شش مدافع حقوق بشر به طور هماهنگ بازداشت و اکنون در خطر شکنجه قرار دارند https://t.me/Amnesty_International/588
شش مدافع حقوق بشر به طور هماهنگ بازداشت و اکنون در خطر شکنجه قرار دارند
در واکنش به گزارش‌های مبنی بر دستگیری و بازداشت همزمان شش مدافع حقوق بشر از جمله شیما بابایی و همسرش داریوش زند، سعید اقبالی، لیلا فرجی، محمود معصومی و بهنام موسیوند در روز ۱۲ بهمن ۱۳۹۶، مگدلنا مغربی معاون شمال آفریقا و خاوریمانه عفو بینالملل گفت:
این مدافعان حقوق بشر زندانیان عقیدتی هستند و باید بلافاصله و بدون قید و شرط آزاد شوند چرا که هیچ جرمی مرتکب نشده و صرفا به خاطر فعالیت‌های حقوق بشری خود بازداشت شده‌اند. ما بسیار نگران هستیم که این افراد اکنون در معرض شکنجه و دیگر بدرفتاریها قرار بگیرند.
این دستگیری‌ها گواهی دیگر هستند بر موقعیت نگران کننده و تلخ امروز کسانی که از حقوق بشر در ایران دفاع می‌کنند و فعالیت‌های صلح‌آمیزشان، سرکوب و مجرمانه شناخته میشود.
در ایران یک سرکوب طولانی‌مدت و دامنه دار علیه هر نوع فعالیت حقوق بشری در جریان است و نابودی کامل آزادی بیان، آزادی ارتباطات و آزادی تجمعات مسالمت آمیز را مورد هدف گرفته است. ما از مقامات ایران تقاضا داریم که حملات علیه مدافعان حقوق بشر در ایران را متوقف کرده و به آنها اجازه دهند که در یک محیط امن و به دور از ترس از آزار و اذیت‌های تلافی‌جویانه فعالیت کنند.
* لیلا فرجی روز گذشته بعد از چند ساعت بازداشت آزاد شد.
لینک خبر به انگلیسی https://goo.gl/rZ2QZr
در واکنش به گزارش‌های مبنی بر دستگیری و بازداشت همزمان شش مدافع حقوق بشر از جمله شیما بابایی و همسرش داریوش زند، سعید اقبالی، لیلا فرجی، محمود معصومی و بهنام موسیوند در روز ۱۲ بهمن ۱۳۹۶، مگدلنا مغربی معاون شمال آفریقا و خاوریمانه عفو بینالملل گفت:
این مدافعان حقوق بشر زندانیان عقیدتی هستند و باید بلافاصله و بدون قید و شرط آزاد شوند چرا که هیچ جرمی مرتکب نشده و صرفا به خاطر فعالیت‌های حقوق بشری خود بازداشت شده‌اند. ما بسیار نگران هستیم که این افراد اکنون در معرض شکنجه و دیگر بدرفتاریها قرار بگیرند.
این دستگیری‌ها گواهی دیگر هستند بر موقعیت نگران کننده و تلخ امروز کسانی که از حقوق بشر در ایران دفاع می‌کنند و فعالیت‌های صلح‌آمیزشان، سرکوب و مجرمانه شناخته میشود.
در ایران یک سرکوب طولانی‌مدت و دامنه دار علیه هر نوع فعالیت حقوق بشری در جریان است و نابودی کامل آزادی بیان، آزادی ارتباطات و آزادی تجمعات مسالمت آمیز را مورد هدف گرفته است. ما از مقامات ایران تقاضا داریم که حملات علیه مدافعان حقوق بشر در ایران را متوقف کرده و به آنها اجازه دهند که در یک محیط امن و به دور از ترس از آزار و اذیت‌های تلافی‌جویانه فعالیت کنند.
* لیلا فرجی روز گذشته بعد از چند ساعت بازداشت آزاد شد.
لینک خبر به انگلیسی https://goo.gl/rZ2QZr
Amnesty International
Iran: At least six young human rights defenders arrested in coordinated raids at risk of torture
At least six young human rights defenders in Iran, including Shima Babaei and her husband Dariush Zand, Saeed Eghbali, Leila Farjami, Mahmoud Masoumi and Behnam Mousivand were detained.
