#ишқ_ва_ишқсизлик.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
79-қисм
-Бир ярим соат кутишингга тўғри келади-да.
-Майли, кутаман!
Негадир Шоира опа юзимга қараёлмай қолганини сезяпман. Эгнига халатини илиб, тугмаларини қадаётганида ҳам асабийлашаяпти. Аммо миқ этгани ҳам йўқ. Деразани очиб, пардани четга сураркан пича ташқарига тикилганча туриб қолди. Мен эса ўз хаёлларим билан андармон ўтирибман.
-Дилноз, ҳозир касал кўришни бошлайман. Агар кўнглингга келмаса, меникидан кейинги хонада бирозгина ўтира турсанг. У келганда, сенга битта "гудок" ташлайман, худди билмагандек эшикдан кириб келасан. Очиқ туради. Ўзингни худди тасоддифан устидан чиқиб қолгандек тут! Тўғриси, шунақа қилмасам бўлмайди. Мендан уч чиқмаслиги керак...
-Хўп, тушундим. Яхшиси орқа ҳовлида кутиб тура қоламан. Фақат... Сиздан ўтиниб илтимос қиламан, албатта ўзингиз айтганингиздек иш тутинг! Сиздан бўладиган қўнғироқни интизор бўлиб кутаман.
Ҳовли томонга кичик эшик орқали ўтдим, сарғиш лилиялар очилиб ётган боғи бор экан. Ора-ораларида атиргуллари ҳам яшнаб турибди. Йўлак чети ва дарахтлар белигача оҳакланган. Шу ерда бир ярим соатча кутиб, худди сичқон пойлаётган мушукдек ўтиришим керак энди.
Вақт ҳаддан ташқари секин, имиллаганча ўтишни бошлади. Негадир ичим ҳижил. Ўтмиш кунлари яна кўз олдимдан ўтмоқда.
Ўшанда Одил ака номусимни топтаб бўлгач, "барига ўзинг айбдорсан!" деган маънога ўхшаш қандайдир гап айтгандилар. Тўғри, у пайтдаги қони қизиқ ва салга важоҳати юзига қон тепчитиб юборадиган Одил билан ҳозирги Одил ўртасида- ер билан осмонча фарқ бор...
Уйга келгунча йиғлаганман, негадир ўшанда балконга чиқиб олиб, ўзимни пастга ташлаб юбориш фикри хаёлимдан кетмаган. Яна ўйлаганман-ки, ўлганимдан кейин мурдамни экспертиза қилишади ва... "Бу қиз "номуссизликка чидай олмай, ўзини ўлдирган экан" дея ойимга ҳулоса ёзиб беришади...
Ойим учун эса бу менинг ўлимимдан кўра қаттиқроқ бўлган бошқа бир ўлим! Иснод...
"Биттагина қизимни ҳам яхши тарбиялай олмабман!" дея ич-этларини кемирсалар, ортимдан қарғансалар...
Ҳа, шуларни ўйлаб ўзимни тўхтатиб қолганман. Кўп ўтмай, Одил яна мени таъқиб эта бошлади. "Уйланаман, тўй албатта бўлади!" деган ваъдалар бора-бора "Яшириқча бўлса ҳам албатта сени никоҳимга олмоқчиман!" деган истакларга алмашди. Миқ этмадим. Чунки ҳаётим аллақачон остин-устун бўлиб улгурган ва менга барибир эди.
Маликада бу қандай содир бўлган билмадим...
Аммо бировнинг гуноҳини бошқа бир бегуноҳнинг гарданига илиш...
Негадир юрагим безовта ура бошлади. Ярим соатдан бери ўтирган ўриндиғимдан туриб, яна бояги эшик орқали ичкарига кирдим. Шоира опанинг хонаси ичида сукунат кезаётгандек, жим-житлик.
Эшикни очдим, ширма ортидан Шоира опанинг ҳавотир аралаш "ким?" деган овози эшитилди. Хаёлимда худди креслода Малика ўтиргандек шошиб бориб, тўсиқ четидан қарадим: ундаги бегона аёлга бу ёқмагани учун дарров норози тўнғиллади. Опа унга мен ҳам худди у каби шифокор эканлигим-у, доктордан тортинмаслик кералигини айтиб тушунтиргач, кейин менга юзланди:
-Кутиб чарчадинг-а, боя айтдим-ку, у албатта ўнга бораман деб айтганди...
Креслодаги аёл турар-турмас, эшик яна бир марта очилгандек бўлди.
-Шоира опа-аа!
Ўзимни аранг ширма панасига олдим. Шоира опа менга маъноли қараб қўйиб, ғилдиракли креслосини суриб, эшик томонга кўз ташлади:
-Асалим, келдингми? Нечук бунақа эрта келибсан? Ҳозир, одамим бор эди. Кутиб тура қол, ўзим чақираман.
-Хўп, албатта кутиб тураман.
Эшик ёпилгач, то анави аёл имиллаб кийиниб олгунича, Шоира опа мени шкаф панасига ўтиб туришликка имлади. Аёл эшик томонга қараб юрган маҳал, "сиғармиканман", деган ҳадикда ўша салга кўзга ташланиб қоладиган пана жойга беркиниб олдим.
Шоира опа эшик томонга юриб, Маликани ичкарига чорлади:
-Кел-чи, асалим. Ўтир мана бу ёққа! Хў-ўў-ўп, куёв ҳеч нарса сезмадими? Юриш туришинг, ўтиришингдан?!
-Билмадим...
Маликанинг овозида ҳавотир борлиги сезилиб турарди.
Муаллиф: Ummu Zaynab Ummu
79-қисм
-Бир ярим соат кутишингга тўғри келади-да.
-Майли, кутаман!
Негадир Шоира опа юзимга қараёлмай қолганини сезяпман. Эгнига халатини илиб, тугмаларини қадаётганида ҳам асабийлашаяпти. Аммо миқ этгани ҳам йўқ. Деразани очиб, пардани четга сураркан пича ташқарига тикилганча туриб қолди. Мен эса ўз хаёлларим билан андармон ўтирибман.
-Дилноз, ҳозир касал кўришни бошлайман. Агар кўнглингга келмаса, меникидан кейинги хонада бирозгина ўтира турсанг. У келганда, сенга битта "гудок" ташлайман, худди билмагандек эшикдан кириб келасан. Очиқ туради. Ўзингни худди тасоддифан устидан чиқиб қолгандек тут! Тўғриси, шунақа қилмасам бўлмайди. Мендан уч чиқмаслиги керак...
-Хўп, тушундим. Яхшиси орқа ҳовлида кутиб тура қоламан. Фақат... Сиздан ўтиниб илтимос қиламан, албатта ўзингиз айтганингиздек иш тутинг! Сиздан бўладиган қўнғироқни интизор бўлиб кутаман.
Ҳовли томонга кичик эшик орқали ўтдим, сарғиш лилиялар очилиб ётган боғи бор экан. Ора-ораларида атиргуллари ҳам яшнаб турибди. Йўлак чети ва дарахтлар белигача оҳакланган. Шу ерда бир ярим соатча кутиб, худди сичқон пойлаётган мушукдек ўтиришим керак энди.
Вақт ҳаддан ташқари секин, имиллаганча ўтишни бошлади. Негадир ичим ҳижил. Ўтмиш кунлари яна кўз олдимдан ўтмоқда.
Ўшанда Одил ака номусимни топтаб бўлгач, "барига ўзинг айбдорсан!" деган маънога ўхшаш қандайдир гап айтгандилар. Тўғри, у пайтдаги қони қизиқ ва салга важоҳати юзига қон тепчитиб юборадиган Одил билан ҳозирги Одил ўртасида- ер билан осмонча фарқ бор...
