نقد نبردی است تن‌ به تن، و در چنین پیکاری اهمیت ندارد که حریف یک تن از اشراف است، فردی با اصل و نسب و یا حریفی جالب است، مهم، وارد کردن ضربه به اوست. مهم این است که به مردم اجازه ندهیم حتی یک لحظه هم خود را بفربیند یا تسلیم شوند.
باید به مردم هراس از خویشتن را بیاموزیم تا دلیر شوند.

[...]
قدرت مادی را باید با نیروی مادی سرنگون کرد. اما نظریه نیز همین که توده‌ها را فراگیرد به نیروی مادی تبدیل می‌شود. نظریه زمانی توده‌ها را فرا خواهد گرفت که به دل توده‌ها بنشیند و زمانی به دل توده‌ها خواهد نشست که رادیکال باشد. رادیکال بودن یعنی به ریشه‌ی قضایا پی‌بردن. اما برای انسان، ریشه چیزی نیست جز خودِ انسان.
یعنی با حکمی بی‌قید و شرط که تمام اوضاع و احوالی که در آن انسان خوار می‌شود، به بندگی کشیده می‌شود، مطرود و منفور می‌گردد باید واژگون شود.
چنین اوضاع و احوالی را کسی بهتر از آن مرد فرانسوی توصیف نکرده است که با شنیدن این که می‌خواهند به سگ‌ها نیز مالیات ببندند با شگفتی بانگ برآورد که:
ای سگ‌های بیچاره! می‌خواهند با شما مثل آدم‌ها رفتار کنند!

گامی در نقد فلسفه‌ی هگل


در چنین روزی در سال ۱۸۸۳ #کارل_مارکس  انقلابی‌ترین اندیشمند تمام ادوارِ تاریخ، چشم از جهان فروبست.

#مارکسیسم #مبارزه_طبقاتی


@Blackfishvoice1

مردم شریف و آزاده‌ی ایران

ما جمعی از زندانیان سیاسی طی هفت هفته گذشته در اعتراض به صدور و اجرای احکام اعدام و برای توقف این ماشین کشتار و اعدام، هر سه‌شنبه اعتصاب غذا کرده‌ایم.

امروز نیز در آخرین سه‌شنبه سال برای هشتمین هفته به یاد تمام جانباختگان دستگاه سرکوب استبداد دینی به ویژه به یاد همه اعدام‌شدگان در اعتصاب غذا هستیم.

هدف ما از کارزار سه‌شنبه‌های سیاه و این اعتصاب هفتگی جلب توجه افکار عمومی به این مهم بود که "اعدام قتل حکومتی، مجازاتی بدون بازگشت و ابزار سرکوب و ارعاب حکومت اقلیت مستبد حاکم بر کشور است."

ما از حمایت تمام کسانی که به هر شکل به کارزار سه‌شنبه‌های سیاه برای "نه به اعدام" پیوسته و صدای ما شدند صمیمانه سپاسگزاریم.

اینک و در آستانه سال نو و فرا رسیدن بهار طبیعت، ضمن تبریک آن به عموم هموطنان، امیدواریم که سال جدید سال پیروزی مردم ایران و تحقق آزادی و عدالت باشد؛ و به زودی در جامعه‌ای عاری از تبعیض، خشونت، استبداد و استثمار، ساختاری متضمن رعایت حقوق بشر برای همه شهروندان پدید آید و احکام قرون وسطایی چون اعدام لغو گردد.

ما اطمینان داریم دور نیست آن روزی که با تحقق حاکمیت مردم ایران بر سرنوشت خویش هیچ شهروندی به خاطر عقیده و اندیشه‌اش اسیر سرکوب و بی‌داد استبداد نشود. اما تا آن روز، ما از درون زندان‌های حکومت رسالت اخلاقی خود می‌دانیم که در سال پیش‌رو نیز از درون زندان به اعتراض خود علیه اعدام ادامه دهیم، و از همه وجدان‌های بیدار و انسان‌های آزاده می‌‌خواهیم در این راه ما را یاری دهند.

