جمعی از کارگران عسلویه و جنوب کشور: «نقد سیاست هویتی و طبقه کارگر»
جمعی از کارگران عسلویه و جنوب کشور



https://www.tribunezamaneh.com/archives/359992


بازنشر این متن به‌معنای همراهی با تمام سطور و رئوس آن نیست. اما طرح چنین مباحثی را در فضای کنونی چپ ایران ضروری می‌دانیم. به‌عنوان رسانه‌ی چپ وظیفه‌ی خود می‌دانیم به بیشتر دیده شدن متونی از این‌دست و نیز متن‌های موافق و مخالف یاری رسانیم.


@Blackfishvoice1

در چنین روزی در سال ۱۹۶۰ #سیلویا_پانکهورست، فمینیست و مبارزِ سوسیالیست، چشم از جهان فرو بست.

سیلویا متعهد به سازماندهی زنان طبقه کارگر در ایست‌اند لندن بود. او شدیدا متاثر از انقلاب اکتبر شوروی بود و مکاتباتی با #لنین داشت. سیلویا به جای مدل لنینیستیِ توسعه‌ی حزب-دولت و اقتصاد برنامه‌ریزی‌شده متمرکز، ایده‌های نزدیک‌تر به شوراگراییِ مارکسیست انقلابی هلندی #آنتونی_پانه‌_کوک پذیرفت.
سهم او برجسته کردن پتانسیل گسترش مدل‌های تصمیم گیری جمعی از محل کار بود‌. آنچه او شوراهای خانگی نامید، تضمین می‌کرد که مادران و کسانی که سازمان‌دهنده زندگی خانوادگی جامعه هستند، به اندازه کافی نمایندگی داشته و حتی‌المقدور سهم خود را در مدیریت جامعه ایفا کنند.


#مبارزه_طبقاتی


@Blackfishvoice1

از حساب توئیتر ساسان صدقی‌نیا

در نقد محتوای بیانیه‌ی زیر و دوگانه‌ی "چپ هویت‌خواه" و "چپ کارگری اکونومیست":
هم بلحاظ تاریخی و هم بلحاظ روش‌شناسی می‌توان ثابت کرد سرمایه نیرویی است که تولید سوژه‌ی کار برایش در مرتبه‌ی اول نسبت به تولید و انتقال ارزش است. منظور از مناسبات تولید، کل فرآیند تولید و بازتولید اجتماعی نیروی کار است که رابطه‌ی سرمایه را می‌سازد.. از این رو همه هویت‌ها و بودن‌ها بخشی از فرایند تولید رابطه‌ی سرمایه هستند. آن‌ها نهادهای کاری هستند. با این نگاه خود بخود دو نگاه کنار می‌رود: سوژه‌ی مرکزی یا واقعی در برابر کاذب و کم‌تر واقعی نداریم. ستم‌ اصلی و فرعی نداریم بین سوژه‌های تولید و بازتولیدکننده‌ی سرمایه سلسله‌ مراتب برقرار نیست. استراتژی سیاسی بنابراین نگاه هرگز سلسله‌مراتب بردار نیست‌ و سانترالیستی نمی‌تواند باشد. طبقه‌ مفهومی سیال و در قبض و بسط است. ستم‌ جنسی و ملی و...بخشی از روند تولید و بازتولید رابطه‌ی سرمایه‌اند و نه انحراف پسمانده یا "خارجی" نسبت به تولید ارزش اضافی. به تعبیر لاتزاراتو جنسیت و نژاد رژیم‌های تولیدی هستند. مخرج مشترک "سیاست هویت" و "چپ کارگری اکونومیست " همین است اساسا قادر نیستند اشکال ستم‌ را بخشی از رژیم تولیدی سرمایه بدانند.