Уйга келгунча йиғлаганман, негадир ўшанда балконга чиқиб олиб, ўзимни пастга ташлаб юбориш фикри хаёлимдан кетмаган. Яна ўйлаганман-ки, ўлганимдан кейин мурдамни экспертиза қилишади ва... "Бу қиз "номуссизликка чидай олмай, ўзини ўлдирган экан" дея ойимга ҳулоса ёзиб беришади...
Ойим учун эса бу менинг ўлимимдан кўра қаттиқроқ бўлган бошқа бир ўлим! Иснод...
"Биттагина қизимни ҳам яхши тарбиялай олмабман!" дея ич-этларини кемирсалар, ортимдан қарғансалар...
Ҳа, шуларни ўйлаб ўзимни тўхтатиб қолганман. Кўп ўтмай, Одил яна мени таъқиб эта бошлади. "Уйланаман, тўй албатта бўлади!" деган ваъдалар бора-бора "Яшириқча бўлса ҳам албатта сени никоҳимга олмоқчиман!" деган истакларга алмашди. Миқ этмадим. Чунки ҳаётим аллақачон остин-устун бўлиб улгурган ва менга барибир эди.
Маликада бу қандай содир бўлган билмадим...
Аммо бировнинг гуноҳини бошқа бир бегуноҳнинг гарданига илиш...
Негадир юрагим безовта ура бошлади. Ярим соатдан бери ўтирган ўриндиғимдан туриб, яна бояги эшик орқали ичкарига кирдим. Шоира опанинг хонаси ичида сукунат кезаётгандек, жим-житлик.
Эшикни очдим, ширма ортидан Шоира опанинг ҳавотир аралаш "ким?" деган овози эшитилди. Хаёлимда худди креслода Малика ўтиргандек шошиб бориб, тўсиқ четидан қарадим: ундаги бегона аёлга бу ёқмагани учун дарров норози тўнғиллади. Опа унга мен ҳам худди у каби шифокор эканлигим-у, доктордан тортинмаслик кералигини айтиб тушунтиргач, кейин менга юзланди:
-Кутиб чарчадинг-а, боя айтдим-ку, у албатта ўнга бораман деб айтганди...
Креслодаги аёл турар-турмас, эшик яна бир марта очилгандек бўлди.
-Шоира опа-аа!
Ўзимни аранг ширма панасига олдим. Шоира опа менга маъноли қараб қўйиб, ғилдиракли креслосини суриб, эшик томонга кўз ташлади:
-Асалим, келдингми? Нечук бунақа эрта келибсан? Ҳозир, одамим бор эди. Кутиб тура қол, ўзим чақираман.
-Хўп, албатта кутиб тураман.
Эшик ёпилгач, то анави аёл имиллаб кийиниб олгунича, Шоира опа мени шкаф панасига ўтиб туришликка имлади. Аёл эшик томонга қараб юрган маҳал, "сиғармиканман", деган ҳадикда ўша салга кўзга ташланиб қоладиган пана жойга беркиниб олдим.
Шоира опа эшик томонга юриб, Маликани ичкарига чорлади:
-Кел-чи, асалим. Ўтир мана бу ёққа! Хў-ўў-ўп, куёв ҳеч нарса сезмадими? Юриш туришинг, ўтиришингдан?!
-Билмадим...
Маликанинг овозида ҳавотир борлиги сезилиб турарди.
-Нега яқинлашмади унда?
-Бунисиниям билмайман, тўғриси қанақадир совуққонроқми-ей...
-Кетгутни ким олиб ташлади?
-Янгам... Ўзингиз айтдингиз-ку, олиб ташлаш керак деб...
-Оббо, ҳозир кўрамизда... Ечин, қани! Креслога чиққин-чи!
Баттар қалтирай бошладим. Йўқ, мен бу юзсизга бу аҳволда рўпара бўлолмайман. Қалтираётганимдан қўлимдаги телефоним ерга тушиб кетай деди.
-Оч! Каттароқ... Ҳм не уяласан, йигитингга уялмаган, менга уяласанми?
Шу жойида дод деворай дедим.
Маликанинг негадир инграганга ўхшаш овози эшитилди. Жуда кўп оналарнинг фарзанд дунёга келтираётиб инграганини, дард чидаб бўлмас ҳолатга келтирганда "ойижон" дея изиллаб йиғлаганларини эшитганман... Аммо ҳозир...
-Йигитинг нега уйланмади? Ўтган сафар сўраганмидим?
-Ҳм... Сўрагандингиз...
-Ҳўш!
-Унинг оиласи бор. Хотини, болалари... Алданиб қолганман опажон дедим-у!
-Судга бермадингми?
-Шарманда бўламан деб қўрқдим...
Шу жойда Шоира опани ёлғон йўтал тутди.
-Ҳозир... Томоғимга нимадир тиқилди...
Бу ўзимга берилган ишора эканини тушундим. Оёқ учида эшик томонга хатладим. Усиз ҳам ёпиқ турган эшикни ёлғондан очиб ёпганимда, Шоира опанинг худди аввалгидек, "ким?" деган овози янгради.
Ширма олдигача гўёки ҳавода сузиб бордимми, билмайман. Малика мени кўрди-ю, кўзлари бақрайиб, оғзи-ҳайратдан очилиб қолди.
Роль ўйнаш бунчалар қийин бўлмаса...
Ғазаб ва нафратдан юзим қай кўринишга келганини билмайман, аммо телефоним ўзидан-ўзи қўлимдан тушиб кетди:
-Малика?!
Шоира опанинг қўлида-"игна тутқич"даги қийшиқ игнага ўтказилган кетгут турар, у ҳам худди ўз ролини қойилмақом ижро этаётган актрисадек менга қараб анграйганча қолганди.
-Дилноз, тинчликми? Ишлаётгандим... Ишинг борми, менда?!
Аранг тилим калимага келди:
-Ҳа, ишим бор эди... Аммо менинг овсиним, янги келинчак бу ерда нима қиляпти?
Табиийки, ҳаммаси- Маликанинг бояги гаплари ва ушбу шармандали ҳолатидан менга кундек равшан! Умрим бўйи иккинчи марта бунақа жирканч воқеанинг иштирокчисига айланиб қолишликни ўзимга асло энди тиламаган бўлардим.
Шоира опанинг хонасида у билан юзма-юз турибман. Балки у мендан жуда кўп ҳақоратли сўзларни кутгандир. Юзига қарамай туриб, фақатгина бир сўзни айта олдим.
-Бугун қандай бўлмасин, мен уйга борганимда қаршимдан чиқа кўрманг. Ёмон бўлади! Агар сизни яна қайнимнинг ёнида кўрадиган бўлсам, ҳаммасини очиб ташлайман. Сиз унга муносиб эмассиз!
Малика сумкасини олиб, хонадан чиқиб кетиши билан оёқ-қўлимдан мадорим кетиб, шалвираганча деворга суяниб қолдим.
🍃
Биринчи соҳибининг ифори абадий ўрнашган эски уйлар бўлади. Худди шу уйларга ўхшаган қалблар ҳам бор.
Айман Ёғий
🍃 Зайтуна 🍃
05 май 2009 йил.
Иззат акам бу дунёдан-оҳират диёрига кўчганларига мана ҳадемай бир ой бўлади. Овсинимнинг қизи Мадинахонни шомдан ўтиб, уйимизга киришини кутаман. Негадир Барнохон энди мендан қизини ҳам қизғонаётгандек...
-Кечаси ҳовлига чиқаман деса, уйғонмабсиз...
