«کمیته مردمی دفاع از غرب آزربایجان» و «اتحادیه جوانان غرب آزربایجان» از زیرمجموعه‌های تشکیلات مقاومت ملی آزربایجان (دیرنیش) بودند که در طی سال‌های متمادی به‌طور تخصصی بر روی فعالیت گروه‌های تروریستی در غرب آزربایجان، متمرکز بودند و با انتشار جزوات و فیلم‌هایی در قالب «نشریه توپراق»، فعالیت و همکاری این گروه‌ها با جمهوری اسلامی را افشا کردند.

به دلیل تهدیدات امنیتی و نیز متمرکز نمودن این فعالیت‌ها در زیر یک چتر این دو تشکل پس از ادغام ذیل کمیته اورمیه تشکیلات دیرنیش به فعالیت خود ادامه دادند. در طی سال‌های گذشته تشکیلات دیرنیش با انتشار 5 ویژه‌نامه و یک مستند درباره جنگ سولدوز سعی کرده است تمامی ابعاد پیدا و پنهان این جنگ را مورد کنکاش قرار دهد.

به مناسبت فرارسیدن «هفته سولدوز» و جهت دسترسی آسان مخاطبان، به این مجموعه، تمامی پنج شماره نشریه توپراق را در قالب یک پست منتشر می‌نماییم.

نشریه توپراق شماره ششم - ویژه نامه سولدوز

نشریه توپراق شماره - ویژه نامه سولدوز 1395

نشریه توپراق شماره - ویژه نامه سولدوز 1397

نشریه توپراق شماره - ویژه نامه سولدوز 1399

نشریه توپراق شماره - ویژه نامه سولدوز 1400

مستند جنگ سولدوز



🌎 آرازنیوز، خبرین دوغرو یئری

🔗 @ArazNews

صلحبانان روسی آزربایجان را ترک می کنند

اولین گروه از تجهیزات نظامی متعلق به نیروهای حافظ صلح روسیه شامل 24 فروند BTR-82A در قطار ایستگاه راه آهن گوران بارگیری و از آزربایجان خارج شد.

🔗 @ArazNews

آیخان حاجی زاده سخنگوی وزارت امور خارجه آزربایجان؛

ارمنستان با بازگرداندن ۴ روستای اشغالی آزربایجان موافقت کرد

ارمنستان با بازگرداندن ۴ روستای آزربایجان که از اوایل دهه ۱۹۹۰ تحت اشغال بوده‌اند موافقت کرده است.

این مقام وزارت امور خارجه آزربایجان خاطرنشان کرد: در نتیجه هشتمین نشست کمیسیون‌های دولتی تعیین حدود مرزهای دولتی آزربایجان و ارمنستان، ارمنستان با بازگرداندن ۴ روستای آزربایجان که از اوایل دهه ۱۹۹۰ اشغال شده بودند موافقت کرد.

🔗 @ArazNews

در ۳۰ فروردین ۱۲۸۸، هوارد باسکرویل آمریکایی، عضو انجمن شورایی و ایالتی تبریز و رهبر «فوج نجات» در نبرد برای شکستن محاصره شهر در جنبش مشروطه درگذشت.

«تنها فرق من با این مردم زادگاهم است و این فرق بزرگی نیست!»

🔗 @ArazNews

مسئوليت حزب دمكرات كردستان و شخص عبدالرحمان قاسملو در كشتار سولدوز-جلديان و وقايع روستاى قارنا

✍️ماحمود بیلگین

منتشر شده در نشریه توپراق ویژنامه سولدوز در سال 1400

سال 1358 پيش كه ديكتاتورى جمهورى اسلامى در پى اولين گام‌های تثبيت خويش بود، ناسيوناليسم افراطى كرد در پوشش افكار سوسياليستى در آزربایجان غربى در پى برنامه‌ای از پیش تدوین‌یافته، به‌منظور تحكيم ‌ و گسترش اتوريته خويش در مناطق ترک‌های آزربایجان برآمد. اين گستاخى با تکیه‌بر ضعف تئوريك ایدئولوژیک تركان آزربایجان، نبود رهبرى سياسى - تشكيلاتى ترک‌ها و نيز با تكيه به جریان‌های چپ آلوده به ایدئولوژى پان‌ایرانیسم حامى كرد و از طرفى آمادگى سياسى- نظامى كردها، ظواهر امر را به نفع اشغال و دست‌درازی به زمین‌های همسايه مساعد كرده بود.


