#نوشین_کشاورزنیا، پژوهشگر اجتماعی و فعال حقوق زنان به پنج سال حبس تعریزی محکوم شد.

نوشین کشاورزنیا، پژوهشگر اجتماعی و از بنیان‌گذاران «کار بدون آزار» در شعبه ۲۹ دادگاه انقلاب اسلامی به اتهام اجماع و تبانی به جهت اقدام علیه امنیت ملی به پنج سال زندان محکوم شد. کشاورزنیا در دادگاه بدوی که در روز ۲۱ شهریور به ریاست قاضی علی مظلوم برگزار شده بود، به پنج سال حبس تعزیری محکوم شده بود که این حکم در دادگاه تجدیدنظر بدون هیچ تغییری تائید شده است.
او روز پنجم اردیبهشت ماه سال جاری، پس از احضار از سوی مقامات امنیتی، بازداشت و به زندان اوین منتقل و پس از دوازده روز با قرار وثیقه یک‌میلیاردتومانی آزاد شده بود.

نوشین کشاورزنیا که از سال ۱۳۸۱ فعالیت در حوزه زنان را شروع کرده بود، در چندسال اخیر عمده فعالیتش بر آموزش زنان و مردان شاغل برای ایجاد محیط‌های کاری امن و به‌دور از آزار و خشونت متمرکز شده بود. در کیفرخواست ارائه‌شده در دادگاه اتهام او تلاش برای ایجاد نارضایتی و شورش عمومی از طریق توجه افکار عمومی به ماجرای خشونت و ایجاد مطالبه کاذب برابری جنسیتی مطرح شده بود.

متن از بیدارزنی

@bidarzani
@Blackfishvoice1

هربار که سخنرانی‌ سیاسی می‌شنوم یا سخنرانی‌های رهبران‌مان را می‌‌خوانم ، از این که سال‌ها هیچ حرفی که بار انسانی داشته باشد نشنیده‌‌ام، به وحشت می‌افتم.

همیشه همان کلمات است که همان دروغ‌‌ها را تکرار می‌کند. و این حقیقت که مردم پذیرای آن‌ها هستند، که خشمِ مردم این دلقک‌های تو خالی را از بین نبرده است، به نظرم دال بر این واقعیت می‌نماید که مردم اهمیتی به این که چگونه بر آنها حکومت شود نمی‌دهند؛ آری راست است، آن‌ها با بخش کاملی از زندگی‌شان شان و به اصطلاح "علایق حیاتی‌شان" بازی می ‌کنند. آری، بازی.

از یادداشت‌های #آلبر_کامو
ترجمه: خشایار دیهیمی

#صنعت_اپوزیسیون

@Blackfishvoice1

#کوردستان_گورستان_فاشیستان، شعار کلیدی کردها در جریان خیزش انقلابی است. چرا؟ چون مواجهه‌ی آن‌ها با فاشیسم، بلاواسطه و عریان است‌. در کردستان، فاشیسم صرفا یک عبارت‌پردازی یا شعار سیاسی برای اغراق در سرکوب نیست، بلکه یک رژیمِ سیاسیِ مستقر است که با محروم‌سازی سیستماتیک و قرنطینه‌سازی، جمعیت بزرگی را برای کسبِ نانِ روزانه به عصرِ اسپارتاکوس تبعید کرده است.

در واقع فهمِ چراییِ تفاوت‌های استمرار مبارزه‌ی طبقاتی در طی دهه‌ها و اشکالِ بی‌بدیلِ مقاومت/مبارزه در کردستان، در گروِ فهمِ تفاوتِ کیفی سرکوبِ منطقه از طرفِ دولت‌های مرکزی است‌.
نفهمیدنِ تفاوت‌ها یا از آن بالاتر، فهمیدن و انکارِ آن‌هاست که باعث می‌شود یک اکتیویستِ توییتری، به کردستان پیشنهاد کند برای فلج کردنِ رژیم، ساعت ۹ شب، خانوادگی زباله بیرون ببرند یا فلان خود-رهبرپندارِ اپوزیسیون، ده‌ها پله‌ از جوانانِ رزمنده‌ی کردستان در فهم و اهمیت سازماندهی انقلابی عقب‌تر باشد.
به‌‌همین منوال اگر روشنفکر و سازمانده در پايتخت، درک درستی از تفاوت کیفیِ زیستِ حاشیه‌نشینان با طبقه‌ی کارگر تهران و طبقه‌ی کارگر با طبقه‌ی متوسط، به‌دست نیاورد، همواره از اين‌که "چرا فراخوان‌ها نمی‌گیرد" و "چرا تجمع میلیونی نداریم" متعجب خواهد شد بی‌آنکه بتواند به پاسخی برسد.
جمهوری اسلامی‌ در قیطریه، جمهوری اسلامی‌ِ قلعه‌حسن‌خان و ورامین نیست. جمهوری اسلامی‌ای که در "فرشته" حاکم است، به‌هیچ‌وجه، جمهوری اسلامیِ کردستان و بلوچستان نیست‌. انکارِ این تفاوت‌ها یعنی انکارِ ستم‌دیدگان. انکارِ ریشه‌های بازتولید‌کننده‌ی ستم، یعنی حفظِ وضع موجود با کمی تغییر در دکوراسیون و میزانسن یا در نهایت، بیعت با ضدِ انقلاب.