در آخر با توجه به گزارش روزهای اخیر شورای حقوق‌بشر سازمان ملل و تاکید بر ضرورت محکومیت بین‌المللی نقض حقوق بشر و اعدام در ایران ، باور داریم که پیروزی مردم و تحقق عدالت جز در سایه اتحاد و همبستگی خود مردم ایران امکان‌پذیر نیست؛ و در مورد توقف ماشین اعدام نیز بر اتحاد و عمل جمعی برای توقف اعدام بدون در نظر گرفتن عقیده، ملیت، قومیت، مذهب و نوع اتهام محکومان تاکید نموده و در پیمودن این راه دشوار دست یاری به سوی تمام وجدان‌های بیدار و آزاده ایران و جهان دراز می‌کنیم.

جمعی از زندانیان اعتصابی سه‌شنبه‌های سیاه در زندان‌های :

قزلحصار
اوین
کرج
مشهد
خرم‌آباد

۲۹ اسفند ۱۴۰۲

#جمهوری_اعدام #اعدام_قتل_عمد_دولتی_است #علیه_بی_تفاوتی #زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد


@Blackfishvoice1

تصویر: سال ۲۰۰۰، جنوب #لبنان #ادوارد_سعید در حال پرتاب سنگ به‌سمتِ سربازانِ سازه‌ی فاشیستی اسرائیل


#صهیوفاشیسم #روشنفکری #در_دفاع_از_روشنفکران #علیه_ایگوئیسم #علیه_قلم_به_مزدی


@Blackfishvoice1

#آنیشا_اسدالهی و #کیوان_مهتدی زوجِ سوسیالیست که در حال سپری کردن دوران محکومیت ۵ و ۶ ساله‌ی خود در #زندان_اوین هستند، به مناسبت فرارسیدن سال نویِ شمسی، نامه‌ای پیرامون لزومِ آموختنِ امید، پایداری، شجاعت و اعتماد نوشته‌اند که می‌توانید به نسخه‌ی صوتیِ آن گوش دهید.
هم‌صدا با این رفقا، " سال نو را به مادران دادخواه و خانواده‌های داغ‌دیده، به زنان پیشرو، به کارگران و زحمتکشان، به دانشجویان، جوانان و تمام جان‌های سرکش، آزادی‌خواه و برابری‌طلب شادباش می‌گوییم، و امیدواریم امسال گفتمان‌های پیونددهنده و دربرگیرنده جایگزین گفتمان‌های جداکننده و تقابل برانگیز میان ما شود."


#در_ستایش_پایداری #امید_بدون_خوش_بینی #علیه_بی_تفاوتی #علیه_سکوت #مقاومت_زندگیست
#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد


@Blackfishvoice1

#غلامحسین_کلبی، متولد ۱۳۳۸ اهل #ماهشهر ۲۴سال است که بدون یک روز مرخصی در زندان‌های مختلفِ ایران محبوس است.

کلبی در دهه‌ی ۶۰ در فاصله‌ی سال‌های ۶۰ تا ۶۶ به اتهام هواداری از مجاهدین در زندان محبوس بود. او مجددا در سال ۱۳۷۹ در #دزفول بازداشت و به #زندان_اوین منتقل گردید. او طی ماه‌ها شکنجه هیچ اتهامی را نپذیرفت ولی بیدادگاه او را ابتدا به اعدام و سپس به حبس ابد محکوم کرد.
او از سال ۱۳۹۴ در #زندان_شیبان_اهواز محبوس است و حتی یک روز به او مرخصی داده نشده است؛ از جمله برای شرکت در مراسم سوگواری خواهر و برادر خود که طی سال‌های ۹۴ و ۹۵ درگذشتند.