-Йўғ-ей, жуда сергак ухлайман. Ҳозир деярли уйқу ҳам йўқ. Пишиллаганча ёнимда маза қилиб ухлади-ку!
-Менга шунақа деди-да...
Барнохонга ортиқча юк каби кўриниб қолганим аслида янгилик эмас. Иззат акам ҳаётлик пайтларида ҳам шунақа нағмаси кўп аёл эди. Билмадим, балки мени уй-жойга даъво қилади деб ўйласа керак?!
Иддам сабаб ойим билан бирга кетмаганим уни яна ташвишга солди шекилли, менга ғалати гап айтди:
-Укангиз то уйлангунча бир тарафдан борганингиз ҳам яхши бўларди, эртага келин келгач, борадиган бўлсангиз, сизни кеча келган келгиндидек кўриб юрмасди-да!
Ойим ўтган йили бир-бир совчиликка юрди, ҳозир тўй қиладиган аҳволда эмас. Менга татимаслигини билиб, орқага ташлаб турибдилар.
Ўйланганча овқатга уннай бошладим. Сабзи тўғраётганимда, Барнохон яна ёнимга кирди:
-Опа, авваллари роса сизга ҳавасим келарди. "Бу опам қанақанги бахтли-а!", деб ўйлардим. Аммо...
(Давоми бор)
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
-Бунисиниям билмайман, тўғриси қанақадир совуққонроқми-ей...
-Кетгутни ким олиб ташлади?
-Янгам... Ўзингиз айтдингиз-ку, олиб ташлаш керак деб...
-Оббо, ҳозир кўрамизда... Ечин, қани! Креслога чиққин-чи!
Баттар қалтирай бошладим. Йўқ, мен бу юзсизга бу аҳволда рўпара бўлолмайман. Қалтираётганимдан қўлимдаги телефоним ерга тушиб кетай деди.
-Оч! Каттароқ... Ҳм не уяласан, йигитингга уялмаган, менга уяласанми?
Шу жойида дод деворай дедим.
Маликанинг негадир инграганга ўхшаш овози эшитилди. Жуда кўп оналарнинг фарзанд дунёга келтираётиб инграганини, дард чидаб бўлмас ҳолатга келтирганда "ойижон" дея изиллаб йиғлаганларини эшитганман... Аммо ҳозир...
-Йигитинг нега уйланмади? Ўтган сафар сўраганмидим?
-Ҳм... Сўрагандингиз...
-Ҳўш!
-Унинг оиласи бор. Хотини, болалари... Алданиб қолганман опажон дедим-у!
-Судга бермадингми?
-Шарманда бўламан деб қўрқдим...
Шу жойда Шоира опани ёлғон йўтал тутди.
-Ҳозир... Томоғимга нимадир тиқилди...
Бу ўзимга берилган ишора эканини тушундим. Оёқ учида эшик томонга хатладим. Усиз ҳам ёпиқ турган эшикни ёлғондан очиб ёпганимда, Шоира опанинг худди аввалгидек, "ким?" деган овози янгради.
Ширма олдигача гўёки ҳавода сузиб бордимми, билмайман. Малика мени кўрди-ю, кўзлари бақрайиб, оғзи-ҳайратдан очилиб қолди.
Роль ўйнаш бунчалар қийин бўлмаса...
Ғазаб ва нафратдан юзим қай кўринишга келганини билмайман, аммо телефоним ўзидан-ўзи қўлимдан тушиб кетди:
-Малика?!
Шоира опанинг қўлида-"игна тутқич"даги қийшиқ игнага ўтказилган кетгут турар, у ҳам худди ўз ролини қойилмақом ижро этаётган актрисадек менга қараб анграйганча қолганди.
-Дилноз, тинчликми? Ишлаётгандим... Ишинг борми, менда?!
Аранг тилим калимага келди:
-Ҳа, ишим бор эди... Аммо менинг овсиним, янги келинчак бу ерда нима қиляпти?
Табиийки, ҳаммаси- Маликанинг бояги гаплари ва ушбу шармандали ҳолатидан менга кундек равшан! Умрим бўйи иккинчи марта бунақа жирканч воқеанинг иштирокчисига айланиб қолишликни ўзимга асло энди тиламаган бўлардим.
Шоира опанинг хонасида у билан юзма-юз турибман. Балки у мендан жуда кўп ҳақоратли сўзларни кутгандир. Юзига қарамай туриб, фақатгина бир сўзни айта олдим.
-Бугун қандай бўлмасин, мен уйга борганимда қаршимдан чиқа кўрманг. Ёмон бўлади! Агар сизни яна қайнимнинг ёнида кўрадиган бўлсам, ҳаммасини очиб ташлайман. Сиз унга муносиб эмассиз!
Малика сумкасини олиб, хонадан чиқиб кетиши билан оёқ-қўлимдан мадорим кетиб, шалвираганча деворга суяниб қолдим.
🍃
Биринчи соҳибининг ифори абадий ўрнашган эски уйлар бўлади. Худди шу уйларга ўхшаган қалблар ҳам бор.
Айман Ёғий
🍃 Зайтуна 🍃
05 май 2009 йил.
Иззат акам бу дунёдан-оҳират диёрига кўчганларига мана ҳадемай бир ой бўлади. Овсинимнинг қизи Мадинахонни шомдан ўтиб, уйимизга киришини кутаман. Негадир Барнохон энди мендан қизини ҳам қизғонаётгандек...
-Кечаси ҳовлига чиқаман деса, уйғонмабсиз...
-Йўғ-ей, жуда сергак ухлайман. Ҳозир деярли уйқу ҳам йўқ. Пишиллаганча ёнимда маза қилиб ухлади-ку!
-Менга шунақа деди-да...
Барнохонга ортиқча юк каби кўриниб қолганим аслида янгилик эмас. Иззат акам ҳаётлик пайтларида ҳам шунақа нағмаси кўп аёл эди. Билмадим, балки мени уй-жойга даъво қилади деб ўйласа керак?!
Иддам сабаб ойим билан бирга кетмаганим уни яна ташвишга солди шекилли, менга ғалати гап айтди:
-Укангиз то уйлангунча бир тарафдан борганингиз ҳам яхши бўларди, эртага келин келгач, борадиган бўлсангиз, сизни кеча келган келгиндидек кўриб юрмасди-да!
Ойим ўтган йили бир-бир совчиликка юрди, ҳозир тўй қиладиган аҳволда эмас. Менга татимаслигини билиб, орқага ташлаб турибдилар.
Ўйланганча овқатга уннай бошладим. Сабзи тўғраётганимда, Барнохон яна ёнимга кирди:
-Опа, авваллари роса сизга ҳавасим келарди. "Бу опам қанақанги бахтли-а!", деб ўйлардим. Аммо...
(Давоми бор)
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
Telegram
👑 Bekalar Uchun 💕
📚Eng sara hikoyalar
👗Fasonlar
🍜Retseptlar
👒Moda va Go'zallik olami
😍Foydali maslahatlar
Ayollar uchun barcha kerakli maslahatlar bizda 🤗
Reklama uchun 👇
@xayotimsizkooo
👗Fasonlar
🍜Retseptlar
👒Moda va Go'zallik olami
😍Foydali maslahatlar
Ayollar uchun barcha kerakli maslahatlar bizda 🤗
Reklama uchun 👇
@xayotimsizkooo
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
📹 Qat-Qat Qiymali Mazzali Pirog/Вкуснота Из Слоеного Тесто И Фарша.
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
📹 Qat-qat chiqadigan Tahlama Somsa. Самса очень Слоёная/ Узбекская кухня
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
📹 Mazzali va chiroyli odigina oson tayor boladigan somsa.