اقدام فوری
محکومیت زندانی کرد به اعدام بعد از یک محاکمه ناعادلانه https://t.me/Amnesty_International/590
محکومیت زندانی کرد به اعدام بعد از یک محاکمه ناعادلانه https://t.me/Amnesty_International/590
رامین حسین پناهی، زندانی کرد ایرانی، از ۷ بهمن ماه در اعتراض به صدور حکم اعدام برای وی در اعتصاب به سر می‌برد. این حکم در پی یک محاکمه به شدت ناعادلانه و به دنبال چهار ماه ناپدیدشدگی اجباری صادر شده است. مقامات زندان در اقدامی تلافی‌جویانه او را به سلول انفرادی منتقل کردهاند. محکومیت و مجازات او مغایر با قوانین بینالمللی است و باید لغو شود.
رامین حسین پناهی، ۲۲ ساله و از اقلیت کرد ایران، اعتصاب غذای خود را از ۷ بهمن و بعد از مطلع شدن از محکومیت‌اش به اعدام به خاطر عضویت در گروه مخالف مسلح کرد «کومله» آغاز کرده است. در روز ۱۱ بهمن، یک مامور وزارت اطلاعات او را در زندان ملاقات کرد و گفت که در صورت موافقت وی با انجام اعترافات تلویزیونی و محکوم کردن گروه‌های مخالف کرد به عنوان «تروریست»، حکم اعدام او به زندان تبدیل خواهد شد. با رد این درخواست از سوی رامین حسین پناهی، مامور وزارت اطلاعات ظاهرا خشمگین شده و گفته است که او بهای این «لجاجت» را با زندگیاش خواهد پرداخت. رامین حسین پناهی متعاقبا به سلول انفرادی منتقل شد و هماکنون آنجا نگهداری میشود. این وضعیت به نگرانی‌های موجود درباره سلامتی وی دامن زده است. رامین حسین پناهی از سردرد‌های مزمن و عفونت کلیه رنج می‌برد که ممکن است نتیجهي شکنجه باشد. او به دنبال بازداشت در ۲ تیر ۱۳۹۶ برای مدت چهار ماه مورد «ناپدیدشدگی اجباری» قرار گرفت و شش ماه را در انفرادی گذراند. او گفته است که در طول این مدت، ماموران وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران او را مکررا شکنجه کردند، از جمله از طریق زدن با کابل، وارد کردن مشت و لگد به شکم و کوباندن سر به دیوار. او همچنین ادعا کرده است که ماموران عامدانه از ارائه مراقبت‌های درمانی برای جراحتهایش که در اثر تیراندازی در زمان دستگیری ایجاد شده بود، خودداری کردهاند.
دادگاه رامین حسین پناهی، که در ۲۶ دی ماه ۱۳۹۶ برگزار شد، به شدت ناعادلانه بوده و کمتر از یک ساعت طول کشیده است. خانوادهی او به عفو بینالملل گفته‌اند که او با آثار واضح شکنجه بر بدنش در دادگاه انقلاب سنندج حاضر شد اما دادگاه دستوری مبنی بر تحقیق در این رابطه صادر نکرد. بر اساس گفته وکیل، او به اتهام بغی (قیام مسلحانه) به اعدام محکوم شده است و اساس این اتهام عضویت وی در گروه کومله است. این در حالی است که بر اساس قوانین بینالمللی استفاده از مجازات اعدام تنها در مورد عمل مجرمانه‌ای که منتهی به قتل عامدانه شده باشد مجاز است و هیچ مدرک مشخصی علیه رامین حسین پناهی در این خصوص ارائه نشده است. در فاصله بین دستگیری و محاکمه، رامین حسین پناهی تنها یکبار اجازه ملاقات با وکیل خود را داشته است و این ملاقات هم با حضور ماموران اطلاعات انجام شده است. این موضوع نقض حق گفت و گو با وکیل به صورت خصوصی است. مقامات قضایی همچنین مانع دسترسی رامین حسین پناهی و وکیل وی به مدارک پرونده و جزییات ادعاهای مطرح علیه او شده‌اند. وکیل او اعلام کرده است که به زودی برای تجدیدنظر اقدام خواهد کرد.
