Arrt_Cafe | آرت کافه
شاعر و نویسنده ی اهل کشور امریکا🇺🇸 @Arrt_Cafe
زنبق وحشی
در انتهای رنجهایم
یکی در افراشته‌اند.
به گوش باش:
بر آن‌چه که مرگ مینامی آگاهم و
خوب به خاطرش دارم.
بالای سرم، زوزهی باد و
جنبش وخمش شاخههای کاج
و دیگر هیچ و آری خورشید بیرمق
که انوار لرزان‌اش
افتاده بر خاک سرد و یخ‌بسته.
دشوار است
جان بدر بردن و زنده ماندن
در آن حال که ذهن آگاه‌ام را
زنده، به خاکِ گورِ تنگ و تار میسپارم.
و به پایان آمد
آن‌چه که از آن در هول‌وهراس بودی،
که روح باشی و سخن گفتن نتوانی.
به چشم‌به‌هم‌زدنی به پایان آمد.
زمین سرد و یخ بسته
کم‌وبیش کمر خم کرد و
به گمان‌ام پرندگان‌اند
که از میان بوتهها به هوا پرمیکشند.
ای آن‌که از خاطر بردهای و
گذرگاههای بازگشتِ از جهانِ دیگر را
به یاد نمیآوری
بگذار بگویم‌ات که دیگر بار سخن توانم گفت
و آن‌چه که از عالم فراموشی به یاد آرم
به زبان من سخن خواهد گفت.
با جان من
چشمه‌‌ای عظیم می‌روید از زمین
و اینک سایههای .....و کبود
بر دریای آبی و موجهای آسمان رنگ.
لوییز_گلوک
@Arrt_Cafe
در انتهای رنجهایم
یکی در افراشته‌اند.
به گوش باش:
بر آن‌چه که مرگ مینامی آگاهم و
خوب به خاطرش دارم.
بالای سرم، زوزهی باد و
جنبش وخمش شاخههای کاج
و دیگر هیچ و آری خورشید بیرمق
که انوار لرزان‌اش
افتاده بر خاک سرد و یخ‌بسته.
دشوار است
جان بدر بردن و زنده ماندن
در آن حال که ذهن آگاه‌ام را
زنده، به خاکِ گورِ تنگ و تار میسپارم.
و به پایان آمد
آن‌چه که از آن در هول‌وهراس بودی،
که روح باشی و سخن گفتن نتوانی.
به چشم‌به‌هم‌زدنی به پایان آمد.
زمین سرد و یخ بسته
کم‌وبیش کمر خم کرد و
به گمان‌ام پرندگان‌اند
که از میان بوتهها به هوا پرمیکشند.
ای آن‌که از خاطر بردهای و
گذرگاههای بازگشتِ از جهانِ دیگر را
به یاد نمیآوری
بگذار بگویم‌ات که دیگر بار سخن توانم گفت
و آن‌چه که از عالم فراموشی به یاد آرم
به زبان من سخن خواهد گفت.
با جان من
چشمه‌‌ای عظیم می‌روید از زمین
و اینک سایههای .....و کبود
بر دریای آبی و موجهای آسمان رنگ.
لوییز_گلوک
@Arrt_Cafe
Arrt_Cafe | آرت کافه
راینر ماریا ریکله (1857,1926) شاعر اهل کشور جمهوری چک🇨🇿 @Arrt_Cafe
تنهایی
چون باران
شام‌گاهان برمی‌خیزد از دریا
از هامون‌های پرت و دورافتاده
و می‌ریزد آن‌گاه
بر روی شهر
می‌بارد تنهایی
در این ساعات حال و بی‌حالی
وقتی کوچه‌ها به صبح می‌رسند
وقتی که جفت‌هایی
بی‌آن‌که چیزی بیابند در یکدیگر
نومید و غمین
از هم جدا می‌شوند
وقتی آنان که نفرت از هم دارند
به ناچار هم‌بستر می‌شوند،
آن‌گاه تنهایی با رودها همراه خواهد شد.
راینر_ماریا_ریکله
@Arrt_Cafe
تنهایی
چون باران
شام‌گاهان برمی‌خیزد از دریا
از هامون‌های پرت و دورافتاده
و می‌ریزد آن‌گاه
بر روی شهر
می‌بارد تنهایی
در این ساعات حال و بی‌حالی
وقتی کوچه‌ها به صبح می‌رسند
وقتی که جفت‌هایی
بی‌آن‌که چیزی بیابند در یکدیگر
نومید و غمین
از هم جدا می‌شوند
وقتی آنان که نفرت از هم دارند
به ناچار هم‌بستر می‌شوند،
آن‌گاه تنهایی با رودها همراه خواهد شد.
راینر_ماریا_ریکله
@Arrt_Cafe
محمدنوری(کوره راه زندگی)
@Arrt_Cafe
#موسیقی_واپسین_شب
قطعه ی حزین، همراه با موزیکی بسیار دلچسب
به نام کوره راه زندگی..
