گیوم آپولینر،
(1880_1918)
شاعر اهل کشور فرانسه 🇫🇷

@Arrt_Cafe

زیر پل میرابو

زیر پل، رود روان می گذرد
عشق های من و تو
راستی باید از آن یاد آورد؟
بود پیوسته نشاط از پی درد

شب بیاید بزند ساعت زنگ
روزها رفت و مرا هست درنگ

دست در دست هم و روی به روی
باش تا درگذرد
زیر بازوی دو یار
رود کز دیدن خلق آزردست

شب بیاید بزند ساعت زنگ
روزها رفت و مرا هست درنگ

عشق چون رود روان درگذر است
عشق اندر گذر است
گذرد عمر چه کند
آرزو لیک چه تیز است و چه تند

شب بیاید بزند ساعت زنگ
روزها رفت و مرا هست درنگ

روز و هفته همه بگذشت دریغ

نه زمانی که گذشت

بازگردد، نه دلی کز کف رفت

زیر پل رود روان می گذرد

شب بیاید بزند ساعت زنگ
روزها رفت و مرا هست درنگ

گیوم آپولینر

@Arrt_Cafe

یک دقیقه با #چارلی_چاپلین❤

‌
#موسیقی_شبانگاهی


قطعه ی نام آشنا و زیبای #کافه_خیابانی

اجرایی که بارها از رادیو و تلویزیون آن را شنیده ایم..

با گیتار جادویی #بلونکر

#بیکلام

@Arrt_Cafe

میثم_فرهنگیان

@Arrt_Cafe

آنتونیو ماچادو
(1875_1939)

شاعر،نویسنده و نمایشنامه نویس اهل کشور اسپانیا🇪🇸

@Arrt_Cafe

شبی در تابستان
درِ ایوان‌ام باز بود
و درِ خانه نیز
مرگ از در وارد شد
و به بستر عشق‌ام نزدیک
بی‌ آنکه نگاه‌ام کند !!
و با دستان چابک‌اش
چیزی ظریف را ازهم‌درید..
دومین‌بار که از اتاق‌ام می‌گذشت مرگ
پرسیدم چه کردی؟
پاسخی نداد.
چهره‌اش تغییری نکرده بود
اما دل‌ام می‌لرزید
تا دریافتم مرگ چه چیز را ازهم‌دریده بود!!!
رشته‌ی الفتی که بین ما بود


#آنتونیو_ماچادو
@Arrt_Cafe

یک دقیقه با #چارلی_چاپلین

@Arrt_Cafe

‌
‌
زبانه می‌کشد بر این بعدازظهرِ غریب!

من خیره بر صندلی‌ِ خالی!
هیچ تسلایی نمی‌یابم آن‌جا،
در سینه‌اش صدای پی‌در‌پی‌ِ سرخوردگی می‌پیچد.
آوای بیهودگی انباشته گشته با افسوس:
پیغام می‌گریزد.

به‌سانِ چشمانِ غم‌انگیز سگی بی‌صاحب،
سوگوارِ قلبی که نمی‌تواند دریابد چه بر سرش آمده و چرا!؟
چشمان‌اش هر روز و شب بیهوده جست‌وجو می‌کند،
صندلی با اندوه بسیارش سخن می‌گوید،
دردِ گُنگِ بیهودگی می‌گسترد درین اتاقِ بی‌تو!‌‌ ‌

رابیندرانات تاگور


@Arrt_Cafe

یک دقیقه با #چارلی_چاپلین

@Arrt_Cafe

#موسیقی_شبانگاهی

قطعه ی مشهور زلیخا
با صدای زیبای #نشه_کارابوجک

خواننده ی اهل کشور ترکیه🇹🇷

@Arrt_Cafe

میثم فرهنگیان

@Arrt_Cafe

شاعر و نویسنده ی اهل کشور امریکا🇺🇸

@Arrt_Cafe

زنبق وحشی

در انتهای رنج‏‌هایم
یکی در افراشته‌اند.

به گوش باش:
بر آن‌چه که مرگ می‏‌نامی آگاهم و
خوب به خاطرش دارم.

بالای سرم، زوزه‏‌ی باد و
جنبش وخمش شاخه‏‌های کاج
و دیگر هیچ و آری خورشید بی‏‌رمق
که انوار لرزان‌اش
افتاده بر خاک سرد و یخ‌بسته.

دشوار است
جان بدر بردن و زنده ماندن
در آن حال که ذهن آگاه‌ام را
زنده، به خاکِ گورِ تنگ و تار می‏‌سپارم.

و به پایان آمد
آن‌چه که از آن در هول‌وهراس بودی،
که روح باشی و سخن گفتن نتوانی.
به چشم‌به‌هم‌زدنی به پایان آمد.
زمین سرد و یخ بسته
کم‌وبیش کمر خم کرد و
به گمان‌ام پرندگان‌اند
که از میان بوته‏‌ها به هوا پرمی‏‌کشند.

ای آن‌که از خاطر برده‏‌ای و
گذرگاه‏‌های بازگشتِ از جهانِ دیگر را
به یاد نمی‏‌آوری
بگذار بگویم‌ات که دیگر بار سخن توانم گفت
و آن‌چه که از عالم فراموشی به یاد ‏آرم
به زبان من سخن خواهد گفت.

با جان من
چشمه‌‌ای عظیم می‌روید از زمین
و اینک سایه‏‌های .....و کبود
بر دریای آبی و موج‏‌های آسمان رنگ.

لوییز_گلوک
@Arrt_Cafe

#موسیقی_شبانگاهی

آهنگ تالاری عشق
با صدای خانم #چنار_محمد


@Arrt_Cafe

میثم فرهنگیان

@Arrt_Cafe