آکسیون جمعی از زنان تهران و کرج در حمایت از روز جهانی کارگر و پیوند با جنبش زن زندگی آزادی
#حمله_شیمیایی_به_مدارس
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
#نه_می‌بخشیم_نه_فراموش_می‌کنیم
#نه_سلطنت_نه_رهبری_آزادی_و_برابری
#ژن_ژیان_ئازادی
#زن_زندگی_آزادی
#قادین_یاشام_آزادلیق
#جنین_زند_آجویی
#امرأة_حياة_حرية
#زن_زیویش_أزأیي

به یاد و احترام #کرسیتوف_دوتینگر، مشت‌زنِ فرانسوی که در جریان هشتمین تظاهرات سراسری #جلیقه_زردها برای دفاع از معترضان در برابر پلیس، خیابان را به رینگ و پلیس را به کیسه بوکس تبدیل کرد.

وقتی‌که کریستوف شناسایی و بازداشت شد، مردم فرانسه در یک کارزار اینترنتی بیش از ۱۵۰هزار یورو پول برای او جمع کردند.

#مقاومت_روزمره


@Blackfishvoice1

به استقبال #روز_جهانی_کارگر

" کارگران جهان متحد شوید"

آهنگ‌ساز و خواننده: جواد احمد



#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی 


@Blackfishvoice1

#نفیسه_زمان_زاده (آرام) شاعرِصاحب قلم اهل بندرعباس که گرایش فکری به جریان چپ داشت را بسیاری از فعالان اجتماعی و سیاسی بواسطه فعالیت‌های ادبی و دفاع از حقوق فرودستان در شبکه‌های مجازی می‌شناختند.
زنی آگاه که لطافت شاعرانه را با تفکرات برابری‌طلبانه در هم می‌آمیخت و اشعارش را هم‌نوا با امواج دریا برای التیامی هرچند کوچک به گوش مشتاقان آزادی می‌رساند.
وی بواسطه‌ی روحیه آزادی‌خواهی و برابری‌طلبانه‌اش در رستاخیز ژینا با اسم رمز #زن_زندگی_آزادی بارها و بارها به انحای گوناگون تحت فشارهای امنیتی قرارداشت و توسط سایبری‌ها تهدید شده بود.
آرام یکی از بی‌شمار زنان شجاع‌دل و آزادی‌خواهی بود که نبرد را در دو جبهه رسانه‌ای و خیابانی سرلوحه خود قرار داده بود و بواسطه‌ی همین حضور منسجم در اواخر سال توسط نیروهای امنیتی بازداشت و ساعت.ها زیر شدیدترین بازجویی قرارگرفت و در نهایت با ضبط گوشی و وسایل الکترونیکی در ظاهر آزاد ولی با نظارت‌های چندگانه زیر فشار امنیتی قرارگرفته بود.
او که علیرغم بیماری.های طولانی، به تنهایی روزگار خود را سپری میکرد نیمه شب جمعه هشتم اردیبهشت بصورت مشکوکی درآتش‌سوزی منزلش جان خود را از دست داد.
هرکس مختصر آشنایی با آرام داشت می‌دانست که روح زندگی و علاقه به هم نوعان و اطرافیانش چگونه پیوندی را بین وی و زندگی ایجاد کرده بود.
آرام، سرشار از شوق به زیستن و تلاش برای ایجاد جهانی نوین و عاری از ستم طبقاتی و عشق به حیوانات بی‌پناه بود.
او سرانجام در ظالمانه‌ترین حالت ممکن به همراه دو سگ‌اش که همدم تنهایی و انزوای تحمیل شده توسط سیستم امنیتی به وی بود در میان دود و آتش جهان ما را ترک کرد.
آری این‌گونه است که می گوییم نظام سرمایه‌داری در زیر چتر ارتجاع به استثمار انسان مشغول است.
در استبداد چندگانه تحمیل شده بر زن، در گنداب مذهب و سرمایه، زیستن زن‌های مبارز با چنان مشقاتی همراه است که شاید کسانی‌که در این مسیر مبارزاتی قرار دارند بتوانند اندکی آن را درک کنند.
آرام دختر دریا و رفیق شجاع‌دل ما، بواسطه‌ی راهی که خود در آن ایستاده بود سالهای سال یگانه همدمش سگی بود بنام جسیکا که در نهایت در کنار هم آخرین نفس های خود را در میان آتش و خاکستر کشیدند و با مرگی مشکوک داغی بزرگ بر دل رفقا و نزدیکان خود گذاشتند.


🔺️ متن توسط دوستانِ آرام نوشته شده و بدون هرگونه دخل و تصرف در صدای ماهی سیاه منتشر می‌شود.

