#همخوانی_کتاب_پیمان_پنجم
نویسنده : دون میگوئل روئیز

#همخوانی


فصل اول

آغاز کتاب
همه چیز در برنامه گنجانده شده است

از لحظه ای که بدنیا میایید ، پیامی برای
این جهان دارید . آن پیام چیست ؟؟
آن پیام شما هستید ؛ آن کودک . این
پیام ، حضور یک فرشته است ؛
پیام آوری از بیکران ، در کالبد انسان .


هر یاخته ای درون جسم شما ، برای خود
عالمی بشمار میاید . هر یاخته ای با هوش ، کامل و برای آنچه قرار است باشد ، برنامه ریزی شده است.


شما برنامه ریزی شده اید تا خودتان باشید ؛ هر آن کسی که هستید . و برای
برنامه تفاوتی ندارد که ذهنتان فکر میکند
چه کسی هستید .
#پنجمین پیمان
ص_21

#همخوانی

همان گونه که میدانید ، انسانها در سراسر
جهان به هزاران زبان گوناگون صبحت
میکنند و مینویسند . بشر نمادها را بوجود میاورد نه برای آنکه بتواند با
انسانهای دیگر ارتباط برقرار سازد
بلکه مهمتر اینکه بتواند با خودش ارتباط
برقرار کند . نمادها میتوانند آواهایی باشند که با آنها سخن میگوییم ، حرکاتی
که انجام میدهیم یا دست خط و
نشانه هایی که ماهیتشان ترسیمی است.
#پنجمین پیمان
ص_22

#همخوانی

وقتی یاد میگیریم حرف بزنیم ، کسانیکه
از ما نگهداری میکنند ، دانسته هایشان
را به ما می آموزند ؛ به این معنا که با
دانسته های خود به ما برنامه میدهند.


یاد میگیریم که چگونه بر اساس معیارهای جامعه ای که در آن بدنیا
آمده ایم ، زن یا مرد باشیم .
یاد میگیریم چگونه در جامعهء خود
"درست "رفتار کنیم ؛ به این معنا که
چگونه یک انسان "خوب"باشیم.


در حقیقت ما را با همان روشی اهلی میکنند که سگ و گربه یا هر حیوان
اهلی شدهء دیگری را از طریق تنبیه
و پاداش ، اهلی میسازند .


گاهی بدون اینکه کار بدی کرده باشیم
و گاهی هم بی آنکه خوب باشیم ،
پاداش میگیریم . از ترس تنبیه شدن
یا از ترس پاداش نگرفتن ، تلاش میکنیم
تا دیگران را از خودمان راضی نماییم.
#پنجمین پیمان
ص_23

#همخوانی

در فرایند اهلی شدن انسانها ، همه قوانین و ارزش های خانواده و جامعه به
ما تحمیل می شوند. ما فرصت انتخاب
باورهای خودمان را نداریم .


درست مانند یک کامپیوتر ، همه اطلاعات
به درون ذهنمان منتقل میشود . ما معصوم هستیم و آنچه را پدر و مادر یا
بزرگترها میگویند باور میکنیم ، آنها را
می پذیریم و این اطلاعات در حافظه ما
ذخیره می شوند .


ما با استفاده از صداها ، نشانه ها ، نمادها
و لمس کردن یا از طریق هر رویدادی که توجهمان را بخود جلب کند ، این پل ارتباطی را باز میکنیم .


بزرگترها با بکار گرفتن توجهمان ، به ما یاد میدهند چگونه با استفاده از نمادها
واقعیتی یکپارچه را درون ذهن خود
بیافرینیم.
#پنجمین پیمان
ص_24

#همخوانی

وقتی برای هر نماد ، معنایی در نظر گرفتیم ، از آن نمادها برای معنا بخشیدن
به رویدادهای زندگی خود استفاده میکنیم . ما نمادها را برای فکر کردن
درباره مفاهیمی که واقعی یا غیر واقعی
هستند بکار میبریم ، اما اینگونه تصور
میکنیم که آنها واقعی هستند ؛
مفاهیمی مانند زشت و زیبا ، لاغر و
چاق و باهوش و کودن .
همچنین اگر متوجه شده باشید ،
می بینید فقط می توانیم به زبانی که
در آن مسلط هستم فکر کنیم.


تسلط به زبانی غیر از زبان مادری آسان
نیست ، اما در مقطعی خاص از زمان
ناگهان متوجه می شویم در حال فکر
کردن با نمادهایی هستیم که تازه
یاد گرفته ایم .
#پنجمین پیمان
ص_25

#همخوانی


اکنون نمادهایی که یاد گرفته ایم همه توجه ما را بخود جلب میکنند .
آنچه می دانیم ، با ما حرف میزند و ما به
آنچه دانسته هایمان میگویند گوش میدهیم . من این صدا را "صدای دانش"
می نامم، زیرا دانسته های درون سر ماست که حرف میزند .
بارها صداهایی را با آهنگ های متفاوت
می شنویم ؛ صدای مادر ، پدر ، خواهر
و برادر ؛ صداهایی که هرگز دست از ِحرف زدن نمی کشند.
این صداها واقعی نیست بلکه ما، آنرا
ساخته ایم . اما باور میکنیم که این صداها واقعی هستند ، زیرا با نیروی
ایمانمان به آنها زندگی بخشیده ایم .