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
Ковурма мини Хоним янгича усулда /Ханум жаренный очень вкусный (рецепт авторский)
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
Ko'z oldizgizda o'lgan erkak surati. Uning qo'lida qurol, stol ustida esa chekib tugatilmagan tamaki, xat va ruchka. Xona ostun ustun qilingan. Gaz ustida ovqat, tepasida erkakning marhum xotinini surati osilgan. Taqvimda sana qizil rang bilan belgilab qo'yilgan, uning ostida esa yig'ib qo'yilgan jamadon.
Shunday qilib, bu qotillikmi, yoki o‘z joniga qasd qilishmi?
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
Shunday qilib, bu qotillikmi, yoki o‘z joniga qasd qilishmi?
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
Rasmga yaxshilab e'tibor bering
Bu yerda nechta inson boshini ko'ryapsiz, ularni sanab bering.
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
Bu yerda nechta inson boshini ko'ryapsiz, ularni sanab bering.
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
Бўлган воқеа: Қайноғасини севиб яшаган келин
Ўттиз беш йил олдин сочлари жамалак қиз эдим. Ўшанда ўнинчи синфни энди тугатган, ўн еттига тўлиб-тўлмагандим. Туман марказида яшардик, ўқишга имконим бор эди. Бироқ отам мени ўқитишни истамади. Оилада олти қиз эдик. Мен энг каттаси эдим. Улар мени узатишдан ўзгасини ўйламасди. Шундай бўлди ҳам. Совчилар келиши тўхтаб қоладигандай шошишарди. Бир куни онам келган совчиларни қайтарди. Улар қайта-қайта келаверишди, келаверишди. Ахийри ўғли билан учрашишга онамни кўндиришди. Учрашувга чиқдим. У пайтлар тўйдан олдинги учрашувлар урф эмасди. Кўпчилик қизлар номус қилиб бўлажак турмуш ўртоғини кўрмай розилик берар, суратини бир кўриб ё кўрмай тегиб кетаверарди. Шу боисми, кўришишимиз узоғи билан беш дақиқага чўзилди. Суҳбатлашиш, яхшироқ танишишга вақт, имкон қайда дейсиз. Бир-биримизни кўришга зўрға улгурдик. Етиб боргунгача оёқларим қалтирай бошлаганди, қаттиқ ҳаяжонланардим. Айтилган жойда бўйлари баланд, келишган бир йигит кутиб турарди. У ўзини Асқар деб таништирди. Қайтиб қарашга юрагим бетламади. Титроғимни сездириб қўймай дедим. Тезда хайрлашдик. Юришга мажолим йўқ — бахтиёр эдим. Уйга келиб онамга розиман дедим. Қароримдан ҳамма ҳайрон эди...
Давоми Бор
Ўттиз беш йил олдин сочлари жамалак қиз эдим. Ўшанда ўнинчи синфни энди тугатган, ўн еттига тўлиб-тўлмагандим. Туман марказида яшардик, ўқишга имконим бор эди. Бироқ отам мени ўқитишни истамади. Оилада олти қиз эдик. Мен энг каттаси эдим. Улар мени узатишдан ўзгасини ўйламасди. Шундай бўлди ҳам. Совчилар келиши тўхтаб қоладигандай шошишарди. Бир куни онам келган совчиларни қайтарди. Улар қайта-қайта келаверишди, келаверишди. Ахийри ўғли билан учрашишга онамни кўндиришди. Учрашувга чиқдим. У пайтлар тўйдан олдинги учрашувлар урф эмасди. Кўпчилик қизлар номус қилиб бўлажак турмуш ўртоғини кўрмай розилик берар, суратини бир кўриб ё кўрмай тегиб кетаверарди. Шу боисми, кўришишимиз узоғи билан беш дақиқага чўзилди. Суҳбатлашиш, яхшироқ танишишга вақт, имкон қайда дейсиз. Бир-биримизни кўришга зўрға улгурдик. Етиб боргунгача оёқларим қалтирай бошлаганди, қаттиқ ҳаяжонланардим. Айтилган жойда бўйлари баланд, келишган бир йигит кутиб турарди. У ўзини Асқар деб таништирди. Қайтиб қарашга юрагим бетламади. Титроғимни сездириб қўймай дедим. Тезда хайрлашдик. Юришга мажолим йўқ — бахтиёр эдим. Уйга келиб онамга розиман дедим. Қароримдан ҳамма ҳайрон эди...
Давоми Бор
✍Бўлган воқеа: Қайноғасини севиб яшаган келин
— Бутун умр қандай яшадим? Яшадимми?.. Ўттиз беш йил роль ўйнаб, яшамадим… Кимман? Тақдирим нега бундай бўлди? Ҳисларимга қулманми? Яратган мени нега бундай аччиқ синов билан сийлади? Саволларимнинг чеки йўқ…
Аввал вақтни енгиш учун яшар, курашар экансан. Ўттиз беш йил вақт билан курашдим, ўзим билан олишдим. Фақат вақтни енгдим. На ичимдаги олов ўчди, на дардларим барҳам топди. Ёлғиз вақтгина ортга чекинди, юзимни ажин қоплади…
Ўттиз беш йил олдин сочлари жамалак қиз эдим. Ўшанда ўнинчи синфни энди тугатган, ўн еттига тўлиб-тўлмагандим. Туман марказида яшардик, ўқишга имконим бор эди. Бироқ отам мени ўқитишни истамади. Оилада олти қиз эдик. Мен энг каттаси эдим. Улар мени узатишдан ўзгасини ўйламасди. Шундай бўлди ҳам. Совчилар келиши тўхтаб қоладигандай шошишарди. Бир куни онам келган совчиларни қайтарди. Улар қайта-қайта келаверишди, келаверишди. Ахийри ўғли билан учрашишга онамни кўндиришди. Учрашувга чиқдим. У пайтлар тўйдан олдинги учрашувлар урф эмасди. Кўпчилик қизлар номус қилиб бўлажак турмуш ўртоғини кўрмай розилик берар, суратини бир кўриб ё кўрмай тегиб кетаверарди. Шу боисми, кўришишимиз узоғи билан беш дақиқага чўзилди. Суҳбатлашиш, яхшироқ танишишга вақт, имкон қайда дейсиз. Бир-биримизни кўришга зўрға улгурдик. Етиб боргунгача оёқларим қалтирай бошлаганди, қаттиқ ҳаяжонланардим. Айтилган жойда бўйлари баланд, келишган бир йигит кутиб турарди. У ўзини Асқар деб таништирди. Қайтиб қарашга юрагим бетламади. Титроғимни сездириб қўймай дедим. Тезда хайрлашдик. Юришга мажолим йўқ — бахтиёр эдим. Уйга келиб онамга розиман дедим. Қароримдан ҳамма ҳайрон эди.
Осмонларда учардим. Тунлари қиёфасини кўз олдимга келтириб ухлар, тонгда исмини айтиб уйғонардим. Севги-муҳаббат деганлари шундай ёқимлимикин, дердим ўзимга. Уни ўзимдан ҳам қизғанардим. Юрсам ҳам, турсам ҳам қўшиқ куйлагим келар, сувга чиқсам ҳам ариқ бўйида хаёл сурардим. Умримда илк бор севиб қолгандим…
Улар қўшни туманда туришарди. Учрашувдан сўнг бир марта совчилар келди. Улар жуда шошишарди. Умумий таниш-билишлар йўқлиги сабаб чуқурроқ сўраб-суриштирилмади ҳам. Унаштирув бўлиб ўтди.