#زن_زندگی_آزادی


@Blackfishvoice1

هم‌صدا با نام‌های جاوید
هم‌بانگ با #ماهگرد
روز هشتم

کاری از هنرمند گمنام
#علیه_فراموشی
#جانفشانان
#شهید_نمیمیرد #زن_زندگی_آزادی #دادخواهی #نه_میبخشیم_نه_فراموش_میکنیم

@Blackfishvoice1

🔺متن دریافتی از رفقا

و حالا، در آخرین دور این نمایش رقت‌آور، در حالی که صدها زندانی سیاسی در گوشه و کنار کشور در زندان به سر می‌برند، و ده‌ها تن در صف اعدام قرار دارند، ناگاه، گویی حادثه‌ای غیرمترقبه رخ داده باشد؛ ولوله در فضای مجازی می‌افتد و صرفاً به‌مناسبت نزدیک شدن به تاریخ دادگاه مجید توکلی برایش هشتگ داغ می‌کنند، پوستر می‌زنند و از او به‌عنوان شرف انقلاب ایران یاد می‌کنند. طبعاً در برابر سرکوب، باید از حقوق فرد فرد اعضای جامعه دفاع کرد. با این حال، دو نکته درباره هشتگ مجید توکلی حائز اهمیت است: اولاً بسیارانی زیر تیغ اعدام یا در حال گذراندن حبس‌های طولانی غیرعادلانه هستند، اما صرفاً به‌جرم تعلق به گروه‌های غیرسلطنت‌‌طلب هیچ یادی از آنها نمی‌شود. ثانیاً با توسل به کلیدواژه‌های موردعلاقه مجید توکلی می‌توان گفت کل ماجرا شاید چیزی بیش از ابتذالِ کنشگری نباشد، چرا که احتمالاً برای به حاشیه بردنِ فروپاشی جمع جرج تاون و رسوایی تمام‌عیار رضا پهلوی علم شده گرچه برای کارپردازان دستگاه پهلوی همین کافی است تا از کیسه خلیفه ببخشند. با این حساب، گر آن مدعی دروغین اعتصاب غذا و دست‌و‌پای شکسته در زندان را «ستارخان» لقب می‌دهند تا صداهای دیگر به گوش نرسد، این یکی را هم که ظرف چند ماه اخیر جز تطهیر سیاسی سلطنت و تخریب همه تشکل‌های صنفی و چهره‌های سیاسی ِ مخالف آن کار دیگری نکرده، به نام «شرف انقلاب ایران» می‌خوانند. کسی که اعتراضات گسترده معلمان و کارگران را مصرف خیابان می‌خواند، کسی که اعتصاب غذای فرهاد میثمی را به سخره می‌گیرد، کسی که از ابتذال شر می‌گوید و خود با شورای اسلامی شهر تهران همکاری می‌کند، کسی که آشکارا و بی‌پرده، دفاع از حقوق ال‌جی‌بی‌تی‌کیوپلاس را خوار می‌شمرد، کسی که معتقد است زنان ایران به حجاب اجباری عادت کرده‌اند و انگار نه انگار که نقطه‌ثقل اعتراضات شش هفت ماه اخیر، مقاومت زنان علیه این تبلور اجتماعی رژیم آپارتاید جنسیتی بوده، کسی که ظرفیت‌های سیاسی جنبش دادخواهی را انکار می‌کند و با این کار، عملاً چشم به جنبش انقلابی ژینا می‌بندد که از یک دادخواهی آغاز شد، کسی که همصدا با نهادهای امنیتی از بنغازی‌شدن کردستان، این زادگاه شعار زن زندگی آزادی، حرف می‌زند، چگونه می‌تواند شرف انقلاب ایران لقب بگیرد؟ به‌راستی، چه کسی شرف انقلاب است؟ پاسخ توپخانه رسانه‌ای آر.پی، بی‌اعتنا به خیابان‌ها و زندان‌های ایران، روشن است: هر کسی که بتواند ولو برای یک شب بر رسوایی‌ای که شاهزاده و اعوان و انصارش به بار آورده، سرپوش بگذارد و خیل نوکرمسلکان و چاکرمآبان را از شوک بیرون بیاورد. باری، شرف در دستگاه سلطنت اینطور تعریف و توزیع می‌شود. هیچ اهمیتی هم ندارد که چه نسبتی میان القاب همایونی و کسانی که بدان‌ها ملقب می‌شوند در کار است؛ اصل، نسبت با مقام جلیل سلطنت است. فرمول ساده است: با رضا باش، هرچه خواهی کن؛ علیه رضا باش، فحش و فضیحت بخور. به همین سیاق, اگر حمید فرخ‌نژاد می‌تواند از سر فیلمبرداری پروژه‌ای امنیتی در تهران بلند شود و بر سر سفره پهلوی در نیویورک بنشیند، مجید توکلی هم با ارتجاعی‌ترین مواضع، شرفِ انقلابی لقب می‌گیرد که با ارتجاع در تمام ابعاد آن در افتاده است.