@blackfishvoice1

برای بلوچ

تکست: دشمن چط
اجرا: حسین هفت

#علیه_فراموشی #جمعه_خونین_زاهدان #ماهو_بلوچ #بلوچ_کشی #جنین_زند_آجوئی #دادخواهی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم



@Blackfishvoice1

#سقز ۹ مهر ۱۴۰۱ #ژن_ژیان_ئازادی

#از_یاد_مبر_خون_را #مبارزه_ادامه_دارد #قسم_به_خون_یاران_ایستاده_ایم_تا_پایان #ژینا_امینی #زن_زندگی_آزادی #خامنه_ای_ضحاک_میکشیمت_زیر_خاک


@Blackfishvoice1

۵۲ سال پیش در چنین روزی دولت #شیلی به رهبری #سالوادور_آلنده، معادن مس آناکوندا و کنکات را مصادره و ملی اعلام کرد؛ اقدامی که ایالات متحده را خشمگین ساخت. اصلاحاتی مانند این منجر به این شد که دولت ایالات متحده تصمیم بگیرد که آلنده باید سرنگون شود.
در سال ۱۹۷۳ آمریکا با یک کودتای نظامی، دیکتاتور فاشیست #پینوشه را به قدرت رساند و این سرآغاز ورود سرمایه‌داری به عصر #نئولیبرالیسم شد.
در یازده سپتامبر، نیروهای پینوشه به کاخ ریاست‌جمهوری حمله کردند. علی‌رغم حمله سربازان پینوشه، #آلنده گفت که آنها نخواهند توانست زنده دستگیرش کنند. در همین حین و پیش از اینکه کاخ به تصرف نیروهای کودتا درآید، آلنده سخنرانی مشهور وداع خود با مردم شیلی را به صورت زنده از رادیو انجام داد. او در این واپسین دقایق حیاتش خطاب به مردم شیلی از عشقش به میهن و ایمان عمیق و خدشه‌ناپذیرش به آینده گفت. او گفت که تعهدش به مصالح شیلی اجازه نمی‌دهد راه ساده‌تر را انتخاب کند و پیشنهاد فرار از کشور را بپذیرد و اینکه اگر تسلیم شود «خائنین» از آن ابزاری تبلیغاتی خواهند ساخت. و سرآخر از سخنانش این‌طور برمی‌آمد که قصد دارد تا آخرین قطره خونش بجنگد.
او تا آخرین قطره‌ی خون در برابر اوباش جنگید.

"کارگران میهنم، من به شیلی و سرنوشت آن ایمان دارم. مردمان دیگری خواهند آمد و بر این روزگار تاریک و تلخ که خیانت بر کشور سایه افکنده، پیروز خواهند شد. به یاد داشته باشید، زودتر از آن‌چه فکرش را بکنید، راه‌های بسیاری پیش پایتان گشوده خواهد شد و شما مردمان آزاد را به سوی ساختن جامعه‌ای بهتر هدایت خواهند کرد. زنده‌باد شیلی! زنده‌باد مردم! زنده‌باد کارگران!"

#امپریالیسم #کودتا #آمریکای_لاتین


@Blackfishvoice1

اتحادیه کارگران آشپزی به نمایندگی از ۶۰هزار کارگر مهمان‌دار در #نوادا، با اکثریت قاطع به اعتصاب رای مثبت داده است و ۹۵ درصد از این اقدام حمایت کردند.
این اعتصاب قرار است بر ۲۲ استراحتگاه کازینو در امتداد نوار #لاس_و_گاس تأثیر بگذارد و از اهمیت تاریخی برخوردار است، زیرا اتحادیه بیش از سه دهه است که اعتصابی را سازماندهی نکرده است.

اهمیت ویژه‌ی زمان‌بندی اعتصاب از آن‌روست که برای مسابقات فرمول یک‌‌ دویست‌‌هزار گردشگر به به لاس وگاس خواهند رفت.

مذاکرات بین کارگران و استراحتگاه‌ها از ماه آوریل با درخواست‌‌های فوری از جمله افزایش دستمزد و بهبود شرایط کار ادامه داشته است. علی‌رغم اینکه استراحتگاه‌ها سودهای هنگفتی را به دست می‌آورند، با کاهش تفداد کارکنان در طول پاندمی به کار خود ادامه می‌دهند و به کارگران دستمزد کمتری می‌پردازند: کار بیشتر و دستمزد کمتر

طبق آمار اداره آمار کار ایالات متحده، در سال گذشته، میانگین دستمزد کارگران در وگاس ۱۲ درصد کمتر از میانگین کل کشور بود. گزارش دیگری نشان داد که تقریباً نیمی از آمریکایی‌ها احساس کردند که بیش از حد کار می‌کنند.