@Blackfishvoice1

امروز ۲۵ دی، جمعی از کارگران عملیات غیرصنعتی‌ پتروشیمی، در اعتراض به شرایط سختِ معیشتی و محقق نشدن مطالبات‌شان، دست از کار کشیدند.

#معیشت_کارگران #طبقه_کارگر #اعتصاب_کارگری


@Blackfishvoice1

پلیس آلمان به کمپ مدافعان محیط زیست که علیه تخریب طبیعت برای احداث معادن زغال‌سنگ فعالیت می‌کنند، حمله کرد. صحنه‌های نادری از توحش رقم خورد و بسیاری از اکتیویست‌ها بازداشت شدند.
ولی این صحنه هم ماندگار شد؛
جایی که پلیس "مثل خر در گل گیر کرد".

گزارش حمله‌ی پلیس را این‌جا بخوانید:
https://www.aljazeera.com/amp/gallery/2023/1/12/photos-german-police-clear-coal-mine-protest-camp-luetzerath

@Blackfishvoice1

۱۵ ژانویه سالگرد قتلِ #رزا_لوکزامبورگ و #کارل_لیبکنشت دو تن از رهبران جنبش انقلابی کارگران آلمان و بنیان‌گذاران فراکسیون #اسپارتاکیست است.
دولتیانِ بزدل، هر دو انقلابی را با ضربات باتوم و قنداق اسلحه به قتل رسانده و پیکرهای‌شان را به کانال آب شهر برلین انداختند.


"امواج رویدادها، اوجی به بلندای آسمان دارند. ما به پرتاب شدن از ستیغ به ژرفای مغاک خو کرده‌ایم. اما سفینه‌ی ما با استواری و غرور به سوی هدف در راه است... آیا ما در روز رسیدن به هدف، هنوز زنده خواهیم بود؟ زنده خواهد بود، باری، برنامه‌ی ما و سایه خواهد گسترد بر جهان بشریتِ رهایی‌یافته. گو، هرآنچ پیش آید!"

شماره‌ی ۱۵ ژانویه ۱۹۱۹ در نشریه‌ی #پرچم_سرخ


@Blackfishvoice1

#دیوارنویسی در #مهاباد

#خیابان_تریبون_ماست #علیه_سکوت #ژن_ژیان_ئازادی #ژینا_امینی


@Blackfishvoice1

از متن: ما از زندان می‌رویم اما زندان از ما نمی‌رود، چشمان تک‌تک هم‌اتاقی‌هایم وقتی روی زمین می‌کشیدندم و حتی فرصت آغوش و بوسه‌ای، فرصت یک خداحافظی نداشتم، روی شانه‌ام مانده. باید بنویسم تا چشمانشان را از دوشم زمین بگذارم، تا قلبم که حالا یک گوشه‌اش عادل‌آباد است، آرام‌تر بتپد. باید بنویسم.


https://bit.ly/3X5Ag6J


@Blackfishvoice1

با دلار ۴۰هزار تومانی، یعنی ۲۵۰ میلیون دلار سرقت از اموال عمومی.
پایه‌ی دستمزد کارگران در سال ۱۴۰۱، ۴ میلیون و ۲۰۰هزار تومان است. حساب و کتاب با شما:
از حلقوم چند میلیون خانوار کارگری بریده می‌شود تا در نهایت یک زباله‌ی تصویری تولید شود؟

راستی! کل بودجه‌ی سریال "بریکنیگ بد" ۲۰۰ میلیون دلار بود. این سریال را محبوب‌ترین سریال تاریخ می‌نامند.


#سفره_غارت

@Blackfishvoice1

Shahram Khosravi:

Why Shirin Neshat is a problem for women's struggle in Iran?