ادامه مطلب👇👇👇

🌎 آرازنیوز، خبرین دوغرو یئری

🔗 @ArazNews

اين بار ترور، قتل و غارت نه بسان سیمیتقوها از مرزها و روستاهای به داخل آزربایجان غربى بلكه در سيماى حزبى و برنامه‌ای از پيش تدوین‌شده براى تسخير كليت آزربایجان غربى در 31 فروردين 58 با مانور نظامى توسط حزب دموكرات كردستان در سولدوز و تجمع هزاران كرد مسلح از نقاط مختلف ايران و نيز از كردان عراق در سولدوز شروع شد. در١٩٤٥ فرقه دموکرات آزربایجان در بخشی از خاک آزربایجان جنوبی موفق به تأسیس دولت خویش شد و با کمک به حزب دموکرات کردستان ایران در جهت ایجاد دولت کرد همت گماشت. سياسيون ترك و كرد با درك اينكه دشمن اصلى ملت‌هایشان شوونيسم حاكم فارس هست دوشادوش هم عليه دولت مركزى حركت كردند. در این ميان نقش رهبرى داهیانه سيد جعفر پیشه‌وری و فرقه دمكرات در كمك به كردها در امور سياسى تشكيلاتى و نظامى نقش مثبتى در وحدت عمل دو نيرو عليه حاكمان شوونیسم بازی کرد. امضاى قرارداد شش ماده‌ای اردیبهشت‌ماه ١٩٤٦نقطه‌ی اوج تفاهم وحدت ترك و كرد عليه شوونیسم در ايران بود؛ اما هجوم وحشيانه شوونيزم پهلوى در 26 آذر 1325 و قتل‌عام تركان آزربایجان و عقب‌نشینی اجبارى حزب دمكرات آزربایجان نيز در فروردين 1326 با اعدام قاضى محمد و خلع سلاح حزب دمكرات كردستان و نیز فراری دادن نيروهاى مسلح بارزانى از سويوق بولاق (مهاباد) به شوروى، تاريخ دو نقش متفاوت به دو حزب دمكرات رقم زد.

فرقه دمکرات آزربایجان در دوران تبعید در شوروی در حزب توده ایران مجبور به ذوب شدن شد به‌گونه‌ای ‌که در اوایل انقلاب اسلامی حق فعالیت سیاسی مستقل به نام فرقه از آزربایجانی‌ها گرفته شد و مجبوراً به نام حزب توده ایران نهایت درزمینهٔ فرهنگی تحت نظارت حزب توده، به‌گونه‌ای که کیانوری رهبر حزب توده در اوایل انقلاب، بعدها در خاطرات خود نوشت: «دکتر جاوید (وزیر کشور حکومت ملی آزربایجان) در تهران به دیدن ما آمد. خیلی علاقه داشتند که به نام فرقه دمکرات آزربایجان شروع به فعالیت کنند ما به دو علت مخالفت کردیم اول اینکه فقط به نام حزب فعالیت می‌کنیم دوم با توجه به سوابق شما این مسئله بحث‌انگیز خواهد بود لذا بهتر است شما فقط فعالیت خود را به مسائل فرهنگی ‌زبان آذری و غیره محدود کنید و در سیاست دخالت نکنید.»(۱) اما حزب دمکرات کردستان ایران با حمایت حزب کمونیست شوروی در چکسلواکی به‌طور مستقل فعالیت حزبی خویش را دوام داد. براى شناخت واقعی تحولات فکری در آن زمان در حزب دمکرات کردستان بهتر آن است که به افکار تئوریسین و رهبر آن دوره‌ حزب نگاهی گذرا داشته باشیم.

رهبر آن روز حزب دمكرات كردستان عبدالرحمان قاسملو افكار و ايدئولوژى حزب را تحت عنوان کتاب «كردستان و كرد» در پراگ در ١٩٦٢ منتشر كرده بود. (۲) اگر به بخشى از افكار توسعه‌طلبانه‌ عبدالرحمان قاسملو رهبر حزب دمكرات در آن مقطع دقت كنيم در آن صورت از علت كشتار ددمنشانه بهار١٩٧٩در سولدوز، جلديان و ... توسط حزب دمكرات كردستان و از نتايج اين افكار و کشتار از علل ناگواری‌های قارنا تصويرى بهتر به دست خواهد آمد.

