🔺گزارش عفو بین‌الملل با عنوان «اسرار به خونه آغشته؛ چرا کشتار ۶۷ جنایت ادامه‌‌دار علیه بشریت‌ است؟» شرح می‌دهد که چگونه، در اوایل مرداد ۱۳۶۷، مقامات ایران بدون ارائه‌ی هیچ توضیحی، فعالیت‌های معمول در زندان‌های سراسر کشور را به حال تعلیق درآورده و ملاقات خانواده‌ها با زندانیان را قطع کردند. در هفته‌های بعد، آن‌ها در طی اقدامی هماهنگ دست کم پنج هزار مخالف و دگراندیش سیاسی را خارج از پروسه قضایی و به منظور تصفیه مخالفان سیاسی اعدام کردند. این اعدام‌ها بر اساس دست‌کم یک فتوای محرمانه رهبر وقت جمهوری اسلامی ایران، روح الله خمینی، صورت گرفت. این فتوا پس از حمله‌ی مسلحانه‌ی «سازمان مجاهدین خلق»، گروه مخالف مستقر در عراق که موجودیت آن در ایران غیر قانونی اعلام شده بود، صادر شد.
🔺در سراسر ایران، مقامات زندانیان را از بندهای خود خارج کرده و با چشم‌بند نزد کمیته‌هایی متشکل از حاکمان شرع، مقامات دادستانی، ماموران اطلاعات و مسئولان امور زندان‌ها بردند. این «هیأت‌های مرگ» کمترین شباهتی به دادگاه نداشتند و روال کارشان به غایت کوتاه، سلیقه‌ای و خودسرانه بود. زندانیان، در هیچ مرحله‌ای امکان استیناف و درخواست اعاده‌ی دادرسی نداشتند.
▪️از زندانیان پرسیده می‌شد که آیا حاضر به ابراز ندامت از عقاید سیاسی خود، محکوم کردن علنی گروه سیاسی که به آن تعلق داشتند و ابراز وفاداری به جمهوری اسلامی هستند یا خیر.
▪️برخی با سؤالات سنگدلانه‌ای از این قبیل که آیا حاضر هستند با راه رفتن در میدان‌های مین به نیروهای نظامی کشور کمک کنند، یا در جوخه‌های اعدام شرکت کنند، مواجه شدند.
▪️به زندانیان هرگز گفته نشده بود که پاسخ‌هایشان می‌تواند به مرگ منتهی شود. بعضی از آنان تصور می‌کردند که به «کمیته‌ی عفو» احضار شده‌اند.
▪️اغلب قربانیان تنها دقایقی قبل از این که در برابر جوخه‌ی مرگ بایستند یا طناب دار به گردن‌شان آویخته شود متوجه می‌شدند که قرار است اعدام شوند.
▪️اکثر قربانیان در حال گذراندن احکام حبسی بودند که سال‌ها قبل صادر شده بود. برخی از قربانیان سال‌ها بدون برگزاری محاکمه در حبس به سر برده بودند و بعضی دیگر دوره‌ی محکومیت‌شان را سپری کرده و قرار بود به زودی از زندان آزاد شوند.
▪️اکثریت قریب به اتفاق قربانیان به دلیل عقاید سیاسی و فعالیت‌های صلح‌آمیزی چون پخش کردن نشریه و شرکت در تظاهرات‌ به زندان افتاده بودند.
▪️اکثر قربانیان وابسته به «سازمان مجاهدین خلق ایران» بودند، اما صدها زندانی وابسته به سازمان‌های چپ‌گرا و گروه‌های مخالف کُرد هم در میان اعدام‌شدگان بودند.
🔹لینک اطلاعیه عفو بین‌الملل به انگلیسی
https://bit.ly/2AQgbs7
🔹لینک دانلود فایل پی‌دی‌اف اطلاعیه عفو بین‌الملل به فارسی
https://t.me/Amnesty_International/959
🔹لینک گزارش تحقیقی عفو بین‌الملل به انگلیسی
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/9421/2018/en/
🔹دانلود فایل پی‌دی‌اف اطلاعیه عفو بین‌الملل به انگلیسی
https://t.me/Amnesty_International/960

