حسین صادقی پدر #آرش_صادقی وقتی‌که دید رسانه‌های جریان اصلی صرفا به چهره‌های سیاسیِ جانمایی‌شده در پروژه‌های اپوزیسیون راستِ برانداز می‌پردازند در حوالی ۷۰ سالگی اکانت توئیتر ساخت، کلیپ‌ ساختن یاد گرفت، هشتگ زد و فراتر رفت؛ شروع کرد به رسوا کردن #جسد_معاشان

حسین و آرش صادقی و #گلرخ_ایرایی از معدود کسانی در سپهر سیاسی ایران هستند که بدون لحاظ کردنِ جزئیاتِ خط و مطالبات سیاسی‌شان می‌توان با دلِ درست از آن‌ها هم حمایت کرد و هم ستایش.


@Blackfishvoice1

بیانیه‌ی رفقایِ "مبارزان خیابان" با عنوانِ
آلترناتیو ما شوراست یعنی چه؟

کنون که جنبش به مرحله‌ای رسیده که دورافتاده‌ترین و منزوی‌ترین بخش مردمی را درگیر کرده است، ضرورت دارد از آلترناتیوی سخن بگوییم که جایگزین سیستم تبعیض‌آمیز و سراسر فساد اداری دولت باشد. از نظر ما «مبارزانِ خیابان» اداره شورایی می‌تواند آلترناتیوی برای تغییر وضعیت موجود به نفع مردم باشد چون اداره شورایی در واقع ادامه منطقی مبارزات متشکل امروز است. اداره شورایی یعنی همین مبارزانی که امروز کمیته‌های مخفی خودشان را در دانشگاه‌ها و کارخانه‌ها و محله‌ها و شهرها تشکیل می‌دهند اداره امور را در منطقه و محل خودشان در دست بگیرند و با شکل دادن به نهادهای شورایی انتخابی از پایین و پاسخگو به تمامی مردم، اداره محل زندگی و کار خودشان را به این نهادها واگذار کنند.
شورای مردمی و از پایین به‌عکس شوراهای حکومتی و دیگر نهادهای سازمان‌یافته از بالا بر اساس مالکیت، امتیازات ویژه و تخصص و نمایندگی غیرپاسخگو در دوران نمایندگی نیست بلکه بر اساس رای و تصمیم اکثریتی حاضر سازمان پیدا می‌کند که نمایندگان آن به‌طور دائم تحت نظر مجمع عمومی قرار دارند، باید به مجمع عمومی پاسخگو باشند و مجمع عمومی می‌تواند هر لحظه و هر زمان نمایندگی را از آنها پس بگیرد. شورا مردم را نه به عنوان رای‌دهنده‌گان صرف و نه ابزاری در خدمت اقتدار دولت می‌داند بلکه در اداره شورایی مردم با تکیه به شورا از خانه، محلات، اداره، مدرسه، دانشگاه، محل کار و کارخانه می‌توانند به‌طور مستقیم و مستقل نسبت به منابع و منافع خود تصمیم بگیرند و به این ترتیب در سرنوشت خود و جامعه مداخله موثر کنند. در ضمن ارتباط وسیع مردم از طریق شوراها به رفع تبعیض‌های نژادی، قومی، جنسیتی و طبقاتی کمک می‌کند.
شورا یک شعار نیست، یک آلترناتیو عملی و ممکن است که جای دولت خوب یا بد را می‌گیرد، در اداره شورایی مبنای تصمیم‌گیری‌های کلان گفت‌وگو میان اتحادیه‌های شورایی و اعضای آن است و دولت، تا زمانی که وجود آن ضروری باشد، به یک نهاد صرفا اداری و بدون اختیار تصمیم‌گیری محدود می‌شود. به همین دلیل شورا امکان بزرگی برای تحقق «زن زندگی آزادی» در دقیق‌ترین معنای آن است.
آغاز حکومت جمهوری اسلامی از طریق سرکوب خونین شوراهای انقلابی و جایگزینی شیادانه آنها با شوراهای اسلامی بوده است. شوراهایی سازمان‌یافته از بالایی که به جای نهاد اقتدار مردمی تبدیل به نهادهایی برای کنترل و سرکوب مردم در محل کار و زندگی شد. اما ما امروز به کسی یا کسانی که منابع و منافع و سرنوشت ما را نمایندگی کنند نیاز نداریم. ما خود مستقیما صلاح کار خویش را از طریق تشکیل شورای مردمی در دست می‌گیریم و بی‌شک مشارکت مستقیم مردم می‌تواند در سرنوشت سیاسی منطقه و سرزمین بهترین شیوه اداره زندگی در حوزه فردی و اجتماعی باشد. از طریق تکثیر این بیانیه به تشکیل شوراهای مردمی کمک کنیم.»