لینک خبر به انگلیسی
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/7872/2018/en
رامین حسین پناهی، ۲۲ ساله و از اقلیت کرد ایران، اعتصاب غذای خود را از ۷ بهمن و بعد از مطلع شدن از محکومیت‌اش به اعدام به خاطر عضویت در گروه مخالف مسلح کرد «کومله» آغاز کرده است. در روز ۱۱ بهمن، یک مامور وزارت اطلاعات او را در زندان ملاقات کرد و گفت که در صورت موافقت وی با انجام اعترافات تلویزیونی و محکوم کردن گروه‌های مخالف کرد به عنوان «تروریست»، حکم اعدام او به زندان تبدیل خواهد شد. با رد این درخواست از سوی رامین حسین پناهی، مامور وزارت اطلاعات ظاهرا خشمگین شده و گفته است که او بهای این «لجاجت» را با زندگیاش خواهد پرداخت. رامین حسین پناهی متعاقبا به سلول انفرادی منتقل شد و هماکنون آنجا نگهداری میشود. این وضعیت به نگرانی‌های موجود درباره سلامتی وی دامن زده است. رامین حسین پناهی از سردرد‌های مزمن و عفونت کلیه رنج می‌برد که ممکن است نتیجهي شکنجه باشد. او به دنبال بازداشت در ۲ تیر ۱۳۹۶ برای مدت چهار ماه مورد «ناپدیدشدگی اجباری» قرار گرفت و شش ماه را در انفرادی گذراند. او گفته است که در طول این مدت، ماموران وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران او را مکررا شکنجه کردند، از جمله از طریق زدن با کابل، وارد کردن مشت و لگد به شکم و کوباندن سر به دیوار. او همچنین ادعا کرده است که ماموران عامدانه از ارائه مراقبت‌های درمانی برای جراحتهایش که در اثر تیراندازی در زمان دستگیری ایجاد شده بود، خودداری کردهاند.
دادگاه رامین حسین پناهی، که در ۲۶ دی ماه ۱۳۹۶ برگزار شد، به شدت ناعادلانه بوده و کمتر از یک ساعت طول کشیده است. خانوادهی او به عفو بینالملل گفته‌اند که او با آثار واضح شکنجه بر بدنش در دادگاه انقلاب سنندج حاضر شد اما دادگاه دستوری مبنی بر تحقیق در این رابطه صادر نکرد. بر اساس گفته وکیل، او به اتهام بغی (قیام مسلحانه) به اعدام محکوم شده است و اساس این اتهام عضویت وی در گروه کومله است. این در حالی است که بر اساس قوانین بینالمللی استفاده از مجازات اعدام تنها در مورد عمل مجرمانه‌ای که منتهی به قتل عامدانه شده باشد مجاز است و هیچ مدرک مشخصی علیه رامین حسین پناهی در این خصوص ارائه نشده است. در فاصله بین دستگیری و محاکمه، رامین حسین پناهی تنها یکبار اجازه ملاقات با وکیل خود را داشته است و این ملاقات هم با حضور ماموران اطلاعات انجام شده است. این موضوع نقض حق گفت و گو با وکیل به صورت خصوصی است. مقامات قضایی همچنین مانع دسترسی رامین حسین پناهی و وکیل وی به مدارک پرونده و جزییات ادعاهای مطرح علیه او شده‌اند. وکیل او اعلام کرده است که به زودی برای تجدیدنظر اقدام خواهد کرد.
لینک خبر به انگلیسی
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/7872/2018/en
محکومیت_زندانی_کورد_به_اعدام_بعد.pdf
325.9 KB
دنلود فایل پی‌دی‌اف اقدام فوری عفو بینالملل: «محکومیت زندانی کرد به اعدام بعد از یک محاکمه ناعادلانه»
دفاع از حقوق کارگران جرم نیست؛
رضا شهابى را فورا و بدون قید و شرط آزاد کنید https://t.me/Amnesty_International/595
رضا شهابى را فورا و بدون قید و شرط آزاد کنید https://t.me/Amnesty_International/595
رضا شهابی، فعال حقوق کارگری که از ماه گذشته از زندان رجایی‌شهر به بند ۲۰۹ زندان اوین منتقل شده است، روز دوشنبه ۱۶ بهمن ۱۳۹۶ به بیمارستانی خارج از زندان منتقل و اما پس از چند ساعت به زندان بازگردانده شد.
رضا شهابی پس از بازداشت در مرداد ماه سال جاری از دسترسی به خدمات درمانی در حالی محروم بوده که با وضعیت وخیم جسمی روبرو است.