عفو بین‌الملل به مناسبت ۳۰ سالگی كشتار تابستان ۱۳۶۷ اعلام کرد جمهوری اسلامی با ادامه پنهانكارى درباره سرنوشت و محل دفن هزاران مخالف سیاسی كشته شده "در حال ارتكاب جنایت علیه بشریت" ‌است. گزارش بی‌بی‌سی فارسی

در سال ۶۷ مقامات ایران هزاران مخالف سیاسی را قهرا ناپدید و مخفیانه اعدام کردند. با گذشت سه دهه، خانواده‌ها و جان به در بردگان هنوز در جستجوی حقیقت و عدالت هستند. ما کنار آن‌ها می‌ایستیم. شما چطور؟

ایران دائما کشتار هزاران مخالف سیاسی در تابستان۶۷ را انکار یا تحریف کرده و آن را جزء «اسرار نظام» دانسته است.دامنه تحقیقات کیفری باید شامل مقاماتی شود که در تداوم جرم «ناپدید کردن قهری» نقش داشته‌اند.

گاهشمار انکار #کشتار٦٧؛ #وجدان_خاموش #مدافعان_جنایت و حافظان #اسرار_به_خون_آغشته - بخش اول

گاهشمار انکار #کشتار٦٧؛ #وجدان_خاموش #مدافعان_جنایت و حافظان #اسرار_به_خون_آغشته - بخش اول

١. در اوایل مرداد ١٣٦٧، با قطع ناگهانی ملاقات‌ زندانیان، خانواده‌‌های نگران با عفو بین الملل تماس می گیرند. در ٢٥ مرداد و ١١ شهریور ١٣٦٧، این سازمان با انتشار دو اقدام فوری خطاب به دولت و قوه قضاییه از احتمال آغاز«موج جدیدی از اعدام‌های سیاسی» اعلام نگرانی می‌کند.

٢. از تاریخ ٢٥ مرداد ١٣٦٧، فعالان عفو بین الملل با ارسال هزاران تلگراف، تلکس و نامه‌ به مقامات ایرانی از جمله حسن ابراهیم حبیبی، وزیر دادگستری دولت میرحسین موسوی و سفرای دولت در کشورهای مختلف خواهان «توقف فوری اعدام‌های سیاسی» می شوند.

٣. امروز پس از ٣٠ سال می دانیم که اولین «اقدام فوری» عفو بین‌الملل درباره آغاز کشتار ٦٧ یک روز پس از ملاقات «هیئت مرگ» تهران با منتظری منتشر شده است. نیری حاکم شرع در این جلسه گفت که تا الان ٧٥٠ نفر را در تهران اعدام کرده‌اند و ٢٠٠ نفر دیگر هم در صف اعدام هستند.

٤. در تاریخهای ۴ و ۲۳ شهریور ١٣٦٧، گزارش‌گر ویژه سازمان ملل در خصوص اعدام‌های خودسرانه و فراقضایی، با علی اکبر ولایتی وزیر امور خارجه دولت میرحسین موسوی درباره‌ی نگرانی‌های مطرح درباره اعدام شمار زیادی از اعضای سازمان‌های مخالف سیاسی در زندانهای کشور از اوایل مرداد مکاتبه فوری می کند.

٥. بین مهر و آذر ١٣٦٧، عفو بین الملل ١٦ «اقدام فوری» درباره کشتار مخالفان سیاسی منتشر میکند. دهها هزار نامه اعتراضی به سفرای ایران در نقاط مختلف جهان، موسوی اردبیلی رئیس دیوان عالی، حبیبی وزیر دادگستری، ولایتی وزیر خارجه، خامنه‌ی رییس جمهور و هاشمی رفسنجانی رییس مجلس فرستاده می شود.

٦. از مهر ١٣٦٧، با افشای کشتارهای مخفیانه در سطح بین المللی، کادر وزارت خارجه دولت میرحسین موسوی به طور هماهنگ شروع به انکار می‌کند. در ٦ مهر ١٣٦٧، سیروس ناصری نماینده‌ ایران در مقر سازمان ملل در ژنو طی ملاقاتی با گزارشگر ویژه سازمان ملل خبر کشتار را «پروپاگاندای سیاسی» می خواند.

