«یک جایی داشتند که به آن «اتاق فنی» می‌گفتند. روزی دو بار من را می‌بردند آنجا و با مشت و لگد می‌زدند. شوکر هم خیلی می‌زدند. به بیضه‌هایم هم شوکر می‌‌زدند. آن‌جا دست‌های‌مان را هم از پشت به پاهای‌مان می‌بستند، یک میله‌ی آهنی را از وسط دست‌ها و پا‌هایمان رد می‌کردند و بعد می‌آوردند بالا مثل بارفیکس و این طور آویزان‌ می‌شدیم. از درد بی‌هوش می‌شدیم. همه وزن بدنم روی مچ دستم بود و واقعاً درد داشت. نمی‌دانم خوابم می‌برد یا از درد بی‌هوش می‌شدم. از فشار در خودم ادرار می‌کردم. یک کاری با من کردند که وقتی به آن فکر می‌کنم حالم بد می‌شود و بغض در گلویم جمع می‌شود. خانواده‌ام می‌دانند که شکنجه شدم ولی نمی‌دانند چه جوری. بغض دارم چون برای هیچ کسی نمی‌توانم تعریف کنم.» https://bit.ly/2EFV5ms

بازداشت و شکنجه کودکان در کهگیلویه و بویراحمد در اعتراضات آبان ۱۳۹۸

🔴 منابع مطلع در استان کهگیلویه و بویر احمد به عفو بین‌الملل گفته‌اند که در هفته‌های پس از اعتراضات، نیروهای امنیتی ده‌ها کودک ۱۱ تا ۱۷ ساله را در شهر کوچک لیکک در این استان دستگیر کردند.
🔺 مأموران نیروی انتظامی و نیروهای لباس‌شخصی تعدادی از کودکان را در منازل‌شان و تعدادی دیگر را در مدرسه دستگیر کردند.
🔺 یک منبع مطلع به عفو بین‌الملل گفته است که در جریان این دستگیری‌ها، مأموران امنیتی برای دستگیری دانش‌آموزان در مدرسه به ضرب‌وجرح آنان نیز پرداخته و برای وارد کردن شوک الکتریکی به آنان از تفنگ‌های الکتریکی استفاده کرده بودند.
🔺 بنا به اطلاعاتی که عفو بین‌الملل گردآوری کرده، همه این کودکان ابتدا در پاسگاه نیروی انتظامی لیکک محبوس شده و در آن‌جا، بدون حضور والدین‌شان یا وکیل، مورد بازجویی و در معرض شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها، از جمله ضرب‌وجرح، قرار گرفتند.
🔺 بعد از خاتمه بازجویی‌ها، کودکان دستگیرشده یا به کانون اصلاح و تربیت در شهر یاسوج و یا به زندان شهر دهدشت، هردو در استان کهگیلویه و بویر احمد، منتقل شدند.
🔺 تعدادی از این کودکان در کنار بزرگ‌سالان حبس شده، و بدین ترتیب بیشتر در معرض خطر و آسیب قرار گرفتند.
🔺 به گفته‌ منبع مطلعی که عفو بین‌الملل با او مصاحبه کرده، به دنبال آزادی این کودکان پس از چندین هفته به قید وثیقه، ‌آن‌ها علائمی حاکی از آسیب‌های شدید روانی نشان می‌دادند و تغییرات رفتاری نظیر پرخاشجویی و بی‌علاقگی به انجام تکالیف درسی در آن‌ها بروز کرده بود.
🔺 عفو بین‌الملل، بر اساس اظهارات مصاحبه‌شنوندگان و همچنین گزارش‌های رسانه‌های مستقل، دریافته است که مقام‌های مسئول، همانند برخوردشان با بازداشت‌شدگان بزرگ‌سال، در مورد بازداشت‌شدگان کودک نیز وثیقه‌های بسیار سنگینی، بعضاً تا ۱۰ میلیارد ریال، برای آزادی آنان تعیین کرده‌اند که موجب به تأخیر افتادن آزادی‌شان شده بود.