رضا شهابی تنها به خاطر فعالیت‌های مسالمتآمیز در دفاع از حقوق کارگران مورد دستگیری و بازداشت خودسرانه، محاکمه کیفری و حبس ناعادلانه قرار گرفته است. عفو بين الملل همواره از مقامات ایران خواسته است تا حكم رضا شهابى را نقض و او را فورا و بدون قید و شرط او آزاد کنند.
رضا شهابی، عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، از مرداد ماه سال ۱۳۹۶ برای از سرگیری اجرای حکم ۶ سال زندان، که در سال ١٣٩١ به خاطر فعالیت‌های صنفیِ مسالمتآمیز او با سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه صادر شد، بازداشت شد. رضا شهابی پیشتر چهار سال زندان را تحمل کرده است. او در دوران بازداشت مورد شکنجه و دیگر بدرفتاریها قرار گرفت از جمله ضرب و شتم‌هایی که او گفته باعث کمردردهای مزمن شده است. وضعیت سلامتی او در طول دوران چهار سال حبس به دلیل عدم دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب و شرایط نامناسب زندان رو به وخامت گذاشت.
رضا شهابی در مهر ۱۳۹۴ پس از گذراندنِ بیش از چهار سال در زندان به مرخصی درمانی آمد. با این حال، از آبان ۱۳۹۵، او برای تحمل مابقی حکم شش سال زندان که به گفته مقامات سه ماه است تحت فشار قرار گرفت. مقامات همچنین او را ممنوع‌الخروج کرده و مانع از حضور او در صد و ششمین اجلاس سازمان جهانی کار در شهر ژنو در سوییس شدند.
رضا شهابی پس از بازداشت در مرداد ماه سال جاری از دسترسی به خدمات درمانی در حالی محروم بوده که با وضعیت وخیم جسمی روبرو است.
رضا شهابی تنها به خاطر فعالیت‌های مسالمتآمیز در دفاع از حقوق کارگران مورد دستگیری و بازداشت خودسرانه، محاکمه کیفری و حبس ناعادلانه قرار گرفته است. عفو بين الملل همواره از مقامات ایران خواسته است تا حكم رضا شهابى را نقض و او را فورا و بدون قید و شرط او آزاد کنند.
رضا شهابی، عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، از مرداد ماه سال ۱۳۹۶ برای از سرگیری اجرای حکم ۶ سال زندان، که در سال ١٣٩١ به خاطر فعالیت‌های صنفیِ مسالمتآمیز او با سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه صادر شد، بازداشت شد. رضا شهابی پیشتر چهار سال زندان را تحمل کرده است. او در دوران بازداشت مورد شکنجه و دیگر بدرفتاریها قرار گرفت از جمله ضرب و شتم‌هایی که او گفته باعث کمردردهای مزمن شده است. وضعیت سلامتی او در طول دوران چهار سال حبس به دلیل عدم دسترسی به مراقبت‌های پزشکی مناسب و شرایط نامناسب زندان رو به وخامت گذاشت.
رضا شهابی در مهر ۱۳۹۴ پس از گذراندنِ بیش از چهار سال در زندان به مرخصی درمانی آمد. با این حال، از آبان ۱۳۹۵، او برای تحمل مابقی حکم شش سال زندان که به گفته مقامات سه ماه است تحت فشار قرار گرفت. مقامات همچنین او را ممنوع‌الخروج کرده و مانع از حضور او در صد و ششمین اجلاس سازمان جهانی کار در شهر ژنو در سوییس شدند.
عفو بینالملل: پاکسازی قومی اقلیت روهینگیا همچنان ادامه دارد https://t.me/Amnesty_International/598
سازمان عفو بینالملل در تازه‌ترین گزارش خود از وضعیت مسلمانان روهینگیا در میانمار می‌گوید که پاکسازی قومی این اقلیت، از بعد از کشتارها و آزارهای وسیعی که علیه آنها از نیمه تابستان آغاز شده‌است، کماکان ادامه دارد و در نبود یک اقدام مؤثر بینالمللی، این روند فاجعه‌بار ادامه خواهد یافت.
عفو بینالملل در این گزارش که چهارشنبه هجدهم بهمن در یک نشست خبری ارائه شد، تأکید دارد که با وجود قول دولت یانگون در پذیرش دوباره مسلمانانی که از خشونت‌های ارتش میانمار به سرزمین‌های همجوار گریخته‌اند، وضعیت مسلمانان روهینگیا بهبود نیافته‌است.