#صنعت_اپوزیسیون


@blackfishvoice1

پنجشنبه ۲۷ آپریل #لندن
تظاهراتِ ضدِ سلطنت

🔺 اگر از گزاره‌های نخ‌نمای برساخته‌ی ذهنیتِ استعماری روشنفکرانِ لیبرالِ ایران مانند " چرا ایران عقب ماند و غرب پیشرفت کرد" عبور کرده و تحولاتِ بنیادین را در بستر روندهای اجتماعی-تاریخی درک کنیم، می‌بینیم که "ما عقب‌مانده نیستیم". از جمله این‌که "ما" واژگون کردن نظام‌های سلطنتی را در تارکِ قیام‌های ضد استبدادی و برابری‌خواهانه داریم و اکنون چهار دهه است که برای جمع کردنِ بساطِ روحانیت و شریعت‌‌مداری مبارزه می‌کنیم. قیامی که در ایران جریان دارد، در بطنِ خود خواستارِ برانداختنِ تمام اشکالِ انقیاد از ستم‌های جنسیتی، طبقاتی، ملی و ساز و برگِ غارت است.
کسانی‌که در این مسیر، کماکان ارواحِ خبیثه‌ی سلطنت، رفرمیسم و وابستگی به دولت‌های امپریالیستی را احضار می‌کنند، هم‌‌دست نیروهایی هستند که از صدرِ مشروطیت تاکنون با کودتا، مداخله‌ی نظامی و حمایت از ارتجاع، در راه سوژگیِ جمعیت‌های تحت ستم در ایران و تمامِ غرب آسیا مانع ایجاد کرده‌اند.
از همین‌‌روست که باید هر روز تکرار کرد:
نه اصلاح نه براندازی؛
#انقلاب_و_دیگر_هیچ


@Blackfishvoice1

سخاوت اسدی، مدیرعامل سازمان منطقه ویژه پارس، کارگران پروژه‌ای و پیمانکاری اعتصاب‌کننده را تهدید به اخراج کرد و گفت که «با پایان مهلت» داده شده برای پایان اعتصاب، «چهار هزار نفر از آنها با کارگران جدید جایگزین می‌شوند».

تهدید امنیتی برای استمرارِ استثمار کارگران توسط سرمايه‌داران.


#طبقه_کارگر #کارگران_پروژه_ای #کارگران_پروژه_ای_نفت_و_گاز #مبارزه_طبقاتی #اعتصاب_کارگری


@Blackfishvoice1

کشتار کارگران کارخانه‌ی جهان‌چیت در ۸ اردیبهشت ۱۳۵۰

در ۶ اردیبهشت سال ۱۳۵۰، کارگران جهان چیت در اعتراض به عدم واریز حقوق مصوب وزارت کار دست به اعتصاب زدند. سه روز بعد، نماینده‌ای از وزارت کار و فرمانده ژاندارمری کرج، کارگران را تهدید به اخراج از کار کردند. در همان روز یعنی ۸ اردیبهشت ۱۳۵۰ هنگامی که ۲هزار تن از کارگران جهان چیت تصمیم داشتند برای اعتراض به سمت وزارت کار تهران حرکت کنند، سرهنگ خطیبیْ رئیس ساواک کرج اعلام کرد که: «در صورت بیرون آمدن از کارخانه، هرچه دیدید از چشم خودتان دیدید».

وقتی کارگران در ساعت ۵ عصر به نزدیکی کاروانسرای سنگی (۸ کیلومتری کلاک) رسیدند با سه ردیف ژاندارم مسلح روبه‌رو شدند. در پی تیراندازی ماموران، ۲۰ تن کشته و رهگذران دیگری نیز مجروح شدند. علی کارگر ۲۲ ساله، حسین نیکوکار ۱۶ ساله و مسیح حشم‌فیروز ۱۶ ساله، در زمره‌ی کودکان کار و کارگران کشته شده‌ی جهان‌چیت بودند. کارگران زخمی در بیمارستان‌ها مورد بازجویی ماموران ساواک قرار گرفتند، کارگران معترض از کار اخراج شدند، معاف شدگان از خدمت اجباری سربازی به مناطق مرزی اعزام شدند و چندین روز، کارخانه در اشغال نیروهای نظامی قرار گرفت.

🔺️ در تاریخ ۲۰ مرداد ۱۳۵۳، محمدصادق فاتح یزدی در میدان تجریش تهران به دست چریک‌های فدایی خلق، ترور و بیانیه‌ی علت این ترور در منطقه و نزدیک کارخانه جهان چیت و مناطق کارگری کرج  نیز پخش شد. در این بیانیه آمده بود: «دادگاه انقلابی خلق، فاتح یزدی را به‌دلیل نقش موثری که در کشتار کارگران جهان‌چیت به‌عهده داشت و همچنین به‌دلیل حق‌کشی‌های ظالمانه‌اش در حق کارگران به مرگ محکوم کرد».

#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی
#علیه_فراموشی


@Blackfishvoice1