🔹 دانلود فایل پی‌دی گزارش عفو بین‌الملل؛ «ویرانگران انسانیت | بازداشت‌های گسترده، ناپدیدسازی و شکنجه‌ در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران» (۱۲۰ صفحه)
https://t.me/Amnesty_International/1738

موارد ادامه‌دار ناپدیدسازی قهری

🔴 تا ۵ شهریور ۱۳۹۹، عفو بین‌الملل از اسامی سه نفر مطلع شده است که همچنان در وضعیت ناپدیدشدگی قهری به سر می‌برند و مقام‌ها و مسئولان به مخفی نگه داشتن سرنوشت و مکان نگهداری آنها ادامه می‌دهند. این سه قربانی شامل مهدی رودباریان، برادر وی، مصطفی روباریان و فرد سومی می‌شوند که عفو بین‌الملل به دلیل نگرانی‌های امنیتی هویت‌اش را محفوظ نگه داشته است.
🔺 دو برادر به نام‌های مهدی رودباریان، 21 ساله، و مصطفی رودباریان، 34 ساله، در ۲۶ آبان ۱۳۹۸ در حالی که در تجمعات اعتراضی در ماهشهر، در استان خوزستان، شرکت کرده بودند مورد اصابت گلوله‌های نیروهای امنیتی قرار گرفتند و از آن تاریخ در وضعیت ناپدیدشدگی قهری به سر می‌برند.
🔺 به گفته‌ی شاهدان عینیِ مصطفی رودباریان در حالی که به کمک یک معترض مجروح رفته بود از پشت مورد اصابت گلوله قرار گرفت، و مهدی رودباریان که به کمک برادرش رفته بود از ناحیه‌ی سر مورد اصابت گلوله قرار گرفت. نیروهای امنیتی این دو برادر را داخل یک وانت باربری متعلق به سپاه پاسداران انداخته و با خود بردند. شاهدان عینی بر این باورند که احتمال دارد این دو نفر بر اثر جراحات مهلکی ناشی از اصابت گلوله‌ها در جریان اعتراضات جان باخته باشند، اما اجساد آن‌ها به خانواده‌شان تحویل داده نشده است.
🔺 مقام‌های مسئول مکرراً از اطلاع‌رسانی درباره سرنوشت و مکان آن‌ها امتناع کرده‌اند و به علاوه، خانواده‌ این دو برادر را تهدید کرده بودند که اگر به تلاش برای کسب اطلاع ادامه دهند یا با رسانه‌ها در این باره حرف بزنند، خودشان را هم دستگیر می‌کنند.

🔸 سومین فردی که بر اساس اطلاعات عفو بین‌الملل همچنان در وضعیت ناپدیدشدگی قهری به سر می‌برد مردی است که در اعتراضات در اراک، استان مرکزی ، شرکت داشته و اولین بار در آذر ۱۳۹۸ با عفو بین‌الملل تماس گرفت. این فرد در آن زمان، و در پی مراجعات مکرر نیروهای امنیتی به منزل خانوادگی‌اش برای دستگیر کردن او، مخفی شده بود. او که در وضعیت آشفته‌ای به سر می‌برد، به عفو بین‌الملل اطلاع داد که نیروهای امنیتی پدرش را دستگیر کرده‌اند تا او را وادار کنند که خودش را تسلیم کند. پدر او بعد از چند روز، ظاهراً به دلیل مشکلات شدید جسمی، آزاد شد.

🔸 در بهمن ۱۳۹۸، مقام‌های مسئول مادر این فرد را دستگیر کرده و سایر اعضای خانواده‌اش را تهدید کردند که در صورت ارتباط برقرار کردن با رسانه‌ها یا سازمان‌های حقوق بشری، آن‌ها را هم دستگیر می‌کنند. به دنبال بازداشت مادر و آزاررسانی به خانواده‌اش، این فرد در همان ماه خودش را تسلیم کرد. مادر او متعاقباً آزاد شد، اما از آن پس از سرنوشت و مکان نگهداری او اطلاعات دقیقی در دست نیست.
🔸 با گذشت سه ماه از حبس او، خانواده‌اش در اواسط فروردین ۱۳۹۹ از طریق مقام‌های مسئول باخبر شدند که فرزندشان در بازداشت واحد حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران به سر می‌برد. بر اساس اطلاعات عفو بین‌الملل، او بعدتر دو تماس کوتاه با خانواده‌اش داشته است و در طی این تماس‌ها فقط «سلام» گفته است و اشک ریخته است. مقامات همچنان از دادن هرگونه اطلاعات مشخص در مورد محل نگهداری وی به خانواده‌‌اش امتناع می‌کند.
🔸 خانواده‌ی او از آن بیم دارند که در صورت فاش کردن اسم‌اش، مورد اذیت و آزار بیشتر قرار گیرند.

