف میخواهند به کارزار‌"سه‌شنبه‌های نه به اعدام"بپیوندند. همچنین  از تمامی وجدانهای بیدار در سراسر جهان نیز در خواست داریم تا برای لغو اعدام و مقابله با آن از این کارزار حمایت کنند.

#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
۶ شهریور ۱۴۰۳




#سه‌_شنبه_های_نه_به_اعدام #مقاومت_روزمره #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #جمهوری_اعدام #قیام_علیه_اعدام #اعدام_قتل_عمد_دولتی_است #علیه_سکوت #علیه_بی_تفاوتی


@Blackfishvoice1

🔺ایرانی ساکن دانمارک با اعتماد به نفس از نژادپرست سوال می‌کند که چرا باید مسلمان اخراج شوند؟ نژادپرست گرامی با صداقتی ستودنی جواب می‌دهد: تو هم باید برگردی ایران.

🔺ایرانیِ دنیا‌ندیده و آویزان به اراجیفِ مورخین جاعل و نژادگرا، رسانه‌‌های زرد و سلبریتی‌هایِ تبهکار، در اوهام، خودش را کپی برابر اصل اروپایی می‌داند و گمان می‌کند با حمایت از فاشیست‌ها، مهاجران عرب و مسلمان اخراج می‌شوند و ایرانی را روی سرشان حلوا‌حلوا می‌کنند. به‌قدری متوهم و جاهل، که آن رضا پهلوی دلقک، به حامیان خود گفت در انتخابات پارلمان اروپا به احزاب نژادپرست مانند آلترناتیو برای آلمان، اجماع ملی فرانسه، دموکرات‌های سوئد و ‌‌‌... رای بدهند. یعنی بروید به احزابی رأی بدهید که در صورت تسلط کامل بر دولت، با نابود کردن دستاوردهای احزاب چپ در دفاع از حق مهاجرت و پناهندگی‌، شما را با تیپا از اروپا اخراج کنند.

🔺شما وقتی از رذیلت افغانستانی‌ستیزی، عرب‌ستیزی و مهاجرستیزی رو به افکار عمومی ایرانی سخن می‌گوئید، اولین واکنش‌ها از سوی ترول‌های اینترنتی این است:
"باز این روشنفکرها ..."
روشنفکرستیزی-عقل‌ستیزی کارویژه‌ی فاشيسم است. شما این‌جا به یک ایمانِ جزمی نیاز دارید که هرچه بوی انتقاد از جزم‌های‌تان داد، برچسب بزنید و تکفیر کنید تا دنیایِ احمقانه‌‌تان با تیغ انتقاد فرونپاشد.
اساسا جهالت، رانه‌ی بسیجِ توده‌ای فاشیسم است و چنین است که افراد بی‌سر و پای بی‌سواد با حرافی، داستان‌سرایی، افسانه‌‌بافی و  ارائه‌ی گزاره‌های پر زرق و برق ولی پوک، به‌سرعت مقبول می‌افتند. کافی‌ست نگاه کنید که این روزها چه اراذلی جای مورخ و تاریخ پژوه را گرفته‌اند.

🔺خیر قربان! شما جهان را ندیده‌‌‌اید و در عین ندیدن، نخواندن و ندانستن، با تزریق دو دوز، هروئینِ پان ایرانیستی توهم زده‌‌‌اید که: کل دنیا واس ماس، نژاد برتر مائیم و ما و نازی‌های اروپایی داداشیم، تیغ مدادتراشیم.

از نظر آن‌ها، همه‌ی ما مسلمان و خارجی و کله‌سیاه و ... هستیم. حالا شما به زبان فارسی علیه عرب و افغانستانی و ... لجن‌پراکنی کنید، به زبان‌های دیگر، جلوی بلوندها تعظیم بفرمائید و برای پیروزی احزاب فاشیست و مهاجرستیز، به امامزاده داوود نذر کنید. و من‌الله توفیق ...


#علیه_نژادپرستی #فاشیسم_ابدی


@Blackfishvoice1

در چنین روزی در سال ۱۳۵۹، #شهلا_کعبی ۳۴ ساله و #نسرین_کعبی ۲۷ ساله، دو پرستار اهل #سقز به جرم «مداوای معترضان» با دستور #صادق_خلخالی تیرباران شدند.

شهلا و نسرین کعبی پس از دستگیری در پاییز ۱۳۵۸ از #سقز به #قزوین تبعید شدند. پس از چند ماه و طی روند مذاکرات نمایندگان دولت با هیئت نمایندگی خلق کرد، جمعیت بسیاری از معلمان، پزشکان و پرستاران به کردستان بازگشتند. شهلا و نسرین برای بار دوم در ۲۴ خرداد ۱۳۵۹ بازداشت شدند و به زندان‌های سقز، سنندج، اوین و کرمان منتقل شدند. در طول مدت سه ماه بازداشت، بازجویی ایشان توسط پاسداران محلی و غیر محلی انجام میشد و از دسترسی به وکیل یا اجازه تماس و ملاقات محروم بودند. این دو پرستار به‌همراه گروه دیگری در ۷ شهریور ۱۳۵۹ در پادگان سنندج، تنها به جرم مداوای نیروهای معترض در بیمارستان‌های سقز، شبانه در پادگان سنندج تیرباران شدند.