هنگام کودکی نمیدانیم چه کسی هستیم.
تنها راهی که میتوانیم خود را ببینیم ،
از طریق یک آینه است و دیگران نقش
آن آینه را دارند.


تصویر خود را درون آن آینه ها می بینیم
و میپذیریم . این ، آن کسی است که هستیم و همینکه با با آن نظرها موافقت
کردیم ، آنها تبدیل به بخشی از نظام
باور ما میشوند .
#پنجمین پیمان
ص_26

#همخوانی

در مقطعی از زندگی ، همه دیدگاههای
مادر و پدر ، آموزگاران ، مذهب و اجتماع
ما را وا میدارند باور کنیم که برای مورد
پذیرش قرار گرفتن ، باید بشکل خاصی
باشیم .
آنها به ما میگویندچگونه "باید" باشیم
ظاهرمان چگونه باید باشد و اینکه
چگونه باید رفتار کنیم .
باید "این " طور باشیم و نباید "آن" طور باشیم .


....شروع میکنیم بدنبال چیزی بگردیم که
به آن کمال می گوییم . در جست و جویمان ، تصویری از کمال را شکل میدهیم ؛ آنگونه که آرزو میکنیم باشیم ،
اما میدانیم که نیستیم و به این دلیل
شروع میکنیم خودمان را مورد قضاوت
قرار دهیم .


پیش از اهلی شدن ، برایمان مهم نیست
چه کسی هستیم یا ظاهرمان چگونه بنظر میرسد . ما گرایش به کاوش داریم
و اینکه خلاقیتمان را ابراز کنیم .
ما در جستجوی لذت و دوری از درد هستیم.

در کودکی ، رام نشده و آزاد هستیم ...

حقیقت را میگوییم ، زیرا در حقیقت زندگی میکنیم . توجه ما در لحظه است؛
از آینده نمی ترسیم و از گذشته شرمسار
نیستیم .
پس از اهلی شدن ، تلاش میکنیم تا برای
همه به اندازه کافی خوب باشیم ،
اما دیگر برای خودمان به اندازه کافی
خوب نیستیم ، زیرا هیچگاه نمی توانیم
برابر با تصویری که از کمال آفریده ایم،
زندگی کنیم .
#پنجمین پیمان ص_27

#همخوانی

همه گرایش های انسان در فرایند اهلی
شدن از دست میروند و ما جستجوی آنچه را گم کرده ایم ، آغاز میکنیم.
بدنبال آزادی میگردیم ، زیرا دیگر آزاد
نیستیم آن کسی باشیم که واقعا هستیم.
بدنبال شادی میگردیم ، زیرا دیگر شاد
نیستیم ، بدنبال زیبایی میرویم ، زیرا
دیگر باور نداریم زیبا هستیم .
#پنجمین پیمان
ص_28

#همخوانی

وقتی بدوران نوجوانی میرسیم ، دیگر
به کسی برای اینکه ما را اهلی کند نیاز
نداریم .یاد گرفته ایم طبق همان نظامِ
باوری که به ما داده اند ...


اهلی شدن شاید در برخی از جاهای دنیا
برای مردم آسانتر و در جاهای دیگر سخت تر باشد ، اما در کل ، هیچ یک
از ما امکان فرار از اهلی شدن را ندارد؛
هیچ کداممان !


و بدنبال ...
عشق هستیم
بدنبال عدالت میگردیم
و جویای حقیقت هستیم
و همچنان در پی کمال ....
چون اکنون با دیگر انسانهایی که میگویند؛ " هیچکس کامل نیست "
همرأی شده ایم.
#پنجمین پیمان
ص_28

#همخوانی

فصل دوم

نمادها و توافق ها

هنر انسان ها

نمادها به ما میگویند چه باورهایی درباره
خودمان داشته باشیم ؛ به ما میگویند
چه کسی هستیم و چه کسی نیستیم
و چه چیز ممکن و چه چیز نا ممکن است. صدای دانش هر چه را میدانیم
به ما میگوید ، اما چه کسی به ما میگوید
که آیا آنچه میدانیم ، حقیقت است ؟


آیا توانسته ایم در یافتن حقیقت به مهارت دست یابیم ؟ نه ، اینطور نیست.
ما در آموختن یک زبان و نمادهای آن
مهارت یافته ایم و این نمادها به این دلیل حقیقت دارند که با آنها
"توافق"کرده ایم ، نه به این دلیل که
"واقعا " حقیقت هستند .
#پنجمین پیمان
ص_29