🔹 دانلود فایل پی‌دی گزارش عفو بین‌الملل؛ «ویرانگران انسانیت | بازداشت‌های گسترده، ناپدیدسازی و شکنجه‌ در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران» (۱۲۰ صفحه)
https://t.me/Amnesty_International/1738

🔴 یکی از معترضان به عفو بین‌الملل گفته است که مأموران دو بار او را با اعدام نمایشی شکنجه داده‌اند. یک بار، حدود ساعت چهار صبح، او را به حیاط برده و کیسه‌ای روی سرش کشیده بودند و وادارش کرده بودند روی یک چهارپایه بایستد.
⭕ مأموران گفته بودند که او «مرتد» و «لیدر اغتشاشات» بوده و حکم‌اش اعدام است و وانمود کرده بودند که در دادگاهی به اعدام محکوم شده است. سپس طنابی دور گردن‌اش انداخته، و به تقلید از شیوه‌ دار زدن در ایران، چهارپایه را از زیر پای او کشیده بودند، اما نحوه چیدمان به شکلی بود که او به جای آویزان شدن روی روی زمین بیافتد.
⭕ چند روز بعد، وقت سحر، مأموران او را به حیاط برده و وادارش کرده بودند زانو بزند، چشم‌بندش را برداشته بودند، و اسلحه خالی را روی پیشانی‌اش گذاشته و ماشه را کشیده بودند.
https://linktr.ee/AMNESTYIRAN

🔴 اطلاعاتی از منابع دست‌اول در اختیار عفو بین‌الملل قرار گرفته مبنی بر این که بازجویان وابسته به تشکیلات اطلاعاتی و امنیتی و مأموران زندان‌ها بازداشت‌شدگان اعتراضات آبان ۹۸ را به این شیوه‌ها مورد شکنجه قرار داده‌اند:
🔸 برهنه کردن و آب پاشیدن به روی آن‌ها در هوای سرد
🔸 نگه داشتن بازداشت‌شدگان به طور مستمر و به مدت طولانی در معرض گرما یا سرمای شدید
🔸 نور تند و صداهای گوش‌خراش
🔸 کشیدن ناخن‌های دست و پا
🔸 خشونت و تحقیر جنسی
🔸 اسپری فلفل زدن به نقاط مختلف بدن، از جمله چشم‌ها و ناحیه تناسلی
🔸 القای حس خفگی با آب
🔸 شوک الکتریکی وارد کردن به شقیقه‌ها و بیضه‌ها
🔸 تزریق یا خوراندن مواد شیمیایی
🔸 اعدام‌های مصنوعی

مقامات ایران به پنهانکاری و تحمیل رنج و درد به خانواده‌های اعدام شدگان پایان دهند

🔺رنج و درد روحی شدیدی که مقامات و مسئولان ایرانی با پنهان‌کردن عمدی محل دفن رامین حسین پناهی، زانیار مرادی و لقمان مرادی به خانواده‌های آنها تحمیل می‌کنند، نقض ممنوعیت شکنجه و سایر رفتارهای بیرحمانه، غیرانسانی و ترذیلی است که در ماده 7 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی قید شده است.

🔺پنهانکاری در خصوص محل دفن همچنین ناقض حق خانواده‌ها بر جستجو، دریافت و انتشار اطلاعات در این‌باره است، حقی که در ماده 19 میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی بر لزوم برخورداری از آن تاکید شده است.

🔺به علاوه، مقامات ایرانی با پنهانکاری در خصوص محل دفن، ممانعت از برگزاری مراسم عزاداری و محروم کردن خانواده‌ها از نصب سنگ‌قبر یا تزئین محل دفن عزیزان‌شان با گل، عکس، نشان یا پیام‌های یادبود، حقوق فرهنگی اعضای خانواده‌ها را برای شرکت در مراسم تدفین و عزاداری و به جا آوردن رسومی که به آن اعتقاد دارند نقض می‌کنند. این امر ناقض ماده 15 میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی است، که ایران نیز عضو آن است.