#جمهوری_اعدام #علیه_فراموشی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم


@Blackfishvoice1

اوباشِ منطقه‌ و جهان، از راه جنگ‌افروزی حکومت می‌کنند و مردمانی از افغانستان تا سوریه آواره و بی‌خانمان می‌شوند. وقتی خرِ دولت‌ها از پُل گذشت و مانور قدرت‌نمایی‌شان به سرانجام رسید، هزینه‌های نظامی که از جیب زحمت‌کشان دزدیده‌شده، به تورم تبدیل می‌شود. حالا باید چه کنند؟ بله؛ حالا وقت آن است که همان جنگ‌زدگان و آوارگان را مسئول تورم؛ بیکاری و کمبود مسکن معرفی کنند. چه‌کسانی این وظیفه را از دولت‌ها تحویل می‌‌گیرند؟ جاهلانِ ناسیونالیست.
"کمبود مسکن؟ تقصیر مهاجر است.
فقر؟ تقصیر مهاجر است.
تورم؟ تقصیر مهاجر است".
هیچ رذالتی زیر سر دولت نیست.
چنین می‌شود که سیلی به‌جای نواخته شدن به صورتِ سیاستمداران و غارت‌گرانِ خیلی وطن‌پرست، به صورت ضعیف‌ترین و مفلوک‌ترین حلقه‌های زنجیره‌ی استثمار نواخته می‌شود.
مثلا در ایران کسی از این‌که بورژوازی برای پر کردن استخرهای شخصی از تمام طبقه‌ی کارگر تهران‌ بیشتر از يارانه‌های آب استفاده می‌کند، حرفی نمی‌زند ولی قطره به قطره‌ی آبی که کارگر افغانستانی بنوشد را به نوشیدن خونِ مامِ میهن تعبیر می‌کنند.
در ترکیه هم وضع از همین قرار است. زامبی‌های عدالت و توسعه در کاخ‌های خود لش کرده‌اند و با مالیات کارگر ترک، در نقاط مختلف غرب آسیا و شمال آفریقا مداخله‌ی نظامی می‌کنند، چک و لگدش را کودک کارگر سوری می‌خورد. همین کودکان مهاجر سوری، در سال‌های اخیر، به‌عنوان برده در صنایع پوشاک ترکیه استثمار شده‌اند و لباس‌های "ساخت ترکیه" به خون و اشک‌شان آغشته است. با بیکاری کشیدن از همین کودکان بوده که در روزهایی که قدرت خرید طبقه‌ی کارگر ترکیه روز به روز تحلیل رفته است، صاحبان صنایع پوشاک و صنعت ساختمان، کامیون‌کامیون دلار پارو کرده‌اند.


او که کودکِ کارگر مهاجر را کتک می‌زند، در قلب خود یقین دارد که وطن‌پرستی تزار اول است و از کشور دفاع می‌کند ولی هرگز نخواهد فهمید که عروسک خیمه‌شب‌بازی در دستِ غارت‌گران منطقه است و چیزی بیش از استفراغ بشریت نیست.

ویدئو: پنجشنبه ۲۲ آگوست، مترو #استانبول
ضارب به مسافرانی که از کودکی دفاع کرده‌اند گفته:
" نکند، شما هم سوری هستید، شناسنامه خود را نشان دهید تا مشخص شود که ترک هستید یا نه؟"
کلمه به کلمه‌ی این واکنش را حتما شنيده‌‌‌اید اگر علیه آزار مهاجران افغانستانی حرفی زده باشید: "خودتم ایرانی نیستی. افغانی هستی"؟

ایرانی یا افغانی و ترک را رها کن جناب. با اعمالِ شاقه، آدمیم هنوز.

آه، بگذارید سرزمین من سرزمینی شود که در آن، آزادی را
با تاجِ گلِ ساخته‌گیِ وطن‌پرستی نمی‌آرایند.
اما فرصت و امکان واقعی برای همه کس هست، زنده‌گی آزاد است
و برابری در هوایی است که استنشاق می‌کنیم.
‌
‌‌

#مهاجرستیزی #ناشهروندان #علیه_نژادپرستی #ترکیه #افغانستان #سوریه #لنگستون_هیوز #احمد_شاملو