با صدای #محمد_نوری
دنیای ما چرا به ما وفا نداره
بی اعتباره
چرا خزون همیشه آفت بهار
این روزگاره
@Arrt_Cafe
قطعه ی حزین، همراه با موزیکی بسیار دلچسب
به نام کوره راه زندگی..
با صدای #محمد_نوری
دنیای ما چرا به ما وفا نداره
بی اعتباره
چرا خزون همیشه آفت بهار
این روزگاره
@Arrt_Cafe
Arrt_Cafe | آرت کافه
ویلیام شکسپیر (1564_1616) نویسنده،شاعر و نمایشنامه نویس بزرگ اهل کشور انگلیس🇬🇧 @Arrt_Cafe
گر عاشق شدی
اگر روزی عاشق شدی
در آن سوز و گداز شیرین عشق مرا به یاد آر
زیرا همه عاشقان چنان باشند که من :
بی ثبات و بی قرار در هر کار
مگر در خیال چهره معشوق
که در ضمیرشان پیوسته برقرار و پابرجاست
ویلیام شکسپیر
@Arrt_Cafe
گر عاشق شدی
اگر روزی عاشق شدی
در آن سوز و گداز شیرین عشق مرا به یاد آر
زیرا همه عاشقان چنان باشند که من :
بی ثبات و بی قرار در هر کار
مگر در خیال چهره معشوق
که در ضمیرشان پیوسته برقرار و پابرجاست
ویلیام شکسپیر
@Arrt_Cafe
Arrt_Cafe | آرت کافه
نیما یوشیج در جشن تولد یک سالگی فرزندش نوشت: پسرم، یک بهار، یک تابستان، یک پاییز و یک زمستان را دیدی. از این پس همه چیز جهان تکراریست جز مهربانی🌼 @Arrt_Cafe
آی آدم‌ها که بر ساحل نشسته شاد و خندان‌اید!
یک نفر در آب دارد می‌سپارد جان.
یک نفر دارد که دست‌وپای دایم می‌زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید.
آن زمان که مست هستید از خیال دست یاییدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفته اید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید.
آن زمانی که تنگ می‌بندید
بر کمرهاتان کمربند
در چه هنگامی بگویم من؟
یک نفر در آب دارد می‌کند بیهوده جان، قربان!
آی آدم‌ها که بر ساحل بساط دل‌گشا دارید!
نان به سفره، جامه‌تان بر تن؛
یک نفر در آب می‌خواند شما را.
موج سنگین را به دست خسته می‌کوبد
باز می‌دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه‌هاتان را ز راه دور دیده.
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی‌تابی‌اش افزون
می‌کند زین آب، بیرون
گاه سر، گه پا
آی آدم‌ها!
او ز راه دور این کهنه جهان را باز می‌پاید
می‌زند فریاد و امید کمک دارد.
آی آدم‌ها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!
موج می‌کوبد به‌روی ساحل خاموش
پخش می‌گردد چنان مستی به جای افتاده بس مدهوش.
می‌رود نعره‌زنان، وین بانگ باز از دور می‌آید:
«آی آدم‌ها».
و صدای باد هردم دل‌گزاتر
و در صدای باد بانگ او رهاتر
از میان آب‌های دور و نزدیک
باز در گوش این نداها:
«آی آدم‌ها»...
نیمایوشیج
@Arrt_Cafe
آی آدم‌ها که بر ساحل نشسته شاد و خندان‌اید!
یک نفر در آب دارد می‌سپارد جان.
یک نفر دارد که دست‌وپای دایم می‌زند
روی این دریای تند و تیره و سنگین که می‌دانید.
آن زمان که مست هستید از خیال دست یاییدن به دشمن
آن زمان که پیش خود بیهوده پندارید
که گرفته اید دست ناتوانی را
تا توانایی بهتر را پدید آرید.
آن زمانی که تنگ می‌بندید
بر کمرهاتان کمربند
در چه هنگامی بگویم من؟
یک نفر در آب دارد می‌کند بیهوده جان، قربان!
آی آدم‌ها که بر ساحل بساط دل‌گشا دارید!
نان به سفره، جامه‌تان بر تن؛
یک نفر در آب می‌خواند شما را.
موج سنگین را به دست خسته می‌کوبد
باز می‌دارد دهان با چشم از وحشت دریده
سایه‌هاتان را ز راه دور دیده.
آب را بلعیده در گود کبود و هر زمان بی‌تابی‌اش افزون
می‌کند زین آب، بیرون
گاه سر، گه پا
آی آدم‌ها!
او ز راه دور این کهنه جهان را باز می‌پاید
می‌زند فریاد و امید کمک دارد.
آی آدم‌ها که روی ساحل آرام در کار تماشایید!
موج می‌کوبد به‌روی ساحل خاموش
پخش می‌گردد چنان مستی به جای افتاده بس مدهوش.
می‌رود نعره‌زنان، وین بانگ باز از دور می‌آید:
«آی آدم‌ها».
و صدای باد هردم دل‌گزاتر
و در صدای باد بانگ او رهاتر
از میان آب‌های دور و نزدیک
باز در گوش این نداها:
«آی آدم‌ها»...
نیمایوشیج
@Arrt_Cafe