٧. در ٨ آذر ١٣٦٧، محمدجعفر محلاتی نماینده ایران در مقر سازمان ملل در نیویورک، در ملاقاتی با نماینده‌ ویژه‌ سازمان ملل وقوع کشتار ٦٧ را مطلقا انکار می کند و مدعی می شود که بسیاری از مرگ‌های گزارش شده در حین درگیری نظامی بین اعضای سازمان مجاهدین و جمهوری اسلامی ایران اتفاق افتاده‌‌ است.

٨. در ٢٢ آذر ١٣٦٧، میرحسین موسوی در مصاحبه با شبکه او آر اف اتریش از کشتار ٦٧ دفاع می کند و این واقعیت که اکثر قربانیان زندانیانی بودند که سالها قبل از حمله مجاهدین، فقط به دلیل اعتقادات سیاسی و فعالیت های صلح آمیزی مثل پخش نشریه و شرکت در تظاهرات دستگیر شده بودند را انکار می کند. موسوی در مصاحبه با شبکه اتریشی میگوید«این مواردی [یعنی کشتار هزاران زندانی سیاسی] که به ما ایراد گرفته شده است در رابطه با همین عملیات مرصاد است... آنها نقشه هایی برای کشتار داشتند و ما مجبور بودیم که توطئه آنها را سرکوب کنیم... ما در این زمینه‌ها هیچ گذشتی نداریم».

٩. در ٢٤ آذر ١٣٦٧، محمدمهدی آخوندزاده بستی، کاردار سفارت ایران در بریتانیا، در مصاحبه‌ با سرویس جهانی بی‌بی‌سی، وقوع کشتار ٦٧ را انکار می‌کند و می‌گوید: «این اتهامات صرفا به منظور ضربه زدن به تلاش‌های صادقانه و مجدانه‌ی ایران برای برقراری صلح و آرامش در منطقه مطرح شده‌اند.»

١٠. در زمستان ٦٧، دیپلمات‌های ایران در ملاقات‌ با عفو بین‌الملل در کشورهای مختلف از جمله فرانسه، ژاپن، هلند، نروژ، سوئد، بریتانیا و آلمان کشتار ٦٧ را انکار می‌کنند. در تاریخ ١ دی ١٣٦٧، محمدعلی موسوی، کاردار ایران در کانادا می‌گوید: «تنها موارد کشتن به خاطر دفاع از خود در جریان حمله‌ی مجاهدین بوده است.». در ١٢ اسفند ١٣٦٧، رییسی نیا، دبیر اول سفارتخانه ی ایران در ژاپن، کشتار ٦٧ را انکار می کند و این «نگرانی» را مطرح می کند که اخبار مربوط به اعدامهای جمعی ساخته و پرداخته کشورهای غربی است و تاکید می کند که اخبارهای این کشورها از ایران «همیشه حاوی اطلاعات غلط» است.

مقامات ایران همواره سعی داشته‌اند کشتار سازمان یافته هزاران مخالف سیاسی در ظرف چند هفته در تابستان ٦٧ را از اذهان عمومی پنهان کنند. عفو بین الملل در گزارش جدید خود، «اسرار به خون آغشته: : چرا کشتار۶۷ جنایت ادامه‌ دار علیه بشریت‌ است؟»، که در ٢٠٠ صفحه منتشر شده است، نوشته است که تحقیقات کیفری علاوه بر عاملان و آمران کشتار باید شامل مقاماتی شود که با اختفای سرنوشت قربانیان و چرایی و چگونگی اعدام‌ها در تداوم جرم «ناپدید کردن قهری» و جنایت علیه بشریت سهیم بوده‌اند.

موارد بالا برگفته از یک رشته توییت است که سازمان عفو بین الملل امروز در صفحه رسمی خود منتشر کرد.