سخن از حدود ۶۹۰ هزار مسلمان استان راخین در غرب میانمار است که از تابستان امسال، عمدتاً به نواحی جنوب شرقی بنگلادش گریخته‌اند.
عفو بینالملل گزارش تازه خود را بر اساس شواهد گردآوری شده از زبان آوارگان تازه‌رسیده به بنگلادش تهیه کرده‌است؛ آنها می‌گویند فجایعی مانند گرسنه نگاهداشتن عامدانه همراه با راهزنی و ربودن، که دسامبر ۲۰۱۷ و ژانویه ۲۰۱۸ ادامه یافته، به تاراندن شمار زیاد دیگری از روهینگیایی‌ها منجر شده است.
https://goo.gl/Dfwo5H
عفو بینالملل در این گزارش که چهارشنبه هجدهم بهمن در یک نشست خبری ارائه شد، تأکید دارد که با وجود قول دولت یانگون در پذیرش دوباره مسلمانانی که از خشونت‌های ارتش میانمار به سرزمین‌های همجوار گریخته‌اند، وضعیت مسلمانان روهینگیا بهبود نیافته‌است.
سخن از حدود ۶۹۰ هزار مسلمان استان راخین در غرب میانمار است که از تابستان امسال، عمدتاً به نواحی جنوب شرقی بنگلادش گریخته‌اند.
عفو بینالملل گزارش تازه خود را بر اساس شواهد گردآوری شده از زبان آوارگان تازه‌رسیده به بنگلادش تهیه کرده‌است؛ آنها می‌گویند فجایعی مانند گرسنه نگاهداشتن عامدانه همراه با راهزنی و ربودن، که دسامبر ۲۰۱۷ و ژانویه ۲۰۱۸ ادامه یافته، به تاراندن شمار زیاد دیگری از روهینگیایی‌ها منجر شده است.
https://goo.gl/Dfwo5H
رادیو فردا
عفو بینالملل: پاکسازی قومی اقلیت روهینگیا همچنان ادامه دارد
سازمان عفو بینالملل در تازه‌ترین گزارش خود از وضعیت مسلمانان روهینگیا در میانمار می‌گوید که پاکسازی قومی این اقلیت، از بعد از کشتارها و آزارهای وسیعی که علیه آنها از نیمه تابستان آغاز شده‌است، کماکان ادامه دارد و در نبود یک اقدام مؤثر بینالمللی، این روند…
اعتصاب غذای سه فعال حقوق بشر در اعتراض به انتقال غیرقانونی به زندان شهر ری https://t.me/Amnesty_International/601
عفو بینالملل با انتشار بیانیه‌ای گفت: مقامات ایران باید فورا و بدون قید و شرط مدافعان حقوق بشر، آتنا دائمی،گلرخ ابراهیمی و همسرش آرش صادقی را آزاد کنند. بر اساس گزارش‌ها هر سه نفر در اعتراض به انتقال غیرقانونی آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی به زندان مخوف شهر ری اعتصاب غذا کردهاند.
زندان شهر ری (که به زندان قرچک نیز معروف است) سابقا یک مرغداری بوده است و در آنجا صدها زن که به جرایم خشن محکوم شده‌اند در شرایط پرازدحام و غیر بهداشتی و بدون دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذای مناسب، دارو و هوای تازه نگهداری می‌شوند. گزارش‌های دریافتی از این زندان حاکی از شیوع گسترده بیماری‌های عفونی، مصرف مواد مخدر و سطح بالای خشونت هم در بین زندانیان و هم توسط ماموران علیه زندانیان است.
مگدلنا مغربی معاون شمال آفریقا و خاورمیانه عفو بینالملل گفت: «شرایط اسفناک زندان شهر ری آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی را که هر دو به خاطر فعالیت‌های مسالمتآمیز حقوق بشری زندانی شده‌اند، در معرض خطر جدی ضرب و شتم، خشونت و ابتلا به بیماری‌های واگیردار و عفونی قرار داده است. ما به شدت نگران امنیت و سلامت آنها هستیم. هیچ انسانی نباید در چنین شرایط اسفناکی نگاه داشته شود.»