Gladstone Gallery (NY) exhibits Neshat’s recent works The Fury. Neshat has a long history in creating Chador-art, works which depict women in Iran exactly as the Iranian state wishes them to be. Neshat’s representation of women is a problem because Iranian women have to fight on one hand against the state-sanctioned patriarchy inside Iran and on the other hand against the image of them created in the West.
How much time and energy women in Iran have to use to liberate themselves from tags, identities, roles, and expectations Neshat ascribe them in her works?
While she is flaneuring around in art spaces in the cloths she prefers to wear, women in her art are confined in veils (previous works). She victimizes and objectifies female bodies.
The below work is a slap in the face for the brave women in Iran who are fighting on streets against a brutal regime.
Neshat is orientalist and anti-feminist who has consumed bodies of Iranian women to get rich and famous in the West.

#MahsaAmini
#IranProtests
#women_life_freedom

@Blackfishvoice1

https://tinyurl.com/ystc8m98

درباره‌ی ضرورت پیکارهای ضدهژمونیک:

با خیز قدرت‌طلبانه‌ی سلطنت‌خواهان چه کنیم؟


کارگاه دیالکتیک | دی ۱۴۰۱


نسخه‌ی پی‌دی‌اف

نسخه‌ی ورد

کارگاه دیالکتیک:
t.me/kdialectic

https://tinyurl.com/ystc8m98



مقدمه:
در این نوشتار کوتاه به این پرسش می‌پردازیم که در موقعیت حاضر چگونه می‌توان در وفاداری به مضمون شعار «زن زندگی آزادی»، با خیزش ژینا همراه شد و به حیات و سرزندگی آن کمک کرد. تصور رایج و عمومی بر آن است که در این خیزش دو نیروی عمده روبروی هم قرار گرفته‌اند: یکی مردمان معترض و ناراضی و ستمدیده، و دیگری نظام سیاسی مستبد و جباری که جز انقلابْ هیچ امکانی برای تغییر باقی نگذاشته است. از آنجا که دولت اسلامی مستقر طی حیات ننگین‌اش نه‌فقط خواسته‌های مردمان ستمدیده، بلکه وجود آنان را انکار کرده و اعتراضات‌شان را همواره با سرکوب عریان فرونشانده، در نگاه نخستْ چنین تصوری معقول به نظر می‌رسد. رژیم اسلامی در معنای واقعی کلام، راه نفس‌کشیدن را بر اکثریت فرودست جامعه بسته است. رویدادهای نفس‌گیر چهار ماه خیزش ژینا نیز به‌روشنی نشان داده‌اند که بین دولت و اکثریت جامعه شکافی آنتاگونیستی وجود دارد که پیکار جاری را ناگزیر تا سر حد نهایی‌اش پیش می‌راند. فرآیند پیکاری که جریان دارد و آنچه در پیش است، بی‌گمان یک فرآیند انقلابی‌ست. اما مسئله‌ی اساسی این است که محتوای این فرآیند چگونه تعیین می‌شود. این نوشتار می‌کوشد نشان‌ دهد که حیات خیزش ژینا - جدا از ضرورت ایستادگی و پیشروی در برابر دستگاه سرکوب - وابسته به کیفیت محتوای آن است؛ و اینکه تعیین سمت‌وسوی این محتوا، خودْ محل ستیز نیروهای سیاسی متعارض است. از این منظر، متن حاضر بر ضرورت مشارکت فعال نیروهای چپ انقلابی در تعیین محتوای خیزش ژینا (دفاع از افق‌های رهایی‌بخش آن) تأکید می‌نماید و برخی دلالت‌های سیاسی و عملی آن را برمی‌شمارد.

چگونه طبقه را نادیده نگیریم
#تیتی_باتاچاریا
ترجمه منصوره خائفی


#طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #مقاله


@Blackfishvoice1

🔺از آغاز خیزش انقلابی تاکنون ۴ معترض توسط ماشین اعدامِ جمهوری اسلامی به قتل رسیده‌اند. هر ۴ نفر کارگر بودند‌. #مجید_کاظمی زندانی سیاسی دیگری‌ست که ظنِ اعدام او قوت گرفته است‌. مجید هم کارگر است.

🔺"دست‌ِکم در تاریخِ جدید، تمامی مبارزاتِ سیاسی، مبارزاتِ طبقاتی هستند و تمامی مبارزات طبقاتی برای آزادی، به رغم شکل سیاسی‌شان_چرا که هر مبارزه‌ی طبقاتی عبارت از مبارزه‌ای سیاسی است_ سرانجام برمی‌گردد به مسئله‌ی رهایی اقتصادی."

این را #انگلس در "لودویگ فوئرباخ و ایدئولوژی آلمانی" نوشته بود!




#جمهوری_اعدام #طبقه_کارگر #مبارزه_طبقاتی #قیام_علیه_اعدام #زن_ستیزی #ژینا_امینی #علیه_سکوت


@Blackfishvoice1