قاسملو در١٩٦٢(١٣٤١) در كتاب كردستان و كرد كه اولين بار در چک‌اسلواکی چاپ شد می‌نویسد:


ادامه مطلب👇👇👇

🌎 آرازنیوز، خبرین دوغرو یئری

🔗 @ArazNews

● در رابطه با جغرافيا كردستان بزرگ
خاك كردستان را 409650 کیلومترمربع می‌شناسد كه اين شامل مناطقى در تركيه، عراق، سوريه و ايران است. در صفحه ١٦ كتاب كردستان و کرد می‌نویسد: «در شمال شرقى کوه‌های آرارات خط مستقيمى به‌طرف جنوب شروع می‌شود و به‌سوی بخش جنوبى زاگرس و پشت كوه امتداد می‌یابد و ازآنجا خط مستقيمى به‌طرف غرب كشيده می‌شود كه به شهر موصل در عراق و ازآنجا با خط مستقيمى به‌طرف غرب، از موصل به قسمت ترک‌نشین ولايت اسكندرون ختم می‌شود و در اين نقطه خطى به‌سوی شمال شرقى كشيده شده و در تركيه به ارزروم و...». البته آقاى قاسملو در همين رابطه منت می‌گذارد وگرنه در پاورقی همين صفحه می‌آورد: «جمعیت‌ها و انجمن‌های كرد در پاريس (1949) خاك كردستان را 530000 کیلومترمربع اعلام می‌دارند يعنى از آرارات شروع و به خليج عرب و دریای مديترانه ختم می‌شود.»
صفحه‌ 302 همين كتاب در رابطه با كردستان ايران می‌نویسد «كردستان ايران به سه بخش تقسیم‌شده است: بخش شمالى كه رسماً استان آذربايجان غربى خوانده می‌شود. بخش ميانه كه رسماً به‌عنوان استان كردستان شناخته می‌شود و بخش جنوبى كه رسماً استان كرمانشاه ناميده می‌شود» و بالاخره در رابطه با لرهاى كرد (؟) در پاورقی صفحه‌ 31 به نقل از كتاب «كرد و پیوستگی نژادى» رشید یاسمی (سال ١٩٥٦) می‌نویسد: «ما لرهاى ساكن در شمال رودخانه آبديز را كرد ميدانيم ٠٠٠ كردها باقيمانده عشيره گوتى و لرها باقيمانده عشيره لولوبى می‌باشد كه هر دو از عشاير زاگرس هستند که از 2500 سال قبل از ميلاد در زاگرس جنوبى هم‌زیستی داشته‌اند.»

● در رابطه با كركوك در پاورقی صفحه 30 آمده است: «شوونيست‌هاى عظمت طلب تركيه بيهوده سعى می‌نمایند ثابت كنند كه كركوك يكى از شهرهای ترک‌نشین است. پرواضح است كه شهر كركوك يكى از شهرهاى بسيار قديمى كرد است و ٣/٤ ساكنان آن همواره كرد بوده است.»

● در رابطه با کوه‌ها در صفحه 17 كتابش می‌نویسد: «کوه‌های توروس و فلات بین‌النهرین در غرب، سلسله کوه‌های كردستان بين دریاچه‌های وان و اروميه در شرق و کوه‌های زاگرس در جنوب غربى و مرتفع‌ترین كوه كردستان آغرى بزرگ يعنى آرارات بزرگ با 5158 متر ...؛ و مرتفع‌ترین شهر كردستان شهر بيجار با 1920 متر از سطح دريا ارتفاع دارد.»
● در رابطه با رودخانه‌های كردستان می‌آورد: «4 رودخانه بزرگ از كردستان سرچشمه می‌گیرد ١-رود ارس از منطقه بين گول كردستان سرچشمه می‌گیرد 453 كيلومتر از خاك كردستان عبور و به درياى قزوين يا خزر می‌ریزد اين رود 920 كيلومتر می‌باشد.2- رود دجله ...600 كيلومتر آن از خاك كردستان می‌گذرد اين رود 1900 کیلومتر می‌باشد 3- رود فرات كه یك شاخه آن قره‌سو معروف است از شمال ارزروم سرچشمه می‌گیرد 4-رود قزل‌اوزن از جنوب غربى شهر ديواندره سرچشمه می‌گیرد پس از عبور از شهرهاى زنجان، ميانه و جنوب شهر رشت به. درياى قزوين می‌ریزد ديگر رودهاى كردستان عبارت‌اند از زاب بزرگ زاب كوچك ...زرینه‌رود و سیمینه‌رود در كردستان ايران جز رودخانه‌هاى ديگر كردستان هستند.»
● قاسملو در معرفی دریاچه‌های كردستان می‌نویسد: «در شمال شرق كردستان دریاچه‌های وان 3765 کیلومترمربع و درياچه اروميه با 6000 کیلومترمربع قرار دارند.»
● وی می‌نویسد: «بزرگ‌ترین شعراى كرد عبارت‌اند از باباطاهر (عريان) كه به لهجه‌ی لرى شعر می‌سروده و...»
● قاسملو با استناد به نوشته كردها و امپریالیسم به نقل از كورد اوغلو در صفحه 51 مطرح می‌کند: «سرنوشت كردها، دراثنای جنگ روسيه و ايران توجه روسيه تزارى را به خود جلب كرده بود، زيرا دوسوم لشكر ايران را كردها تشكيل می‌دادند.»
● در رابطه با سیمیتقوی غارتگر، قاسملو معتقد بود: «وى بين سال‌های 1920-1925 بخش عظيمى از كردستان ايران را آزاد نمود.»