مقامات ایران همواره در رسیدگی به نگرانی‌های مطرح درباره شرایط غیرانسانی تحمیل شده بر زنان زندانی در زندان شهر ری کوتاهی کردهاند. در عوض، آنها بارها زندانیان عقیدتی زن را تهدید به انتقال به زندان شهر ری کردهاند و در چندین مورد این تهدیدها را عملی کردهاند.
مغربی همچنین در مورد وضعیت فعال حقوق بشر زندانی آرش صادقی گفت: «ما به شدت نگران وضعیت بحرانی آرش صادقی هستیم که در اعتراض به رفتارهای بی‌رحمانه و غیرقانونی مقامات علیه همسرش اعتصاب غذا کرده است. جسم او به خاطر اعتصاب غذای قبلی‌اش ضعیف شده است و این اعتصاب می‌تواند زندگیاش را در معرض خطر قرار دهد.»
معاوان شمال آفریقا و خاورمیانه عفو بینالملل افزود: «واقعه اخیر نشان دهنده سرکوب وحشتناکی است که کسانی که شهامت دفاع از حقوق بشر در ایران را دارند با آن رو به رو هستند. در فضای سرکوب حاکم، هر گونه اعتراض و فعالیت صلح‌آمیز توسط مقامات عمل مجرمانه تلقی شده است. آرش صادقی، گلرخ ابراهیمی و آتنا دائمی زندانیان عقیدتی هستند که زندگی‌شان را وقف ساختن یک جامعه انسانی و عادلانه کردهاند و تاسف‌بار است که آنها به خاطر استوار ماندن بر تعهد‌شان به دفاع از حقوق بشر چنین بدخواهانه مجازات می‌شوند. آنها باید فورا و بدون قید و شرط آزاد شوند.»
لینک بیانیه کامل به انگلیسی
https://goo.gl/7NPXzV
زندان شهر ری (که به زندان قرچک نیز معروف است) سابقا یک مرغداری بوده است و در آنجا صدها زن که به جرایم خشن محکوم شده‌اند در شرایط پرازدحام و غیر بهداشتی و بدون دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذای مناسب، دارو و هوای تازه نگهداری می‌شوند. گزارش‌های دریافتی از این زندان حاکی از شیوع گسترده بیماری‌های عفونی، مصرف مواد مخدر و سطح بالای خشونت هم در بین زندانیان و هم توسط ماموران علیه زندانیان است.
مگدلنا مغربی معاون شمال آفریقا و خاورمیانه عفو بینالملل گفت: «شرایط اسفناک زندان شهر ری آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی را که هر دو به خاطر فعالیت‌های مسالمتآمیز حقوق بشری زندانی شده‌اند، در معرض خطر جدی ضرب و شتم، خشونت و ابتلا به بیماری‌های واگیردار و عفونی قرار داده است. ما به شدت نگران امنیت و سلامت آنها هستیم. هیچ انسانی نباید در چنین شرایط اسفناکی نگاه داشته شود.»
مقامات ایران همواره در رسیدگی به نگرانی‌های مطرح درباره شرایط غیرانسانی تحمیل شده بر زنان زندانی در زندان شهر ری کوتاهی کردهاند. در عوض، آنها بارها زندانیان عقیدتی زن را تهدید به انتقال به زندان شهر ری کردهاند و در چندین مورد این تهدیدها را عملی کردهاند.
مغربی همچنین در مورد وضعیت فعال حقوق بشر زندانی آرش صادقی گفت: «ما به شدت نگران وضعیت بحرانی آرش صادقی هستیم که در اعتراض به رفتارهای بی‌رحمانه و غیرقانونی مقامات علیه همسرش اعتصاب غذا کرده است. جسم او به خاطر اعتصاب غذای قبلی‌اش ضعیف شده است و این اعتصاب می‌تواند زندگیاش را در معرض خطر قرار دهد.»
معاوان شمال آفریقا و خاورمیانه عفو بینالملل افزود: «واقعه اخیر نشان دهنده سرکوب وحشتناکی است که کسانی که شهامت دفاع از حقوق بشر در ایران را دارند با آن رو به رو هستند. در فضای سرکوب حاکم، هر گونه اعتراض و فعالیت صلح‌آمیز توسط مقامات عمل مجرمانه تلقی شده است. آرش صادقی، گلرخ ابراهیمی و آتنا دائمی زندانیان عقیدتی هستند که زندگی‌شان را وقف ساختن یک جامعه انسانی و عادلانه کردهاند و تاسف‌بار است که آنها به خاطر استوار ماندن بر تعهد‌شان به دفاع از حقوق بشر چنین بدخواهانه مجازات می‌شوند. آنها باید فورا و بدون قید و شرط آزاد شوند.»
