🎭 اجرای صحنه‌ای از نمایش «مکبت»

🖊 نوشته‌ی ویلیام شکسپیر

🎯 بازخوانی از محمد‌ چرم‌شیر و فرهاد مهندس‌پور

🎬 کارگردان: فرهاد مهندس‌پور

🎪 اجرا سالن چهارسو تئاتر شهر، بهمن و اسفند سال ۱۳۷۹

🎎 با بازی هوشنگ هیهاوند، حسن تعسیری، سیامک صفری، فریبا رمضانی، گلچهر دامغانی، داریوش موفق، حسن معجونی، افشین زارعی، افروز فروزند، عباس غفاری، الهه نیکو، محمد حسین مجدزاده، مریم معینی

★ اجرای صحنه‌ای نمایش تراموایی به نام هوس:
★ t.me/AtLeastLiterature/548
★ اجرای صحنه‌ای از نمایش پرتره‌ی مرد ریخته:
★ t.me/AtLeastLiterature/551
★ صعود مقاومت‌پذیر م. ر حساس!:
★ t.me/AtLeastLiterature/819
★ اجرای صحنه‌ای نمایش عروسی خون:
★ t.me/AtLeastLiterature/602
★ اجرای صحنه‌ای از پستوخانه:
★ t.me/AtLeastLiterature/604
★ اجرای صحنه‌ای دیر راهبان:
★ t.me/AtLeastLiterature/606
★ اجرای صحنه‌ای روز رستاخیز:
★ t.me/AtLeastLiterature/607
📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🎼 #ترانه
🎵 : Life During Wartime (live)
🎤 : Talking Heads
📀 : Stop Making Sense
📅 : 1984

❗️می‌توانید ده‌ها موزیک ویدیو را در کانال با هشتگِ #ترانه یافت کنید...


💽 نسخه‌ی صوتی:
★ t.me/AtLeastFiles/33
📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🔰 مستندِ کوتاه «همچون یک دختر تمرین کن» قسمت سوم: کمی تن و بدنت را نشان بده

💭 این مستند کوتاه اجمالی به بررسی وضعیت ورزش زنان می‌پردازد.

🎯 کاری از شبکه‌ی Arte فرانسه.

#زیرنویس_فارسی دارد...

★ قسمت اول:
★ t.me/AtLeastLiterature/801
★ قسمت دوم:
★ t.me/AtLeastLiterature/805


📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🔰 راهنمای کامل خردِ نابِ کانت

💭 کاری از Then and Now

🎞 تماشا در آپارات:
📽 aparat.com/v/hcvU9

★ از همین سری راهنمای زندگی اسپینوزا:

★ t.me/AtLeastLiterature/729

این ویدیو #زیرنویس_فارسی دارد...


★ معرفی کانت:
★ t.me/AtLeastLiterature/130
★ معرفت‌شناسی کانت:
★ t.me/AtLeastLiterature/141
★ نظر کانت درباره‌ی فاهمه:
★ t.me/AtLeastLiterature/158
★ نظر کانت درباره‌ی متافیزیک:
★ t.me/AtLeastLiterature/161
★ نظر کانت درباره‌ی اخلاق:
★ t.me/AtLeastLiterature/167
★ دربارهٔ کانت:
★ t.me/atleastliterature/113

☕️ اگر این مطلب ذهن شما را به اندازهٔ حداقل یک فنجان اسپرسو روشن کرده‌ است، از حداقلْ کلانشهر به قدر یک فنجان اسپرسو حمایت کنید:

💳 idpay.ir/Metropolatleast

📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

📘 کتاب‌صوتی شب یک، شب دو

✍️ بهمن فرسی

🎙فواد خاک‌نژاد، رادیو روغن حبه‌ی انگور

🔰 نسخه‌ی صوتی در ۲۲ بخش آماده شده بود، ما آن‌ها را یکجا و به دور از حواشی‌های معمول در یک نسخه‌ی کامل گرد آوردیم.

❗️این رمان سال ۱۳۵۳ همراه با تصویری از یک زن روی جلدش، در "سازمان چاپ و پخش پنجاه و یک" در تهران به هزینه‌ی مولف یک صورت رسمی منتشر شد.

🎚 شنیدن نسخه‌های اصلی صوتی کتاب در ساندکلاد:
★ https://soundcloud.com/tehranpodcast/sets/shab
🎚 شنیدن در یوتیوب:
★ youtu.be/hTKUh3GCdgU
🎚 در آپارات:
★ aparat.com/v/PEyTb

📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🔰 اسلاوی ژیژک از «نشانه‌ی بیماری» می‌گوید

این ویدئو #زیرنویس_فارسی دارد...