@Blackfishvoice1

🔺#سرگذشت_ندیمه تصویرسازی از جامعه‌ای تا بنِ دندان زن‌ستیز به‌نام #گیلیاد بود.‌ گیلیاد آرمان‌شهرِ کسانی بود که زن را بیش از ماشین تولید مثل قلمداد نمی‌کردند. گیلیادِ هالیوودی در چشمِ ناظرِ ناآگاهِ غربی، صرفا تصویری اغراق‌شده در یک داستانِ تخیلی است؛ از همین‌رو می‌توان آخر هفته‌ها با مقداری پاپ‌کورن منتظر تماشای روایت‌های خیانت، حسادت و پورنوگرافی‌ بود. در چشمِ ناظر غربی، گیلیاد همان‌قدر داستان است که جنگ‌های ویران‌گر با قهرمان‌ها و منجی‌های سفیدپوست. اما هرآن‌چه که آن‌جا داستانی‌ست مهییج، در سرزمین‌هایی دور از هالیوود نه تنها عینِ واقعیت است بلکه واقعیت، خود، ساخته و پرداخته‌ی سناریونویس‌های کاخ سفید است. از جمله در #افغانستان جایی‌که حضرات برای مقابله با شوروی، گروه‌های جهادی را پرورش داده و مجهز کردند و بعدتر از گروهی به‌نام #طالبان رونمایی کردند.

🔺طالبان در تازه‌ترین اقدامات خود تحت عنوان "فرامین امر به معروف و نهی از منکر" دستور داد تا صورت زنان را به‌عنوان "عورت" به‌‌طور کامل پوشیده شود و صدای آن‌ها را شنیده نشود. مجموعه فرامینی بعد از اجرایِ اخراج زنان از دانشگاه‌ها و ممنوع کردن فعالیت‌های اقتصادی زنان حتی از طریق خیاطی و آرایشگری. علاوه بر این‌ها دیگر از برقع‌های رنگی هم خبری نخواهد بود. ۳۰ سال قبل که طالبان برقع را اجباری کرده بودند، سه رنگِ آبی، سفید و سبز را برای #کابل #مزارشریف #قندهار مشخص کرده بودند. اکنون سیاه، رنگِ واحد و سراسری خواهد بود.

🔺ویدئویی که می‌بینید مربوط به یک مدرسه‌ی تعلیمات دینی زنان در کابل تحت نظر زنی به‌نام " عایشه صدیقی (اماراتی) است. این‌جا نیروهایی را برای کنترل و سرکوبِ زنان افغانستان در تمام عرصه‌های اجتماعی تعلیم می‌دهند. همین شرایطِ رعب‌انگیز و غیرقابل تصورِ زنان افغانستان، نیز می‌تواند به‌زودی دست‌مایه‌ی چندین فیلم سینمایی و سریال پرفروش باشد و برای سازندگان و بازیگران، شهرت و ثروت فراوان به ارمغان آورد. چرا که نه!

#زنان_افغانستان #ارتجاع #امپریالیسم #مرگ_بر_طالبان_چه_كابل_چه_تهران #زن_ستیزی #علیه_انقیاد #طالب_آمریکایی


@Blackfishvoice1

هر گاه ساکی را می‌بینی، نگاهت به دنبال مسافرش می‌گردد که شاد و خندان از سفر باز می‌آید و تو نیز چه خوشحالی که مسافرت به سلامت رسیده است. عزیزانی که قرار بود از زندان بیرون بیایند و ساک به دست، شاهد آزادی‌شان باشیم، ولی ساک‌های‌شان را بدون آن‌ها دیدیم، آن هم ساک‌هایی که معلوم نبود واقعا مال آن‌هاست یا دیگری. لباس‌هایی که حتی بوی آن‌ها را نمی‌داد و نمی‌دانستیم مال کدام یک از زندانیان است و آیا واقعا بر تن او بوده است؟ شاید برخی از وسایل ساک‌ها متعلق به زندانی دیگری بود که اعدام شده و قرار بود توسط زندانی ما به دست خانواده اش برسد. هر گوشه ساک و درزها و جیب‌ها و لباس‌ها را می کاویدیم، شاید نشانه‌ای و یادداشتی در آن بیابیم. اگر دفترچه‌ای هم بود، نوشته‌های آن را پاره کرده بودند و فقط کاغذی سفید بر جای مانده بود. نه وصیت نامه‌ای، نه دست‌نوشته‌ای، هیچ.

آذر ۶۷، زنگ‌ها به صدا در آمد و خبر رسید که به کُمیته ... و اوین بیایید، با این خیال که پس از پنج ماه بی‌خبری از آن‌ها، شاید ملاقات‌شان برقرار شده است، شاید می‌خواهند آزادشان کنند، و شاید هم می‌خواهند جنازه‌شان را تحویل دهند و هزاران شاید دیگر که با خود می‌اندیشیدیم. شایعاتی بود که زندانیان را کشته‌اند، ولی هیچ کدام را باور نمی‌کردیم و می‌گفتیم مگر می‌شود این همه زندانی را به یک باره بِکُشند، چگونه می‌شود، حتما دروغ است و آن‌ها زنده‌اند!