گاهشمارانکار #کشتار٦٧؛ #وجدان_خاموش #مدافعان_جنایت و حافظان #اسرار_به_خون_آغشته - بخش اول https://t.me/Amnesty_International/973

برای کسب اطلاعات بیشتر و رجوع به منابع نقل قول های آمده، لطفا به اصل گزارش و پانویس های آن مراجعه نمایید.

لینک گزارش تحقیقی عفو بین‌الملل به انگلیسی
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/9421/2018/en/

لینک صفحه رسمی توییتر عفو بین‌الملل:
https://twitter.com/AmnestyIran

نه تنها مقامات وقت ایران بلكه مقاماتى كه تا به امروز سرنوشت و محل دفن قربانيان كشتار ٦٧ را پنهان مى‌كنند، در حال ارتكاب جرم «ناپديدكردن قهرى» هستند. اين جرم به طور گسترده و نظام‌مند در حال وقوع است و مصداق جنايت ادامه‌دار عليه بشريت است.
#اسرار_به_خون_آغشته

یک نامه: تغییر یک زندگی
https://t.me/Amnesty_International/977

🔶 گاهی یک نامه می‌تواند زندگی یک نفر را تغییر دهد. این شعار بزرگترین کمپین حقوق بشری جهان است که عفو بین‌الملل هر سال در آذر ماه برگزار می‌کند و نام آن «بنویس برای حق» است.
🔶 در این کمپین، صدها هزارتن از کنشگران و حامیان عفو بین الملل از سراسر جهان با نوشتن میلیون‌ها نامه، ایمیل و پیامک، ارسال کارت پستال و امضای دادخواست‌های آنلاین در دفاع از کسانی که حقوق انسانی‌شان پایمال شده است اقدام می‌کنند و با قربانیان نقض حقوق بشر و خانوادهایشان همدلی نشان می‌دهند.
🔶 کنشگرانی مثل شما هستند که سنت نامه نگاری اعتراضی علیه بی عدالتی‌های جهان را زنده نگاه می‌دارند.
🔶۱۰ پرونده انتخابی امسال عفو بین‌الملل مربوط به زنان مدافع حقوق بشر از نقاط مختلف جهان است، یکی از آنها آتنا دائمی از ایران است که به دلیل فعالیت‌های مسالمت آمیزش در دفاع از حقوق زنان و بر علیه مجازات اعدام زندانی شده است.
🔹 شما را دعوت می‌کنیم که با کارزار عفو بین الملل همراه شوید و در دفاع از حق بنویسید:
https://www.amnesty.org/en/get-involved/write-for-rights/

تحریف حقایق کشتار ۶۷ توسط مقامات دولتی وقت + انتشار ویدئوی مصاحبه میرحسین موسوی با تلویزیون اتریش https://t.me/Amnesty_International/979

📣عفو بین‌الملل به دنبال انتشار گزارش تحقیقی خود در خصوص کارزار سی ساله‌ی مقامات ایران برای ترویج اطلاعات خلاف واقع درباره کشتار زندانیان در تابستان ۱۳۶۷، امروز فایل یک مصاحبه ویدیویی با میرحسین موسوی که مربوط به آذر ۱۳۶۷ است را منتشر کرد. نخست وزیر وقت ایران در این مصاحبه به تحریف حقیقت این جنایت علیه بشریت دست زده است.

🔺عفو بین‌الملل این ویدیو را در واکنش به بحث‌های عمومی که از زمان انتشار گزارش این سازمان در شبکه‌های اجتماعی در گرفته، منتشر کرده است. این بحث‌ها حول این موضوع بوده است که میرحسین موسوی و دولت او تا چه اندازه از اعدام‌های جمعی که در زندان‌های ایران از اوائل مرداد ماه تا اواسط شهریور ماه ۱۳۶۷ در حال وقوع بود، اطلاع داشته و چه نقشی در کارزار رسمی حکومت برای پنهان کردن حقیقت در ماه‌ها و سال‌های پس از کشتار ایفا کرده‌ است.