Мен маст эдим. Атрофимда нималар бўлаётганини тўла англамасдим ҳам. Ўзим билан ўзим бўлиб қолгандим. Бахтдан сархуш юрардим. Онам шўрлик эса ҳали бозорга боради, ҳали кўрпа қавийди, ҳали даласига чопади. Кечани кеча, кундузни кундуз демайди. Қизининг бахти очилганидан унинг ҳам боши осмонда.
Тўйга бир ҳафта қолганда негадир куёв билан учрашишимизга тўғри келиб қолди. Бир кун олдин ойнанинг ёнига танда қуриб олдим. Сочимни минг хил тарадим. Уни ҳайратлантиришни, ўзимдай севдиришни истардим. Ишонасизми, шунчалар ўтли муҳаббат бор эди кўксимда, ўзимдан катта эди у ҳис. Аммо кўраётганларимнинг бари туш экан. Ўша куни устимдан бир челак сув қуйишди, уйғотиб юборишди.
Эрта тонгданоқ унинг ёнига шошдим. Вақтли йўлга чиққаним сабаб кўчаларда тўхтаб-тўхтаб олдим. Ахир ундан олдин борсам, уят бўларди-да. Фақат кўз олдимда бахт гавдаланарди.
Кечроқ борган бўлсам ҳам негадир уни тополмасдим. Бутун вужудим кўзга айланиб изладим. Бироқ тополмасдим. Кўнглим ғашлана бошлади. Худди нохушлик юз берадигандай эди. Ёнимга бир нотаниш йигит келиб тўхтади. Унга нажот билан тикилдим. У худди мени танийдигандай:
— Нигора сизмисиз? — деди.
— Ҳа, менман, — дедим.
У бироз ўнғайсизланиб:
— Мен Асқарман, — деди.
Нима бўлаётганига тушунмасдим. «Қайси Асқар?» десам, «Бўлажак турмуш ўртоғингиз», деди. Аввалига ишонмадим.
— Ҳазиллашяпсизми? — дедим.
— Йўқ. Ўтган сафар иш билан узоққа кетгандим. Ўрнимга акам сиз билан кўришди, — деди.
Мен тош каби турган жойимда қотдим. На бирор гап эшитаман, на атрофимда нима бўлаётганини англайман. Қаршимдаги йигит кўзимга бало-қазодай кўринарди. Кошкийди, у акасига ўхшаса. Унинг ғирт тескариси ташқи кўриниш ҳам, муомалаю ўзини тутиши ҳам. Уларни ака-ука деб ҳам ўйламайди биров. Дамим ичимга тушиб кетди, оёқ-қўлларим бўшашиб шалвираб қолди. Мени алдашганди, ҳисларим билан ўйнашишганди. Энг ёмони, мен бўлажак эримнинг акасини, қайнакамни жонимдан ортиқ кўрардим.
Хунук илжайиб турган тақдиримга ёзилган инсондан шундай
нафра
— Бутун умр қандай яшадим? Яшадимми?.. Ўттиз беш йил роль ўйнаб, яшамадим… Кимман? Тақдирим нега бундай бўлди? Ҳисларимга қулманми? Яратган мени нега бундай аччиқ синов билан сийлади? Саволларимнинг чеки йўқ…
Аввал вақтни енгиш учун яшар, курашар экансан. Ўттиз беш йил вақт билан курашдим, ўзим билан олишдим. Фақат вақтни енгдим. На ичимдаги олов ўчди, на дардларим барҳам топди. Ёлғиз вақтгина ортга чекинди, юзимни ажин қоплади…
Ўттиз беш йил олдин сочлари жамалак қиз эдим. Ўшанда ўнинчи синфни энди тугатган, ўн еттига тўлиб-тўлмагандим. Туман марказида яшардик, ўқишга имконим бор эди. Бироқ отам мени ўқитишни истамади. Оилада олти қиз эдик. Мен энг каттаси эдим. Улар мени узатишдан ўзгасини ўйламасди. Шундай бўлди ҳам. Совчилар келиши тўхтаб қоладигандай шошишарди. Бир куни онам келган совчиларни қайтарди. Улар қайта-қайта келаверишди, келаверишди. Ахийри ўғли билан учрашишга онамни кўндиришди. Учрашувга чиқдим. У пайтлар тўйдан олдинги учрашувлар урф эмасди. Кўпчилик қизлар номус қилиб бўлажак турмуш ўртоғини кўрмай розилик берар, суратини бир кўриб ё кўрмай тегиб кетаверарди. Шу боисми, кўришишимиз узоғи билан беш дақиқага чўзилди. Суҳбатлашиш, яхшироқ танишишга вақт, имкон қайда дейсиз. Бир-биримизни кўришга зўрға улгурдик. Етиб боргунгача оёқларим қалтирай бошлаганди, қаттиқ ҳаяжонланардим. Айтилган жойда бўйлари баланд, келишган бир йигит кутиб турарди. У ўзини Асқар деб таништирди. Қайтиб қарашга юрагим бетламади. Титроғимни сездириб қўймай дедим. Тезда хайрлашдик. Юришга мажолим йўқ — бахтиёр эдим. Уйга келиб онамга розиман дедим. Қароримдан ҳамма ҳайрон эди.
Осмонларда учардим. Тунлари қиёфасини кўз олдимга келтириб ухлар, тонгда исмини айтиб уйғонардим. Севги-муҳаббат деганлари шундай ёқимлимикин, дердим ўзимга. Уни ўзимдан ҳам қизғанардим. Юрсам ҳам, турсам ҳам қўшиқ куйлагим келар, сувга чиқсам ҳам ариқ бўйида хаёл сурардим. Умримда илк бор севиб қолгандим…
Улар қўшни туманда туришарди. Учрашувдан сўнг бир марта совчилар келди. Улар жуда шошишарди. Умумий таниш-билишлар йўқлиги сабаб чуқурроқ сўраб-суриштирилмади ҳам. Унаштирув бўлиб ўтди.
Мен маст эдим. Атрофимда нималар бўлаётганини тўла англамасдим ҳам. Ўзим билан ўзим бўлиб қолгандим. Бахтдан сархуш юрардим. Онам шўрлик эса ҳали бозорга боради, ҳали кўрпа қавийди, ҳали даласига чопади. Кечани кеча, кундузни кундуз демайди. Қизининг бахти очилганидан унинг ҳам боши осмонда.
Тўйга бир ҳафта қолганда негадир куёв билан учрашишимизга тўғри келиб қолди. Бир кун олдин ойнанинг ёнига танда қуриб олдим. Сочимни минг хил тарадим. Уни ҳайратлантиришни, ўзимдай севдиришни истардим. Ишонасизми, шунчалар ўтли муҳаббат бор эди кўксимда, ўзимдан катта эди у ҳис. Аммо кўраётганларимнинг бари туш экан. Ўша куни устимдан бир челак сув қуйишди, уйғотиб юборишди.
Эрта тонгданоқ унинг ёнига шошдим. Вақтли йўлга чиққаним сабаб кўчаларда тўхтаб-тўхтаб олдим. Ахир ундан олдин борсам, уят бўларди-да. Фақат кўз олдимда бахт гавдаланарди.
Кечроқ борган бўлсам ҳам негадир уни тополмасдим. Бутун вужудим кўзга айланиб изладим. Бироқ тополмасдим. Кўнглим ғашлана бошлади. Худди нохушлик юз берадигандай эди. Ёнимга бир нотаниш йигит келиб тўхтади. Унга нажот билан тикилдим. У худди мени танийдигандай:
— Нигора сизмисиз? — деди.
— Ҳа, менман, — дедим.
У бироз ўнғайсизланиб:
— Мен Асқарман, — деди.