دوم، سوم، چهارم و ... آذر ماه سال ۶۷، یادآور خبرهای تلخ و گزنده‌ای است که به سختی می‌توان آن را باور کرد. چگونه توانستند آن‌ها را که حکم زندان داشتند یا آن‌هایی که حکم‌شان به پایان رسیده بود را بکُشند؟ چگونه توانستند بدون تحویل جنازه‌ها، ساک‌های زندانیان را به خانواده‌ها تحویل دهند؟ این همه پَستی باور کردنی نیست، هزاران ساکی که بدون صاحب آن، به دست خانواده‌ها رسید و پس از گذشت بیست و شش سال هنوز نمی دانیم چه بر سرشان آورده‌اند و چرا؟!

مادرانی که هر روز با دیدن و نوازش ساک‌ها و نشانه‌ها و دنبال کردن گُم شده‌شان، عمرشان به سر رسید و کودکانی که فقط از پدر و مادر خاطره‌ای محو داشتند و عاقبت عکسی در قاب و ساکی، برخی حتی پدر خود را ندیده‌اند زیرا در شکم مادر بودند. همسرانی که مسئولیتی سنگین به دوش‌شان افتاده بود و این زخم را بایستی به تنهایی و بدون یار تحمل می‌کردند، خواهران و برادرانی که تنها یادی از لحظات شیرین کودکی و جوانی برای‌شان به یادگار مانده بود و برخی حتی عکسی با عزیزشان ندارند و پدرانی که با سکوت‌شان، این زخم را تحمل و برخی هم دق کردند و پدر من نیز یکی از آن‌ها بود.

خانواده‌ها در آن سال‌ها چه رنج‌هایی کشیدند، سال‌های درد و انتظار که به تنهایی سپری شد. کسی نبود که به دیدارمان بیاید، یا با ما همدردی کند، در رسانه‌ها از آن بگویند و در تلویزیون‌ها راجع به آن صحبت کنند. سکوت بود و سکوت و همه از نزدیک شدن به ما وحشت داشتند و هنوز هم برخی دارند و فقط خانواده‌ها بودیم که به همدیگر دلداری ‌می‌دادیم!

در شرایطی که حتی نمی‌دانستیم عزیزمان در کدام گوشه‌ای از این شهر یا بیابان با تحقیر دفن شده است، گفتند آن‌ها را در کانال‌هایی در خاوران چال کرده‌اند و برخی از خانواده‌ها جنازه‌هایی را با لباس در آن‌جا دیده و عکس گرفته بودند، قطعا گورهای بی‌نام و نشان دیگری هم در تهران و شهرستان‌ها هست که بعدها شناسایی خواهد شد.

آخرین نشانه‌های مسافران ما در خاوران بود و خانواده‌هایی که پیشتر به این بلا دچار شده بودند. آن‌جا را یافتیم و در بدترین شرایط هم آن‌جا را تنها نگذاشتیم. تهدیدمان کردند، کتک‌مان زدند، بازداشت‌مان کردند، گل‌های‌مان را که با هزاران عشق برده بودیم زیر پا له کردند، هر بلایی دلشان خواست سرمان آوردند تا ما را از رفتن باز دارند، ولی نتوانستند و می‌دانند که این کمترین حق ماست و خواهیم رفت و امیدواریم روزی را شاهد باشیم که ....

این ذره ذره گرمی خاموش وار ما/ یک روز بی‌گمان/ سر‌ می‌زند ز جایی و خورشید می‌شود!
درود بی‌پایان به همه رهروان راه آزادی و عدالت و برابری!

منصوره بهکیش
چهارم آذر ۱۳۹۴

🔺#منصوره_بهکیش فرزند "نیره جلالی مهاجر" مشهور به #مادر_بهکیش است.
شش عضو خانواده‌ی بهکیش در جریان پروژه‌ی کشتار زندانیان سیاسی در دهه‌ی ۶۰اعدام شدند:

#محمد_بهکیش و #سیامک_اسدیان (داماد خانواده) در سال ۱۳۶۰، #زهرا_بهکیش و #محسن_بهکیش در سالهای ۱۳۶۲ و ۱۳۶۴، #محمود_بهکیش و #علی_بهکیش در شهریور ۱۳۶۷ اعدام شدند.