🎯 با جستجوی کلیدواژه‌ی ژیژک ده‌ها ویدیو کوتاه و بلند از او را در کانال بیابید

📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🎯 شاخ‌های تفکر مجازی ایرانی، چگونه شهروندان را به مصرف‌گرایی «تشویق» می‌کنند، یا مقدمه‌ای بر هر پدیدارشناسی در آینده از شاخ‌های مجازی پسماند تفکر ایرانی

📃 یادداشتی در باب شاخ‌های «پسماند تفکر ایرانی» در فضای مجازی...

🖊 آراز بارسقیان

🔸...یکی از این شاخ/جُک/Meme‌های این روزها که در کنار فعالیت تبلیغ کتاب‌های شخصی و غیرشخصی‌اش در نشر مطبوعش، مشغول تولید حجم عظیمی از پسماند است، مهدی تدینی است. این پسماندها شامل طیف وسیعی می‌شوند: از دل‌نوشته‌های آبکی درباره خودکشی دانشجو محمد مرادی در فرانسه تا قیاس‌های مع‌الفارق بین رخدادهای شهریور ۱۴۰۱ ایران با رخدادهای تابستان ۲۰۲۳ در فرانسه تا جُک‌سازی در دعوای پوشالی با بیژن عبدالکریمی (چیزی در حد دعوای داوود هزینه و بهادر وحشی) و شوخی‌های خنک با نوآم چامسکی. و البته یکی دیگر از اشکال بروز این پسماندها، «عکس‌نگاری» است. کاری که اتفاقا چهره‌های مجازی‌ای همچون خزایی و تتلو که با «بدن و زبان» سروکار دارند، خیلی انجام نمی‌دهند. آنها خودشان عکس هستند و تصویرشان، بیانی بصری دارد. ولی در فضای مجازی پسماند تفکر ایرانی، عکس‌نویسی بسیار امر مرسومی است...


📍 شما می‌توانید مطلب را در ⚡️Instant View⚡️ یا در سایت بخوانید:

📎 https://metropolatleast.ir/osc6

📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🔰 در باب نقاشی عصر ابی از ادوارد هاپر

💭 کاری از The Canvas

📍تماشا در آپارات:
📽 aparat.com/v/NPvlQ

★ در باب نقاشی دلقکِ ماتیکو:
★ t.me/AtLeastLiterature/814

🎯 توضیح در رابطه با این مطلب:
t.me/AtLeastLiterature/828
📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🎞 مستند «تئاتر جنگ»

📹 ساخته‌ی جان والتر به سال ۲۰۰۸

🗒 فیلم براساس اجرای نمایش «مادر کوراژ» اثر برتولت برشت در پارک مرکزی نیویورک ساخته شده و از خلال اجرا به بررسی مفاهیم و رابطه‌ی اثر هنری و سیاست و به طور تئاتر و سیاست می‌پردازد. بازیگرانی همچون مریل استریپ و کوین کلاین در این نمایش نقش ایفا کردند و متن ترجمه‌ی تازه‌ای توسط تونی کوشنر آماده شد. کارگردانی نمایش هم به عهده‌ی جورج سی وولف بود. فیلم سفری است به این اجرا و به زندگی برشت.

💡این مستند #زیرنویس_فارسی دارد...

📹 تماشا در آپارات:
🎬 aparat.com/v/skCPx

🎯 تماشای اجرای اصلی نمایش مادر کوراژ به کارگردانی برشت و بازی هلنا وایگل (بدون زیرنویس/زبان آلمانی):
📽 t.me/AtLeastFiles/15

★ دریافت جداگانه‌ی زیرنویس فیلم:
★ t.me/AtLeastFiles/34

📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🎎 پژوهشی سرجمع و دم‌دستی اما به نظر نو در هپروت‌های دورهٔ حکومت پهلوی دوم و یا اول و شاید بعد و قبل، فرقی نمی‌کند

📃 نگاهی به نسخهٔ فیلم‌تئاتر از نمایش «پژوهشی ژرف و سترگ و نو در سنگواره‌های دورهٔ بیست‌وپنجم زمین‌شناسی و یا چهاردهم و بیستم و غیره فرقی نمی‌کند» به کارگردانی آربی آوانسیان و نویسندگی عباس نعلبندیان

🖊 آراز بارسقیان

❗️تذکر: این متن بنا بود در روزنامه‌ی «اعتماد» منتشر شود ولی چون متن را «نقد به عباس‌ نعلبندیان» حساب کردند، در مراحل انتهایی از انتشار مطلب منصرف شدند.