● در رابطه با نقش مهم و سوق‌الجیشی كردستان بزرگ ضمن بااهمیت دانستن همسايگى با كشور سوسیالیستی شوروى كه قطعاً از طريق آزربایجان غربى و نيز از راه کوه‌های آغرى است می‌نویسد: «كشف چند راه جديد به‌سوی هندوستان از طريق جنوب افريقا و كانال سوئز به نقش جهانى اين منطقه (كردستان) زيان رسانده است». همچنين از محكوميت كشورهاى امپریالیستی در غارت نفت كردستان كه به نظر وى 8 در صد نفت جهان را داراست كه عموماً در موصل و مخصوصاً كركوك قرار دارد، سخن به میان می‌آورد.



ادامه مطلب👇👇👇

🌎 آرازنیوز، خبرین دوغرو یئری

🔗 @ArazNews

● قاسملو در مجله مسائل صلح و سوسياليسم ١٩٦٤ در مدح و ستایش شوروی می‌نویسد: «در ارمنستان شوروى توليد سرانه برق در سال 1960 به 1478 کیلووات ساعت براى هر نفر رسيده است كه از ميزان كشورهاى ايتاليا، ژاپن، دانمارك و بسياري از كشورهاى سرمایه‌داری بيشتر و 15 برابر تركيه و 32 برابر ايران است. توليد در جمهورى تاجيكستان شوروى در فاصله 6 سال (1956-1961) دو برابر شده و توسعه بعضى از ممالك مانند جمهورى دمكراتيك خلق كره.»

با توجه به فاکت‌های فوق از افکار تئوریسین حزب دمکرات حدود ۱۵ سال قبل از انقلاب 57 نه‌تنها تمامیت آزربایجان غربی کردستان است بلکه از آراز تا تمامیت لرستان، از دریاچه‌ اورمیه تا کوه‌های آغری و سرزمین‌های اعراب، ترکمن‌ها، لرها، ترک‌های ترکیه و ترکان آزربایجان در داخل خاک کردستان بزرگ قرار می‌گیرند.

حداقل در این ۵۹ سال بعد از حاکمیت افکار قاسملو در ایدئولوژی حزب دمکرات کردستان بر مبنایِ ناسیونالیسم افراطی و ارتجاعی علیرغم تعویض‌های اجباری در رهبری حزب شاهد هیچ تغییری در گفتمان و برنامه‌های حزب نبودیم بلکه برای رسیدن به خواسته‌های کتاب فوق در سال‌های اخیر شاهد گسترش دامنه مرزهای خیالی تا تبریز و همگامی با رژیم ایران در جهت تغییر نام آزربایجان غربی به استان اورمیه و همگامی با رژیم جمهوری اسلامی در برنامه‌هایش در خاورمیانه بودیم.
از بدو تأسیس حزب دمکرات کردستان تا به امروز تغییرات نه در تعرضات عرضی به خاک همسایگان بلکه بعد از فروپاشی شوروی به‌ناچار تغییر در روابط مراکز منطقه‌ای و جهانی، به‌عبارت‌دیگر همگامی و ‌همراهی با استعمارگران در تقابل با ترک‌ها بوده است.