#مادر_بهکیش
#خاوران_حافظه_تاریخی #خاوران_هنوز_سرخ_است #دادخواهی
#مادران_خاوران #جمهوری_کشتار #علیه_فراموشی #تابستان۶۷
#نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم



@Blackfishvoice1

از کتاب خاطرات زندان #مصطفی_خلجی درباره‌ی
زندان در دورانِ پهلوی

#روشنفکر_متعهد #روشنفکر_انقلابی #غلامحسین_ساعدی #صمد_بهرنگی #در_دفاع_از_روشنفکران #علیه_بی_تفاوتی


@Blackfishvoice1

بیست و سوم خرداد، به زعم خودم، برای دفاع از اتهام انتسابی آمده بودم به "انتهای شمالی بزرگراه امام خمینی، زندان اوین"، اما در دم بازداشت شدم و در روزهای ابتدایی چهل و شش سالگی‌ام را در این سرآمدِ یادگارهای خمینی سپری کردم و ظاهرا باید کل چهل و شش سالگی را هم همین جا بمانم؛ بالاخره این یادگار سهم من هم شد. این یادگار عموما قسمت کسانی می شود که جای درستی ایستاده اند. این صفحات از "شناسنامه‌ی دختر مسیح" را، به رغم همه‌ی سختی‌های طاقت سوزش، دوست دارم. خوشحالم که از دیدن چشمان خودم در آینه نمی ترسم.

همان روزهای اول حضورم، موهایم را از ته تراشیدم. با اینکه ذره‌ای مو روی سرم نبود، حاضر نشدند مرا به دادگاه‌شان ببرند تا از متن کیفرخواستم مطلع شوم. صرفا چون نمی‌خواستم سرم را بپوشانم. به جد تصمیم گرفته بودم که روز تشکیل جلسه به دادگاه نروم. در فاصله‌ی بسیار کوتاهی تا تاریخ تعیین شده برای محاکمه، از محتویات پرونده‌ام مطلع شدم. وکیل که پرونده را خوانده، در قسمت ملاحظات پرونده دیده بود که بازجو به شغل پدرم اشاره کرده است؛ به نظر وکیل، هدف از این اشاره تخفیف قائل شدن در حکم بوده. برای همین اهم فالا هم کردم و به رغم میل باطنی‌ام به دادگاه رفتم و حاضر شدم صرفا در همان چند دقیقه‌ی حضور در شعبه حجاب کنم تا مانع این تخفیف شوم. به محض اتمام آن جلسه‌ی نمایشیِ کمتر از پنج دقیقه شالم را برداشتم و با صدای بلند اعلام کردم که من هم زندانی سیاسی‌ام درست مانند دیگر زندانیان سیاسی؛ هرگز حاضر نیستم بابت معمم بودن پدرم، که سرسوزنی هم با نهادهای حکومتی و دولتی ارتباط نداشت، تخفیفی قائل شوید. فریاد زدم که این تخفیف با خط قرمز های من در برابری خواهی منافات دارد. بلافاصله هم شالم را به سطل زباله‌ی دادگاه سپردم.

در حکم حبس یک ساله‌ام ده مورد مصادیق اتهامی است، از آن جمله:

دشمنی با جمهوری اسلامی، اعلامِ صریحِ براندازی جمهوری اسلامی، حمایت از اغتشاشات ۱۴۰۱ و انتشار هشتگ‌های امنیتی، سعی در روشن نگه داشتن اغتشاشات ۱۴۰۱، ترویج بی حجابی.

دشمنیِ من با جمهوری اسلامی مربوط به امروز و دیروز نیست؛ این خصومت نه از ۶۷، نه از ۷۸، نه از ۸۸، نه از ۹۶، نه از ۹۸، نه از ۱۴۰۱ است. من از بهمن ۵۷ با این حکومت سر ناسازگاری داشتم؛ زمانی که هنوز به دنیا نیامده بودم، چون دشمنی با حکومتی که اساسش تزویر و ریاست و تداومش با استبداد و سفاکی، با انعقاد نطفه ام شکل گرفته است. حضور پررنگم در جنبش زن، زندگی، آزادی تبلور بخشی از این دشمنی است.

پیش از این هم بارها نوشته‌ام که چرا و چگونه فمینیست شدم. این نخستین سالی نیست که جمهوری اسلامی زندگی مرا به تاراج برده است. هفت سال، تکرار می‌کنم هفت سال اسیر دادگاه خانواده بودم نه برای طلاق که برای ثبت صیغه‌ی طلاقی که جاری شده بود.
را همراه پاسیار بالای سر م نگه می‌دارند. تحقیر می‌کنند تا تو و اندیشه‌ات را بی‌ارزش جلوه دهند، هم زمان طوری عمل می‌کنند که میزان ترسشان از زنی عصیانگر رقت انگیز است.

نه تسلیم به رای زدم نه تجدید نظر خواهی کردم. تا وقتی که نفس می‌کشم از حقوق زنان خواهم گفت و خواهم نوشت. اگر تلاش‌هایم حتی در زندگی یک زن اثر گذار باشد، آن کاری را که باید بکنم کرده‌ام. رؤیای آزادی زنان تحمل حبس را برایم آسان می‌کند. در نهایت، اگر اغتشاش یعنی مختل کردنِ زن ستیزیِ سازمان یافته، من اغتشاش گرم و تا روز آزادی و برابری به اغتشاش ادامه خواهم داد.