دانلود فایل پی‌دی‌اف « پرسش و پاسخ پیرامون نقش نخست وزیر سابق ایران در کارزار انکار و تحریف حقایق کشتار۶۷»

مصاحبه رها بحرینی، پژوهشگر عفو بین‌الملل در امور ایران در خصوص بیانیه جدید سازمان عفو بین الملل که در قالب پرسش و پاسخ به نقش نخست وزیر سابق ایران در کارزار رسمی انکار و تحریف حقایق کشتار۶۷ پرداخته است

#نوید_افکاری قهرمان کشتی صبح امروز به اتهام قتل یک مامور امنیتی در زندان عادل‌آباد شیراز به صورت مخفیانه اعدام شد. این درحالی است که او اتهام وارده را رد کرده و از اجبار خود به اعتراف زیر شکنجه گفته بود.

گفت‌وگو با رها بحرینی، پژوهشگر عفو بین‌الملل در امور ایران

عفو بین‌الملل عمیقا نگران وضعیت سلامتی نسرین ستوده، وکیل مدافع حقوق بشر است که در پی ۴۰ روز اعتصاب غذا در بیمارستان بستری شده است.
این سازمان از مقامات ایرانی می‌خواهد که بی‌درنگ و بدون قید و شرط او را آزاد کنند.

🔸 صبا کردافشاری، ۲۲ ساله، مدافع حقوق زنان، به نحوی غیرعادلانه و تنها به دلیل فعالیت‌های صلح‌آمیز حقوق بشری، از جمله کارزار علیه قوانین تبعیض آمیز حجاب اجباری، در زندان اوین در حبس است. او حتا یک روز هم نباید زندانی باشد و مقامات ایرانی باید او را بی درنگ آزاد کنند.
🔸 صبا کرد افشاری از ناراحتی گوارشی که در زمان زندان تشدید شده رنج می برد و درد می کشد. مقامات ایرانی تا زمان آزادی او باید اطمینان حاصل کنند که او به خدمات درمانی کافی و لازم دسترسی دارد.
🔹 دادخواست آنلاین عفو بین الملل اتریش برای آزادی صبا کردافشاری
https://bit.ly/3hYlVDX

۲ ماه تحمل سلول انفرادی
۶ ماه بازداشت خودسرانه
تلاش برای اخذ اعترافات اجباری

مقامات ایران باید #علی_یونسی و همه افرادی را که صرفا به دلیل یا به اتهام نسبت خانوادگی داشتن با اعضای گروه‌های مخالف نظام بازداشت شده‌اند، بی‌درنگ آزاد کنند.

اقدام شما موثر است؛
https://bit.ly/3mLBQcm

⚫ فراخوان اقدام فوری

🔶 حیدر قربانی، زندانی کرد ۴۷ ساله، در خطر اعدام است. مقامات اطلاعاتی، دادستانی و قضایی اصول دادرسی عادلانه را به شدت در پرونده‌ی او نقض کرده‌اند و دادگاه انقلاب سنندج با وجود اینکه در رای خود اعلام کرده که حیدر قربانی هرگز مسلح نبوده، وی را با اتهام «قیام مسلحانه علیه اساس نظام» (بغی) به اعدام محکوم کرده است.
🔶 دادگاه بر خلاف قانون به «اعترافاتی» استناد کرده است که تحت شکنجه، بدون حضور وکیل و در زمانی که حیدر قربانی قربانی جرم ناپدیدسازی قهری شده بود، گرفته شده است. رییس قوه قضاییه باید بی درنگ برنامه اجرای حکم اعدام حیدر قربانی را متوقف کرده و ضمن لغو حکم اعدام، دسترسی وی به یک محاکمه مجدد عادلانه را را تضمین کند.
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/3101/2020/en/