ارتباط گروه‌های جنایتکار کرد با نقاب‌های مارکسیست لنینیست یا ناسیونال شوونیستی که در خدمت قدرت‌های بزرگ منطقه‌ای با همکاری عملی با رژیم‌های شاهنشاهی و جمهوری اسلامی که در عمل همواره یک هدف را دنبال کرده‌اند، آن‌هم تجزیه خاک آزربایجان جنوبی، تغییر دموگرافی این منطقه استراتژیک و نهایت ایجاد و تشکیل دولت کرد مابین ترکیه و آزربایجان جنوبی.

وقایع خونین سال ۵۹ در سولدوز باهدف اصلی ایجاد ترور و وحشت به‌منظور کوچاندن بخش‌هایی از اهالی سولدوز و تغییر ترکیب جمعیتی منطقه، ادامه همان حلقه‌های زنجیره‌ای قدرت‌های بزرگ، این بار مجری آن دست‌های ترور حزب دمکرات کردستان به رهبری تئوریسین این حزب عبدالرحمان قاسملو، با ادعاهای ارضی ‌و زیاده‌خواهی‌های خویش دو ملت ترک و کرد را روی در روی‌هم قرارداد. برای درک بهتر فجایع سولدوز و ماهیت واقعی اهداف آن از بین ده‌ها مورد مشابه به چند فاکت مربوط به آزربایجان جنوبی نگاهی گذرا داشته باشیم.

● در دوران سلطنت ناصرالدین‌شاه قاجار شخص جنایتکاری به نام شیخ عبیدالله بن زیاد با به راه انداختن جنگ و یاغی‌گری بیش از یک‌صد هزار نفر از اهالی ترک آزربایجان در شهرهای سویوق بولاق (مهاباد)، قوشاچای (میاندوآب)، سولدوز (نقده)، مراغه و ... را به تحریک کنسول انگلیس قتل‌عام کرد. یکی از نتایج این قتل‌عام تغییر جمعیت سویوق بولاق (مهاباد فعلی) به نفع کردها بود. (۳)
● تلاش برای تغییر ترکیب جمعیتی غرب آزربایجان با به راه انداختن قتل‌عام‌های خونین آشوری‌ها و ارامنه (جیلولوق) و به دنبال آن کشتارهای خونین سیمیتقو کُرد بین سال‌های ۱۹۲۰ الی ۱۹۲۵
● در سال 1337 به‌فرمان شورای وزرا حکومت پهلوی قسمتی از خاک آزربایجان جنوبی بانام استان کردستان معرفی شد. سینان داش (سنندج) که در ۱۳۴۵ حدود ۵۴۰۰۰ جمعیت داشت اکنون با بیش از 500000 نفر یعنی در عرض ۵۵ سال جمعیت شهر 9 برابر شده است حال‌آنکه جمعیت کل ایران در این دوره فقط دو ونیم برابر شده است. یکی از علل چنین افزایشی پذیرش کردهای مهاجر عراق است که نزدیک ۵۰ در صد شهر را تشکیل می‌دهند همان‌گونه که ترکیب جمعیتی سقز را با پذیرش بیش از ۷۰ در صد به نفع کردها تغییر دادند. (۴)
● تغییر قسمتی از خاک آزربایجان جنوبی ولایت ترک افشار شرقی در زمان رضاشاه به استان کردستان و شمال استان کرمانشاه تا تپه افشار، اسدآباد همدان و به شهرهای تیکان تپه (تکاب) سایین قالا (سایین دژ) در آزربایجان غربی تقسیم شد. (۵)
● صادق زیباکلام در مقاله‌ای که سایت خبر آنلاین آن را منتشر کرده می‌نویسد: «حکومت شاه بیش از سیصد هزار نفر از کردهای عراق را در ایران (بخصوص در آزربایجان غربی) اسکان داد.» (۶)
● استان‌های همدان، زنجان از نامیده شدن نام آزربایجان محروم شدند و علاوه بر این‌ها اراضی زیادی را از آزربایجان جدا کرده و به ترکیب استان‌های کردستان (ازجمله بیجار، قروه، یاسکند، گروس و ...)، گیلان (آستارا، هشتپر، منجیل و...)، مرکزی، اصفهان درآوردند و در زمان جمهوری اسلامی، استان‌های قم، البرز و قزوین را تشکیل دادند (۷) و به خیال خویش از خاک تاریخی آزربایجان جدا کردند.