حورا نیک‌بخت
بند زنان زندان اوین
تابستان ۱۴۰۳


#حورا_نیکبخت در حال گذراندن دوران محکومیت خود در بند زنان ##زندان_اوین است.

#شریفه_محمدی #پخشان_عزیزی #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #زن_ستیزی #علیه_زن_ستیزی #زن_زندگی_آزادی #مقاومت_روزمره


@Blackfishvoice1

اگر طی یک‌سال اخیر اخبار مربوط به #مهاجران_افغانستانی را دنبال کرده باشید، تائید خواهید کرد که صحنه‌گردانِ افغانستانی‌ستیزی و نژادپرستی، رسانه‌‌های اصلاح‌طلبان بوده‌اند. از انتخاب و اعتماد آنلاین تا اصلاحات‌نیوز و ...
در کمتر از ۲ دقیقه به تازه‌ترین نمونه از تلاشِ آن‌ها برای عادی‌سازی مهاجرستیزی و تقویت حملات نژادگرایانه، نگاه کنیم: موردِ #رکنا

#مهاجرستیزی #نژادپرستی #نژادگرایی #طبقه_کارگر #اتحاد_ستمدیدگان #علیه_نژادپرستی #آنتی_راسیسم


@Blackfishvoice1

#پیمان_فرهنگیان شاعر و مدافع حقوق کارگران در بی‌دادگاهی در #گیلان به ۷سال حبس تعزیری محکوم شد.

فرهنگیان در اردیبهشت ۱۴۰۰، بابت اتهاماتِ توهین به مقدسات اسلام به تحمل پنج سال حبس، به اتهام توهین به بنیان‌گذار و رهبر جمهوری اسلامی به تحمل دو سال زندان، از بابت فعالیت تبلیغی علیه نظام و تبلیغ به نفع گروه های مخالف نظام به تحمل دو فقره یکسال حبس، به اتهام تحریک و اغوا مردم به قصد بر هم زدن امنیت کشور از طریق انتشار مطالب در خصوص خیزش آبان ماه به تحمل پنج سال حبس، به اتهام تحریک مردم به اعمال خشونت آمیز با انتشار مطالبی در فضای مجازی و تبلیغ همگانی به تحمل یک سال حبس و همچنین از بابت اتهام تشکیل و راه اندازی جمعیتی بیش از دو نفر در داخل کشور تحت عنوان گروه بدل به قصد برهم زدن امنیت کشور به تحمل دو سال حبس محکوم شده بود‌.
فرهنگیان در پرونده‌ی دیگری در #آستانه_اشرفیه از بابت اتهام تبلیغ علیه نظام به یک سال حبس تعزیری، دو سال اقامت اجباری در #زابل، دو سال ممنوعیت خروج از کشور و مسدود شدن صفحه اینستاگرام محکوم شده است.

پیش‌تر بنا بود ۷سال حبس او به‌صورت تعلیقی اجرا گردد اما با توجه به محکومیت در پرونده‌ی اخیر، دادگاه تجدیدنظر حکم به اجرای ۷ سال حبس داده است.

#سرکوب_کارگران #سرکوب_روزمره #علیه_بی_تفاوتی


@Blackfishvoice1

سمت چپ، خبری است که کانال تلگرام وابسته به سپاه پاسداران منتشر کرده تحت عنوان "قمه‌کشی دختران در پارک مشهد".
#سعید_حافظی از اعضای فرقه‌ی پهلوی و مروجین سیرک #وکالت_میدهم_به_شاهزاده_رضا_پهلوی همان خبر را با تیتر "قمه‌کشی دختران افغانستانی" توئیت کرده است. جالب نیست؟
حالا بهتر متوجه می‌شوید که
اولا: #افغانستانی_ستیزی پروژه‌ای برای منحرف کردن افکار عمومی از مشکلات ساختاری و ایجاد شکاف در #طبقه_کارگر است و
دوما: طبق معمول اعضای فرقه‌ی منحط پهلوی‌گرا شانه به شانه جمهوری اسلامی در آستانه‌ی سالگرد #زن_زندگى_آزادى در این پروژه مشارکت دارند.
آنها یکبار با اراذل صادراتی از کریمی و فرخ‌نژاد تا همین لات بی‌سر و پا، قیام به انحراف کشاندند و کماکان دست در دست کارفرمای سپاهی مشغول خدمت هستند.
نگاه کنید و فکر کنید و از تخته کردن در عقل و همراهی با سپاهی و ساواکی خجالت بکشید.

#علیه_نژادپرستی #جنبش_نئونازی_ایرانی

سعید احمدی دلجو هستم.
زندانی جنبش #زن_زندگی_آزادی.
مبارزه علیه بیداد و بی‌عدالتیِ حاکم بر جامعه‌مان را مایه افتخار می‌دانم و با سری بلند روزهای سخت حبس را سپری می‌کنم.