@Blackfishvoice1

این ویدئو را در حساب توئیتر "سلامتیان" دیدیم. نمی‌دانیم این‌جا ایران است یا ترکیه؛ اهمیتی هم ندارد‌ چون هرجا که هست این زن یک سخنرانیِ فشرده و فوق‌العاده درخشان از #ستم_مضاعف ارائه می‌کند. متن این سخنرانی نه از آکادمیا استخراج شده، نه انشای "اکتیویسمِ اینستاگرامی" است بلکه مازادِ تجربه‌ی زیسته است: تجربه‌ای که به همه‌ی ما مجددا یادآوری می‌کند که وقتی از کلیدی بودن #زن_زندگی_آزادی حرف می‌زنیم از چه حرف می‌زنیم و چرا وظیفه داریم یک قدم از شعار کانونی این خیزش کوتاه نیائیم.

این ویدئو می‌تواند به‌صورت ویژه مورد عنایت "رفقایی" قرار گیرد که برای انکارِ #ستم_مضاعف به خام‌دستانه‌ترین وجهی #زن_زندگی_آزادی را فاقد دلالت‌های طبقاتی می‌دانند، در روز روشن با چراغ قوه دنبالِ "پرولتاریای ناب محمدی" می‌گردند و تا به خودشان بیایند ممکن است دوشادوشِ عشاقِ "مرد میهن آبادی" بایستند.

#ژن_ژیان_ئازادی #استثمار_مضاعف #کار_خانگی #زنان_کارگر #علیه_انقیاد #علیه_زن_ستیزی #طبقه_کارگر

@Blackfishvoice1

دریافتی از تهران ۱۲ آذر
پیام: " دیوار نویسی و توزیع تراکت در شهرری"


#خیابان_تریبون_ماست #شهرری #علیه_سکوت #اعتصابات_کارگری #اعتصاب_کارگری #زن_زندگی_آزادی #مبارزه_ادامه_دارد #مبارزه_طبقاتی


@Blackfishvoice1

علیه سکوت
نویسنده: یک کارگر پروژه‌‌ای نفت

در تاریخ و جغرافیایی هستیم که در مقابل ظلم و استبداد حاکم هیچ کلمه و جمله‌ای بیانگر این حجم از ستم نیست.

از جوان ایذه‌ای که بعداز چند روز بازداشت با لباس شخصی در مکان دور از زادگاهش به خاک سپرده شده بود تا نیکای عزیز که زیر شکنجه به قتل رسید و چنان سناریوی کودکانه‌تی برایش ساخته شد و یا کیان، که خدای رنگین‌کمان  اگر وجود دارد باید برای مظلومیتش خون گریه کند. و خدانور ....

در طول این هفتاد روز جنایاتی که صورت گرفته هر کدام هولناک‌تر و وحشتناک‌تر از دیگر بوده است.

اما وظیفه چیست و آیا کار ما فقط به هشتک و استوری ختم می شود؟؟

پاسخ خونها در فضای مجازی نیست
پاسخ ظلم و استبداد در کف خیابان و با مشت‌های گره کرده است.
اینک بقا به قیمت بردگی ارزشی ندارد آزادگی رسم و روش ماست.

زندگی با طعم ظلم ارزش ندارد از تو می‌پرسم آیا در این دوران آزادگی را انتخاب و به جمع یاران در خیابان قدم میگذاری؟
و یا سر را در برف فرو برده و ظلم را هر روز احساس میکنی و دم نمی‌زنی؟

انتخاب اینجاست که معنا پیدا میکند فاصله بین باشرف بودن و بی شرف بودن تنها در یک حرف است.

هموطن بپاخیز ترس را دور بینداز در آینه نگاه کن وبه خود نهیب بزن

زندگی در این دوران اصلا دلچسب و راضی کننده نیست اگر این را حس نکردی بدان که تو انسان نیستی و هیچوقت خود را انسان خطاب نکن.

پایدار باد آزادی
زن زندگی آزادی


#طبقه_کارگر #کارگران_پروژه‌ای_نفت #مبارزه_طبقاتی #اعتصاب_کارگری #اعتصابات_سراسری #کیان_پیرفلک #نیکا_شاکرمی #مهسا_امینی #زن_زندگی_آزادی
#کارگر_نفت_ما_رهبر_سر_سخت_ما


@Blackfishvoice1