این پیشرفت در نوادا بخشی از یک فرایند امیدوارکننده به سمت اتحادیه‌سازی در سراسر ایالات متحده است: از جمله با توجه با مبارزات پیگیرِ کارگران شرکت‌هایی مانند #آمازون، #اپل و #استارباکس.
در سال ۲۰۲۲، درخواست های اتحادیه به بالاترین سطح خود از سال ۲۰۱۵ رسید و حمایت عمومی از اتحادیه ها به ۷۱ درصد افزایش یافت؛ بالاترین میزان در بیش از نیم‌قرن گذشته.


#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی


@Blackfishvoice1

گلی اگر که می‌چینید
گیاهی می‌میرد؛
زیرا یک‌بار
فقط یک‌بار خوابِ تبر می‌بیند.

حالا آمده‌اید به‌خاطرِ چیدن گُلِ سُرخ
ساقه‌ء نازکِ گَلِ سُرخ.
به خاطرِ کندنِ گُلِ سُرخ اَرّه آورده‌اید؟

چرا اَرّه؟
فقط به گُل ِ سُرخ بگویید: هی! تو
خودش می‌اُفتد و می‌میرَد؛
تمامِ سُرخَش به سیاه می‌زند گُلِ سُرخ.

کشتنِ یک نوزاد که زَهر نمی‌خواهد.
با "کلاشینکُف" که پَروانه شکار نمی‌کنند
فقط به مادرش بگویید که شیر ندهد به یک قُنداق.
و پروانه را بگذارید لایِ تکه‌هایِ یَخ.
و روزنامه‌ها را توقیف کنید.
بعد می‌بینید که ما می‌میریم
بی‌سر‌و‌صدا ما می‌میریم.

شعر و کلام: #بیژن_نجدی
کلیپ: رضا جنگی

برگرفته از کانال تلگرام "هنر اعتراضی"

@Honare_Eterazi
@Blackfishvoice1

در بین خبرهای سرکوب و ستم بر کارگران و زحمت‌کشان در این سالیان، حکایت کارگران حق‌طلب #آق‌_دره از فراموش‌نشدنی هاست.

در این سالیان آنها علیه بیکارسازی، علیه دستمزدهای اندک و شرایط دشوار کار در معدن، و علیه سیاست‌های تفرقه‌اندازانه از جمله عدم استخدام‌کارگران بومی و تضعیف روحیه جمعی کارگران بارها دست به اعتراض و تجمع مسالمت‌آمیز زدند. زنان آق‌دره مورد ضرب و شتم قرار گرفتند، کارگران و جوانان جویای کار تلاش کردند صدای حق‌خواهی خود را به گوش مردم برسانند، اما همچون بردگان آزادی‌خواه در قرون گذشته با بازداشت و‌ حبس و ضربات شلاق اربابان خودخوانده و توخالی مواجه شدند.

هربار که به داستان کارگران آق دره، و‌ سرگذشت هزاران کارگر دیگر که طی این سالیان به احکام شلاق و‌ حبس محکوم شده اند، فکر می‌کنم، احساس نفرت دوچندانی از بی‌عدالتی، و ثبات‌قدمی ده‌چندان برای پیگیری کرامت انسانی و زندگی شایسته برای تمام هم‌طبقه‌ای‌ها و فرودستان این جامعه می‌کنم.

وقتی شنیدم بار دیگر عده‌.ای از این کارگران به اتهام‌های امنیتی محاکمه شدند، با خود گفتم این بیدادگاهی است برای سرکوب تمام کارگران و‌ حمایت از سرمایه‌داران و‌ چپاول‌گران منابع عمومی کشور که از قبل کار، زحمت و استثمار ما و‌ تخریب محیط زیست به ثروتهای نجومی رسیده‌اند.

