☀️ #صبح‌تان_بخیر
ما و صبح از یک گریبان سر برون آورده‌ایم
تازه رو دارد جهان را ، چهره خندان ما
📖 #صائب_تبریزی
🆔️ @Bahar_Narenj_99
ما و صبح از یک گریبان سر برون آورده‌ایم
تازه رو دارد جهان را ، چهره خندان ما
📖 #صائب_تبریزی
🆔️ @Bahar_Narenj_99
☀️ #صبح‌تان_بخیر
گرچه چون صبح ترا موی سیه گشت سفید
نشد از خواب درین صبح تو بیدار شوی
📖 #صائب_تبریزی
🆔️ @Bahar_Narenj_99
گرچه چون صبح ترا موی سیه گشت سفید
نشد از خواب درین صبح تو بیدار شوی
📖 #صائب_تبریزی
🆔️ @Bahar_Narenj_99
🌙 #شب‌تان_آرام
منتهای نا امیدی ، اول امیدهاست
دست و پا از کار چون افتاد ، بال و پر شود
📖 #صائب_تبریزی
🆔️ @Bahar_Narenj_99
منتهای نا امیدی ، اول امیدهاست
دست و پا از کار چون افتاد ، بال و پر شود
📖 #صائب_تبریزی
🆔️ @Bahar_Narenj_99
🔸️ #روز_بزرگداشت_صائب_تبریزی
▫️ ۱۰ تیر
«میرزا محمدعلی صائب تبریزی» بزرگ‌ترین غزل‌سرای سده یازدهم هجری و نامدارترین شاعر زمان صفویه بود. دهم تیر ماه، روز بزرگداشت صائب تبریزی است.
«صائب تبریزی» در حدود سال ۱۰۰۰ هجری قمری در تبریز زاده شد. پدر او تاجر بود و به دستور شاه‌عباس اول از تبریز کوچ کرد و در محله عباس‌آباد اصفهان ساکن شد. وی در این شهر به آموختن علم پرداخت، و در سال ۱۰۳۴ هجری قمری به هندوستان رفت و در سال ۱۰۴۲ هجری قمری به ایران بازگشت و در اصفهان ماندگار شد. در این دوران شاه‌عباس دوم به او مقام «ملک‌الشعرائی» داد. آثارش سه، چهار هزار بیت قصیده، یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام «قندهارنامه» و سه قطعه، همه غزل هستند. او ۱۷ غزل نیز به ترکی سرود و سبکی را به کمال رساند که چند سده پس از آن، «سبک هندی» نامیده شد. صائب را «چامه‌سرای» تک‌بیت‌ها نیز گفته‌اند.
او حدود ۸۰ سال زندگی کرد و حدود سال ۱۰۸۱ هجری قمری در اصفهان دیده از جهان فرو بست.
از پشیمانی سخن در عهد پیری می‌زنم
لب به دندان می‌گزم اکنون که دندانم نماند
📖 #صائب_تبریزی
🆔️ @Bahar_Narenj_99
▫️ ۱۰ تیر
«میرزا محمدعلی صائب تبریزی» بزرگ‌ترین غزل‌سرای سده یازدهم هجری و نامدارترین شاعر زمان صفویه بود. دهم تیر ماه، روز بزرگداشت صائب تبریزی است.
«صائب تبریزی» در حدود سال ۱۰۰۰ هجری قمری در تبریز زاده شد. پدر او تاجر بود و به دستور شاه‌عباس اول از تبریز کوچ کرد و در محله عباس‌آباد اصفهان ساکن شد. وی در این شهر به آموختن علم پرداخت، و در سال ۱۰۳۴ هجری قمری به هندوستان رفت و در سال ۱۰۴۲ هجری قمری به ایران بازگشت و در اصفهان ماندگار شد. در این دوران شاه‌عباس دوم به او مقام «ملک‌الشعرائی» داد. آثارش سه، چهار هزار بیت قصیده، یک مثنوی کوتاه و ناقص به نام «قندهارنامه» و سه قطعه، همه غزل هستند. او ۱۷ غزل نیز به ترکی سرود و سبکی را به کمال رساند که چند سده پس از آن، «سبک هندی» نامیده شد. صائب را «چامه‌سرای» تک‌بیت‌ها نیز گفته‌اند.
او حدود ۸۰ سال زندگی کرد و حدود سال ۱۰۸۱ هجری قمری در اصفهان دیده از جهان فرو بست.
از پشیمانی سخن در عهد پیری می‌زنم
لب به دندان می‌گزم اکنون که دندانم نماند
📖 #صائب_تبریزی
🆔️ @Bahar_Narenj_99
🌙 #شب‌تان_آرام
سینه صائب زیارتگاه ارباب دل است
گر مسلمان زاده‌ای این کعبه را ویران مکن
📖 #صائب_تبریزی
📸 آرامگاه صائب در باغ تکیه اصفهان
🆔️ @Bahar_Narenj_99
سینه صائب زیارتگاه ارباب دل است
گر مسلمان زاده‌ای این کعبه را ویران مکن
📖 #صائب_تبریزی
📸 آرامگاه صائب در باغ تکیه اصفهان
🆔️ @Bahar_Narenj_99