Нима бўлаётганига тушунмасдим. «Қайси Асқар?» десам, «Бўлажак турмуш ўртоғингиз», деди. Аввалига ишонмадим.
— Ҳазиллашяпсизми? — дедим.
— Йўқ. Ўтган сафар иш билан узоққа кетгандим. Ўрнимга акам сиз билан кўришди, — деди.
Мен тош каби турган жойимда қотдим. На бирор гап эшитаман, на атрофимда нима бўлаётганини англайман. Қаршимдаги йигит кўзимга бало-қазодай кўринарди. Кошкийди, у акасига ўхшаса. Унинг ғирт тескариси ташқи кўриниш ҳам, муомалаю ўзини тутиши ҳам. Уларни ака-ука деб ҳам ўйламайди биров. Дамим ичимга тушиб кетди, оёқ-қўлларим бўшашиб шалвираб қолди. Мени алдашганди, ҳисларим билан ўйнашишганди. Энг ёмони, мен бўлажак эримнинг акасини, қайнакамни жонимдан ортиқ кўрардим.
Хунук илжайиб турган тақдиримга ёзилган инсондан шундай
нафра
тландимки, хайрлашишни ҳам унутиб уйга жўнадим.
Келиб ҳаммасини онамга айтиб бердим. Ўзимни билмай йиғлардим. У ҳам карахт бўлиб қолди, сўнг отамга айтди бўлган воқеани. Отам эса пинагини ҳам бузмади. Мен ёлвора бошладим, тўйни қайтарайлик, дедим. Онамнинг оёқларига йиқилдим, отамни кўндиринг, дедим. Барибир, кўндиролмасди, кўндирмасди ҳам. Ахир онам битта эмас, олтита қиз туққан. Менинг тўйим қайтса, уларнинг қисматига бу, албатта, таъсир этарди. Хуллас, ҳеч ким рози бўлмади.
Мен бир ҳафта ичида адо бўлдим. Тўйим бўлмаслигини Худодан кечаю кундуз сўрадим. Мени кутиб турган даҳшатларни тўлиқ тасаввур этолмасам-да, кўнглим сезиб турарди. Ҳаммаси ёлғон бўлишини, акаси ҳазиллашган, аслида, ўзи бўлишини жуда истардим. Акс ҳолда, у билан бир уйда яшаш қўрқинчли эди.
Тўй бўлди. Мен ўз тўйимни худди мотамда ўтиргандай ўтказдим. Бу ҳам хатомдир. Балки, бахтимни қувнаб кутиб олганимда…
Тўйдан олдинги азобларим ҳолва экан, ҳаммаси кейин бошланди. Мисли дўзахда ёна бошладим. Қайнакам ҳарбий, ҳар куни ишга кетади. Хотинини севади, битта ўғилчаси бор. Менинг эрим эса ғирт такасалтанг эди. Ҳеч қаерда ишламайди, юриш-туришининг тайини йўқ. Бир-иккита бекорчи ўртоқлари билан тентирагани-тентираган.
Қайнакамга ҳам, бошқаларга ҳам ҳисларимни сездирмаганман. Ҳар ҳолда, шунга ҳаракат қилганман. Аёли ишга кузатаётганда ичимни ит тирнарди, унга шундай ҳавас қилардимки… Ишдан қайтадиган пайти бўлишини интиқиб кутардим. Овқатни унинг учун пиширардим. Ҳар куни минг марта ўлиб, минг марта тирилардим. Баъзан Худога қутқар, деб ёлворсам, баъзида бир уйда яшаётганимга, ҳар куни кўриб туришимга шукр қилардим.
Эримни шу қадар ёмон кўрардимки… Уйга келмасин, деб юрак ҳовучлардим. Ажрашиб кетолмасдим. Суймаганим билан умримни ўтказишга маҳкум эдим. Кўз олдимга беш синглим келарди. Норасидаларнинг тақдири бахтиқароликка бурилмасин дедим. Қанча олов бўлса, ёнишга кўндим.
Эримга бироз меҳр кўрсатмасам, оилам бузилиб кетиши тайин эди. Аммо бунга ўзимни мажбурлай олмадим. Шунда хаёлан эримнинг ўрнига акасини қўйдим. Уни хаёлимда тасаввур қилиб яшай бошладим. Ахир улар ҳаётда шундай қилишди-ку!
Бироз тинчиб яшадим. Баъзан менга ишонаётганларини кўриб ҳайратланардим. Қандай даҳшатли саҳна. Бу орада икки фарзандли бўлдим. Ўзимдан жирканган пайтларим ҳам бўлди. Аммо нега? Нега ўзимдан нафратланай, пок ишқим учунми, ё алдашга, ўзгаларнинг тинчини ўйлаб тамом бўлаётганимгами? Шу ўйлар бироз бўлса-да, таскин берарди.
Қайнакам ва овсиним уй олиб, кўчиб кетишди. Энди шундай азоблана бошладим, асти қўяверинг. Аҳён-аҳёнда яшириб доим олиб юрадиган суратига тикиладиган бўлдим.
Ҳозиргача шундай. У кўзимга бошқача кўринади. Шунча ўтган йиллар уни қалбимдан олиб кетолмади. Ўттиз беш йил олов ичида яшадим. Ўттиз беш йил адойи тамом бўлдим. Бироқ ҳеч кимга чурқ этмадим, номус қилдим. Гоҳ ўзимни, гоҳ уларни айбладим. Бироқ бу ҳеч нарсани ўзгартирмади. Қисмат мени роль ижро этишга мажбур қилди. Ўлмадим. Аммо… Ҳар куни юзлаб сочим оқараётганини, битта томирим чарс узилаётганини ҳис этдим.
Пинҳон қилган гуноҳларимни Худо кечирадими? Билмайман… Аммо шуниси аниқ, буларни ўз истакларим билан қилмадим.
@BekalarUchun
🌸 Munis ayollar kanali 🌸
Келиб ҳаммасини онамга айтиб бердим. Ўзимни билмай йиғлардим. У ҳам карахт бўлиб қолди, сўнг отамга айтди бўлган воқеани. Отам эса пинагини ҳам бузмади. Мен ёлвора бошладим, тўйни қайтарайлик, дедим. Онамнинг оёқларига йиқилдим, отамни кўндиринг, дедим. Барибир, кўндиролмасди, кўндирмасди ҳам. Ахир онам битта эмас, олтита қиз туққан. Менинг тўйим қайтса, уларнинг қисматига бу, албатта, таъсир этарди. Хуллас, ҳеч ким рози бўлмади.
Мен бир ҳафта ичида адо бўлдим. Тўйим бўлмаслигини Худодан кечаю кундуз сўрадим. Мени кутиб турган даҳшатларни тўлиқ тасаввур этолмасам-да, кўнглим сезиб турарди. Ҳаммаси ёлғон бўлишини, акаси ҳазиллашган, аслида, ўзи бўлишини жуда истардим. Акс ҳолда, у билан бир уйда яшаш қўрқинчли эди.
Тўй бўлди. Мен ўз тўйимни худди мотамда ўтиргандай ўтказдим. Бу ҳам хатомдир. Балки, бахтимни қувнаб кутиб олганимда…
Тўйдан олдинги азобларим ҳолва экан, ҳаммаси кейин бошланди. Мисли дўзахда ёна бошладим. Қайнакам ҳарбий, ҳар куни ишга кетади. Хотинини севади, битта ўғилчаси бор. Менинг эрим эса ғирт такасалтанг эди. Ҳеч қаерда ишламайди, юриш-туришининг тайини йўқ. Бир-иккита бекорчи ўртоқлари билан тентирагани-тентираган.