من هم خود را در کنار کارگران آق‌دره و تمام زحمتکشان مورد ستم و سرکوب می‌بینم. کلیه اتهامات واهی علیه این کارگران لغو باید گردند. اعتراض، اعتصاب و ‌تشکل از حقوق ابتدایی همه ما کارگران باید باشد.

دور نیست روزی که تمام کارگران و زحمتکشان در صفوف متحد و متشکل عدالت را به این سرزمین بازگردانند و فردایی بهتر برای فرزندان.مان رقم بزنند.

رضا شهابی
زندان اوین،
۶ مهر ۱۴۰۲

#رضا_شهابی #طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #معدن_آق_دره #علیه_بی_تفاوتی


@vahedsyndica‌
@Blackfishvoice1

متنِ دست‌نوشته‌ها:

اتفاقات روز بازداشت در مورخ ۳۰ شهریور ۱۴۰۱
ساعت ۹ شب به طور وحشیانه بازداشت شدم
تا صبح زیر ضرب‌و‌شتم بودم و کتک خوردم و سرم جای شوکر می‌باشد

کمرم در سال ۱۴۰۰ جراحی شده بود و در بیمارستان‌های امام رضا و امام‌خمینی و ۱۷ شهریور به مدت ۴ ماه بر اثر زخم و بیماری اعصاب و روان بستری بودم و زیر شکنجه و ضربات شدید جای عمل سابق باز شد.

در دوران بازداشت در بیمارستان ولایت ساری ۴۸ ساعت بستری شدم و علت بستری شدن من شکنجه و اعتراف اجباری بود.

۴۴ روز در اطلاعات و امنیت سپاه استان مازندران زیر شکنجه روحی و روانی بودم و بازجویی شدم و ۳ شبانه‌روز به زیر پاهای من شلاق و باتوم زدند.

در اثر ضربات زیراد پای سمت راست بنده فلج و بی‌حس شده بود.

اگر بنده را به پزشکی قاونی اعزام کنند و بدنم را بررسی و تحقیقات کنند گواه بر این است که شکنجه شدید شده‌ام و آثار شکنجه مشهود است با این طرز شکنجه حتی قویترین و سالم‌ترین آدم‌های اجتماع هم اعتراف اجباری می‌دهند چه برسد به من .

اگر بنده را به عنوان لیدر می‌شناسید و مجازات اعمال‌شده تمام حساب‌های بانکی من را از یک سال قبل بررسی کنید و تمام رفت‌‌و‌آمدهای من را بررسی کنید و دریافتی بنده را از یک سال قبل چک‌و‌شنود کنید.

کلیه پرونده‌های کمپ و بستری شدنم بر اثر بیماری اعصاب و روان و مواد تماما مشهود است.

🔺️ #جواد_روحی ۳۵‌ساله، متولد یکی از روستاهای #آمل بود. او در اعتراضات #نوشهر حضوری فعال داشت.
آن فیلمی تارنشده از صورت او در زباله‌دانی منوتوتی‌وی، منجر به بازداشت او شد.
پس از شکنجه‌های وحشیانه برای اخذ #اعترافات_اجباری شعبه یک دادگاه ساری او را به سه بار اعدام و هفت سال و نیم زندان محکوم کرد. این حکم نهایتا توسط دیوان عالی نقض شد ولی دادگاه انقلاب #ساری از آزادی او به قید وثیقه خودداری کرد. او در تاریخ نهم شهریور ۱۴۰۲ در زندان به قتل رسید.

🔺️ تصاویر از دست‌نوشته‌های جواد برای اولین بار در حساب توئیتر #آتنا_دائمی منتشر شده‌‌اند.