خودم را عضوی کوچک از خانواده مبارزانی می‌دانم که هیچ سرکوب‌گری در هیچ دوره‌ای نتوانسته صدای جمعی آن را خاموش کند.

امروز در دومین سالگرد خیزش ژینا، حاکمان به هر ابزاری متوسل می‌شوند تا صدای آزادی‌خواهی و عدالت‌طلبی را کوچک‌تر جلوه دهند، غافل از آنکه جامعه‌ی ما هرگز به عقب برنمی‌گردد.

در این دومین سالگرد یادی کنیم از تمام جان‌فشانان و آسیب‌دیدگان این جنبش، از مادران دادخواه تمام خیزش‌ها و دوره‌ها، از جوانانی که مبارزه را سرلوحه زندگی خود قرار دادند، از زنانی که چه در زندان و چه در بیرون از آن رهبری جنبش آزادی وطن را به عهده گرفته‌اند، و به احترام تمام خون‌های ریخته‌شده و در همراهی با تمام اقشار معترض، تنها ابزاری که در اختیار دارم، یعنی جانم را در دست می‌گیرم و به مدت پنج روز اعلام اعتصاب غدای خشک و تر می‌کنم.

زن زندگی آزدای
سعید احمدی دلجو
۲۵ شهریور ۱۴۰۳
بند چهار زندان اوین


#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #زن_زندگی_آزادی #علیه_بی_تفاوتی


@Blackfishvoice1

کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در سی‌وچهارمین هفته خود با دومین سالگرد اعتراضات سراسری مردم ایران پس از کشته شدن مظلومانه ژینا [مهسا] امینی در ۲۵ شهریور ۱۴۰۱ توسط نیروی سرکوب استبداد دینی حاکم بر ایران مصادف شده است.

زندانیان سیاسی در ۲۱ زندان کشور، امروز سه‌شنبه ۲۷ شهریور ضمن گرامیداشت یاد همه جانباختگان اعتراضات ۱۴۰۱؛ به یاد ده‌ها شهروند معترضی دست به اعتصاب غذا زدند که طی اعتراضات آن سال و پس از آن توسط دستگاه سرکوب حکومت ولایت‌فقیه و با هدف ارعاب مردم جان به لب رسیده، با نقض تمام موازین حقوق‌بشری، مظلومانه به دار آویخته شدند. از زنده‌یاد محسن شکاری، محمدمهدی کرمی، محمد حسینی، مجیدرضا رهنورد و ده‌ها زندانی دیگر از جمله زنده‌یاد رضا رسایی که چندی پیش با نقض تمام حقوق بنیادین و بدون برخورداری از حق دادرسی منصفانه، مظلومانه به دار کشیده شد.

کارزار " سه‌شنبه‌های نه به اعدام" که جهت لغو حکم اعدام و سرکوب، و اجرای عدالت با حسابرسی از عاملان و آمران تمام قربانیان اعدام در این سالها، از بهمن ماه ۱۴۰۲ توسط زندانیان سیاسی و زندانیان عمومی به راه انداخته‌ شده و تاکنون به ۲۱ زندان در سراسر کشور گسترش پیدا کرده است.

فعالان این کارزار در سی‌ و چهارمین سه‌شنبه پیاپی علاوه بر اینکه علیه مجازات غیرانسانی اعدام دست به اعتصاب غذا زدند؛ یاد تمام جانباختگان اعتراضات سراسری در سال ۱۴۰۱ به ویژه "سربداران" این قیام را گرامی داشته و با تمام خانواده‌های دادخواه ابراز همدردی و همبستگی کردند.

فعالان این کارزار با اشاره به اینکه آمار اعدامها از زمان بر سر کار آمدن رئیس جمهور جدید ولایت فقیه تاکنون بیش از ۱۷۰ نفر بوده؛ نسبت به وضعیت بازداشت‌شدگان اعتراضات سراسری ۱۴۰۱ که اکنون با خطر احکام اعدام مواجه هستند، هشدار جدی داده و خواستار توجه بیشتر فعالان سیاسی وحقوق‌بشری، رسانه‌ها و عموم مردم ایران به وضعیت این زندانیان سیاسی قیام "ژینا" و تلاش برای توقف ماشین اعدام و کشتار استبداد دینی حاکم بر ایران شدند.

زندانیان کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در ۲۱زندان مختلف امروز سه‌شنبه ۲۷شهریور ، برای سی و چهارمین هفته پیاپی علیه حکم اعدام دست به اعتصاب غذا می‌زنند، که شامل زندانیان زندانهای اوین (بند زنان، بند ۴ و بند ۸)، زندان قزلحصار (واحد ۳ و واحد۴)، زندان تهران بزرگ، زندان مرکزی کرج، زندان خرم آباد، زندان نظام شیراز ، زندان اسد آباد اصفهان، زندان بم کرمان، زندان مشهد، زندان لاکان رشت، زندان قائم‌شهر ، زندان اردبیل، زندان تبریز ، زندان ارومیه ، زندان سلماس ، زندان خوی ، زندان نقده ، زندان سقز ، زندان بانه، زندان مریوان و زندان کامیاران می‌باشد.