🔸... مواجه‌های بی‌واسطه با آثاری که سر سلسلهٔ یک شکل از تئاتر است فرصت مغتنمی است برای نگاه کردن به خط سیر و تکامل امری به نام «تئاتر تجربی/آلترناتیو» در ایران. تئاتری که حُکمِ ایجاد شاخهٔ «کارگاه نمایش» را از طرف رادیو و تلویزیون ایران گرفت و برایش ردیف بودجه تعریف شد و مدینهٔ فاضله‌ای شد که پیشروان تئاتر خصوصی در دهه‌های هشتاد و نود شمسی به آن چشم دوختند. تئاتر تجربی/آلترناتیو ایران دههٔ چهل و پنجاه شمسی «در چهارچوب قانون» و «با ردیف بودجهٔ رادیو و تلویزیون» و حمایت کامل دفتر فرح پهلوی شکل گرفت...


📍 شما می‌توانید مطلب را در ⚡️Instant View⚡️ یا سایت بخوانید:

📎 https://metropolatleast.ir/lkcu

📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🔰 در باب نقاشی منظره‌ی زمستانی با اسکیت روی یخ

💭 کاری از Nerdwriter

📍تماشا در اینستاگرام:
📽 instagram.com/reel/CvNMuT8KBia/?utm_source=ig_web_copy_link&igshid=MzRlODBiNWFlZA==

📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🔰 در باب نقاشی «شب‌زنده‌داران» از ادوارد هاپر

💭 کاری از Great Art Explained

📍تماشا در آپارات:
📽 aparat.com/v/q7YOb

★ در باب نقاشی دلقکِ ماتیکو:
★ t.me/AtLeastLiterature/814
★ در باب نقاشی عصر آبی از ادوارد هاپر:
★ t.me/AtLeastLiterature/829

📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🎼 #ترانه
🎵 : Until I Found You
🎤 : Stephen Sanchez & Em Beihold
📀: Autumn Vibes
📅 : 2022

❗️می‌توانید ده‌ها موزیک ویدیو را در کانال با هشتگِ #ترانه یافت کنید...


💽 نسخه‌ی صوتی:
★ t.me/AtLeastFiles/35
📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🔰 در باب نقاشی‌های بوکس از جورج بِلوز

💭 کاری از The Canvas

📍تماشا در اینستاگرام:
📽 instagram.com/reel/Cv5NhpUov5N/?utm_source=ig_web_copy_link&igshid=MzRlODBiNWFlZA==

★در باب نقاشی منظره‌ی زمستانی با اسکیت روی یخ:
★ t.me/AtLeastLiterature/832
★ در باب نقاشی دلقکِ ماتیکو:
★ t.me/AtLeastLiterature/814
★ در باب نقاشی عصر آبی از ادوارد هاپر:
★ t.me/AtLeastLiterature/829
★ در باب نقاشی «شب‌زنده‌داران» از ادوارد هاپر
★ t.me/AtLeastLiterature/833
📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🔰 سقراط چطوری ما را از اعتیاد نجات می‌دهد؟

💭 کاری از Then and Now

📍تماشا در اینستاگرام:
📽 instagram.com/reel/CwAyzLJJ1PF/?utm_source=ig_web_copy_link&igshid=MzRlODBiNWFlZA==

📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🔰 در باب نقاشی‌ بوسه از گوستاو کلیمت

💭 کاری از Great Art Explained

📍تماشا در فیس‌بوک:
📽 facebook.com/1038992175/videos/304485132138526/

★در باب نقاشی منظره‌ی زمستانی با اسکیت روی یخ:
★ t.me/AtLeastLiterature/832
★ در باب نقاشی دلقکِ ماتیکو:
★ t.me/AtLeastLiterature/814
★ در باب نقاشی عصر آبی از ادوارد هاپر:
★ t.me/AtLeastLiterature/829
★ در باب نقاشی «شب‌زنده‌داران» از ادوارد هاپر
★ t.me/AtLeastLiterature/833
★ نقاشی‌های بوکس:
★ t.me/AtLeastLiterature/835

📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🔰 در باب نقاشی‌‌های آخر‌الزمانی جان مارتین

💭 کاری از The Canvas

📍تماشا در اینستا:
📽 instagram.com/reel/CwNxNR3oQBH/?utm_source=ig_web_copy_link&igshid=MzRlODBiNWFlZA==