#جمهوری_کشتار #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم #علیه_فراموشی #از_یاد_مبر_خون_را



@Blackfishvoice1

این چهار نفر _که حتی ذکر اسامی‌‌شان کسرِ شأن صفحه است_ جملگی پس از اعتراضات #جنبش_سبز چمدان بستند و با درج "در خطر جانی از طرف جمهوری اسلامی" در پرونده، از دول غربی، پناهندگی و اقامت دریافت کردند. همگی از رسته‌ی چپِ خرده‌بورژوا بودند که در حیات خلوت و شب‌نشینی، عنعناتِ مبارزه و کارگر و ... دارند و در بزنگاه‌هایی که کارگر به مبارزه برمی‌خیزد، منافع طبقاتی‌شان را در خطر می‌بینند: نیم قرن پیش فرمانده #امیر_پرویز_پویان این‌ها، پدران‌شان و آیندگان‌شان را با گزاره‌ی تابناکِ "خشمگین از امپریالیسم و ترسان از انقلاب" معرفی کرده بود.
خرده‌بورژوایِ خود-تبعیدی، که تا وقتی در ایران بوده به میانجیِ خاستگاه/جایگاه طبقاتی و ردیفی از امتیازات، آب در دلش نلرزیده، با چهار صباح تجربه‌ی پناهندگی، ناشهروندی و صف اداره‌های خدمات اجتماعی، دچار بحران هویت می‌شود. دو روز که غذای ناکافی به معده‌اش برسد، گرسنگی در ایران و خاورمیانه را پروپاگاندای امپریالیسم فهم می‌کند و از انترناسیونالیستِ دوآتشه‌ی کافه‌های تهران به ایرانشهریِ محبِ حاج قاسم سلیمانی استحاله می‌شود.
همه‌ی این‌ها تا قبل از فعال شدن گسل طبقاتی در #دی۹۶ اورکت آمریکایی‌‌پوش به کمتر از انتقال تجربیات انتفاضه‌ی فلسطین به تهران راضی نبودند. بعد از ۹۶ دیدند که نه! خشم کارگر‌، منافع طبقه‌شان را در ایرانِ عزیز به خطر می‌اندازد. چنین شد که از آلمان و سوئد، عربِ سلب مالکیت‌شده را عامل دژمن نامیدند و به سرعت به مقام پاسیارهای #محور_کذایی_مقاومت در فرنگ ارتقا یافتند.
آن‌قدر پیش رفتند که یکی از آن‌ها حتی به صدا و سیمای جمهوری نکبت اسلامی هم دعوت شد: چرا که نه؟ چهار زنِ خود-تبعیدی که بدون حجاب اسلامی در فرنگ نشسته‌اند و علیه جنبش زنان عر می‌‌زنند و زنِ بیش‌ستم‌دیده‌ی مبارز را عاملِ دژمن می‌نامند، بهترین ابزار پروپاگانداست. احمق‌ها با تفت دادن "جنگ ترکیبی دشمن" خیال برشان داشت که به‌راستی شده‌اند امینِ هسته‌‌ی سخت قدرت و خاطرشان نبود که جمهوری اسلامی برای منافع‌اش روسای جمهورش را ممنوع‌التصویر می‌کند چه برسد به چهار تا جعلقِ پُست-تواب.
هفته‌ی قبل دورهمی آنلاین برگزار کردند و هرچه صفت که شایسته‌ی خود بی‌مقدارشان بود نثار مبارزان #زن_زندگی_آزادی کردند و دو روز قبل صدا و سیما تکه‌هایی از همان دورهمی را برداشته و این‌ها را عامل دشمن و حامی شورش نامیده است.
چنین خوار و خفتی ارزانی‌شان باد که حاکمیتِ تا مغز استخوان ضدکارگر را دستانِ رهبرانش تا آرنج در خونِ سوسیالیست‌هاست، دژ آنتی‌امپریالیسم نامیدند. چوب‌های دو سر نجس.


@Blackfishvoice1

جمعه ۷مهر #زاهدان
#مرگ_بر_ستمگر_چه_شاه_باشه_چه_رهبر

#ماهو_بلوچ #جنین_زند_آجوئی #نه_سلطنت_نه_رهبری_دموکراسی_برابری #قسم_به_خون_یاران_ایستاده_ایم_تا_پایان

@Blackfishvoice1