Қайнакамга ҳам, бошқаларга ҳам ҳисларимни сездирмаганман. Ҳар ҳолда, шунга ҳаракат қилганман. Аёли ишга кузатаётганда ичимни ит тирнарди, унга шундай ҳавас қилардимки… Ишдан қайтадиган пайти бўлишини интиқиб кутардим. Овқатни унинг учун пиширардим. Ҳар куни минг марта ўлиб, минг марта тирилардим. Баъзан Худога қутқар, деб ёлворсам, баъзида бир уйда яшаётганимга, ҳар куни кўриб туришимга шукр қилардим.
Эримни шу қадар ёмон кўрардимки… Уйга келмасин, деб юрак ҳовучлардим. Ажрашиб кетолмасдим. Суймаганим билан умримни ўтказишга маҳкум эдим. Кўз олдимга беш синглим келарди. Норасидаларнинг тақдири бахтиқароликка бурилмасин дедим. Қанча олов бўлса, ёнишга кўндим.
Эримга бироз меҳр кўрсатмасам, оилам бузилиб кетиши тайин эди. Аммо бунга ўзимни мажбурлай олмадим. Шунда хаёлан эримнинг ўрнига акасини қўйдим. Уни хаёлимда тасаввур қилиб яшай бошладим. Ахир улар ҳаётда шундай қилишди-ку!
Бироз тинчиб яшадим. Баъзан менга ишонаётганларини кўриб ҳайратланардим. Қандай даҳшатли саҳна. Бу орада икки фарзандли бўлдим. Ўзимдан жирканган пайтларим ҳам бўлди. Аммо нега? Нега ўзимдан нафратланай, пок ишқим учунми, ё алдашга, ўзгаларнинг тинчини ўйлаб тамом бўлаётганимгами? Шу ўйлар бироз бўлса-да, таскин берарди.
Қайнакам ва овсиним уй олиб, кўчиб кетишди. Энди шундай азоблана бошладим, асти қўяверинг. Аҳён-аҳёнда яшириб доим олиб юрадиган суратига тикиладиган бўлдим.
Ҳозиргача шундай. У кўзимга бошқача кўринади. Шунча ўтган йиллар уни қалбимдан олиб кетолмади. Ўттиз беш йил олов ичида яшадим. Ўттиз беш йил адойи тамом бўлдим. Бироқ ҳеч кимга чурқ этмадим, номус қилдим. Гоҳ ўзимни, гоҳ уларни айбладим. Бироқ бу ҳеч нарсани ўзгартирмади. Қисмат мени роль ижро этишга мажбур қилди. Ўлмадим. Аммо… Ҳар куни юзлаб сочим оқараётганини, битта томирим чарс узилаётганини ҳис этдим.
Пинҳон қилган гуноҳларимни Худо кечирадими? Билмайман… Аммо шуниси аниқ, буларни ўз истакларим билан қилмадим.
@BekalarUchun
🌸 Munis ayollar kanali 🌸
ГУНОХНИНГ ОКИБАТИ.
(ХАЁТИЙ ХИКОЯ)
Тўй куни йигит зоти борки, бўйдоқлик оламини тарк этаётганидан қувонади. Аммо, Акрамжонга эса Наргизанинг сирли қарашлари, қўнғироқ овозлари, беғубор кулгулари юрагига наштардек санчиларди.
Йил ўтиб, кутилган фарзанднинг дунёга келиш онлари ҳам етиб келди. Ҳамширалар хотини эсон-омон қутиб олганини билдириб уни шифокорнинг хонасига бошлаб борди. Доктор кеча хотиним кўзи ёриди.Ўғил экан. Аммо, ҳалигача болани кўрсатишмаяпти. Айтинг, бир бор кўрсам...Шу пайт ҳамшира аёл хонага чақалоқни кўтиб кириб келди. Шифокорни қўллари титрарди.
Аста ҳамширани қўлидан чақалоқни олиб, уни йўргакдан бўшатиб, уни боласига яқинроқ келишга имлади.Акрамжон болага кўзи тушиши билан даҳшатдан қотиб қолди...😳😱
👉👉 ДАВОМИНИ ЎҚИШ 👈👈
"Бардошиз етса ўқинг 😢😢
Жудаям аяанчли ва ибратли хикоя
(ХАЁТИЙ ХИКОЯ)
Тўй куни йигит зоти борки, бўйдоқлик оламини тарк этаётганидан қувонади. Аммо, Акрамжонга эса Наргизанинг сирли қарашлари, қўнғироқ овозлари, беғубор кулгулари юрагига наштардек санчиларди.
Йил ўтиб, кутилган фарзанднинг дунёга келиш онлари ҳам етиб келди. Ҳамширалар хотини эсон-омон қутиб олганини билдириб уни шифокорнинг хонасига бошлаб борди. Доктор кеча хотиним кўзи ёриди.Ўғил экан. Аммо, ҳалигача болани кўрсатишмаяпти. Айтинг, бир бор кўрсам...Шу пайт ҳамшира аёл хонага чақалоқни кўтиб кириб келди. Шифокорни қўллари титрарди.
Аста ҳамширани қўлидан чақалоқни олиб, уни йўргакдан бўшатиб, уни боласига яқинроқ келишга имлади.Акрамжон болага кўзи тушиши билан даҳшатдан қотиб қолди...😳😱
👉👉 ДАВОМИНИ ЎҚИШ 👈👈
"Бардошиз етса ўқинг 😢😢
Жудаям аяанчли ва ибратли хикоя
Diqqat savol ‼️
Bir kema halokatga uchrab birgina erkak kishi omon qolibdi. To'lqinlar uni faqat ayollar yashaydigan orolga eltib tashlabdi. Erkak hushiga kelganda ayollar uni qurbonlik qilish uchun tayyorlanishayotgan ekan. Ular erkakka so'nggi so'zini aytishni taklif qilishibdi. U so'nggi so'zlarini aytgach ayollar uni o'ldirish o'rniga qayiq yasab, oziq ovqatlar bilan ta'minlab qo'yib yuborishibdi.
Qiziq erkak nima degan?🤔🤔
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
Bir kema halokatga uchrab birgina erkak kishi omon qolibdi. To'lqinlar uni faqat ayollar yashaydigan orolga eltib tashlabdi. Erkak hushiga kelganda ayollar uni qurbonlik qilish uchun tayyorlanishayotgan ekan. Ular erkakka so'nggi so'zini aytishni taklif qilishibdi. U so'nggi so'zlarini aytgach ayollar uni o'ldirish o'rniga qayiq yasab, oziq ovqatlar bilan ta'minlab qo'yib yuborishibdi.
Qiziq erkak nima degan?🤔🤔
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
Boshlang'ich sinf o'qituvchisi bu vazifani 5 daqiqada, yuqori sinf o'quvchisi o'n besh daqiqada, oliygoh talabasi oltmish daqiqada yechadi, olim esa yecholmaydi. Mana o'sha vazifa '' BIUTBOYeSTO "
nimani bildiradi ?
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
nimani bildiradi ?
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
#ТАРҚАТИНГ!!!
🌙ҚАДР КЕЧАСИНИНГ ТАРТИБ ЖАДВАЛИ:
⏰Соат 21:30 дан соат 23:30 гача хуфтон, таровеҳ намозлари ва илм мажлисларида бўлиш.
⏰Соат 23: 30 дан 24:00 гача зикр, дуо ва муножот.
⏰Соат 24:00 дан 24: 30 гача бироз дам олиш (ёки саҳарлик тановул қилиш).
⏰Соат 24:30 дан 01:15 гача таҳажжуд намозини ўқиш.
⏰Соат 01:15 дан 01:45 гача зикр ва тасбеҳ айтиш.