لینک بیانیه کامل به انگلیسی
https://goo.gl/7NPXzV
www.amnesty.org
Iran: Three activists on hunger strike after violent prison transfer
علی مظفری رئیس کل دادگستری خراسان رضوی در واکنش به اعتراض‌هاى اخير عليه اجرای حکم قطع دست یک مرد در مشهد گفت: «این فرد ۲۰۰ راس گوسفند را در محدوده سه استان خراسان شمالی، خراسان جنوبی و خراسان رضوی دزدیده است. او با همکاری چند نفر دیگر با سوراخ کردن دیوار منزل وارد منزل می‌شد و احشام، فرش، موتورسیلکت، طلاجات و هرچه ارزش مالی داشته را جمع می‌کردند ... این غارت‌گیری که این فرد انجام داده حداقل ۲۶ خانوار را به مخاطره انداخته است؛ آیا نباید دست او قطع شود؟»
اين مقام قضايى در حالى اين سخنان را گفته است كه قطع عضو طبق قوانين بين المللى شکنجه صریح و آشکار است.
سازمان عفو بینالملل پيشتر در اين رابطه گفته بود: «اعمال شکنجه طبق قوانین بین المللى يك جرم است. ایران به عنوان عضو میثاق بین المللى حقوق مدنی و سیاسی ملزم است که شکنجه را در هر شرایطی و بدون استثناء ممنوع کند. کسانی که مسئولیت صدور و اجرای چنین احكامى را دارند باید بدانند که بر اساس قوانین بینالمللی قابل تعقیب و محاکمه کیفری هستند.»
رئیس کل دادگستری خراسان رضوی همچنین با اظهار اینکه «حد مجازات جایگزین ندارد» گفته است که «جای تعجب است که نماینده مجلس پیشنهاد می‌کند حد خدا که قانون گفته است باید اجرا شود، اجرا نشود و به جای آن از مجازات جایگزین استفاده کنیم.»
عفو بینالملل با اظهار تاسف از اين سخنان که قساوت و بیرحمی را به نام دین، مذهب و پیش‌گیری از جرم توجیه می‌کنند گفت: «مقامات ایران باید فورا کلیه اشکال مجازات‌های بدنی را در قانون لغو کرده و به سمت یک نظام عدالت کیفری حرکت کنند که بر توانبخشی تمرکز داشته باشد و رفتار انسانی با زندانیان را در پیش بگیرد.»
بر اساس تحقیقات بنیاد عبدالرحمان برومند، بین سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۷ مقامات ایران دست کم ۲۱۵ مورد حکم قطع عضو صادر کرده و ۱۲۵ حکم قطع عضو را اجرا کردهاند. دست کم در ۶ مورد قطع عضو در ملاء عام انجام شده است. تصور میشود که هم اكنون ده‌ها زندانی در سراسر کشور از جمله در استان‌های خراسان رضوی، فارس، خوزستان و مرکزی در خطر قطع عضو قرار دارند.
عفو بینالملل و بنیاد عبدالرحمان برومند به تازگى فیلمى تكان دهنده از گفته‌های یک قربانی حکم قطع دست در ايران منتشر کرده اند. محسن سبزيچى در اين فيلم از تاثيرات دردناك اين مجازات بر سلامت جسمى و روانى اش و اين كه تا چه اندازه فقر و طرد اجتماعى وى را در پى داشته است، مى گويد.
روايت ويديويى محسن سبزیچی
https://t.me/Amnesty_International/572
بیانیه‌ی عفو بینالملل
https://t.me/Amnesty_International/568
سخنان رئیس کل دادگستری استان خراسان
https://goo.gl/LhPAEH
اين مقام قضايى در حالى اين سخنان را گفته است كه قطع عضو طبق قوانين بين المللى شکنجه صریح و آشکار است.
سازمان عفو بینالملل پيشتر در اين رابطه گفته بود: «اعمال شکنجه طبق قوانین بین المللى يك جرم است. ایران به عنوان عضو میثاق بین المللى حقوق مدنی و سیاسی ملزم است که شکنجه را در هر شرایطی و بدون استثناء ممنوع کند. کسانی که مسئولیت صدور و اجرای چنین احكامى را دارند باید بدانند که بر اساس قوانین بینالمللی قابل تعقیب و محاکمه کیفری هستند.»