🔺در این مصاحبه که از تلویزیون ملی اتریش در تاریخ ۲۲ آذر ۱۳۶۷ پخش شده است، از میرحسین موسوی به طور مشخص درباره گزارش‌های مربوط به اعدام‌ها سوال می‌شود. او در پاسخ از هر گونه اشاره مشخص به اعدام‌ها پرهیز می‌کند و در عوض تمرکز خود را بر حمله‌ی مسلحانه سازمان مجاهدین خلق ایران می‌گذارد و می‌گوید که «ما آنها را سرکوب کردیم» بدون اینکه مشخص کند که دقیقا وقوع چه نوع سرکوبی را دارد تایید می‌کند. بدین ترتیب او سعی می‌کند که اعدام‌های مورد سوال را به عنوان پاسخی مشروع به این حمله ‎جلوه دهد.

🔺فیلیپ لوتر، مدیر تحقیقات بخش خاورمیانه و شمال آفریقا در عفو بین‌الملل گفت: «مصاحبه میرحسین موسوی با تلویزیون اتریش نشان می‌دهد که در سال 67، او دست به ترویج همان روایت جعلی زده است که دیگر مقامات ایران برای دهه‌ها مطرح کرده‌اند تا این واقعیت را پنهان کنند که آنها دست کم پنج هزار مخالف سیاسی را ظرف چند هفته و در اقدامی هماهنگ و نظام‌مند برای پاک‌سازی مخالفان سیاسی، قهرا ناپدید کرده و به طور فراقضایی کشته‌اند.»

🔺سال‌هاست که مقامات ایران در همه سطوح تلاش کرده‌اند با تمرکز بر حمله نظامی سازمان مجاهدین خلق به کشور در مرداد ۱۳۶۷ اذهان عمومی را از کشتار وسیع زندانیان منحرف کنند و از اقدامات خود به عنوان برخوردی ضروری با افراد دخیل در حمله نظامی دفاع کنند.

🔺سهم دولت میر حسین موسوی در حفظ فضای پنهانکاری پیرامون کشتار از این یک مصاحبه فراتر رفته است. از شهریور ۱۳۶۷ که اخبار اعدام‌های جمعی توجه بین‌المللی را به خود جلب کرد، وزرا و دیپلمات‌های ارشد دولت فعالانه کشتار را در مصاحبه‌های مطبوعاتی و در مکاتبات و مراودات خود با سازمان ملل انکار ‌می‌کردند تا مسئولان این جنایت را از پاسخگویی مصون نگه دارند.

🔺از جمله مقامات فعال در این زمینه افراد زیر بودند: عبدالله نوری وزیر وقت کشور، علی اکبر ولایتی وزیر وقت امور خارجه، محمد حسین لواسانی و منوچهر متکی معاون‌های وزیر امور خارجه به ترتیب در سال‌های ۶۸ و ۶۹، سیروس ناصری نماینده دائم ایران در مقر سازمان ملل در ژنو، محمد جعفر محلاتی نماینده دائم ایران در مقر سازمان ملل در نیویورک، محمد مهدی آخوندزاده بستی کاردار ایران در لندن و محمد علی موسوی کاردار ایران در اتاوا، کانادا.

🔺 فیلیپ لوتر، مدیر تحقیقات خاورمیانه و شمال آفریقا در عفو بین‌الملل گفت: «علیرغم مواجهه با شواهد روزافزون جنایت، دولت میرحسین موسوی مکررا در محکوم کردن کشتار و صدور دستور تحقیقات قصور کرد. این مسئله، به همراه انکارهای معوج و مغشوش مسئولان دولتی، حقیقتا شرم‌آور
است.»

🔺میرحسین موسوی از سال ۱۳۸۹ خود قربانی بی‌رحمی نظام قضایی ناعادلانه حاکم بر ایران شده است و به همراه همسرش زهرا رهنورد و مهدی کروبی تحت حصر خانگی قرار گرفته‌ است. عفو بین‌الملل مکررا خواستار آزادی فوری آن‌ها شده است.