★در باب نقاشی منظره‌ی زمستانی با اسکیت روی یخ:
★ t.me/AtLeastLiterature/832
★ در باب نقاشی دلقکِ ماتیکو:
★ t.me/AtLeastLiterature/814
★ در باب نقاشی عصر آبی از ادوارد هاپر:
★ t.me/AtLeastLiterature/829
★ در باب نقاشی «شب‌زنده‌داران» از ادوارد هاپر
★ t.me/AtLeastLiterature/833
★ نقاشی‌های بوکس:
★ t.me/AtLeastLiterature/835
★ در باب نقاشی بوسه:
★ t.me/AtLeastLiterature/837
📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🔰 هگل: راهنمای کامل تاریخ

💭 کاری از Then and Now

🎞 تماشا در آپارات:
📽 aparat.com/v/cO7yF

★ از همین سری اسپینوزا؛ راهنمای زندگی :

★ t.me/AtLeastLiterature/729

★ کانت؛ راهنمای کامل خردِ نابِ:

★ t.me/AtLeastLiterature/824

❗️ با جستجوی «هگل» در کانال به ویدیوهای دیگر مرتبط با او برسید.

☕️ اگر این مطلب ذهن شما را به اندازهٔ حداقل یک فنجان اسپرسو روشن کرده‌ است، از حداقلْ کلانشهر به قدر یک فنجان اسپرسو حمایت کنید:

💳 idpay.ir/Metropolatleast

📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🎯 چرا ناامیدی را با شوقی بی‌پایان خریداریم؟

🎎 نگاهی به «انسان/اسب، پنجاه/پنجاه»

🖊 آراز بارسقیان

🔹 نقدی چیزی «ماقبل نقد» دشوار است. از چند جهت: تشخیص «ماقبل نقد» بودن و حرف زدن درباره‌اش. به نظر نمایش‌های مبتنی بر «فرم و حرکت» کمتر جایی برای توصیف و در آمدن معنا و منظور باشند اما از هر «فرمی» اگر حرفی برای گفتن داشته باشد، معنایی هم منتقل می‌شود و دریافت و کشف آن معنا لذت بخش است. اما «مفهوم‌زدایی از فرم» سال‌هاست در یک اتحاد نامقدس بین عرف اجرایی کشور، هنرمندان هنرهای نمایشی و تماشاگرانی که از سر ناچاری وقت خود را با تئاتر پر می‌کنند دارد اتفاق می‌افتد.

🔸این یکی هم چیزی نیست جز تقلید دست چندم از نمایش‌های سال‌های دور و نزدیک تئاتر ایران که توسط «گروه ده» و امثالهم دنبال می‌شد. استقبال اما چرا؟ ۱) روابط عمومی نسبتاً موفق. ۲) اندک شهرت کارگردان نمایش که از سال ۹۸ (اولین اجرای نمایش) تا امروز افزایش یافته. ۳) موج ناامیدی اجتماعی: این نمایش به خوبی در خط این ناامیدی قرار گرفته و با فرمی هزار بار تضمین شده، به صورت زامبی‌وار اجازهٔ حیات یافته.

🔹 برای شروع بررسی «بازیگر» را محور قرار می‌دهیم، متوجه می‌شویم «بازیگری» رخ نمی‌دهد. با تطبیق فهرست بازیگران دو نسخه از اجرا این قضیه مشخص می‌شود: تقریباً چهار پنج نفر از آن اجرا به این اجرا منتقل شدند. نقشی وجود نداشته تا به یاد کسی بماند و در نتیجه بازیگر هر هنرجوی دَم توپی است که می‌تواند پرت شود توی صحنه و ازش یک سری حالت و میمیک انتظار داشت و حرف‌هایی را بهشان یاد داد تا حفظ کنند و روی صحنه با فریاد بیانشان کنند. یا به روی هم داد بزنند یا به روی تماشاگر. در کنارش یکی سری حرکت هم هست که باید «اجرایی» شود تا نمایش «پیش برود».