کلبی از قدیمی‌ترین زندانیان سیاسی در جهان محسوب می‌شود ولی نام او مانند بسیاری دیگر از زندانیان سیاسی ایران، به گوش کمتر کسی رسیده است.

می‌توان با خط سیاسی و مواضع ایدئولوژیکی زندانیان سیاسی زاويه داشت یا حتی مخالف‌شان بود ولی هیچ زاويه و اختلافِ سیاسی، توجیه‌کننده‌‌ی سکوت در قبالِ دستگاه تفتیش عقاید جمهوری اسلامی برای دهه‌ها به بند کشيدن و کُشتنِ انسان‌ها نخواهد بود.

#زندانی_سیاسی_آزاد_باید_گردد #علیه_بی_تفاوتی #علیه_سکوت


@Blackfishvoice1

#داعش دوستِ خوبِ کیست؟

🔺"تکامل انسان" الزاما به معنای رهایی نوعِ انسان نیست اگر این فرآیند به رویایی انسان با میانجی‌هایی که هستیِ انسانی را از "فعالیت‌های آزاد و آگاهانه" تهی می‌کنند.
بر اساس منطقِ ذاتیِ کالا، نیروی کار انسانی نیز در فرایند تکامل، به کالا تبدیل شد تا انسان از طریقِ فروشِ آن، "زنده بماند."
در واقع این‌جاست که "زنده ماندن" جایگزین "زندگی کردن" می‌شود؛ در سمتی که گونه‌ی سرمایه‌دار با استثمار کارگران، به انباشت سرمایه نائل می‌گردد، گونه‌ی فاقد ابزار تولید، به ماشینی در خدمت تقلیل می‌یابد.
نیروی کار این‌جا از طریق جبرِ مزدی و جبرِ محتوای تولید، از خودبیگانه می‌شود و صرفا جهتِ زنده ماندن به منویات صاحبانِ سرمایه تن می‌دهد.

🔺"سه کاتب"، اثر #کریستین_وردین (Christian Werdin)  نمونه‌ی شاخصی در بازنمایی #ازخودبیگانگی است:
جایی‌که سه نیروی کار، به‌شدت مشغول نوشتن هستند؛ مشخص نیست چه می‌نویسند یا برای چه می‌نویسند اما کاملا آشکار است که با جدیت مشغول نگارش فرامین کارفرما هستند. چهره‌های دفرمه‌شده همراه با بدن‌هایی از جنس آهن به شکل قفسِ توری و تهی از امحا و احشا، نشانگانِ رباتیزه‌شدن نیروی کار است؛ به‌شکلی‌که هشدار می‌دهد هیچ اتفاقی نخواهد افتاد اگر در آینده صاحبانِ سرمایه ربات را جایگزین انسان کنند: خاصه این‌که به‌طور پیشینی از بابتِ هرگونه هم‌بستگی و طغیان خاطرجمع خواهند بود.

🔺بله! دقت به کنهِ ایدئولوژیِ مسلط، توام است با هراس و نومیدی‌. اما هراس و نومیدی خود، مازادِ لحظه‌ای‌ست که تسلیم شرایط شده و امکان درهم‌شکستنِ نظمِ حاکم را منتفی بدانیم. تهی‌سازیِ انسان از خردِ انتقادی و امکان‌یابی برای شورش از مناسباتِ موجود، ایده‌ی غاییِ حاکمان جهان است. آن‌ها نیروی کار را به ماشین تقلیل می‌دهند و آمال او را به مصرف، مصرف و مصرفِ هرچه بیشتر زباله‌های‌شان محدود می‌کنند.
تعهد به فعالیت جمعی برای روشنفکری و دعوت جماعت خواب‌زده و افسون‌زده، همان‌چیزی‌ست که نظم حاکم از آن می‌هراسد.
قورباغه‌ات را قورت نده! استفراغ کن و هوشیار باش!


@Blackfishvoice1