🔺فیلیپ لوتر گفت: «همه مقامات سابق و فعلی که همچنان با کشتار ٦٧ به عنوان یک سرّ حکومتی برخورد می‌کنند، عملا خود را در کنار کسانی که دست‌شان به خون آلوده است قرار می‌دهند. موعد پاسخ دادن آنها به درخواست خانواده‌های رنجدیده برای دانستن حقیقت و دادخواهی سالهاست که به سر آمده است. آنها باید فورا هرگونه اطلاعاتی که درباره‌ی کشتار زندانیان و محل دفن آن‌ها دارند را منتشر کنند

🔹لینک اطلاعیه مطبوعاتی عفو بین‌الملل به انگلیسی
https://bit.ly/2S1gWWw
🔹دانلود فایل پی‌دی‌اف اطلاعیه مطبوعاتی عفو بین‌الملل به فارسی
https://t.me/Amnesty_International/980
🔹کانال تلگرام عفو بین‌الملل
@Amnesty_International

دانلود فایل پی‌دی‌اف اطلاعیه مطبوعاتی عفو بین‌الملل به فارسی؛ «تحریف حقایق کشتار ۶۷ توسط مقامات دولتی وقت»

🔺چرا #کشتار۶۷ یک «جنایت ادامه‌دار علیه بشریت» است؟
🔺چرا کشتار زندانیان در سال ۱۳۶۷ مصداق جرم بين المللى «اعدام فراقضایی» است؟
🔺چرا عفو بين الملل گفته است که مقامات در حال ارتکاب جرم «ناپدید كردن قهری» هستند؟

🔹سی سال انكار و سكوت جمهوری اسلامی و مقاماتش درباره کشتار زندانیان سیاسی...گزارش سازمان عفو بین الملل از #اعدام های سال ۶۷ در ایران. صفحه ۲ بی‌بی‌‌سی فارسی

https://www.youtube.com/watch?v=kSXoyLsGD8g&feature=youtu.be

#اسرار_به_خون_آغشته

نسرین رجبی (نشسته) یکی از قربانیان کشتار ۶۷ در زندان ایلام https://t.me/Amnesty_International/987

🔺 نسرین رجبی (نشسته) یکی از قربانیان کشتار ۶۷ در زندان ایلام است. در تیر ماه ۱۳۶۸، محمدحسین لواسانی، معاون وقت وزیر امور خارجه، در جوابیه‌ی رسمی به گزارش‌گر ویژه سازمان ملل ادعا کرد که نسرین رجبی اسم «جعلی» است و چنین فردی هرگز «وجود خارجی» نداشته است.
🔺 این در حالی است که طاهره خرمی (ایستاده) به عفو بین‌الملل گفته است که با نسرین رجبی در اوایل دهه ۶۰ در ایلام زندانی بوده است. تصویر بالا از این دو تن در مراسم ازدواج طاهره خرمی گرفته شده است.

🔺 (تصویر سمت راست) نمایی از آرامگاه نسرین رجبی در گورستان صالح‌آباد ایلام. مقام‌های ایرانی درحالی در مکاتبات خود با سازمان ملل ادعا کرده‌اند که نسرین رجبی وجود خارجی نداشته است که خود، خانواده او را از محل گور جمعی مطلع کرده بودند که پیکر وی در آنجا به همراه تعدادی مرد و زن دیگر دفن شده بود.


🔹 اطلاعات بیش‌تر در گزارش عفو‌ بین‌الملل با عنوان «اسرار به خون آغشته: چرا کشتار ۶۷ جنایت ادامه‌‌دار علیه بشریت‌ است؟»
https://t.me/Amnesty_International/958

حمایت شیرین عبادی، برنده جایزه صلح نوبل از کمپین #بنویس‌برای‌حق عفو بین‌الملل

لینک کمپین
https://www.amnesty.org/en/get-involved/write-for-rights/
#WriteforRights
#write4rights

تصاویر ۱۳ قربانی کشتار ۶۷. از بالا چپ به راست: پرویز سلیمی، محمود پولچی، امیر هوشنگ هادیخانلو، وحید سعیدی‌نژاد قمی، سید احمد سیدیان، جبار شبانی، مریم پاکباز، ابوالقاسم زهرایی، نسرین رجبی، اقدس همتی، محمدرضا صادقی، سمین خیریه صفایی و آصف رزم‌دیده. در تیر ماه ۱۳۶۸، محمدحسین لواسانی، معاون وقت وزیر امور خارجه، در جوابیه رسمی به گزارش‌گر ویژه سازمان ملل در رابطه با اعدام‌ این افراد ادعا می‌کند، این اسامی "جعلی" بوده و این افراد "وجود خارجی نداشته‌اند".