فعالان این کارزار بار دیگر از تمامی زندانیان در زندان‌های سراسر کشور می‌خواهند که، برای لغو حکم اعدام و نهادینه شدن و سراسری شدن مطالبه لغو حکم اعدام در جامعه، به کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" بپیوندند. و ضمن اشاره به حمایت ۱۰۰ نفر از زندانیان سیاسی سابق و ۱۵۰ نفر از فعالان مدنی و سیاسی از کارزار،مکررا از عموم نهادها، سازمان‌ها و تشکل‌های حقوق‌بشری، سیاسی، صنفی و کنشگران سیاسی و مدنی و رسانه‌های آزاد خاضعانه می‌خواهند، مساله " نه به اعدام" را در صدر فعالیت‌های خود قرار داده و با کمک به این کارزار و دفاع از "حق حیات" شهروندان؛ رسیدن به آینده روشنی را برای این سرزمین که همان "ایرانی آزاد، آباد و بدون سرکوب و اعدام" است میسر سازند؛ آینده‌ای که تنها در سایه اتحاد و عمل جمعی ممکن خواهد شد.


#کارزار_سه‌شنبه‌های_نه_به_اعدام
هفته ۳۴
۲۷ شهریور ۱۴۰۳


#سه‌_شنبه_های_نه_به_اعدام
#جمهوری_اعدام
#علیه_اعدام #قیام_علیه_اعدام #زن_زندگی_آزادی #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #علیه_بی_تفاوتی


@Blackfishvoice1

🔺️"عبداللطیف دواره" کودک کارگرِ ۱۵ ساله و پناهجوی سوری، زمانی‌که در پارکی در منطقه‌ی "غازی عثمان‌پاشا" #استانبول مشغول بازی بود توسط چند نژادپرست هدف گلوله قرار گرفت و کشته شد.

روز شنبه ۳۱ شهریور، دو مرد نقابدار، عبداللطیف را هدفِ ۱۲ گلوله قرار دادند؛ پیش‌تر در همين چندین مورد حمله‌ی نژادپرستانه به مهاجران سوری و جلوگیری از بازی کودکان مهاجر، گزارش شده است.

عبداللطیف مانند هزاران کودک سوریِ پناهجو، در یک کارخانه نساجی کار می‌‌کرد. در سال‌های بعد از جنگ داخلی #سوریه و آواره شدن مردم در #ترکیه صنایع پوشاک این کشور از طریقِ استثمار کودکان کارگر، سودهای کلان به جیب زده‌اند.

🔺️" حسن سباز" روزنامه‌نگار اهل استابنول می‌گوید: "متأسفانه مدت‌هاست که در کشور ما فضای بسیار کثیفی نژادپرستان ایجاد شده است. به عبارت دیگر در برخی شهرها تلاش‌های مشابهی صورت گرفته است که اکثریت پناهجویان دزد و جنایتکار هستند. و به‌خاطر شایعاتی از این دست به منازل برخی پناهجویان حمله شده و اموال‌شان را غارت کرده‌اند. دولت اقدامات لازم را در این زمینه انجام نداده و به تشدید فضایی کمک می‌کند که به قتل این کودک منجر شده است."

🔺️جنگ‌هایی که در غرب آسیا با انواع و اقسام مداخلات خارجی، برپا شدند به آوارگی جمعیت‌های انبوه انجامیدند. قدرت‌های بین‌المللی و منطقه‌ای ( از جمله ایران و ترکیه) در به انحراف کشاندن و سرکوب قیام تهیدستان سوریه و تبدیل کردن این کشور به صحنه‌‌ی رؤیایی آدم‌خوارانِ جهادی نقشی کلیدی ایفا کردند.

اکنون با بالا گرفتنِ بحران‌های اقتصادی در این کشورها، دادنِ آدرسِ مهاجران به‌‌عنوان‌ علت اصلیِ فقر، بیکاری و تورم، خشمِ مزدبگیران از سوی دولت‌ها به سمتِ ضعیف‌ترین‌ حلقه‌های زنجیره‌ی استثمار می‌گرداند؛ امری که بی‌کفایتی دولت‌ها و خدمتگزاری‌شان به غارت‌گران را لاپوشانی می‌کند و در نهایت برای ستم‌دیدگان را به‌جای اتحاد، به دشمنان یکدیگر تبدیل می‌سازد.

#نژادپرستی #نژادگرایی #علیه_نژادپرستی #آنتی_فاشیسم #اتحاد_ستمدیدگان #طبقه_کارگر #ناشهروندان #پناهجویان


@Blackfishvoice1