🔴 جامعه جهانی باید همه توان خود را برای توقف اجرای احکام هولناک قطع انگشتان دست چهار مرد محبوس در زندان ارومیه به کار گیرد.
⭕ هادی رستمی (۳۳ ساله)، مهدی شریفیان (۳۷ ساله)، مهدی شاهیوند (۴۲ ساله) و کسری کرمی (۴۰ ساله) پس از محاکمه‌های به شدت ناعادلانه و با اتکا به «اعترافات اجباری» از بابت جرم سرقت محکوم شده‌اند.
⭕ قطع عضو تعرضی شنیع به کرامت انسانی و مصداق شکنجه است که در قوانین بین‎المللی جرم محسوب می‌شود.
⭕ ما از مقامات ایرانی می‌خواهیم که بی‌درنگ و بدون قید و شرط چنین اقدامات بی‌رحمانه و تکانده‌دهنده‌ای را متوقف کنند.
⭕ مقامات دادستانی و قضایی که آمران و عاملان چنین شکنجه‌هایی هستند باید بدانند که می‌توان آن‌ها را طبق حقوق کیفری بین‌المللی تحت پیگرد و محاکمه جنایی قرار داد.
⭕ احکام این چهار زندانی در دیوان عالی کشور تایید شده‌ است و این خطر هر لحظه وجود دارد که به اجرا گذاشته شوند.
https://www.amnesty.org/en/latest/news/2020/09/iran-horrifying-plan-to-amputate-fingers-of-four-men-convicted-of-robbery-must-be-stopped/

سلامت #نسرین_ستوده وکیل و مدافع حقوق بشر که با وجود توصیه پزشکان به مراقبت‌های پزشکی به زندان بازگردانده شده، در خطر است.
او در اعتراض به بی عدالتی‌ و ستم در نظام قضایی و خودداری مقامات از آزادی زندانیانی سیاسی در اعتصاب غذا است.
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/3118/2020/en/

🎤 در نشست امروز شورای حقوق بشر سازمان ملل، عفو بین‌الملل ضمن استقبال از بیانیه 47 کشور درباره نقض حقوق بشر در ایران، به کشتار و شکنجه‌ معترضان، استفاده فزاینده از ⁧ اعدام ⁩ به عنوان ابزار سرکوب، اعدام کودک-مجرمان و قطع عضو اشاره کرد و بر ضرورت انجام تحقیقات بین‌المللی درباره وقایع خونین آبان⁧ ۱۳۹۸ ⁩ بار دیگر تاکید کرد.

‏🔹متن کامل اظهارات عفو بین‌الملل که به وضعیت نگران کننده حقوق بشر در کشورهای ایران، مصر، هند، چین و فیلیپین پرداخته است 👇
https://www.amnesty.org/en/documents/ior40/3112/2020/en/

⚫️بیانیه مشترکی که آلمان به نمایندگی از ۴۷ کشور در نشست امروز شواری حقوق بشر سازمان ملل در اعتراض به وضعیت وخیم حقوق بشر از جمله وقایع ⁧ #آبان_خونین ⁩ و اعدام ⁧ #نوید_افکاری ⁩ در ایران ارائه کرد را به همراه زیرنویس فارسی در این ویدیو تماشا کنید.
⚫️توقف اعدام، آزادی زندانیان سیاسی و عقیدتی، رعایت موازین دادرسی عادلانه، تضمین حق دسترسی به وکیل انتخابی، محاکمه مسببین ⁧ #آبان_خونین ⁩ و همکاری با گزارشگر ویژه سازمان ملل از جمله درخواست‌های این ۴۷ کشور از مقامات ایرانی است.
⚫️کشورهای امضا کننده بیانیه عبارتند از: آلبانیا، استرالیا، اسلواکی، اسلوونی، اسپانیا، اتریش، اوکراین، ایسلند، ایرلند، استونی، آلمان، اسرائیل، ایتالیا، بریتانیا، بلژیک، برزیل، بلغارستان، پرتقال، پالائو، جزایر مارشال، جمهوری چک، دانمارک، رومانی، سوئد، سوئیس، صربستان، فنلاند، فرانسه، قبرس، کانادا، کاستاریکا، کرواسی، لتونی، لیشتن‌ستاین، لیتوانی، لوکزامبرگ، لهستان، مالتا، مالدووا، موناکو، مجارستان، مقدونیه شمالی، نیوزیلند، نروژ، هندوراس، هلند، یونان