نرگس محمدی: آیا سزاوار است به جای پاسخ به مطالبه حق مداوایم، تلفن کودکانم را قطع کنید؟ https://t.me/Amnesty_International/993

📣 نرگس محمدی که اینک دوران محکومیت خود را در زندان می گذراند در نامه ای به دادستان تهران از صدور دستور جدید این مقام قضایی درخصوص تلفن زدن اعتراض کرد.

🔺این فعال برجسته حقوق بشر در نامه‌ی خود به دادستان تهران نوشته است؛
🔺 «از ۲۶ تیر ماه ۹۴ تا ۲۶ تیر ماه ۹۵ به دستور مقام دادستانی و وزارت اطلاعات از شنیدن صدای کودکان خردسال و بی گناهم محروم بودم. پس از ۱۹روز اعتصاب غذا، دادستان تهران طی نامه ای کتبی و در حضور وکیل و دادیار محترم وقت، جناب آقای حاجیلو، مجوز تلفن به علی و کیانا را روزهای شنبه و برای هر کدام ۱۵دقیقه صادر کردند و من اعتصابم را شکستم.

🔺 امروز شنبه ۱۵دی ۹۷ برای تلفن به کیانا وعلی رفتم. گفتند از امروز دستور قضایی آمده فقط ۱۰دقیقه فرصت گفت و گو با بچه هایت را داری. حساب کردم ۵ دقیقه اول حتماً صرف شماره گیری با خط های خراب زندان برای خارج از کشور می شود. ۲ دقیقه هم اپراتور پیغام می دهد. من باید در ۳ دقیقه با دو کودک خردسالم در پاریس حرف بزنم، این در حالی است که بیش از سه سال و نیم است که ندیدمشان.

🔺آیا این کار به معنای قطع تماس تلفنی من و کودکانم نیست؟ آیا چنین شیوه ای شکنجه روحی و روانی و اعمال فشار طاقت فرسا بر یک مادر زندانی نیست؟

🔺جناب دادستان می گویند این دستور، دستور قضایی است و ما زیر نظر دادستان تهران هستیم.

🔺۲۶ تیر ۹۵ نامه و مجوز کتبی حضرتعالی به من ابلاغ شد که هر شنبه با کودکانم صحبت کنم و من اعتصابم را شکستم و امروز شما رأی و ابلاغ خود را شکستید. آیا سزاوار بود درست زمانی که حق مداوایم را طلب کردم تماس با کودکانم را نیز از دست بدهم؟ آیا این رسم حکومتداری و عدالت مداری است؟

🔺بنابراین اعلام می کنم که در اعتراض به این عمل که جنبه انتقام جویی دارد و غیر قانونی است از این تاریخ تا اعاده وضعیت قبل، از تلفن زدن خودداری می کنم.»

🔺عفو بین‌الملل پیش‌تر در بیانیه‌های متعدد خواهان آزادیی فوری و بی‌قید و شرط نرگس محمدی شده است. حبس این مدافع حقوق بشر ناعادلانه و محروميت او از خدمات درمانى بي‌رحمانه و غيرانسانى است.
🔺صدها هزار فعال و عضو عفو بين الملل در سال هاى گذشته براى آزادى فورى و بدون قيد و شرط نرگس محمدى تلاش كرده اند و نامه هاى بيشمار اعتراضى به مقامات قضايى ايران و نمايندگان مجلس فرستاده اند.

🔺عفو بين الملل بار ديگر از مقامات ايرانى درخواست دارد كه نرگس محمدى را آزاد كرده و به سركوب شديد مدافعان حقوق بشر پايان دهند.

🔹برای اطلاع بیش‌تر در خصوص وضعیت مدافعان حقوق بشر گزارش «گرفتار در گرداب سرکوب: مدافعان حقوق بشر زیر آماج حمله در ایران» را بخوانید.

https://t.me/Amnesty_International/290