🔸نکتهٔ بعدی «فکر» است. اطلاق واژهٔ «نوشته» لطفی است در حق کلمات پیاده شده در صحنه. با اینکه نمایش به ظاهر اقتباسی از یکی از آثار برتولت برشت است اما عملاً شاهدیم چطور به مدد آموزه‌های نمایشی دو دههٔ اخیر تئاتر ایران، محتوا زدایی از آن صورت گرفته. نمایش دیالکتیکی برشت (با محوریت طبقهٔ کارگر/دهقان و بورژوا/ملاک) روابطش از هم گسسته شده. اما ناتوانی در نگارش بهانهٔ فرار رو به جلو شده: آدم‌های را در یک «اردوگاه مرگ نازی‌ها» قرار دهید و تمام روابط ناموجود (یا گاها سطحی) فردی و اجتماعی را به بهانهٔ حضور «زندانبان» توجیه کنید. ما شاهد ایدئولوژی‌زدایی ویژه هستیم. به نظر بی‌ایدئولوژی بودن مثبت است، اما همین قضیه نمایش را هم سیاست زدوده و اجتماع زدوده کرده هم «فرد زدوده» و «روان زدوده». جای مخالفت و موافقت با هیچی نیست. نه می‌شود تندرویی کرد نه مصالحه. و نه حتی «سرگرم» شد. هیچی.

🔹حضور ناگهانی تماشاگر در نمایشی که فقط تا همین چهار سال پیش «یک نمایش جمع‌وجور در گوشه‌ای از شهر بود» چه معنایی دارد؟ «پُر شدن» اجرا یک شگرد روابط عمومی است و البته خالی بودن شهر از نمایش‌های متنوع دیگر. شگرد در فروختن بلیت به صورت «خارج از ظرفیت» ولی عملاً نشاندن خریدار آن بلیت‌ها بر ده دوازده تا بیست صندلی «واقعاً خالی» نمایش (این قضیه در شبی که نگارنده به تماشای نمایش نشست مشهود بود).

🔸در مقابل چیزی «خود زدوده» باید چه کرد؟ پیام چیست؟ وقایع از پیش محتوم ما را در انتها به صحنه‌ای می‌رساند که در آن بازیگران همچون بچه‌های مهد کودک از دیدن دوبارهٔ خورشید می‌خوانند و همه در حمام گازِ «نازی‌ها» جان می‌بازند. اینجا نمایش آنقدر خودش را جدی می‌گیرد که ایدهٔ خلاقه‌اش می‌شود عدم آمدن بازیگران روی صحنه برای «روِرانس». آدم‌هایی گیر افتاده در چرخه‌ای پوک، آدم‌هایی که نه «خودی» هستند نه «غیرخودی» و همه محکوم به یک سرنوشت از پیش تدبیر شده. این واقعیت برساخته‌ای است که نمایش سعی در پذیرفتن آن به ما دارد: بی‌فردیتی و بی‌هویت فردی بودن، بی‌هویت جمعی بودن، بی‌حافظه بودن و تقریباً عاری از هر رابطهٔ اجتماعی بودن. این دیوار تو خالی‌ای است که فرو می‌ریزد. بازیگرانی که یک سری حرکت می‌کنند و داد می‌زنند و جایی هم حرکت تمام می‌شود و صداها آرام می‌گیرد.

🔹قاعدتاً آنچه که از هویت تهی است، هویت کلیت اجرا است که همچون چرخ‌دنده‌ای بی‌ارزش قابل جابه‌جایی است. دستگاهی معیوب. پس چرا تشویق؟ این آیین تماشاگر تئاتر شبه‌روشنفکری است؛ حتی اگر بدشان بیاید باز تشویق می‌کنند. چرا پیشنهاد؟ بیست سال عادت به تماشای نمایش‌های معیوب، خروج از چرخه را دشوار می‌کند. چرا اجرا؟ تراژدی در این است: اجراگران هر چه در این نوشته آمده را دربارهٔ خود معکوس می‌پندارند.

▪️همین.

📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

🔰 اندکی در باب یک نقاشی دانمارکی

💭 کاری از The Canvas

📍تماشا در اینستا:
📽 instagram.com/reel/CwlDWKmoY11/?utm_source=ig_web_copy_link&igshid=MzRlODBiNWFlZA==

★در باب نقاشی منظره‌ی زمستانی با اسکیت روی یخ:
★ t.me/AtLeastLiterature/832
★ در باب نقاشی دلقکِ ماتیکو:
★ t.me/AtLeastLiterature/814
★ در باب نقاشی عصر آبی از ادوارد هاپر:
★ t.me/AtLeastLiterature/829
★ در باب نقاشی «شب‌زنده‌داران» از ادوارد هاپر
★ t.me/AtLeastLiterature/833
★ نقاشی‌های بوکس:
★ t.me/AtLeastLiterature/835
★ در باب نقاشی بوسه:
★ t.me/AtLeastLiterature/837
★ در باب نقاشی‌های آخر‌الزمانی:
★ t.me/AtLeastLiterature/838
📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature