Ամեն անգամ երբ Երևանում հայտնվում եմ խցանման մեջ՝ պատկերացնում եմ թե ինչ կկատարվեր քաղաքում, եթե 2000-ականների սկզբին չկառուցվեին Երևանում նոր ճանապարհներ: Օրինակ, Սարալանջի ճանապարհը, կրկեսից դեպի Հերացի փողոց տանող հատվածը, Վերին Անտառային փողոցը՝ իր նոր կամուրջներով, Դավիթաշենի կամուրջը, Բելաջիո-ի մոտի թունելը և այլ տրանսպորտային հանգույցներ: Քաղաքը կխեղդվեր խցանումներից:
Բայց երկրի ղեկավարը՝ Ռ.Քոչարյանը կարողացավ կանխատեսել և որոշումներ կայացնել: Եվ այնուհետև հետևողականորեն իրականացրեց ընդունված որոշումները: Մի խոսքով, պետք է կարողանալ տեսնել ապագան և ի վիճակի լինել այն ավելի մոտեցնել մարդկանց:
Պետական աշխատանքում կարևոր է վերլուծելու և կանխատեսելու ունակությունը: Պոպուլիստների համար սա բարդ խնդիր է: Ինչ-որ իմաստով անիրագործելի:
Տեսեք, թե ինչ արեց Նիկոլը գյուղում իր ընտրողների հետ: Նա իրականացրեց այսպես կոչված գյուղատնտեսական վարկերի համաներում և որոշեց, որ լուծել է երկրում գյուղատնտեսության զարգացման խնդիրները: Գյուղական ընտրողներից ձայներ ստանալով՝ գյուղնախարարությունը վերացնում է, իսկ գյուղում ապրող մարդկանց մեծամասնությանը ներշնչում, որ չաշխատելով կարող են փող ակնկալել:
Պետք է ունենալ հատուկ ունակություն`մեր նման երկրում գյուղատնտեսության նախարարությունը վերացնելու համար: Երկու տարի շարունակ, ինչ այն չկա, չեմ լսել այն մասին, թե ինչ նոր նպատակային և ռազմավարական զարգացման ծրագրեր կան գյուղատնտեսության զարգացման ոլորտում:
Բայց հողին կապված մարդիկ միշտ իմաստուն են ու խոհեմ: Կարծում եմ, որ նրանք նույնպես աստիճանաբար հեռանում են սպասումների էյֆորիայից և վերադառնում են իրականություն՝ հույս ունենալով, որ ապագա կառավարությունը նրանց միայնակ չի թողնի բազմաթիվ խնդիրների հետ:
Առաջ՝ դեպի խոհեմ Հայաստան:
Բայց երկրի ղեկավարը՝ Ռ.Քոչարյանը կարողացավ կանխատեսել և որոշումներ կայացնել: Եվ այնուհետև հետևողականորեն իրականացրեց ընդունված որոշումները: Մի խոսքով, պետք է կարողանալ տեսնել ապագան և ի վիճակի լինել այն ավելի մոտեցնել մարդկանց:
Պետական աշխատանքում կարևոր է վերլուծելու և կանխատեսելու ունակությունը: Պոպուլիստների համար սա բարդ խնդիր է: Ինչ-որ իմաստով անիրագործելի:
Տեսեք, թե ինչ արեց Նիկոլը գյուղում իր ընտրողների հետ: Նա իրականացրեց այսպես կոչված գյուղատնտեսական վարկերի համաներում և որոշեց, որ լուծել է երկրում գյուղատնտեսության զարգացման խնդիրները: Գյուղական ընտրողներից ձայներ ստանալով՝ գյուղնախարարությունը վերացնում է, իսկ գյուղում ապրող մարդկանց մեծամասնությանը ներշնչում, որ չաշխատելով կարող են փող ակնկալել:
Պետք է ունենալ հատուկ ունակություն`մեր նման երկրում գյուղատնտեսության նախարարությունը վերացնելու համար: Երկու տարի շարունակ, ինչ այն չկա, չեմ լսել այն մասին, թե ինչ նոր նպատակային և ռազմավարական զարգացման ծրագրեր կան գյուղատնտեսության զարգացման ոլորտում:
Բայց հողին կապված մարդիկ միշտ իմաստուն են ու խոհեմ: Կարծում եմ, որ նրանք նույնպես աստիճանաբար հեռանում են սպասումների էյֆորիայից և վերադառնում են իրականություն՝ հույս ունենալով, որ ապագա կառավարությունը նրանց միայնակ չի թողնի բազմաթիվ խնդիրների հետ:
Առաջ՝ դեպի խոհեմ Հայաստան:
Каждый раз, оказываясь в пробке, я представляю, что было бы в городе, если бы в начале 2000-х в Ереване не построили бы новые дороги. Например, дорога Сараландж, участок от цирка до улицы Гераци, улица Верин Антарайин с ее новыми мостами, мост Давиташен, туннель возле Белладжио, другие транспортные развязки. Город задыхался бы от пробок.
Но глава государства Р. Кочарян оказался в состоянии спрогнозировать и принять решения. А потом последовательно реализовывал принятые решения. Короче говоря, нужно уметь видеть будущее и быть в состоянии приблизить его к людям.
Вообще умение анализировать и прогнозировать важное качество на государственной службе. Но оно сложно для популистов. В некотором смысле недоступно.
Посмотрите, как Никол поступил со своими избирателями на селе. Он реализовал так называемую амнистию сельскохозяйственных кредитов и пришел к выводу, что все проблемы развития сельского хозяйства в стране решены. После получения голосов от сельских избирателей - он упраздняет Министерство сельского хозяйства и внушает большинству жителей села, что они могут рассчитывать на материальное благополучие, не работая.
Нужно обладать особым качеством мышления, чтобы упразднить министерство сельского хозяйства в такой стране, как наша. Не случайно, что уже два года я не слышу ни о каких новых целевых стратегических программах развития в сфере сельского хозяйства.
Но люди, привязанные к земле, всегда мудры и разумны. Думаю, их тоже постепенно покидает эйфория ожиданий, они возвращаются к реальности, надеясь, что будущее правительство не оставит их наедине с существующими проблемами.
Вперед - к разумной Армении.
Но глава государства Р. Кочарян оказался в состоянии спрогнозировать и принять решения. А потом последовательно реализовывал принятые решения. Короче говоря, нужно уметь видеть будущее и быть в состоянии приблизить его к людям.
Вообще умение анализировать и прогнозировать важное качество на государственной службе. Но оно сложно для популистов. В некотором смысле недоступно.
Посмотрите, как Никол поступил со своими избирателями на селе. Он реализовал так называемую амнистию сельскохозяйственных кредитов и пришел к выводу, что все проблемы развития сельского хозяйства в стране решены. После получения голосов от сельских избирателей - он упраздняет Министерство сельского хозяйства и внушает большинству жителей села, что они могут рассчитывать на материальное благополучие, не работая.
Нужно обладать особым качеством мышления, чтобы упразднить министерство сельского хозяйства в такой стране, как наша. Не случайно, что уже два года я не слышу ни о каких новых целевых стратегических программах развития в сфере сельского хозяйства.
Но люди, привязанные к земле, всегда мудры и разумны. Думаю, их тоже постепенно покидает эйфория ожиданий, они возвращаются к реальности, надеясь, что будущее правительство не оставит их наедине с существующими проблемами.
Вперед - к разумной Армении.
Այսօր մայիսի 1-ն է։ Բոլորին շնորհավորում եմ Աշխատանքի օրվա կապակցությամբ։ Տոն, որը 90-ականներին կարող էինք կորցնել, երբ օբյեկտիվորեն երկիրը հայտնվել էր տնտեսական կոլապսում։ Աշխատանքը, որ պետք է ապահովեր հայերի բարեկեցությունն ու արժանապատիվ կյանքը, դարձել էր դեֆիցիտ։
2000-ականների սկիզբը վերականգնեց մեր հույսը, որ արժանապատիվ աշխատանքով կարող ենք ապրել, ստեղծել ընտանիքներ և դաստիարակել նոր սերունդներ: Մի շարք նոր մասնագիտությունների և մասնագիտացումների ոլորտում Հայաստանը դարձավ տարածաշրջանային առաջատարը` ծրագրավորում և տեղեկատվական տեխնոլոգիաներ, հեռահաղորդակցություն, առողջապահություն, մշակող արդյունաբերություն և այլն։ Հենց այդ տարիներին երկիրը գոյատևման ռեժիմից անցավ զարգացման ռեժիմի։ Եվ այդ ամենի հիմքում աշխատանքն էր։
Հայերը միշտ էլ հայտնի են եղել իրենց աշխատասիրությամբ: Սերնդից սերունդ փոխանցել են իրենց ընտանեկան մասնագիտական ավանդույթներն ու հմտությունները։ Այսօր էլ, աշխարհի բոլոր հայտնի հայերը առաջին հերթին իրենց գործի ճանաչված վարպետներ են։ Ցանկացած հայի համար ամենակարևորն է` հնարավորություն ունենալ արժանապատիվ աշխատանքով ապահովել սեփական ընտանիքի բարեկեցությունն ու ձեռք բերել բարձր պատիվ։
Հասարակության հավաքական հիշողությունը հատկապես կարճ է դրական ձեռքբերումների հարցում: Հիշողության մեջ ավելի երկար և վառ է պահպանվում վատը, բացասականը։ Բոլոր լավ բաներն արդեն կարծես ձեռքբերումների քսակում են, և մարդիկ ուզում են ինչ որ բան ավելին ու նորը: Այսպես, վերջին 3 տարիներին Նիկոլն ու նրա թիմը ոչ միայն շատերին հնարավորություն չտվեցին կուտակել նորը, այլ հասցրին նրան, որ ստիպված ենք վատնել նախկինում կուտակածը։ Վերջին երեք տարիներին մենք փաստացի ապրում ենք այն փողերով, որոնք չենք աշխատում. կամ ԵԱՏՄ վարորդներին խաբելով բյուջեն ենք լցնում, կամ էլ մեծ վարկեր ենք վերցնում ու ավելացնում պետական պարտքը։
Նորմալ չէ, երբ երկրի քաղաքական էլիտայի ողջ վերնախավը ստանում է մեծ պարգևավճարներ ու աշխատավարձեր` միաժամանակ հանրության մնացած հատվածի համար չստեղծելով զարգացման նոր հնարավորություններ։ Սա պարզապես օրինակ է այն բանի, թե ինչու յուրաքանչյուր աշխատանք չէ, որ պատիվ է բերում: Յուրաքանչյուրը պետք է իր գործով զբաղվի։ Նիկոլականների դեպքում անգամ ժամանակակից կրթությունը չի ձևավորել մոտիվացիայի ճիշտ համակարգ: Ցավոք, աշխարհի համար դարձել ենք օրինակը նրա, թե ինչպես կարող է պետական մեքենան անտաղանդ և պոպուլիստ գործիչների համար վերածվել մարզասարքի։
Միակ բանը, որը մեզ կօգնի դուրս գալ այս իրավիճակից, այն է, որ երկրում վերից վար աշխատեն կոմպետենտ և գրագետ մարդիկ` յուրաքանչյուրն իր տեղում` նվիրված իր կոչմանը և գործին: Որոնք երբեք չպետք է խուսափեն նորից, մշտապես կկատարելագործեն իրենց գիտելիքները, կուսանեն նոր լեզուներ և կբացեն նոր՝ արժանապատիվ հնարավորություններ բոլորիս համար:
Խաղաղություն, աշխատանք, Հայաստան:
2000-ականների սկիզբը վերականգնեց մեր հույսը, որ արժանապատիվ աշխատանքով կարող ենք ապրել, ստեղծել ընտանիքներ և դաստիարակել նոր սերունդներ: Մի շարք նոր մասնագիտությունների և մասնագիտացումների ոլորտում Հայաստանը դարձավ տարածաշրջանային առաջատարը` ծրագրավորում և տեղեկատվական տեխնոլոգիաներ, հեռահաղորդակցություն, առողջապահություն, մշակող արդյունաբերություն և այլն։ Հենց այդ տարիներին երկիրը գոյատևման ռեժիմից անցավ զարգացման ռեժիմի։ Եվ այդ ամենի հիմքում աշխատանքն էր։
Հայերը միշտ էլ հայտնի են եղել իրենց աշխատասիրությամբ: Սերնդից սերունդ փոխանցել են իրենց ընտանեկան մասնագիտական ավանդույթներն ու հմտությունները։ Այսօր էլ, աշխարհի բոլոր հայտնի հայերը առաջին հերթին իրենց գործի ճանաչված վարպետներ են։ Ցանկացած հայի համար ամենակարևորն է` հնարավորություն ունենալ արժանապատիվ աշխատանքով ապահովել սեփական ընտանիքի բարեկեցությունն ու ձեռք բերել բարձր պատիվ։
Հասարակության հավաքական հիշողությունը հատկապես կարճ է դրական ձեռքբերումների հարցում: Հիշողության մեջ ավելի երկար և վառ է պահպանվում վատը, բացասականը։ Բոլոր լավ բաներն արդեն կարծես ձեռքբերումների քսակում են, և մարդիկ ուզում են ինչ որ բան ավելին ու նորը: Այսպես, վերջին 3 տարիներին Նիկոլն ու նրա թիմը ոչ միայն շատերին հնարավորություն չտվեցին կուտակել նորը, այլ հասցրին նրան, որ ստիպված ենք վատնել նախկինում կուտակածը։ Վերջին երեք տարիներին մենք փաստացի ապրում ենք այն փողերով, որոնք չենք աշխատում. կամ ԵԱՏՄ վարորդներին խաբելով բյուջեն ենք լցնում, կամ էլ մեծ վարկեր ենք վերցնում ու ավելացնում պետական պարտքը։
Նորմալ չէ, երբ երկրի քաղաքական էլիտայի ողջ վերնախավը ստանում է մեծ պարգևավճարներ ու աշխատավարձեր` միաժամանակ հանրության մնացած հատվածի համար չստեղծելով զարգացման նոր հնարավորություններ։ Սա պարզապես օրինակ է այն բանի, թե ինչու յուրաքանչյուր աշխատանք չէ, որ պատիվ է բերում: Յուրաքանչյուրը պետք է իր գործով զբաղվի։ Նիկոլականների դեպքում անգամ ժամանակակից կրթությունը չի ձևավորել մոտիվացիայի ճիշտ համակարգ: Ցավոք, աշխարհի համար դարձել ենք օրինակը նրա, թե ինչպես կարող է պետական մեքենան անտաղանդ և պոպուլիստ գործիչների համար վերածվել մարզասարքի։
Միակ բանը, որը մեզ կօգնի դուրս գալ այս իրավիճակից, այն է, որ երկրում վերից վար աշխատեն կոմպետենտ և գրագետ մարդիկ` յուրաքանչյուրն իր տեղում` նվիրված իր կոչմանը և գործին: Որոնք երբեք չպետք է խուսափեն նորից, մշտապես կկատարելագործեն իրենց գիտելիքները, կուսանեն նոր լեզուներ և կբացեն նոր՝ արժանապատիվ հնարավորություններ բոլորիս համար:
Խաղաղություն, աշխատանք, Հայաստան:
Сегодня 1 мая! Поздравляю всех с днем Труда! Праздник, который мы могли потерять в 90-ые годы, когда объективно страна оказалась в ситуации экономического коллапса. Работа, которая должна была обеспечить благополучие и достойную жизнь армян, становилась дефицитом.
Начало 2000-х вернула нам надежду на то, что достойным трудом можно жить, создавать семьи и воспитывать новые поколения. Армения стала региональным лидером по ряду новых профессий и специализаций – программирование и информационные технологи, телекоммуникация, медицина, перерабатывающая промышленность и другие. Именно в эти годы страна перешла из режима выживания, в режим развития. И всему основой был труд.
Армяне всегда славились трудолюбием. Из поколения в поколение многие передавали свои семейные профессиональные традиции и навыки. И сегодня – все известные в мире армяне, это в первую очередь, признанные авторитеты своего дела. Для любого армянина самое главное – иметь возможность достойным трудом обеспечить благополучие своей семьи и создать хорошую репутацию.
Коллективная память общества особенно коротка на положительные достижения. Дольше и ярче хранится в памяти плохое, отрицательное. Все хорошее как бы уже в капилке достижений и хочется чего-то нового и большего. Так, вот за последние три года, Никол и его команда не только не дали возможность многим накопить новое, но и привели к тому что вынуждены тратить накопленное. Последние три года мы по сути живем на деньги, которых не зарабатываем: или обманывая водителей ЕАЭС пополняем бюджет, или же берем огромные кредиты и увеличиваем гос долг.
Ненормально, когда вся верхушка политической элиты страны получает большие премии и заработной платы при этом не создает новых возможностей развития для остальной части общества. Это как раз пример того, как не любой труд может быть в почете. Каждый должен заниматься своим делом. У николовских даже современное образование не помогло сформировать правильную систему мотивации. К сожалению, для мира мы стали примером того, как не может государственная машина быть тренажером для бездарных и популистских деятелей.
Единственное, что поможет нашей стране выбраться из этой ситуации, чтобы в стране от верхов и до низов работали компетентные и грамотные люди, каждый на своем месте, преданные своему призванию и делу. Они никогда не должны избегать нового, всегда должны совершенствовать свои знания, будут осваивать новые языки и откроют достойные возможности для всех.
Мир, труд, Армения.
Начало 2000-х вернула нам надежду на то, что достойным трудом можно жить, создавать семьи и воспитывать новые поколения. Армения стала региональным лидером по ряду новых профессий и специализаций – программирование и информационные технологи, телекоммуникация, медицина, перерабатывающая промышленность и другие. Именно в эти годы страна перешла из режима выживания, в режим развития. И всему основой был труд.
Армяне всегда славились трудолюбием. Из поколения в поколение многие передавали свои семейные профессиональные традиции и навыки. И сегодня – все известные в мире армяне, это в первую очередь, признанные авторитеты своего дела. Для любого армянина самое главное – иметь возможность достойным трудом обеспечить благополучие своей семьи и создать хорошую репутацию.
Коллективная память общества особенно коротка на положительные достижения. Дольше и ярче хранится в памяти плохое, отрицательное. Все хорошее как бы уже в капилке достижений и хочется чего-то нового и большего. Так, вот за последние три года, Никол и его команда не только не дали возможность многим накопить новое, но и привели к тому что вынуждены тратить накопленное. Последние три года мы по сути живем на деньги, которых не зарабатываем: или обманывая водителей ЕАЭС пополняем бюджет, или же берем огромные кредиты и увеличиваем гос долг.
Ненормально, когда вся верхушка политической элиты страны получает большие премии и заработной платы при этом не создает новых возможностей развития для остальной части общества. Это как раз пример того, как не любой труд может быть в почете. Каждый должен заниматься своим делом. У николовских даже современное образование не помогло сформировать правильную систему мотивации. К сожалению, для мира мы стали примером того, как не может государственная машина быть тренажером для бездарных и популистских деятелей.
Единственное, что поможет нашей стране выбраться из этой ситуации, чтобы в стране от верхов и до низов работали компетентные и грамотные люди, каждый на своем месте, преданные своему призванию и делу. Они никогда не должны избегать нового, всегда должны совершенствовать свои знания, будут осваивать новые языки и откроют достойные возможности для всех.
Мир, труд, Армения.
Ազգային ժողովի ընտրություններից առաջ անհրաժեշտ է կատարել մեկ կարևոր արձանագրում. Նիկոլի ռեժիմի բոլոր երեք տարիների ընթացքում միայն իրավապահ մարմինների մեքենան էր աշխատում անխափան՝ ոստիկանությունը, ազգային անվտանգությունը, քննչականները, դատախազությունը: Միայն երեք տարվա ընթացքում հարուցված քրեական գործերի քանակն արդեն ինքնին լուրջ ցուցանիշ է:
Այդ գործերի մեծամասնությունը կոնկրետ մարդկանց վրա ճնշման գործիք է՝ վախի և անընդհատ կախվածության մեջ պահելու և շանտաժի ենթարկելու համար: Քանի գործ է բացվել ու փակվել, որի մասին հասարակությունը չգիտի, որոնք դարձել են ներքին, անտեսանելի համաձայնությունների արդյունք: Քանի՞ գործ չի հարուցվել Նիկոլի կողմնակիցների դեմ, միայն այն բանի համար, որ շեֆը դրա կարիքը չունի: Ի դեպ այսօր ականատեսն ենք մեկ նոր քրեական գործի՝ երկրի նախագահի դեմ:
Անթիվ գործեր են հարուցվում քաղաքական պատճառներով: Սա տխուր ռեկորդ է Նիկոլի և նրա թիմի համար: Այս գործերի որակի մասին խոսելն ավելորդ է: Մարտի 1-ի գործը նրա արդարադատության համակարգի ամենամեծ ձախողումն էր: Մի գործ, որի պատճառով ամբողջ համակարգը դեֆորմացվեց: Այս տարիների ընթացքում Նիկոլը մեծ թվով քննիչներ, դատախազներ, օպերատիվ աշխատակիցներ, օգնականներ և դատավորներ մեղսակից դարձրեց իր անօրինական նկրտումների:
Հաճախ եմ լսում խոսակցություններ այն մասին, թե ինչ է պատահելու նրանց հետ, ովքեր այդքան անձնուրաց են ծառայել Նիկոլին: Դրանք ավելի սրվեցին, երբ 2020-ի նոյեմբերի 9-ից հետո շատերը սկսեցին ընկալվել որպես Նիկոլի կապիտուլյացիայի գործընթացի մասնակիցներ: Բարդ հարց` պատվի և արժանապատվության մասին ժամանակակից հայկական պատկերացումների տեսանկյունից: Իրավունքի և մասնագիտական հարաբերությունների տեսանկյունից հեշտությամբ լուծվող խնդիր:
Բայց որքան էլ տարօրինակ է, պատասխանն ինքնին կգա առաջիկա ընտրարշավի ընթացքում: Եթե այդ նույն մարդիկ (ոստիկաններ, օպերատիվ աշխատակիցներ, քննիչներ և այլն) շարունակեն նույն եռանդով կատարել Նիկոլի անօրինական ցուցումները և ցանկությունները (և այդ մասին արդեն մարզերից շատ ազդակներ կան), ապա նրանք, ըստ էության, ընտրում են անձնական հավատարմություն Ֆյուրերին `մասնագիտական պատվի և պարտքի փոխարեն: Ընտրությունը մեծ չէ, բայց շատ պարզ է: Իսկ եթե բոլորս՝ իրավապահից մինչև ընդդիմադիր այս պահից գիտակցենք, որ խնդիրը պետությունն է և ոչ թե անձնական քենը, ապա կարող ենք ապագայում աշխատել՝ հանուն Հայաստանի, հանուն ավելի լավ Հայաստանի և հանուն նոր օրինական և ավելի հարգալից բարքերի:
Այդ գործերի մեծամասնությունը կոնկրետ մարդկանց վրա ճնշման գործիք է՝ վախի և անընդհատ կախվածության մեջ պահելու և շանտաժի ենթարկելու համար: Քանի գործ է բացվել ու փակվել, որի մասին հասարակությունը չգիտի, որոնք դարձել են ներքին, անտեսանելի համաձայնությունների արդյունք: Քանի՞ գործ չի հարուցվել Նիկոլի կողմնակիցների դեմ, միայն այն բանի համար, որ շեֆը դրա կարիքը չունի: Ի դեպ այսօր ականատեսն ենք մեկ նոր քրեական գործի՝ երկրի նախագահի դեմ:
Անթիվ գործեր են հարուցվում քաղաքական պատճառներով: Սա տխուր ռեկորդ է Նիկոլի և նրա թիմի համար: Այս գործերի որակի մասին խոսելն ավելորդ է: Մարտի 1-ի գործը նրա արդարադատության համակարգի ամենամեծ ձախողումն էր: Մի գործ, որի պատճառով ամբողջ համակարգը դեֆորմացվեց: Այս տարիների ընթացքում Նիկոլը մեծ թվով քննիչներ, դատախազներ, օպերատիվ աշխատակիցներ, օգնականներ և դատավորներ մեղսակից դարձրեց իր անօրինական նկրտումների:
Հաճախ եմ լսում խոսակցություններ այն մասին, թե ինչ է պատահելու նրանց հետ, ովքեր այդքան անձնուրաց են ծառայել Նիկոլին: Դրանք ավելի սրվեցին, երբ 2020-ի նոյեմբերի 9-ից հետո շատերը սկսեցին ընկալվել որպես Նիկոլի կապիտուլյացիայի գործընթացի մասնակիցներ: Բարդ հարց` պատվի և արժանապատվության մասին ժամանակակից հայկական պատկերացումների տեսանկյունից: Իրավունքի և մասնագիտական հարաբերությունների տեսանկյունից հեշտությամբ լուծվող խնդիր:
Բայց որքան էլ տարօրինակ է, պատասխանն ինքնին կգա առաջիկա ընտրարշավի ընթացքում: Եթե այդ նույն մարդիկ (ոստիկաններ, օպերատիվ աշխատակիցներ, քննիչներ և այլն) շարունակեն նույն եռանդով կատարել Նիկոլի անօրինական ցուցումները և ցանկությունները (և այդ մասին արդեն մարզերից շատ ազդակներ կան), ապա նրանք, ըստ էության, ընտրում են անձնական հավատարմություն Ֆյուրերին `մասնագիտական պատվի և պարտքի փոխարեն: Ընտրությունը մեծ չէ, բայց շատ պարզ է: Իսկ եթե բոլորս՝ իրավապահից մինչև ընդդիմադիր այս պահից գիտակցենք, որ խնդիրը պետությունն է և ոչ թե անձնական քենը, ապա կարող ենք ապագայում աշխատել՝ հանուն Հայաստանի, հանուն ավելի լավ Հայաստանի և հանուն նոր օրինական և ավելի հարգալից բարքերի:
Перед выборами в Национальное Собрание необходимо сделать одну важную констататцию – за все три года правления режима Никола самым налаженным образом в стране работала только машина правоохраительных органов: следствие, прокуратура, полиция и национальная безопасность. Только количество уголовных дел, заведенных за три года уже говорит само по себе.
Подавляющая часть этих дел – инструмент давления на конкретных людей, попытка многих держать в страхе и постоянной зависимости, шантажировать. Сколько дел заведено и закрыто, о которых не знает общественность, которые стали итогами внутренних, невидимых договоренностей. А сколько дел не заведено на сторонников Никола, только потому что так нужно шефу. Появилось еще одно уголовное дело относительно Президента страны.
Бесчисленны дела, возбужденные по политическим мотивам. Вот это печальный рекорд Никола и его команды. Не приходится говорить о качестве этих дел. Дело по 1 марта стало самым большим провалом всей системы правосудия Никола. Дело, из-за которого была полностью деформирована эта система. Никол сделал соучастником своих незаконных стремлений большое количество следователей, прокуроров, оперативных сотрудников, помощников и судей.
Часто доходят до меня разговоры о том, что будет с теми кто так беззаветно служил Николу? Он стал более актуальным, когда после 9 ноября 2020 года многие стали восприниматься как со-участники капитуляционного процесса Никола. Трудный вопрос - с точки зрения современных армянских представлений о чести и достоинстве. Легко решаемый вопрос - с точки зрения права и профессиональных отношений.
Но как ни странно, ответ сам по себе придет во время предстоящей выборной кампании. Если эти же люди (полицейские, оперативники, следователи и др) продолжат с тем же рвением исполнять незаконные указания и пожелания Никола (о таковых уже есть множество сигналов с мест), то по сути они выбирают личную преданность Фюреру вместо профессиональных чести и долга. Выбор не велик, но он очень прост. А если все - от правоохранительных органов до оппозиции осознают, что наша задача - это государство, а не личные обиды, тогда сможем работать в будущем ради Армении, ради лучшей Армении, ради более законных и уважительных порядков.
Подавляющая часть этих дел – инструмент давления на конкретных людей, попытка многих держать в страхе и постоянной зависимости, шантажировать. Сколько дел заведено и закрыто, о которых не знает общественность, которые стали итогами внутренних, невидимых договоренностей. А сколько дел не заведено на сторонников Никола, только потому что так нужно шефу. Появилось еще одно уголовное дело относительно Президента страны.
Бесчисленны дела, возбужденные по политическим мотивам. Вот это печальный рекорд Никола и его команды. Не приходится говорить о качестве этих дел. Дело по 1 марта стало самым большим провалом всей системы правосудия Никола. Дело, из-за которого была полностью деформирована эта система. Никол сделал соучастником своих незаконных стремлений большое количество следователей, прокуроров, оперативных сотрудников, помощников и судей.
Часто доходят до меня разговоры о том, что будет с теми кто так беззаветно служил Николу? Он стал более актуальным, когда после 9 ноября 2020 года многие стали восприниматься как со-участники капитуляционного процесса Никола. Трудный вопрос - с точки зрения современных армянских представлений о чести и достоинстве. Легко решаемый вопрос - с точки зрения права и профессиональных отношений.
Но как ни странно, ответ сам по себе придет во время предстоящей выборной кампании. Если эти же люди (полицейские, оперативники, следователи и др) продолжат с тем же рвением исполнять незаконные указания и пожелания Никола (о таковых уже есть множество сигналов с мест), то по сути они выбирают личную преданность Фюреру вместо профессиональных чести и долга. Выбор не велик, но он очень прост. А если все - от правоохранительных органов до оппозиции осознают, что наша задача - это государство, а не личные обиды, тогда сможем работать в будущем ради Армении, ради лучшей Армении, ради более законных и уважительных порядков.
Սիրելի բարեկամներ, այսօր Հաղթանակի և խաղաղության տոնն է: Շնորհավորում եմ բոլորին այս պայծառ և հավերժ տոնի առթիվ:
Բոլոր հաղթանակները պատմական նշանակություն ունեն, բայց առաջին հերթին օգնում են մեզ չկորցնել հավատը ինքներս մեր հանդեպ: Ոչ ոք չի կարող մեզնից գողանալ մեր հաղթանակները՝ դրանք ձեռք են բերվել արյամբ, հավատքով և անձնազոհությամբ։
Մաղթում եմ, որ 2021 թ. Մայիսի 9-ը նոր հույսի և վերածննդի սկիզբը լինի, այն հույսի, որը նենգորեն գողացան մեզանից 2018-ի մայիսին: Մեզնից գողացել են հույսը, բայց ոչ՝ հաղթանակը։ Եվ մենք այդ հույսը անպայման վերականգնելու ենք։
Հայաստանը՝ հաղթանակ է:
Հայաստանը՝ խաղաղություն և արժանապատվություն է:
Բոլոր հաղթանակները պատմական նշանակություն ունեն, բայց առաջին հերթին օգնում են մեզ չկորցնել հավատը ինքներս մեր հանդեպ: Ոչ ոք չի կարող մեզնից գողանալ մեր հաղթանակները՝ դրանք ձեռք են բերվել արյամբ, հավատքով և անձնազոհությամբ։
Մաղթում եմ, որ 2021 թ. Մայիսի 9-ը նոր հույսի և վերածննդի սկիզբը լինի, այն հույսի, որը նենգորեն գողացան մեզանից 2018-ի մայիսին: Մեզնից գողացել են հույսը, բայց ոչ՝ հաղթանակը։ Եվ մենք այդ հույսը անպայման վերականգնելու ենք։
Հայաստանը՝ հաղթանակ է:
Հայաստանը՝ խաղաղություն և արժանապատվություն է:
Дорогие друзья, сегодня праздник Победы и мира! Поздравляю всех с этим ярким и вечным Праздником!!
Все победы имеют историческое значение, но в первую очередь помогают нам не терять веру в самих себя. Никто не может украсть наши победы, потому что они достались кровью, верой и самопожертвованием.
Желаю, чтобы 9 мая 2021 года стало началом новой надежды и возрождения, той надежды, которую коварно украли у нас в мае 2018 года. У нас украли надежду, но не победу. И мы обязательно восстановим эту надежду!
Армения - это победа!
Армения - это мир и достоинство!
Все победы имеют историческое значение, но в первую очередь помогают нам не терять веру в самих себя. Никто не может украсть наши победы, потому что они достались кровью, верой и самопожертвованием.
Желаю, чтобы 9 мая 2021 года стало началом новой надежды и возрождения, той надежды, которую коварно украли у нас в мае 2018 года. У нас украли надежду, но не победу. И мы обязательно восстановим эту надежду!
Армения - это победа!
Армения - это мир и достоинство!
Այսպիսով, ընտրական գործընթացը մեկնարկեց։ Մի քանի կարևոր նկատառում․
Առաջին․ Նիկոլը փոքրամասնություն է, բայց դա ամենևին չի նշանակում, որ նա էլեկտորատ չունի։ Այն կա և դա փաստ է։ Այդ էլեկտորատը նրա եռամյա կառավարման արդյունքն է։ Դրանից չպետք է նեղվել։ Ապագայում, ընտրություններից հետո մեր առաջնային խնդիրներից է լինելու՝ բուժել այդ մարդկանց հոգիները՝ նախ և առաջ գործով, և նաև ցույց տալ, թե ինչպիսի տարրական խաբեբա էին իրենց կուռքերը։
Երկրորդ․ մենք պետք է օր ու գիշեր աշխատենք, որպեսզի կարճաժամկետ հեռանկարում երբեք մեր ժողովրդին չկանգնեցնենք նիկոլանմանների ընտրության առաջ։ Արժանապատվությունը, ազնվությունն ու արդարությունը, ինչպես նաև աշխատելու և սեփական ընտանիքը պահելու հնարավորությունների ստեղծումը․ սրանք են հաջողության հասնելու հիմնական մոտեցումները։ Դրան գումարած՝ յուրաքանչյուրը պետք է լինի իր տեղում։ Երկրում պետք է տիրի կարգ ու կանոն:
Երրորդ․ Հաջորդ որևէ իշխանություն երբեք չպետք է թույլ տա այնպիսի ցինիզմ և բացահայտ սուտ ու մանիպուլյացիա, որի հետ մեր ժողովուրդը բախվում է վերջին երեք տարիների ընթացքում։ Նոր իշխանությունների բառապաշարում բացակայելու են այնպիսի արտահայտությունները, ինչպես օրինակ․ «իսկ հիշո՞ւմ եք, երբ ինչ որ բան անում կամ ասում էր Նիկոլը, դուք լռում էիք կամ հանդուրժում»։ Ո՛չ, դա ճիշտ չէ։ Դա մերը չէ։
Չորրորդ․ Բոլոր մարդիկ, հատկապես՝ պետական ծառայության մեջ գտնվողները, այս իրավիճակում պետք է արդեն ընտրություն կատարեն․ բարդ, բայց անհրաժետ ընտրություն։ Գիտեմ, ձեզնից շատերը սպասում էին Նիկոլի վերջնական հրաժարականին։ Վե՛րջ, այլևս ոչ ոք արդարացումներ և անսկզբունքային տեքստեր չի լսելու։ Դուք կարող եք առաջիկա երկար տարիներին ձեր գիտելիքն ու փորձը հաջողությամբ ծառայեցնել մեր պետությանը, բայց դրա համար այսօր պետք է մեկ բան՝ դիրքորոշում և գործողություն․ կամ մենք ինքնամաքրման այս ճանապարհը միասին կանցնենք, կամ ապագայում անսկզբունքայինները տեղ չեն ունենա։
Հինգերորդ՝ ամենակարևորը. չթուլանալ։ Այն դիրքորոշումը, որ Նիկոլը հեռանում է, պետք է մտնի բոլորի տներ՝ գյուղերում և քաղաքներում։ Շատերին այն կարող է դուր չգալ, սակայն պետք է բոլորը հաշտվեն այս մտքի հետ։ Բոլորը պետք է գնան քվեարկության։ Բոլորը, առանց բացառության բոլորը։ Սա սկզբունքորեն կարևոր է։ Մասնակցության մակարդակից է կախված լինելու երկրում իշխանափոխության գործընթացների ամրությունն ու անշրջելիությունը։
Եվ վերջինը․ բոլոր առողջ ուժերի խնդիրն է՝ համախմբվել Նիկոլի հեռացման գաղափարի շուրջ։ Չափից ավելի մեծ ձգտումը՝ հավաքել ավելի շատ ձայներ, քան մրցակիցները, ընտրողների մի մասի մոտ կարող է առաջացնել նախանիկոլական ժամանակաշրջանի ոչ ամենալավ հիշողությունները։ Հիշե՛ք սա՝ հատկապես տեղերում։ Վարչական ռեսուրսի և ոչ-ֆորմալ հարաբերությունների օգտագործումը արդեն Նիկոլի մենաշնորհն է․ նա երկու ոտքով հայտնվել է այդ թակարդում։
Առաջարկում եմ բոլորի համար միավորող գաղափար դարձնել իշխանությունից Նիկոլի հեռացման համընդհանուր հետհաշվարկը։
Նիկոլի գնալուն մնացել է 41 օր:
Առողջ եղեք և ամեն ինչ լա՛վ է լինելու:
Առաջին․ Նիկոլը փոքրամասնություն է, բայց դա ամենևին չի նշանակում, որ նա էլեկտորատ չունի։ Այն կա և դա փաստ է։ Այդ էլեկտորատը նրա եռամյա կառավարման արդյունքն է։ Դրանից չպետք է նեղվել։ Ապագայում, ընտրություններից հետո մեր առաջնային խնդիրներից է լինելու՝ բուժել այդ մարդկանց հոգիները՝ նախ և առաջ գործով, և նաև ցույց տալ, թե ինչպիսի տարրական խաբեբա էին իրենց կուռքերը։
Երկրորդ․ մենք պետք է օր ու գիշեր աշխատենք, որպեսզի կարճաժամկետ հեռանկարում երբեք մեր ժողովրդին չկանգնեցնենք նիկոլանմանների ընտրության առաջ։ Արժանապատվությունը, ազնվությունն ու արդարությունը, ինչպես նաև աշխատելու և սեփական ընտանիքը պահելու հնարավորությունների ստեղծումը․ սրանք են հաջողության հասնելու հիմնական մոտեցումները։ Դրան գումարած՝ յուրաքանչյուրը պետք է լինի իր տեղում։ Երկրում պետք է տիրի կարգ ու կանոն:
Երրորդ․ Հաջորդ որևէ իշխանություն երբեք չպետք է թույլ տա այնպիսի ցինիզմ և բացահայտ սուտ ու մանիպուլյացիա, որի հետ մեր ժողովուրդը բախվում է վերջին երեք տարիների ընթացքում։ Նոր իշխանությունների բառապաշարում բացակայելու են այնպիսի արտահայտությունները, ինչպես օրինակ․ «իսկ հիշո՞ւմ եք, երբ ինչ որ բան անում կամ ասում էր Նիկոլը, դուք լռում էիք կամ հանդուրժում»։ Ո՛չ, դա ճիշտ չէ։ Դա մերը չէ։
Չորրորդ․ Բոլոր մարդիկ, հատկապես՝ պետական ծառայության մեջ գտնվողները, այս իրավիճակում պետք է արդեն ընտրություն կատարեն․ բարդ, բայց անհրաժետ ընտրություն։ Գիտեմ, ձեզնից շատերը սպասում էին Նիկոլի վերջնական հրաժարականին։ Վե՛րջ, այլևս ոչ ոք արդարացումներ և անսկզբունքային տեքստեր չի լսելու։ Դուք կարող եք առաջիկա երկար տարիներին ձեր գիտելիքն ու փորձը հաջողությամբ ծառայեցնել մեր պետությանը, բայց դրա համար այսօր պետք է մեկ բան՝ դիրքորոշում և գործողություն․ կամ մենք ինքնամաքրման այս ճանապարհը միասին կանցնենք, կամ ապագայում անսկզբունքայինները տեղ չեն ունենա։
Հինգերորդ՝ ամենակարևորը. չթուլանալ։ Այն դիրքորոշումը, որ Նիկոլը հեռանում է, պետք է մտնի բոլորի տներ՝ գյուղերում և քաղաքներում։ Շատերին այն կարող է դուր չգալ, սակայն պետք է բոլորը հաշտվեն այս մտքի հետ։ Բոլորը պետք է գնան քվեարկության։ Բոլորը, առանց բացառության բոլորը։ Սա սկզբունքորեն կարևոր է։ Մասնակցության մակարդակից է կախված լինելու երկրում իշխանափոխության գործընթացների ամրությունն ու անշրջելիությունը։
Եվ վերջինը․ բոլոր առողջ ուժերի խնդիրն է՝ համախմբվել Նիկոլի հեռացման գաղափարի շուրջ։ Չափից ավելի մեծ ձգտումը՝ հավաքել ավելի շատ ձայներ, քան մրցակիցները, ընտրողների մի մասի մոտ կարող է առաջացնել նախանիկոլական ժամանակաշրջանի ոչ ամենալավ հիշողությունները։ Հիշե՛ք սա՝ հատկապես տեղերում։ Վարչական ռեսուրսի և ոչ-ֆորմալ հարաբերությունների օգտագործումը արդեն Նիկոլի մենաշնորհն է․ նա երկու ոտքով հայտնվել է այդ թակարդում։
Առաջարկում եմ բոլորի համար միավորող գաղափար դարձնել իշխանությունից Նիկոլի հեռացման համընդհանուր հետհաշվարկը։
Նիկոլի գնալուն մնացել է 41 օր:
Առողջ եղեք և ամեն ինչ լա՛վ է լինելու:
Итак, выборы запущены. Несколько важных наблюдений.
Первое. Никол в меньшинстве, что отнюдь не означает, что у него нет электората. Он есть и это факт. Этот электорат - продукт его трехлетнего правления. Не надо на него обижаться. Задача будущих властей, после выборов, вылечить души этих людей, прежде всего делом, а также показать насколько элементарно лживыми были их кумиры.
Второе. Нам придется день и ночь работать, чтобы уже никогда в ближайшей перспективе не поставить наш народ в ситуацию выбора николоподобных!! Достоинство, честность и справедливость, а также создание возможности работать и содержать свою семью, вот основные подходы для успеха. Плюс каждый должен быть на своем месте!! В стране должен быть закон и порядок.
Третье. Любая следующая власть никогда не должна позволить себе того цинизма, откровенной лжи и манипуляции, с которыми столкнулся наш народ за последние три года. У новых властей в лексиконе будут отсутствовать оправдания типа «а помните, когда говорил или делал Никол вы молчали, или терпели». Нет. Это неправильно. Это не наше. Четвертое. Всем людям, особенно на государственной службе уже надо сделать свой выбор в этой ситуации. Непростой, но необходимый выбор. Знаю многие из вас ждали окончательной отставки Никола. Все! Уже больше оправданий и беспринципных текстов слушать никто не будет. Вы можете на долгие годы успешно служить нашей стране своими знаниями и опытом, но для этого уже сегодня вам нужны позиция и дело: или мы проходим эту дорогу самоочищения вместе или в будущем беспринципным нет места!!
Пятое. Самое важное. Главное, чтобы не расслаблялись. Позиция, что Никол уходит должна войти в любой дом на селе или в городе. Многим это может не нравиться, но с этой мыслью должны уже все свыкнуться. Все должны пойти на голосование. Все, без исключения. Это принципиально важно. От степени явки будет зависеть прочность и необратимость процессов смены власти в стране. И последнее. Задача всех здоровых сил объединиться вокруг идеи скорейшего ухода Никола. Чрезмерное рвение получить больше голосов, чем соперники у части избирателей может вызвать раздражение и не самые лучшие воспоминания о дониколовских временах. Помните это, особенно на местах. Использование административного ресурса и неформальных отношений - это уже удел Никола, капкан, в который он попал двумя лапами.
Предлагаю объединяющим для всех сделать общий отсчет ухода Никола из власти!!!
До ухода Никола остался 41 день. Будьте здоровы и все будет хорошо!!!
Первое. Никол в меньшинстве, что отнюдь не означает, что у него нет электората. Он есть и это факт. Этот электорат - продукт его трехлетнего правления. Не надо на него обижаться. Задача будущих властей, после выборов, вылечить души этих людей, прежде всего делом, а также показать насколько элементарно лживыми были их кумиры.
Второе. Нам придется день и ночь работать, чтобы уже никогда в ближайшей перспективе не поставить наш народ в ситуацию выбора николоподобных!! Достоинство, честность и справедливость, а также создание возможности работать и содержать свою семью, вот основные подходы для успеха. Плюс каждый должен быть на своем месте!! В стране должен быть закон и порядок.
Третье. Любая следующая власть никогда не должна позволить себе того цинизма, откровенной лжи и манипуляции, с которыми столкнулся наш народ за последние три года. У новых властей в лексиконе будут отсутствовать оправдания типа «а помните, когда говорил или делал Никол вы молчали, или терпели». Нет. Это неправильно. Это не наше. Четвертое. Всем людям, особенно на государственной службе уже надо сделать свой выбор в этой ситуации. Непростой, но необходимый выбор. Знаю многие из вас ждали окончательной отставки Никола. Все! Уже больше оправданий и беспринципных текстов слушать никто не будет. Вы можете на долгие годы успешно служить нашей стране своими знаниями и опытом, но для этого уже сегодня вам нужны позиция и дело: или мы проходим эту дорогу самоочищения вместе или в будущем беспринципным нет места!!
Пятое. Самое важное. Главное, чтобы не расслаблялись. Позиция, что Никол уходит должна войти в любой дом на селе или в городе. Многим это может не нравиться, но с этой мыслью должны уже все свыкнуться. Все должны пойти на голосование. Все, без исключения. Это принципиально важно. От степени явки будет зависеть прочность и необратимость процессов смены власти в стране. И последнее. Задача всех здоровых сил объединиться вокруг идеи скорейшего ухода Никола. Чрезмерное рвение получить больше голосов, чем соперники у части избирателей может вызвать раздражение и не самые лучшие воспоминания о дониколовских временах. Помните это, особенно на местах. Использование административного ресурса и неформальных отношений - это уже удел Никола, капкан, в который он попал двумя лапами.
Предлагаю объединяющим для всех сделать общий отсчет ухода Никола из власти!!!
До ухода Никола остался 41 день. Будьте здоровы и все будет хорошо!!!
Ընդունել եմ «Հայաստան» դաշինքի առաջարկությունը՝ ղեկավարելու նախընտրական շտաբը։ Պետության համար այս վճռորոշ փուլում մի կողմ քաշվելը՝ համարում եմ դասալքություն։ Սա սովորական ընտրություն չէ անձերի կամ կուսակցությունների միջև։ Սա ընտրություն է պետության լինել-չլինելու մասին։ Շատ կարևորում եմ համակիրների հոծ բանակի ներդաշնակ աշխատանքը, հակաճգնաժամային արդյունավետ ծրագրի մշակումը, ինչպես նաև նույն նպատակների համար պայքարի դուրս եկած քաղաքական ուժերի միջև բարիդրացիական հարաբերությունները։
Քիչ առաջ տեղեկացա, որ ՀՔԾ-ն հաղորդագրություն է տարածել՝«մանրամասներ» ներկայացնելով ինձ առաջադրված նոր մեղադրանքից։
Ծայրից ծայր սուտ, լկտի սուտ, իրականության հետ որևէ կապ չունեցող հորինվածք։ Այսքանով կարող էի ավարտել։
Բայց այս անգամ ուզում եմ լիաթոք օգտվել չլռելու իմ իրավունքից ու շարունակել։
Երբ ես շատ տարիներ առաջ Ռուսաստանից եկա Հայաստան, այնտեղ թողեցի իմ շատ ավելի անհոգ կյանքը, մերժելով ավելի կրթվելու կամ բիզնեսով զբաղվելու իմ կարող բարեկամների առաջարկները։ Ես վերադարձա հայրենիք, որովհետև ուզում էի օգտակար լինել իմ երկրի կայացմանը, որովհետև երկիրը ամենևին բարվոք վիճակում չէր։
Վստահաբար քիչ բան չեմ արել, բայց նաև շատ բաներ չհասցրեցի. Օրինակ ձևավորել դատաիրավական անաչառ համակարգ, որը կծառայեր պետությանը, այլ ոչ թե օրվա իշխանությանը։
Ինձ ներկայացված մեղադրանքում ոչ միայն ճիշտ բառ չկա, այլև կան զավեշտի հասնող ձևակերպումներ։
Այո, ես ունեցել եմ բարեկամներ, ովքեր եղել են ոչ միայն խորհրդային Հայաստանի ամենաունևոր մարդկանցից մեկը, ում ավագ սերնդի մարդիկ շատ լավ հիշում են, ճանաչում, այլ անկախ Հայաստանի գործարար շերտի հիմնադիրներից։ Այո, ես ունեցել եմ բարեկամներ, ովքեր օտարերկրյա խոշորագույն կորպորացիաներում են աշխատել կամ հենց այդպիսիները հիմնադրել. Շեշտում եմ տասնամյակներ առաջ, երբ ես դպրոցական էի այդ մարդիկ եղել են կայացած ու ունևոր դեմքեր։ Հիմա այդ մարդկանց գույքը կամ ունեցվածքը վերագրել ինձ՝ նշանակում է ծաղրել իրավագիտությունը։
Հասկանում եք բոլոր մարդիկ, այդ թվում ունևոր կարող են ունենալ երեխա, թոռներ, որոնց կարող են գույք կտակել կամ նվիրել։ Հիմա կասկածի տակ դնել, թե ինչու է թոռը իր մահացած պապից գույք ժառանգել՝ աբսուրդի ժանրից է։
Օրենքի տեսակետից սա իրավական նիհիլիզմ է, բայց մարդկային տեսակետից ՀՔԾ-ի արածը դիակապտություն է, անհարգալից վերաբերմունք, ծաղրանք մահացած մարդկանց հանդեպ։
Ի դեպ, ՀՔԾ-ի « ֆինանսիստներին» ուզում եմ ասել, որ ձեր ուռճացրած թվերը կոչվում են ներդրում և նաև այդ մարդկանց ներդրումների շնորհիվ է, որ այսօր դուք նստած եք նոր, վերանոգորգված շենքում և ստանում եք հավելավճարներ։ Մի պահ մտածեք, թե ձեր այս քայլերից հետո քանի-քանի ներդրող է մտքափոխվելու Հայաստանում ներդրում անել։
Անհավանական զուգադիպությամբ ՀՔԾ-ն ինձ մեղադրանք է առաջադրում հենց այն օրը, երբ երկրի գործող վարչապետը պատրաստվում է ստորագրել անկախ Հայաստանի ամենաաղետալի փաստաթղթերից մեկը։
Երբ ողջ հայությունը ստորացված դիտում է հայ զինվորականների նվաստացման կադրերը, իրավապահ համակարգը ոչ թե այդ ազգային խայտառակության պատասխանատուների հանդեպ է գործ հարուցում, այլ՝ իմ։
Բայց ուզում եմ ասել. Սա իմ երկիրն է, սա իմ երեխաների երկիրն է, սա իմ նման մտածող հարյուր հազարավոր մարդկանց երկիրն է, և մենք անելու ենք ամեն ինչ ազգային արժանապատվության վերականգնման և երկրի զարգացման համար։ Ու դուք ամաչելու եք։
Ես այլևս չեմ խոսելու այս քրեական գործից։ Բայց իմ իրավունքները և բարի համբավը պաշտպանելու եմ բոլոր ատյաններում, այդ թվում ՄԻԵԴ-ում։ Ու նաև անելու եմ ամեն ինչ՝ օր առաջ երկրում նոր, էֆեկտիվ իշխանություն ձևավորելու համար, որպեսզի դուրս գանք ազգային ստորացման այս էջից։
Ծայրից ծայր սուտ, լկտի սուտ, իրականության հետ որևէ կապ չունեցող հորինվածք։ Այսքանով կարող էի ավարտել։
Բայց այս անգամ ուզում եմ լիաթոք օգտվել չլռելու իմ իրավունքից ու շարունակել։
Երբ ես շատ տարիներ առաջ Ռուսաստանից եկա Հայաստան, այնտեղ թողեցի իմ շատ ավելի անհոգ կյանքը, մերժելով ավելի կրթվելու կամ բիզնեսով զբաղվելու իմ կարող բարեկամների առաջարկները։ Ես վերադարձա հայրենիք, որովհետև ուզում էի օգտակար լինել իմ երկրի կայացմանը, որովհետև երկիրը ամենևին բարվոք վիճակում չէր։
Վստահաբար քիչ բան չեմ արել, բայց նաև շատ բաներ չհասցրեցի. Օրինակ ձևավորել դատաիրավական անաչառ համակարգ, որը կծառայեր պետությանը, այլ ոչ թե օրվա իշխանությանը։
Ինձ ներկայացված մեղադրանքում ոչ միայն ճիշտ բառ չկա, այլև կան զավեշտի հասնող ձևակերպումներ։
Այո, ես ունեցել եմ բարեկամներ, ովքեր եղել են ոչ միայն խորհրդային Հայաստանի ամենաունևոր մարդկանցից մեկը, ում ավագ սերնդի մարդիկ շատ լավ հիշում են, ճանաչում, այլ անկախ Հայաստանի գործարար շերտի հիմնադիրներից։ Այո, ես ունեցել եմ բարեկամներ, ովքեր օտարերկրյա խոշորագույն կորպորացիաներում են աշխատել կամ հենց այդպիսիները հիմնադրել. Շեշտում եմ տասնամյակներ առաջ, երբ ես դպրոցական էի այդ մարդիկ եղել են կայացած ու ունևոր դեմքեր։ Հիմա այդ մարդկանց գույքը կամ ունեցվածքը վերագրել ինձ՝ նշանակում է ծաղրել իրավագիտությունը։
Հասկանում եք բոլոր մարդիկ, այդ թվում ունևոր կարող են ունենալ երեխա, թոռներ, որոնց կարող են գույք կտակել կամ նվիրել։ Հիմա կասկածի տակ դնել, թե ինչու է թոռը իր մահացած պապից գույք ժառանգել՝ աբսուրդի ժանրից է։
Օրենքի տեսակետից սա իրավական նիհիլիզմ է, բայց մարդկային տեսակետից ՀՔԾ-ի արածը դիակապտություն է, անհարգալից վերաբերմունք, ծաղրանք մահացած մարդկանց հանդեպ։
Ի դեպ, ՀՔԾ-ի « ֆինանսիստներին» ուզում եմ ասել, որ ձեր ուռճացրած թվերը կոչվում են ներդրում և նաև այդ մարդկանց ներդրումների շնորհիվ է, որ այսօր դուք նստած եք նոր, վերանոգորգված շենքում և ստանում եք հավելավճարներ։ Մի պահ մտածեք, թե ձեր այս քայլերից հետո քանի-քանի ներդրող է մտքափոխվելու Հայաստանում ներդրում անել։
Անհավանական զուգադիպությամբ ՀՔԾ-ն ինձ մեղադրանք է առաջադրում հենց այն օրը, երբ երկրի գործող վարչապետը պատրաստվում է ստորագրել անկախ Հայաստանի ամենաաղետալի փաստաթղթերից մեկը։
Երբ ողջ հայությունը ստորացված դիտում է հայ զինվորականների նվաստացման կադրերը, իրավապահ համակարգը ոչ թե այդ ազգային խայտառակության պատասխանատուների հանդեպ է գործ հարուցում, այլ՝ իմ։
Բայց ուզում եմ ասել. Սա իմ երկիրն է, սա իմ երեխաների երկիրն է, սա իմ նման մտածող հարյուր հազարավոր մարդկանց երկիրն է, և մենք անելու ենք ամեն ինչ ազգային արժանապատվության վերականգնման և երկրի զարգացման համար։ Ու դուք ամաչելու եք։
Ես այլևս չեմ խոսելու այս քրեական գործից։ Բայց իմ իրավունքները և բարի համբավը պաշտպանելու եմ բոլոր ատյաններում, այդ թվում ՄԻԵԴ-ում։ Ու նաև անելու եմ ամեն ինչ՝ օր առաջ երկրում նոր, էֆեկտիվ իշխանություն ձևավորելու համար, որպեսզի դուրս գանք ազգային ստորացման այս էջից։
Երևանից դուրս կյանքի մասին
Մի քանի օր անցկացրի մարզերում՝ հանդիպելով ընտրողների հետ: Արդեն երեք տարի է, հասկանալի պատճառներով, հնարավորություն չեմ ունեցել ուղղակիորեն շփվել մարզերում մեր հայրենակիցների հետ: Մի քանի դիտարկում:
1. Մարզերում կյանքի որակն ամեն օր վատթարանում է: Ամեն ինչ ընթանում է ինքնահոսով: Պետության ներկայությունը զգացվում է միայն ուժային կառույցների աշխատանքում:
2. Գյուղերն ամեն օր դատարկվում են: Որոշ շրջաններում տեղի ունեցավ բնակչության զանգվածային արտահոսք այս տարվա փետրվարի 1-ին՝ Ռուսաստանի սահմանների բացումից հետո: Շատերը հեռանում են ընտանիքներով:
3. Մարզերում բնակչությունը հիմնականում գտնվում է իշխանությունների տեղեկատվական տեռորի տակ: Մեծամասնությունը, երկրի զարգացման հրատապ խնդիրները, զանգվածային միգրացիայի պատճառները, գերիների հարցը և իրավիճակը սահմանին քննարկելու փոխարեն քննարկում են անցյալի թեմաներ, որոնք իշխանությունները տարածում են՝ ուշադրությունը շեղելու համար:
4. Զգացմունքները գերակշռում են բանականության, տրամաբանության համեմատ: Բնակչությունն արագորեն աղքատանում է, մինչդեռ ամեն ինչում մեղավոր են նախկինները:
5. Երկիրը բաժանված է երկու մասի. Ադրբեջանին սահմանակից շրջաններն ավելի սթափ են գնահատում ռիսկերը և դրանց զարգացման նոր հնարավոր հետևանքները: Այլ մարզերում և Երևանում ապագայի հանդեպ տագնապի զգացումը դեռ մակերեսային է:
6. Հայաստանի իշխանությունների վերաբերյալ իրենց գաղափարների բացահայտ արտահայտման վախը գերակշռում է ամենուր. շատերը խուսափում են ընդդիմության հետ համագործակցելուց, քանի որ վրեժխնդրություն է սպասվում:
7. Իշխանությունները բացահայտ շանտաժի են ենթարկում համայնքների ղեկավարներին և բիզնեսի ներկայացուցիչներին: Նոր քրեական գործեր են հարուցվում: Բոլորից պահանջվում է ենթարկվել իշխանությունների կամքին: Սա կոչվում է՝ իրական ժողովրդավարություն գործողության մեջ ...
8. Բայց կա մի շատ հետաքրքիր միտում, որն արտահայտվում է հիմնականում երիտասարդների մոտ։ Նրանք աչքիդ առաջ սկսում են հայտնաբերել նոր ճշմարտություններ՝ իրենց երկրի ոչ վաղ անցյալի մասին ու սկսում են տալ հարցեր, որոնք 14 տարի կոնսերվացված էին։ Օրինակ՝ ինչպե՞ս երկրաշարժից հետո վերականգնվեց Սպիտակ քաղաքը, կամ աղետի գոտու մյուս բնակավայրերը, ինչպե՞ս է կառուցվել Դիլիջանի թունելը, ինչպե՞ս է ստեղծվել Թումոն, ինչպես է կառուցվել նոր օդանավակայանը, ինչպե՞ս են կառուցվել բազմաթիվ նոր ճանապարհներ և հանգույցներ, զարգացել գյուղատնտեսությունն ու արդյունաբերությունը: Երիտասարդ սերունդը նոր է սկսում տալ այդ հարցերն ու թերևս առաջին անգամ լսում, որ դրանք կառուցվել են Քոչարյանի նախագահության տարիներին։
Եվ նրանք սկսում են համեմատել, օրինակ, որ Նիկոլը երեք տարվա ընթացքում հավաքեց երեք միլիարդ դոլար պետական պարտք, որի արտահայտումը իրենց կյանքում զրոյական է: Հռետորական հարց. Որտե՞ղ է Նիկոլի պարտքով վերցրած երեք միլիարդ դոլարը:
9. Մենք պետք է հասկանանք, որ բախվում ենք ոչ այնքան արտահերթ ընտրությունների, որքան՝ արտակարգ, և կանգնած ենք արտակարգ ղեկավար ընտրելու անհրաժեշտության առջև, որը կկարողանա վերականգնել կարգը երկրում, արժանապատիվ երկխոսության մեջ մտնել հարևանների հետ և ապահովել երկարաժամկետ խաղաղություն:
10. Ես ուզում եմ հավաստիացնել, որ նոր իշխանությունների ներքո երկրի վերականգնումն ու զարգացումը կընթանան ավելի ինտենսիվ, քանի որ պետությունը կլինի կոմպետենտ, իմաստուն և հայրենասեր մարդկանց ձեռքում:
Առա՜ջ, դեպի ուժեղ Հայաստան !!!
Մի քանի օր անցկացրի մարզերում՝ հանդիպելով ընտրողների հետ: Արդեն երեք տարի է, հասկանալի պատճառներով, հնարավորություն չեմ ունեցել ուղղակիորեն շփվել մարզերում մեր հայրենակիցների հետ: Մի քանի դիտարկում:
1. Մարզերում կյանքի որակն ամեն օր վատթարանում է: Ամեն ինչ ընթանում է ինքնահոսով: Պետության ներկայությունը զգացվում է միայն ուժային կառույցների աշխատանքում:
2. Գյուղերն ամեն օր դատարկվում են: Որոշ շրջաններում տեղի ունեցավ բնակչության զանգվածային արտահոսք այս տարվա փետրվարի 1-ին՝ Ռուսաստանի սահմանների բացումից հետո: Շատերը հեռանում են ընտանիքներով:
3. Մարզերում բնակչությունը հիմնականում գտնվում է իշխանությունների տեղեկատվական տեռորի տակ: Մեծամասնությունը, երկրի զարգացման հրատապ խնդիրները, զանգվածային միգրացիայի պատճառները, գերիների հարցը և իրավիճակը սահմանին քննարկելու փոխարեն քննարկում են անցյալի թեմաներ, որոնք իշխանությունները տարածում են՝ ուշադրությունը շեղելու համար:
4. Զգացմունքները գերակշռում են բանականության, տրամաբանության համեմատ: Բնակչությունն արագորեն աղքատանում է, մինչդեռ ամեն ինչում մեղավոր են նախկինները:
5. Երկիրը բաժանված է երկու մասի. Ադրբեջանին սահմանակից շրջաններն ավելի սթափ են գնահատում ռիսկերը և դրանց զարգացման նոր հնարավոր հետևանքները: Այլ մարզերում և Երևանում ապագայի հանդեպ տագնապի զգացումը դեռ մակերեսային է:
6. Հայաստանի իշխանությունների վերաբերյալ իրենց գաղափարների բացահայտ արտահայտման վախը գերակշռում է ամենուր. շատերը խուսափում են ընդդիմության հետ համագործակցելուց, քանի որ վրեժխնդրություն է սպասվում:
7. Իշխանությունները բացահայտ շանտաժի են ենթարկում համայնքների ղեկավարներին և բիզնեսի ներկայացուցիչներին: Նոր քրեական գործեր են հարուցվում: Բոլորից պահանջվում է ենթարկվել իշխանությունների կամքին: Սա կոչվում է՝ իրական ժողովրդավարություն գործողության մեջ ...
8. Բայց կա մի շատ հետաքրքիր միտում, որն արտահայտվում է հիմնականում երիտասարդների մոտ։ Նրանք աչքիդ առաջ սկսում են հայտնաբերել նոր ճշմարտություններ՝ իրենց երկրի ոչ վաղ անցյալի մասին ու սկսում են տալ հարցեր, որոնք 14 տարի կոնսերվացված էին։ Օրինակ՝ ինչպե՞ս երկրաշարժից հետո վերականգնվեց Սպիտակ քաղաքը, կամ աղետի գոտու մյուս բնակավայրերը, ինչպե՞ս է կառուցվել Դիլիջանի թունելը, ինչպե՞ս է ստեղծվել Թումոն, ինչպես է կառուցվել նոր օդանավակայանը, ինչպե՞ս են կառուցվել բազմաթիվ նոր ճանապարհներ և հանգույցներ, զարգացել գյուղատնտեսությունն ու արդյունաբերությունը: Երիտասարդ սերունդը նոր է սկսում տալ այդ հարցերն ու թերևս առաջին անգամ լսում, որ դրանք կառուցվել են Քոչարյանի նախագահության տարիներին։
Եվ նրանք սկսում են համեմատել, օրինակ, որ Նիկոլը երեք տարվա ընթացքում հավաքեց երեք միլիարդ դոլար պետական պարտք, որի արտահայտումը իրենց կյանքում զրոյական է: Հռետորական հարց. Որտե՞ղ է Նիկոլի պարտքով վերցրած երեք միլիարդ դոլարը:
9. Մենք պետք է հասկանանք, որ բախվում ենք ոչ այնքան արտահերթ ընտրությունների, որքան՝ արտակարգ, և կանգնած ենք արտակարգ ղեկավար ընտրելու անհրաժեշտության առջև, որը կկարողանա վերականգնել կարգը երկրում, արժանապատիվ երկխոսության մեջ մտնել հարևանների հետ և ապահովել երկարաժամկետ խաղաղություն:
10. Ես ուզում եմ հավաստիացնել, որ նոր իշխանությունների ներքո երկրի վերականգնումն ու զարգացումը կընթանան ավելի ինտենսիվ, քանի որ պետությունը կլինի կոմպետենտ, իմաստուն և հայրենասեր մարդկանց ձեռքում:
Առա՜ջ, դեպի ուժեղ Հայաստան !!!
О жизни вне Еревана.
Несколько дней провел на встречах с избирателями в марзах. Вот уже три года по понятным причинам не имел возможности напрямую общаться с нашими соотечественниками в марзах. Несколько наблюдений.
1. Качество жизни в марзах ухудшается с каждым днем. Все идет самотеком. Присутствие государства ощущается только в работе силовых структур.
2. Деревни пустеют с каждым днем. В некоторых районах произошел массовый отток населения после открытия границ России с 1 февраля этого года. Многие уезжают семьями.
3. Население в марзах находится в своем большинстве под информационным террором властей. Большинство вместо обсуждения насущных вопросов развития страны, причин массовой миграции, вопроса военнопленных и ситуации на границах, обсуждают темы прошлого, которые власти тиражируют для отвлечения внимания.
4. Эмоции превалируют над логикой и рациональностью. Население интенсивно беднеет, при этом во всем виноваты бывшие.
5. Страна разделена на две части: регионы, граничащие с Азербайджаном, более трезво оценивают риски и новые потенциальные последствия их развития. В других регионах и в Ереване чувство тревоги за будущее пока носит поверхностный характер.
6. Повсеместно превалирует страх открыто проявлять свои представления о властях Армении, многие избегают сотрудничать с оппозицией, так как опасаются возмездия.
7. Власти открыто шантажируют руководителей общин, представителей бизнеса. Заводятся новые уголовные дела. От всех требуется повиновение воле властей. Это называется реальная демократия в действии.․․
8. Но есть одна очень интересная тенденция, которая в основном выражается среди молодежи. Они постепенно начинают открывать для себя новые истины о недавнем прошлом своей страны и начинают задавать вопросы, которые в течение 14 лет были законсервированы. Например, как были восстановлены после землетрясения город Спитак или другие населенные пункты в зоне бедствия? Как был достроен Дилижанский тоннель? Как был создан Тумо? Как был построен новый терминал аэропорта?Как были построены многочисленные новые дороги и развязки, при ком и как интенсивно развивались сельское хозяйство и промышленность? Молодое поколение только сейчас начинает задавать эти вопросы и впервые слышит, что все это было в годы президентства Роберта Кочаряна. И они начинают сравнивать, например то, что Никол за три года взял 3 миллиарда долларов государственного долга и они имели нулевое отражение на их жизнь. Риторический вопрос: где взятые Николом 3 миллиарда долларов?
9. Нам надо понять, что нас ждут не столько внеочередные, сколько чрезвычайные выборы, мы сталкиваемся с необходимостью избрать чрезвычайного лидера, который сумеет восстановить порядок в стране, вступит в достойный диалог с соседями и обеспечит долгосрочный мир.
10. Хочу заверить, что при новых властях восстановление и развитие страны пойдет более интенсивно, так как государство будет в руках компетентных, мудрых и патриотичных людей.
Вперед, к сильной Армении!!!
Несколько дней провел на встречах с избирателями в марзах. Вот уже три года по понятным причинам не имел возможности напрямую общаться с нашими соотечественниками в марзах. Несколько наблюдений.
1. Качество жизни в марзах ухудшается с каждым днем. Все идет самотеком. Присутствие государства ощущается только в работе силовых структур.
2. Деревни пустеют с каждым днем. В некоторых районах произошел массовый отток населения после открытия границ России с 1 февраля этого года. Многие уезжают семьями.
3. Население в марзах находится в своем большинстве под информационным террором властей. Большинство вместо обсуждения насущных вопросов развития страны, причин массовой миграции, вопроса военнопленных и ситуации на границах, обсуждают темы прошлого, которые власти тиражируют для отвлечения внимания.
4. Эмоции превалируют над логикой и рациональностью. Население интенсивно беднеет, при этом во всем виноваты бывшие.
5. Страна разделена на две части: регионы, граничащие с Азербайджаном, более трезво оценивают риски и новые потенциальные последствия их развития. В других регионах и в Ереване чувство тревоги за будущее пока носит поверхностный характер.
6. Повсеместно превалирует страх открыто проявлять свои представления о властях Армении, многие избегают сотрудничать с оппозицией, так как опасаются возмездия.
7. Власти открыто шантажируют руководителей общин, представителей бизнеса. Заводятся новые уголовные дела. От всех требуется повиновение воле властей. Это называется реальная демократия в действии.․․
8. Но есть одна очень интересная тенденция, которая в основном выражается среди молодежи. Они постепенно начинают открывать для себя новые истины о недавнем прошлом своей страны и начинают задавать вопросы, которые в течение 14 лет были законсервированы. Например, как были восстановлены после землетрясения город Спитак или другие населенные пункты в зоне бедствия? Как был достроен Дилижанский тоннель? Как был создан Тумо? Как был построен новый терминал аэропорта?Как были построены многочисленные новые дороги и развязки, при ком и как интенсивно развивались сельское хозяйство и промышленность? Молодое поколение только сейчас начинает задавать эти вопросы и впервые слышит, что все это было в годы президентства Роберта Кочаряна. И они начинают сравнивать, например то, что Никол за три года взял 3 миллиарда долларов государственного долга и они имели нулевое отражение на их жизнь. Риторический вопрос: где взятые Николом 3 миллиарда долларов?
9. Нам надо понять, что нас ждут не столько внеочередные, сколько чрезвычайные выборы, мы сталкиваемся с необходимостью избрать чрезвычайного лидера, который сумеет восстановить порядок в стране, вступит в достойный диалог с соседями и обеспечит долгосрочный мир.
10. Хочу заверить, что при новых властях восстановление и развитие страны пойдет более интенсивно, так как государство будет в руках компетентных, мудрых и патриотичных людей.
Вперед, к сильной Армении!!!
Քվեարկե՞լ, թե՞ ոչ:
Իմ մարզային այցերի և ընտրողների հետ հանդիպումների ընթացքում
նկատել եմ մի կարևոր միտում. Շատ քաղաքացիներ կա՛մ դեռ չեն որոշել մասնակցել քվեարկությանը, կա՛մ մտադիր չեն մասնակցել: Նրանց թիվը շատ մեծ է: Կցանկանայի կիսվել, թե որքան կարևոր է, որ հնարավոր շատ քաղաքացիներ մասնակցեն ընտրություններին:
1. 2018-ի դեկտեմբերին անցկացվեցին արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ: Դրանք հիշվում են այն փաստով, որ Նիկոլը հավաքեց 70 տոկոս ձայն: Հետո նա օգտագործեց այսպես կոչված բարձր լեգիտիմությունը մեր երկրի համար աղետալի քաղաքականությունն իրականացնելու համար: Փաստորեն, նշենք, որ բնակչության միայն 30 տոկոսն է քվեարկել Նիկոլի և նրա ուսապարկերի օգտին, կամ քվեարկելու իրավունք ունեցողների ոչ ավելի, քան 35 տոկոսը: Իսկ ընտրություններին մասնակցության ցուցանիշը Հայաստանի պատմության մեջ ամենավատն էր ՝ 49 տոկոս: Սա Հայաստանում իշխանության ձևավորման ամենացածր հանրային լեգիտիմության ցուցանիշն է:
2. Այսօր Նիկոլը ելնում է այն նախադրյալից, որ ընտրություններին մասնակցությունը չպետք է բարձր լինի: Օգտագործելով վարչական ռեսուրսներ՝ նա և իր թիմը կձգտեն մոբիլիզացնել իրենց կողմնակիցների առավելագույն քանակը քվեարկելու համար: Դա նրանց հնարավորություն կտա ցածր մասնակցության դեպքում կրկին ձայների բարձր տոկոս հավաքել իրենց օգտին: Այդ պատճառով նրանք տեղերում սկսել են իրական տեղեկատվական և իրավական տեռոր. Ստեղծել վախի մթնոլորտ և ընտրությունների արդյունքների կանխորոշվածության զգացողություն, որպեսզի հնարավոր ամենափոքր թվով մարդիկ ընդդիմադիր գործունեություն ծավալեն և իրականացնեն հակաիշխանական քարոզչություն:
3. Բոլորիս համար կարևոր է հասկանալ, որ, ի տարբերություն մեր նախորդ բոլոր ընտրությունների՝ հիմա որոշվում է ոչ թե իշխանության հարցը, այլ`արդյո՞ք Հայաստանը պետք է լինի անկախ, թե ոչ: Որոշ չափով դրանք ունեն անկախության հանրաքվեի նշանակությունը: Իր գոյությունից 30 տարի անց երկիրը կանգնեց նոր ընտրության առջև ՝ կա՛մ լինել թյուրքական կոալիցիայի կցորդ և կորցնել արժանապատվորեն զարգանալու հնարավորությունը, կա՛մ պահպանել իր ինքնիշխանությունը և կրկին դառնալ ուժեղ և կազմակերպված պետություն:
4. Աշխարհի շատ երկրներում դեռ կա նորմ, ըստ որի քաղաքացիների քվեարկությանը մասնակցելը պարտադիր է: Մենք այս ավանդույթը դեռ չունենք: Այն օգնում է մեր նման երկրներին ստեղծել քաղաքացիական հասարակության ամուր հիմքերը, ձևավորել քաղաքացիական գիտակցություն և ընտրողների ակտիվ դիրքորոշում: 20-րդ դարում զարգացած շատ ժողովրդավարական երկրներ նույնպես անցել են այս ուղիով: Մենք բոլորս պետք է մի պահ պատկերացնենք, որ նույնպես ունենք այս կանոնը և անպայման մասնակցենք քվեարկությանը: Չմասնակցելը հավասարազոր է ձեր ձայնը Նիկոլին ու նրա խունտային տալուն:
5. Նիկոլն ու իր թիմը հույս ունեն, որ ընտրությունների միջոցով կկարողանան պահպանել իրենց իշխանությունը: Հասարակությունում արդեն կա այն մասը, որը երբեք չի համաձայնվի նման իրավիճակի հետ: Ակտիվ մասնակցությունը ընտրություններին պետք է ցույց տա, որ եթե Նիկոլն և նրա ուսապարկերը ընտրազանգված ունեն, ապա այն ճնշող փոքրամասնություն է, որը այլևս չի կարողանա ազդել երկրի զարգացման գործընթացների վրա: Հավատացեք, առանց իշխանական լծակների և տեղեկատվական ռեսուրսների հասանելիության, Նիկոլի ամենաջերմեռանդ համակիրները շատ շուտով անիծելու են իրենց կուռքին, երբ պարզվեն մանրամասները, թե ինչեր էին անում Նիկոլն ու նրա ուսապարկերը, և թե ինչպես են անպիտան ղեկավարել պետությունը վերջին երեք տարիների ընթացքում:
Ես բոլորին կոչ եմ անում ակտիվորեն մասնակցել ընտրություններին: Հայաստանում ապագա կա, բայց առանց Նիկոլի:
Իմ մարզային այցերի և ընտրողների հետ հանդիպումների ընթացքում
նկատել եմ մի կարևոր միտում. Շատ քաղաքացիներ կա՛մ դեռ չեն որոշել մասնակցել քվեարկությանը, կա՛մ մտադիր չեն մասնակցել: Նրանց թիվը շատ մեծ է: Կցանկանայի կիսվել, թե որքան կարևոր է, որ հնարավոր շատ քաղաքացիներ մասնակցեն ընտրություններին:
1. 2018-ի դեկտեմբերին անցկացվեցին արտահերթ խորհրդարանական ընտրություններ: Դրանք հիշվում են այն փաստով, որ Նիկոլը հավաքեց 70 տոկոս ձայն: Հետո նա օգտագործեց այսպես կոչված բարձր լեգիտիմությունը մեր երկրի համար աղետալի քաղաքականությունն իրականացնելու համար: Փաստորեն, նշենք, որ բնակչության միայն 30 տոկոսն է քվեարկել Նիկոլի և նրա ուսապարկերի օգտին, կամ քվեարկելու իրավունք ունեցողների ոչ ավելի, քան 35 տոկոսը: Իսկ ընտրություններին մասնակցության ցուցանիշը Հայաստանի պատմության մեջ ամենավատն էր ՝ 49 տոկոս: Սա Հայաստանում իշխանության ձևավորման ամենացածր հանրային լեգիտիմության ցուցանիշն է:
2. Այսօր Նիկոլը ելնում է այն նախադրյալից, որ ընտրություններին մասնակցությունը չպետք է բարձր լինի: Օգտագործելով վարչական ռեսուրսներ՝ նա և իր թիմը կձգտեն մոբիլիզացնել իրենց կողմնակիցների առավելագույն քանակը քվեարկելու համար: Դա նրանց հնարավորություն կտա ցածր մասնակցության դեպքում կրկին ձայների բարձր տոկոս հավաքել իրենց օգտին: Այդ պատճառով նրանք տեղերում սկսել են իրական տեղեկատվական և իրավական տեռոր. Ստեղծել վախի մթնոլորտ և ընտրությունների արդյունքների կանխորոշվածության զգացողություն, որպեսզի հնարավոր ամենափոքր թվով մարդիկ ընդդիմադիր գործունեություն ծավալեն և իրականացնեն հակաիշխանական քարոզչություն:
3. Բոլորիս համար կարևոր է հասկանալ, որ, ի տարբերություն մեր նախորդ բոլոր ընտրությունների՝ հիմա որոշվում է ոչ թե իշխանության հարցը, այլ`արդյո՞ք Հայաստանը պետք է լինի անկախ, թե ոչ: Որոշ չափով դրանք ունեն անկախության հանրաքվեի նշանակությունը: Իր գոյությունից 30 տարի անց երկիրը կանգնեց նոր ընտրության առջև ՝ կա՛մ լինել թյուրքական կոալիցիայի կցորդ և կորցնել արժանապատվորեն զարգանալու հնարավորությունը, կա՛մ պահպանել իր ինքնիշխանությունը և կրկին դառնալ ուժեղ և կազմակերպված պետություն:
4. Աշխարհի շատ երկրներում դեռ կա նորմ, ըստ որի քաղաքացիների քվեարկությանը մասնակցելը պարտադիր է: Մենք այս ավանդույթը դեռ չունենք: Այն օգնում է մեր նման երկրներին ստեղծել քաղաքացիական հասարակության ամուր հիմքերը, ձևավորել քաղաքացիական գիտակցություն և ընտրողների ակտիվ դիրքորոշում: 20-րդ դարում զարգացած շատ ժողովրդավարական երկրներ նույնպես անցել են այս ուղիով: Մենք բոլորս պետք է մի պահ պատկերացնենք, որ նույնպես ունենք այս կանոնը և անպայման մասնակցենք քվեարկությանը: Չմասնակցելը հավասարազոր է ձեր ձայնը Նիկոլին ու նրա խունտային տալուն:
5. Նիկոլն ու իր թիմը հույս ունեն, որ ընտրությունների միջոցով կկարողանան պահպանել իրենց իշխանությունը: Հասարակությունում արդեն կա այն մասը, որը երբեք չի համաձայնվի նման իրավիճակի հետ: Ակտիվ մասնակցությունը ընտրություններին պետք է ցույց տա, որ եթե Նիկոլն և նրա ուսապարկերը ընտրազանգված ունեն, ապա այն ճնշող փոքրամասնություն է, որը այլևս չի կարողանա ազդել երկրի զարգացման գործընթացների վրա: Հավատացեք, առանց իշխանական լծակների և տեղեկատվական ռեսուրսների հասանելիության, Նիկոլի ամենաջերմեռանդ համակիրները շատ շուտով անիծելու են իրենց կուռքին, երբ պարզվեն մանրամասները, թե ինչեր էին անում Նիկոլն ու նրա ուսապարկերը, և թե ինչպես են անպիտան ղեկավարել պետությունը վերջին երեք տարիների ընթացքում:
Ես բոլորին կոչ եմ անում ակտիվորեն մասնակցել ընտրություններին: Հայաստանում ապագա կա, բայց առանց Նիկոլի:
Голосовать, или нет?
Во время моих поездок по стране и встреч с избирателями заметил важную тенденцию: многие граждане или не определились в своём предстоящем участии в голосовании или намерены не участвовать в нем. Их количество очень большое. Хочу поделиться моим пониманием важности участия в выборах как можно большого числа граждан.
1. В декабре 2018 года состоялись внеочередные выборы в парламент. Они запомнились тем, что Никол набрал 70 процентов голосов. Он использовал так называемую высокую легитимность для реализации своей по сути пагубной политики для нашей страны. На самом деле, обратите внимание, что за Никола и его рюкзаков проголосовало тогда всего лишь 30 процентов населения, или же не более 35 процентов имеющих право избирать. А явка на выборах составила наихудший результат в истории Армении - 49 процентов. Это самая низкая общественная легитимность формирования власти в Армении.
2. Сегодня Никол исходит из того, что явка на выборах должна быть не высокой. Он и его команда с использованием административного ресурса смогут мобилизовать максимальное количество своих сторонников пойти на голосование. Это даст им возможность при низкой явке получить опять высокий процент голосов в свою пользу. Вот почему они развязали настоящий информационный и правовой террор на местах: создать атмосферу страха и предрешенности итогов выборов, чтобы максимально малое количество людей проявляли оппозиционную активность и вели такую же агитацию.
3. Для всех нас важно понимание того, что в отличие от всех бывших выборов в нашей стране - эти отличаются тем что решается не вопрос власти, а вопрос быть независимой Армении или не быть. Они в какой то степени имеют значение референдума за независимость современной Армении. После 30 лет своего существования страна встала перед новым выбором - или быть придатком тюркской коалиции и потерять возможность достойно развиваться, или сохранить свой суверенитет и стать вновь крепким и организованным государством.
4. Во многих странах мира до сих пор существует норма, по которой участие в голосовании для граждан является обязательным. Этой традиции у нас пока нет. Она очень помогает таким странам как наша формировать крепкие основы гражданского общества, формирует гражданское сознание и активную позицию избирателей. Через эти правила прошли и многие развитые демократии в 20 веке. Нам всем надо представить на миг, что у нас действует этот порядок и обязательно принять участие в голосовании. Не участвовать в нем будет равнозначно тому, чтобы отдать свой голос Николу и его хунте.
5. Никол и его команда рассчитывают на то, что через выборы смогут сохранить свою власть. Но уже есть часть общества, которая никогда не согласится с таким положением дел. Активное участие в выборах должно показать, что если у Никола и его рюкзаков и есть электорат, то он составляет подавляющее меньшинство и оно не сможет уже влиять на процессы развития в стране. Поверьте, без властных полномочий Никола и его доступа к информационным ресурсам, самые ярые сторонники очень скоро будут проклинать своего же кумира, когда общественности будут открываться подробности того, чем занимались и как бездарно управляли государством Никол и его рюкзаки за последние три года.
Призываю всех принять активное участие в выборах и не дать возможность Николу украсть ваше будущее. В Армении есть будущее, но без Никола.
Во время моих поездок по стране и встреч с избирателями заметил важную тенденцию: многие граждане или не определились в своём предстоящем участии в голосовании или намерены не участвовать в нем. Их количество очень большое. Хочу поделиться моим пониманием важности участия в выборах как можно большого числа граждан.
1. В декабре 2018 года состоялись внеочередные выборы в парламент. Они запомнились тем, что Никол набрал 70 процентов голосов. Он использовал так называемую высокую легитимность для реализации своей по сути пагубной политики для нашей страны. На самом деле, обратите внимание, что за Никола и его рюкзаков проголосовало тогда всего лишь 30 процентов населения, или же не более 35 процентов имеющих право избирать. А явка на выборах составила наихудший результат в истории Армении - 49 процентов. Это самая низкая общественная легитимность формирования власти в Армении.
2. Сегодня Никол исходит из того, что явка на выборах должна быть не высокой. Он и его команда с использованием административного ресурса смогут мобилизовать максимальное количество своих сторонников пойти на голосование. Это даст им возможность при низкой явке получить опять высокий процент голосов в свою пользу. Вот почему они развязали настоящий информационный и правовой террор на местах: создать атмосферу страха и предрешенности итогов выборов, чтобы максимально малое количество людей проявляли оппозиционную активность и вели такую же агитацию.
3. Для всех нас важно понимание того, что в отличие от всех бывших выборов в нашей стране - эти отличаются тем что решается не вопрос власти, а вопрос быть независимой Армении или не быть. Они в какой то степени имеют значение референдума за независимость современной Армении. После 30 лет своего существования страна встала перед новым выбором - или быть придатком тюркской коалиции и потерять возможность достойно развиваться, или сохранить свой суверенитет и стать вновь крепким и организованным государством.
4. Во многих странах мира до сих пор существует норма, по которой участие в голосовании для граждан является обязательным. Этой традиции у нас пока нет. Она очень помогает таким странам как наша формировать крепкие основы гражданского общества, формирует гражданское сознание и активную позицию избирателей. Через эти правила прошли и многие развитые демократии в 20 веке. Нам всем надо представить на миг, что у нас действует этот порядок и обязательно принять участие в голосовании. Не участвовать в нем будет равнозначно тому, чтобы отдать свой голос Николу и его хунте.
5. Никол и его команда рассчитывают на то, что через выборы смогут сохранить свою власть. Но уже есть часть общества, которая никогда не согласится с таким положением дел. Активное участие в выборах должно показать, что если у Никола и его рюкзаков и есть электорат, то он составляет подавляющее меньшинство и оно не сможет уже влиять на процессы развития в стране. Поверьте, без властных полномочий Никола и его доступа к информационным ресурсам, самые ярые сторонники очень скоро будут проклинать своего же кумира, когда общественности будут открываться подробности того, чем занимались и как бездарно управляли государством Никол и его рюкзаки за последние три года.
Призываю всех принять активное участие в выборах и не дать возможность Николу украсть ваше будущее. В Армении есть будущее, но без Никола.
Մենք աստիճանաբար կորցնում ենք ինքնապահպանության բնազդը։ Այսպիսով փորձանքը մոտեցնում ենք մեր տներին, մեր օջախներին։
Մի րոպե անջատեք ձեր հեռախոսները, հեռուստացույցները։ Կանգ առեք, փակեք ձեր աչքերն ու ինքներդ ձեզ ասացեք․ «ես վստահ եմ, որ ամեն ինչ լավ է լինելու, որովհետև իմ երկիրը պաշտպանում են Նիկոլն ու նրա թիմը»։ Ու ի՞նչ, վաղվա ձեր անվտանգ ապագայի նկատմամբ վստահությունն ավելացա՞վ։ Դուք ձեր երեխայի պաշտպանությունը կվստահե՞իք մի մարդու, որը պաթոլոգիկ վախկոտ է և ստախոս: Մարդի՛կ, հայե՛ր, ուշքի՛ եկեք․ իր էությամբ ոչ լեգիտիմ իշխանությունը և բնույթով այլասերված մարդիկ երկիրը տանում են դեպի փլուզում և անդունդ, իսկ շատերը դա շարունակում են հանդուրժել՝ ամեն անգամ բերելով ինչ-որ անհեթեթ բացատրություն։
Մենք կարող ենք դառնալ տարածաշրջանի ամենահետամնաց ժողովուրդը: Մի ժողովուրդ, որը քաղաքականությունից չի հեռացնում այն առաջնորդին, որն ուղղակի իր հիմարությամբ թշնամու հոշոտմանը հանձնեց հինգ հազար երիտասարդների, որը խեղեց հազարավոր մարդկանց ճակատագրերը, 21-րդ դարում չի կարող համարվել առաջադեմ։
Մարդի՛կ, մենք քննարկում ենք, դատապարտում և հույսեր տածում, իսկ մեր թշնամիները այդ ընթացքում յուրացնում են մեր Հայրենիքի մասնիկները։ Մենք մտահոգ ենք, մենք շատ մտահոգ ենք։ Եվ ի՞նչ։ Այդ մտահոգությունը դեռևս միայն թուրքերին է օգնում՝ տիրանալ մեր հողերին։
Երկու օր է մարզերում էի ՝ Տավուշում, Գեղարքունիքում։ Հանդիպել եմ իմ թիմակիցների ու բազմաթիվ անծանոթ մարդկանց հետ։ Հակասական տրամադրությունների մեջ եմ, դժվար զսպվող զգացմունքների։
Այս մարդկանց աչքերում, մտքերում ես տեսնում են խորը անհանգստություն, տագնապ՝ վաղվա օրվա, իրենց ու երկրի ապագայի հանդեպ։
Սա այն Տավուշն է, այն՝ Գեղարքունիքը, այն գյուղերն ու քաղաքներն են, որտեղ մենք մեծ ծրագրեր էինք իրականացրել, կառուցել նոր ճանապարհներ, դպրոցներ, գործարաններ, հիվանդանոցներ, կահավորել մեր սահմանները, ապահովել խաղաղ կյանք։ Ու հիմա՝ այսօրվա իրականությունը։
Վերջերս մի առիթով գրել եմ, որ պետական ծառայողների համար ժամանակն է՝ կողմնորոշվելու և իրենց սկզբունքային որոշումը կայացնելու՝ ո՞ր ճանապարհով շարժվել առաջ։
Պետական համակարգում աշխատող հայրենասեր նվիրյալ պաշտոնյաներ՝ մի´ նույնականացեք Հայաստանի ամենախայտառակ կառավարման և ամենաողբերգական էջի հետ։ Ձեր առաքելությունը երկրին ծառայելն է, և ոչ թե իշխանության փրփուրներից կախված, երկիրը աղետի բերած մի պատահականությանը։ Ես ցավ եմ ապրում, որ նման ուղերձով դիմում եմ Ձեզ, բայց իրականությունն այլ տարբերակ չի թողնում։ Արեք Ձեր արժանապատիվ քայլը: Իրար ձեռք մեկնենք, որ կարողանանք միասին վերականգնել մեր երկիրը։
Բարի օր քեզ, սիրելի Հայաստան:
Մի րոպե անջատեք ձեր հեռախոսները, հեռուստացույցները։ Կանգ առեք, փակեք ձեր աչքերն ու ինքներդ ձեզ ասացեք․ «ես վստահ եմ, որ ամեն ինչ լավ է լինելու, որովհետև իմ երկիրը պաշտպանում են Նիկոլն ու նրա թիմը»։ Ու ի՞նչ, վաղվա ձեր անվտանգ ապագայի նկատմամբ վստահությունն ավելացա՞վ։ Դուք ձեր երեխայի պաշտպանությունը կվստահե՞իք մի մարդու, որը պաթոլոգիկ վախկոտ է և ստախոս: Մարդի՛կ, հայե՛ր, ուշքի՛ եկեք․ իր էությամբ ոչ լեգիտիմ իշխանությունը և բնույթով այլասերված մարդիկ երկիրը տանում են դեպի փլուզում և անդունդ, իսկ շատերը դա շարունակում են հանդուրժել՝ ամեն անգամ բերելով ինչ-որ անհեթեթ բացատրություն։
Մենք կարող ենք դառնալ տարածաշրջանի ամենահետամնաց ժողովուրդը: Մի ժողովուրդ, որը քաղաքականությունից չի հեռացնում այն առաջնորդին, որն ուղղակի իր հիմարությամբ թշնամու հոշոտմանը հանձնեց հինգ հազար երիտասարդների, որը խեղեց հազարավոր մարդկանց ճակատագրերը, 21-րդ դարում չի կարող համարվել առաջադեմ։
Մարդի՛կ, մենք քննարկում ենք, դատապարտում և հույսեր տածում, իսկ մեր թշնամիները այդ ընթացքում յուրացնում են մեր Հայրենիքի մասնիկները։ Մենք մտահոգ ենք, մենք շատ մտահոգ ենք։ Եվ ի՞նչ։ Այդ մտահոգությունը դեռևս միայն թուրքերին է օգնում՝ տիրանալ մեր հողերին։
Երկու օր է մարզերում էի ՝ Տավուշում, Գեղարքունիքում։ Հանդիպել եմ իմ թիմակիցների ու բազմաթիվ անծանոթ մարդկանց հետ։ Հակասական տրամադրությունների մեջ եմ, դժվար զսպվող զգացմունքների։
Այս մարդկանց աչքերում, մտքերում ես տեսնում են խորը անհանգստություն, տագնապ՝ վաղվա օրվա, իրենց ու երկրի ապագայի հանդեպ։
Սա այն Տավուշն է, այն՝ Գեղարքունիքը, այն գյուղերն ու քաղաքներն են, որտեղ մենք մեծ ծրագրեր էինք իրականացրել, կառուցել նոր ճանապարհներ, դպրոցներ, գործարաններ, հիվանդանոցներ, կահավորել մեր սահմանները, ապահովել խաղաղ կյանք։ Ու հիմա՝ այսօրվա իրականությունը։
Վերջերս մի առիթով գրել եմ, որ պետական ծառայողների համար ժամանակն է՝ կողմնորոշվելու և իրենց սկզբունքային որոշումը կայացնելու՝ ո՞ր ճանապարհով շարժվել առաջ։
Պետական համակարգում աշխատող հայրենասեր նվիրյալ պաշտոնյաներ՝ մի´ նույնականացեք Հայաստանի ամենախայտառակ կառավարման և ամենաողբերգական էջի հետ։ Ձեր առաքելությունը երկրին ծառայելն է, և ոչ թե իշխանության փրփուրներից կախված, երկիրը աղետի բերած մի պատահականությանը։ Ես ցավ եմ ապրում, որ նման ուղերձով դիմում եմ Ձեզ, բայց իրականությունն այլ տարբերակ չի թողնում։ Արեք Ձեր արժանապատիվ քայլը: Իրար ձեռք մեկնենք, որ կարողանանք միասին վերականգնել մեր երկիրը։
Բարի օր քեզ, սիրելի Հայաստան:
Мы постепенно теряем инстинкт самосохранения. Таким образом, приближаем беду к нашим домам, к нашим очагам.
Выключите на миг свои телефоны и телевизоры. Остановитесь, закройте глаза и скажите себе: я уверен, что все будет хорошо, потому что мою страну защищает Никол и ее команда. Ну что, усилилась у вас уверенность в будущем? Доверили бы вы защиту своего ребенка патологически трусливому лжецу? Люди, армяне, одумайтесь ․
По сути нелегитимная власть и извращенные от природы люди ведут страну к краху, в пропасть, и многие продолжают терпеть это, каждый раз давая какие-то абсурдные объяснения.
Мы можем стать самым отсталым народом в регионе. Народ, не устранивший из власти вождя, который по своей глупости погубил пять тысяч жизней, исказил судьбы тысяч людей, не может считаться передовым в 21 веке.
Люди, мы обсуждаем, осуждаем, надеемся, и за это время наши враги присваивают части нашей Родины. Мы переживаем, очень переживаем. И что? Такое переживание помогает только туркам захватывать наши земли.
Два дня был в регионах, в Тавуше и Гегаркунике. Я встречался со своими соратниками по команде и многими незнакомцами. У меня противоречивые и тяжелые чувства и эмоции. В глазах этих людей увидел глубокую тревогу, тревогу за завтрашний день, за себя и будущее страны.
Это тот Тавуш и Гегаркуник, это те села и города, где мы реализовали большие проекты, построили новые дороги, школы, фабрики, больницы, обустроили наши границы, обеспечили мирную жизнь. А теперь новая - николовская реальность.
Недавно я написал, что пора госслужащим определиться и принять принципиальное решение, как двигаться дальше.
Патриотически настроенные служащие, работающие в государственной системе, не отождествляйте себя с самой позорной и трагической страницей Армении. Ваша миссия - служить стране, а не тому кто хватается за пену, чтобы сохранить власть, той случайности, которая довела страну до катастрофы. Сожалею, что обращаюсь к вам с таким посланием, но реальность не оставляет другого выхода. Сделайте свой достойный шаг. Давайте пойдемте друг другу навстречу, чтобы вместе восстановить нашу страну.
Хорошего тебе дня, любимая Армения.
Выключите на миг свои телефоны и телевизоры. Остановитесь, закройте глаза и скажите себе: я уверен, что все будет хорошо, потому что мою страну защищает Никол и ее команда. Ну что, усилилась у вас уверенность в будущем? Доверили бы вы защиту своего ребенка патологически трусливому лжецу? Люди, армяне, одумайтесь ․
По сути нелегитимная власть и извращенные от природы люди ведут страну к краху, в пропасть, и многие продолжают терпеть это, каждый раз давая какие-то абсурдные объяснения.
Мы можем стать самым отсталым народом в регионе. Народ, не устранивший из власти вождя, который по своей глупости погубил пять тысяч жизней, исказил судьбы тысяч людей, не может считаться передовым в 21 веке.
Люди, мы обсуждаем, осуждаем, надеемся, и за это время наши враги присваивают части нашей Родины. Мы переживаем, очень переживаем. И что? Такое переживание помогает только туркам захватывать наши земли.
Два дня был в регионах, в Тавуше и Гегаркунике. Я встречался со своими соратниками по команде и многими незнакомцами. У меня противоречивые и тяжелые чувства и эмоции. В глазах этих людей увидел глубокую тревогу, тревогу за завтрашний день, за себя и будущее страны.
Это тот Тавуш и Гегаркуник, это те села и города, где мы реализовали большие проекты, построили новые дороги, школы, фабрики, больницы, обустроили наши границы, обеспечили мирную жизнь. А теперь новая - николовская реальность.
Недавно я написал, что пора госслужащим определиться и принять принципиальное решение, как двигаться дальше.
Патриотически настроенные служащие, работающие в государственной системе, не отождествляйте себя с самой позорной и трагической страницей Армении. Ваша миссия - служить стране, а не тому кто хватается за пену, чтобы сохранить власть, той случайности, которая довела страну до катастрофы. Сожалею, что обращаюсь к вам с таким посланием, но реальность не оставляет другого выхода. Сделайте свой достойный шаг. Давайте пойдемте друг другу навстречу, чтобы вместе восстановить нашу страну.
Хорошего тебе дня, любимая Армения.
Սիրելի բարեկամներ: Մի քանի օր առաջ ես հյուրընկալվել էի Արիկ Թադեւոսյանի հեղինակային «Կարմիր թելեր» հաղորդմանը: Ստորև բերված է մեր զրույցի ձայնագրության հղումը:
https://www.youtube.com/watch?v=WUKx52LoTKI
https://www.youtube.com/watch?v=WUKx52LoTKI
Дорогие друзья! Несколько дней назад был гостем авторской программы Арика Тадевосяна «Красные нити». Ниже ссылка на запись нашей беседы.
https://www.youtube.com/watch?v=WUKx52LoTKI
https://www.youtube.com/watch?v=WUKx52LoTKI
YouTube
«Կարմիր թել» Արմեն Գեւորգյանի հետ
«Կարմիր թելը» իշխանությունն է: Զրույցը բաժանված է երեք մասի՝ Հայաստանը 1998-ից 2008 թվականները, 2008-ից՝ 2016-ը եւ 2016-ից առ այսօր:
Զրույցի թեմաները ներկայացված են ստորեւ.
00:00 - սկիզբ
01:00 - 10 տարվա աշխատանքը Ռոբերտ Քոչարյանի հետ
04:10 - Քոչարյանի…
Զրույցի թեմաները ներկայացված են ստորեւ.
00:00 - սկիզբ
01:00 - 10 տարվա աշխատանքը Ռոբերտ Քոչարյանի հետ
04:10 - Քոչարյանի…
Уважать нашего гражданина и показать реальную надежду.
Вчера был международный день защиты детей - на мой взгляд, один из самых ярких и приятных дней календаря. Помимо добрых пожеланий этот день повод разобраться в некоторых проблемах.
Не хотел говорить о грустном, но ради правильного будущего наших же детей, думаю, стоит это сделать.
Хочу поговорить о новом социальном слое, условно говоря, о женщинах Никола - самых ярых его поклонниках.
В отличие от мужчин, они являются наиболее влиятельной группой поддержки Никола. Они эмоционально транслируют свои предпочтения и агрессивно влияют на ближайшее окружение. Очень часто им трудно ответить, потому что они женщины.
Это также армянские женщины, которые могут ругаться отвратительным матом, проклинать других армянских матерей и не сочувствовать горю тех, которые потеряли детей в 44 дневной войне. Это женщины, которые могут оправдывать Никола за смерть тысячи молодых ребят и потерю Родины.
Мы должны понять, что могло подвигнуть их к такой злости, ненависти и вражде? Ведь они - женщины, хранители семейного очага, и поддерживая Никола, таким образом, на самом деле разрушают наш общий очаг – нашу Родину!!!
Последние поездки по марзам подтвердили справедливость моих давних наблюдений по этой болезненной теме. Каковы глубинные причины существования такого слоя? Причины разные, но по моему глубокому убеждению, решающими являются социально-психологические факторы и современные технологии.
Десятки тысяч женщин после распада Советского Союза остались без работы. Без той работы, которая являлась для них ареалом социализации: каждый рабочий день можно было хоть на несколько часов приведя себя в порядок выйти в люди – в коллектив, пообщаться, интегрироваться, слушать, коммуницировать.
В том числе и для этого в советские годы в разных местах создавались различные маленькие предприятия легкой промышленности, обрабатывающие и др. В сельской местности были фермы и другие предприятия сельского хозяйства. Добавим к этому школы, амбулатории и администрации.
Сегодня во многих деревнях и общинах городского типа, кроме малочисленных объектов государственного значения по сути не осталось других действующих учреждений или предприятий. Ареал социализации женщин резко сократился: подавляющее большинство из них вот уже почти 30 лет остаются дома со своими текущими проблемами и заботами, очень часто в тяжелых социальных условиях.
Психология и мироощущение у этих людей изменились, деформировались. До поры до времени в них накапливалась злость и обида за свою участь, за свою жизнь, за свое материальное положение. Они долгое время не видели надежду и возможность изменить свою жизнь.
И вдруг, появляется Никол, который заявляет о том, что он один из них и всех очень любит. Давно им этого никто не говорил, давно их никто не брал в расчет и не говорил - вы решаете все.
Никол их постоянно обманывает, но быть обманутым приятно, потому что он дает им долгожданную надежду. Параллельно он помогает «разобраться» в том кто виноват в их плохой жизни, проповедуя вражду и ненависть. Периодические лайвы создают ощущение прямого диалога со своим кумиром, полубогом.
Никол открыл для этих людей новый ареал социализации – виртуальную реальность (социальные сети), где можно поделиться своими мыслями, размышлениями, фото, где можно безнаказанно ругаться и высказываться, где можно себя ощущать частью большого коллектива сподвижников Никола. В итоге имеем то, что имеем.
Очевидно, что при Николе в жизни у многих из этих людей ничего не изменилось в лучшую сторону: они не нашли новую, лучшую работу, качество образования их детей не улучшилось, медицинские услуги подорожали, качество жизни явно ухудшилось. Уровень нищеты в стране растет. Но многие из этих людей не хотят отказываться от своей «последней надежды», от своего кумира, который постоянно обманывая, дает надежду.
И это объективная реальность и с ней придется считаться всем нам.
По-человечески мне очень сложно писать на эту тему. Но я делаю это, внутри себя отвергая негатив и неприязнь по отношению к этому слою.
Вчера был международный день защиты детей - на мой взгляд, один из самых ярких и приятных дней календаря. Помимо добрых пожеланий этот день повод разобраться в некоторых проблемах.
Не хотел говорить о грустном, но ради правильного будущего наших же детей, думаю, стоит это сделать.
Хочу поговорить о новом социальном слое, условно говоря, о женщинах Никола - самых ярых его поклонниках.
В отличие от мужчин, они являются наиболее влиятельной группой поддержки Никола. Они эмоционально транслируют свои предпочтения и агрессивно влияют на ближайшее окружение. Очень часто им трудно ответить, потому что они женщины.
Это также армянские женщины, которые могут ругаться отвратительным матом, проклинать других армянских матерей и не сочувствовать горю тех, которые потеряли детей в 44 дневной войне. Это женщины, которые могут оправдывать Никола за смерть тысячи молодых ребят и потерю Родины.
Мы должны понять, что могло подвигнуть их к такой злости, ненависти и вражде? Ведь они - женщины, хранители семейного очага, и поддерживая Никола, таким образом, на самом деле разрушают наш общий очаг – нашу Родину!!!
Последние поездки по марзам подтвердили справедливость моих давних наблюдений по этой болезненной теме. Каковы глубинные причины существования такого слоя? Причины разные, но по моему глубокому убеждению, решающими являются социально-психологические факторы и современные технологии.
Десятки тысяч женщин после распада Советского Союза остались без работы. Без той работы, которая являлась для них ареалом социализации: каждый рабочий день можно было хоть на несколько часов приведя себя в порядок выйти в люди – в коллектив, пообщаться, интегрироваться, слушать, коммуницировать.
В том числе и для этого в советские годы в разных местах создавались различные маленькие предприятия легкой промышленности, обрабатывающие и др. В сельской местности были фермы и другие предприятия сельского хозяйства. Добавим к этому школы, амбулатории и администрации.
Сегодня во многих деревнях и общинах городского типа, кроме малочисленных объектов государственного значения по сути не осталось других действующих учреждений или предприятий. Ареал социализации женщин резко сократился: подавляющее большинство из них вот уже почти 30 лет остаются дома со своими текущими проблемами и заботами, очень часто в тяжелых социальных условиях.
Психология и мироощущение у этих людей изменились, деформировались. До поры до времени в них накапливалась злость и обида за свою участь, за свою жизнь, за свое материальное положение. Они долгое время не видели надежду и возможность изменить свою жизнь.
И вдруг, появляется Никол, который заявляет о том, что он один из них и всех очень любит. Давно им этого никто не говорил, давно их никто не брал в расчет и не говорил - вы решаете все.
Никол их постоянно обманывает, но быть обманутым приятно, потому что он дает им долгожданную надежду. Параллельно он помогает «разобраться» в том кто виноват в их плохой жизни, проповедуя вражду и ненависть. Периодические лайвы создают ощущение прямого диалога со своим кумиром, полубогом.
Никол открыл для этих людей новый ареал социализации – виртуальную реальность (социальные сети), где можно поделиться своими мыслями, размышлениями, фото, где можно безнаказанно ругаться и высказываться, где можно себя ощущать частью большого коллектива сподвижников Никола. В итоге имеем то, что имеем.
Очевидно, что при Николе в жизни у многих из этих людей ничего не изменилось в лучшую сторону: они не нашли новую, лучшую работу, качество образования их детей не улучшилось, медицинские услуги подорожали, качество жизни явно ухудшилось. Уровень нищеты в стране растет. Но многие из этих людей не хотят отказываться от своей «последней надежды», от своего кумира, который постоянно обманывая, дает надежду.
И это объективная реальность и с ней придется считаться всем нам.
По-человечески мне очень сложно писать на эту тему. Но я делаю это, внутри себя отвергая негатив и неприязнь по отношению к этому слою.