(📿Масалан: "Субҳоналлоҳи валҳамдулиллаҳи валаа илааҳаа иллаллоҳу валлоҳу акбар" 100 марта.
📿"Субҳоналлоҳи ва биҳамдиҳи субҳоналлоҳил ъазийм"ни 100 марта.
📿"Лаа илаҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳу, лаҳул мулку валаҳул ҳамду ваҳува ъала кулли шай`ин қодийр"ни 100 марта .
📿"Астағфируллоҳал ъазийм ва атубу илайҳ"ни 100 марта.
📿"Аллоҳумма солли ъала Муҳаммадин ва ъала оли Муҳаммад"ни ёки бошқа салавотни 100 марта айтиш).
⏰Соат 01:45 дан 02:15 гача яна зикр, дуо ва муножотга машғул бўлиш.
⏰Соат 02:15 дан 02:45 гача хатми Қуръон ва унинг дуоси билан машғул бўлиш.
⏰Соат 02:45 дан 03:00 гача агар масжидда витр ўқимаган бўлса, уни адо этиш.
☝️Бу айтганларимиз Қадр кечасида нимага машғул бўлайлик, деб сўраганлар учундир. Умуман олганда қадр кечасида зикр, ибодат, Қуръон тиловати, таҳажжуд ва дуога машғул бўлинади. У кечада Аллоҳдан гуноҳларини кечириб, афв қилишини сўраб, қалбининг тўридаги истакларини Аллоҳдан ихлос билан сўрашга машғул бўлинади. Ҳар орада “Аллоҳумма иннака афуввун, туҳиббул афва, фаъфу ъанний”, деб айтиб турилади.
✍Маъноси: Аллоҳим, Сен афв қилувчисан, афв қилишни севасан, мени афв қилиб кечиргин.
Бомдод намози вақти киргач масжидга бориб, бомдодни жамоат билан ўқийди. Қуёш чиққач дам олиши мумкин бўлади.
‼️Бир чекада қолиб кетманг!
✅ Бу маълумотни имкон қадар бошқа группаларга ҳам тарқатинг-ки, унга ким амал қилса савобига сиз ҳам шерик бўласиз!
БАРЧАМИЗДАН АЛЛОҲ РОЗИ БЎЛСИН! АМИЙН!!!
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
🌙ҚАДР КЕЧАСИНИНГ ТАРТИБ ЖАДВАЛИ:
⏰Соат 21:30 дан соат 23:30 гача хуфтон, таровеҳ намозлари ва илм мажлисларида бўлиш.
⏰Соат 23: 30 дан 24:00 гача зикр, дуо ва муножот.
⏰Соат 24:00 дан 24: 30 гача бироз дам олиш (ёки саҳарлик тановул қилиш).
⏰Соат 24:30 дан 01:15 гача таҳажжуд намозини ўқиш.
⏰Соат 01:15 дан 01:45 гача зикр ва тасбеҳ айтиш.
(📿Масалан: "Субҳоналлоҳи валҳамдулиллаҳи валаа илааҳаа иллаллоҳу валлоҳу акбар" 100 марта.
📿"Субҳоналлоҳи ва биҳамдиҳи субҳоналлоҳил ъазийм"ни 100 марта.
📿"Лаа илаҳа иллаллоҳу ваҳдаҳу лаа шарийка лаҳу, лаҳул мулку валаҳул ҳамду ваҳува ъала кулли шай`ин қодийр"ни 100 марта .
📿"Астағфируллоҳал ъазийм ва атубу илайҳ"ни 100 марта.
📿"Аллоҳумма солли ъала Муҳаммадин ва ъала оли Муҳаммад"ни ёки бошқа салавотни 100 марта айтиш).
⏰Соат 01:45 дан 02:15 гача яна зикр, дуо ва муножотга машғул бўлиш.
⏰Соат 02:15 дан 02:45 гача хатми Қуръон ва унинг дуоси билан машғул бўлиш.
⏰Соат 02:45 дан 03:00 гача агар масжидда витр ўқимаган бўлса, уни адо этиш.
☝️Бу айтганларимиз Қадр кечасида нимага машғул бўлайлик, деб сўраганлар учундир. Умуман олганда қадр кечасида зикр, ибодат, Қуръон тиловати, таҳажжуд ва дуога машғул бўлинади. У кечада Аллоҳдан гуноҳларини кечириб, афв қилишини сўраб, қалбининг тўридаги истакларини Аллоҳдан ихлос билан сўрашга машғул бўлинади. Ҳар орада “Аллоҳумма иннака афуввун, туҳиббул афва, фаъфу ъанний”, деб айтиб турилади.
✍Маъноси: Аллоҳим, Сен афв қилувчисан, афв қилишни севасан, мени афв қилиб кечиргин.
Бомдод намози вақти киргач масжидга бориб, бомдодни жамоат билан ўқийди. Қуёш чиққач дам олиши мумкин бўлади.
‼️Бир чекада қолиб кетманг!
✅ Бу маълумотни имкон қадар бошқа группаларга ҳам тарқатинг-ки, унга ким амал қилса савобига сиз ҳам шерик бўласиз!
БАРЧАМИЗДАН АЛЛОҲ РОЗИ БЎЛСИН! АМИЙН!!!
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
🌙БУ ЙИЛГИ РАМАЗОННИНГ СЎНГИ ЖУМАСИ МУБОРАК БЎЛСИН! 🎊🌹✨
🌙Рамазоннинг Охирги ўн кунлиги “Итқун минан-нийрон” - "Дўзахдан озод бўлишлик" даҳасидамиз!
🤲 ЭЙ, АЛЛОҲИМ! Ушбу охирги ўн кунликда Сен саноқсиз бандаларингни дўзахдан озод қиласан.
🤲 ЭЙ, АЛЛОҲИМ! Бизни, Ота-Онамизни, аҳли-аёлимизни, фарзандларимизни, ва бутун ислом умматини дўзахдан халос қилгин...
🤲 ЭЙ, АЛЛОҲИМ! Бизларни гуноҳларимизни авф этгин, оҳиратимизни обод эт!
Аллоҳим барчаларимизга ушбу Қадр кечалари умид қилинадиган лаҳзаларни фойдамизга бўлмоқлигини насиб айласин АМИЙН!
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
🌙Рамазоннинг Охирги ўн кунлиги “Итқун минан-нийрон” - "Дўзахдан озод бўлишлик" даҳасидамиз!
🤲 ЭЙ, АЛЛОҲИМ! Ушбу охирги ўн кунликда Сен саноқсиз бандаларингни дўзахдан озод қиласан.
🤲 ЭЙ, АЛЛОҲИМ! Бизни, Ота-Онамизни, аҳли-аёлимизни, фарзандларимизни, ва бутун ислом умматини дўзахдан халос қилгин...
🤲 ЭЙ, АЛЛОҲИМ! Бизларни гуноҳларимизни авф этгин, оҳиратимизни обод эт!
Аллоҳим барчаларимизга ушбу Қадр кечалари умид қилинадиган лаҳзаларни фойдамизга бўлмоқлигини насиб айласин АМИЙН!
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
Forwarded from 👑 Bekalar Uchun 💕 (☘️)
Ассаламу алайкум хурматли обуначилар.
Этибориларга янги куп кисмли '' ИШҚ ВА ИШҚСИЗЛИК '' номли aсаpни хавола киламиз.
Муаллиф : Ummu Zaynab Ummu
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g
Этибориларга янги куп кисмли '' ИШҚ ВА ИШҚСИЗЛИК '' номли aсаpни хавола киламиз.
Муаллиф : Ummu Zaynab Ummu
@BekalarUchun
https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g