ادامه مطلب👇👇👇

🌎 آرازنیوز، خبرین دوغرو یئری

🔗 @ArazNews

حماسه سولدوز با مقاومت قهرمانانه ملت ترک آزربایجان بخصوص نیروهای مردمی به رهبری آقای عظیم معبودی از سولدوز و نیز تشکل مردمی از اورمیه به مسئولیت آقای بورچالو و مخصوصاً تشکل‌های مذهبی به رهبری ملا حسنی، درس مهمی را به شورشگران تروریستی دادند. کردهای عاصی و تجاوزگر به رهبری حزب دمکرات کردستان ایران با همه جنایت‌هایشان در سولدوز و جلدیان نه‌تنها از سولدوز و مناطق ترک‌نشین رانده شدند بلکه از مناطق کردنشین آزربایجان نیز همچون قارنا با دادن تلفاتی سنگین مجبور به فرار شدند.

رژیم شوونیستی جمهوری اسلامی این بار در قامت اصلاح‌طلبان با همکاری با کردهای تروریست پ.ک.ک، پژاک و توسعه‌طلبان احزاب کردی دمکرات‌ها و کومله و... نه‌تنها سولدوز بلکه تمامیت استان آزربایجان غربی را هدف قرار داده‌اند. رژیم با استانداری محمدمهدی شهریاری کُرد از بالا و احزاب کردی با پرچم استان اورمیه از پایین یک هدف را در اشکال متفاوت پیش می‌برند. یک‌بار دیگر به یاد بیاوریم در سال ۱۹۶۵ یعنی دوازده سال قبل از انقلاب عبدالرحمان قاسملو در کتاب «کردستان و کرد» اراضی کردستان ایران را از آراز تا جنوب کوه‌های زاگرس قرار داد. قاسملو در صفحه‌ 302 همين كتاب در رابطه با كردستان ايران می‌نویسد «كردستان ايران به سه بخش تقسیم‌شده است؛ بخش شمالى كه رسماً استان آذربايجان غربى خوانده می‌شود بخش ميانه كه رسماً به‌عنوان استان كردستان شناخته می‌شود و بخش جنوبى كه رسماً استان كرمانشاه ناميده می‌شود.» البته به انضمام لرستان هدف همان هست فقط نام آزربایجان غربی را هر دو جناح حکومتی و زیاده خواهان کرد در تلاش به تغییر نام به استان اورمیه ای کردنشین دارند زهی خیال باطل.

علیرغم سفسطه‌های بسیار، قاسملو در صفحه ۲۱۶ کتابش سخنی درستی از خود به ارث گذاشت، «برای آنکه نیروهای انقلابی کردستان بتوانند رهبری جنبش را در دست گیرند در دو جبهه باید به مبارزه بپردازند، ازیک‌طرف علیه ناسیونالیسم تنگ‌نظر کُرد و از طرف دیگر علیه شوونیزم ملت حاکم». خود او به این شعارش عمل نکرد و حزب دمکرات کردستان بعد از مهاجرت تا به امروز خود پرچم‌دار ناسیونالیسم تنگ‌نظر کُرد شد و تمام فعالیت خویش را در بخش استراتژیک خاک آزربایجان جنوبی و تمامیت آزربایجان غربی متمرکز کرده است و این یعنی هماهنگی و همراهی با شوونیزم حاکم و به عبارتی استراتژی تقابل با ترک‌های آزربایجان.

قدرت روزافزون حرکت ملی آزربایجان و نیز قدرتمندی و ه هم پیوندی ترکیه و جمهوری آزربایجان بعد از قهرمانی‌های جنگ ۴۴ روزه قاراباغ، تمامی دسایس، توطئه و امیدهای گروهای تروریستی، متحدان و برنامه دهندگان آنان را به چالش کشیده است.
گله‌جک بیزیم‌دیر!

1 - «یاد مانده‌ها و ملاحظه‌ها» امیرعلی لاهرودی صفحه ۶۶۲
2 - کتاب کردستان و کرد در سال ۱۹۶۲ ابتدا به زبان چکی منتشر شد و سپس به زبان‌های مختلف ترجمه شد.
3 - «صدای خشونت» اکبر آزاد
4 - «ترکستان سنندج را بهتر بشناسیم» ارسلان قشقایی
5 - «ترکستان سنندج را بهتر بشناسیم» ارسلان قشقایی
6 - «صدای خشونت» اکبر آزاد
7 - «صدای خشونت» اکبر آزاد



🌎 آرازنیوز، خبرین دوغرو یئری

🔗 @ArazNews