رئیس کل دادگستری خراسان رضوی همچنین با اظهار اینکه «حد مجازات جایگزین ندارد» گفته است که «جای تعجب است که نماینده مجلس پیشنهاد می‌کند حد خدا که قانون گفته است باید اجرا شود، اجرا نشود و به جای آن از مجازات جایگزین استفاده کنیم.»
عفو بینالملل با اظهار تاسف از اين سخنان که قساوت و بیرحمی را به نام دین، مذهب و پیش‌گیری از جرم توجیه می‌کنند گفت: «مقامات ایران باید فورا کلیه اشکال مجازات‌های بدنی را در قانون لغو کرده و به سمت یک نظام عدالت کیفری حرکت کنند که بر توانبخشی تمرکز داشته باشد و رفتار انسانی با زندانیان را در پیش بگیرد.»
بر اساس تحقیقات بنیاد عبدالرحمان برومند، بین سالهای ۲۰۰۷ تا ۲۰۱۷ مقامات ایران دست کم ۲۱۵ مورد حکم قطع عضو صادر کرده و ۱۲۵ حکم قطع عضو را اجرا کردهاند. دست کم در ۶ مورد قطع عضو در ملاء عام انجام شده است. تصور میشود که هم اكنون ده‌ها زندانی در سراسر کشور از جمله در استان‌های خراسان رضوی، فارس، خوزستان و مرکزی در خطر قطع عضو قرار دارند.
عفو بینالملل و بنیاد عبدالرحمان برومند به تازگى فیلمى تكان دهنده از گفته‌های یک قربانی حکم قطع دست در ايران منتشر کرده اند. محسن سبزيچى در اين فيلم از تاثيرات دردناك اين مجازات بر سلامت جسمى و روانى اش و اين كه تا چه اندازه فقر و طرد اجتماعى وى را در پى داشته است، مى گويد.
روايت ويديويى محسن سبزیچی
https://t.me/Amnesty_International/572
بیانیه‌ی عفو بینالملل
https://t.me/Amnesty_International/568
سخنان رئیس کل دادگستری استان خراسان
https://goo.gl/LhPAEH
Telegram
عفو بين الملل
🔺هشدار؛ روایت تکان دهنده است
روایت یک قربانی «قطع دست» در ایران
روایت یک قربانی «قطع دست» در ایران
اقدام فوری
سه مدافع حقوق بشر دست به اعتصاب غذا زده‌اند https://t.me/Amnesty_International/604
سه مدافع حقوق بشر دست به اعتصاب غذا زده‌اند https://t.me/Amnesty_International/604
دو زن مدافع حقوق بشر و زندانی عقیدتی گلرخ ابراهیمی ایرایی و آتنا دائمی از ۱۴ بهمن در اعتراض به انتقال به زندان شهر ری در جنوب تهران، که محل نگهداری زنان محکوم به جرایم خشن است، اعتصاب غذا کردهاند. پیشتر از آن در ۷ بهمن، آرش صادقی مدافع حقوق بشر نیز با دست زدن به اعتصاب غذا خواهان بازگرداندن گلرخ ابراهیمی ایرایی و آتنا دائمی به زندان اوین شد. او به شدت بیمار است.
آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی، دو مدافع حقوق بشر که به ناحق زندانی شده‌اند، در ۴ بهمن ماه از زندان اوین به زندان شهر ری (که قرچک نیز نامیده میشود) در ورامین نزدیکی تهران منتقل شدند. این زنان اظهار کردهاند که مسولان مرد زندان آنها را مورد ناسزا و توهینهای جنسی قرار داده و هنگامی که آنها به صورت مسالمتآمیز اعتراض کردند که انتقالشان غیرقانونی و نقض اصل تفکیک زندانیان است شروع به ضرب و شتم آنها کردند. گلرخ ابراهیمی و آتنا دائمی از ۱۴ بهمن در اعتراض به این انتقال اعتصاب کردهاند.
گلرخ ابراهیمی ایرایی و آتنا دائمی در خطر جدی شکنجه و دیگر بدرفتاریها قرار دارند. زندان شهر ری سابقا یک مرغداری بوده است و در آنجا صدها زن که به جرایم خشن محکوم شده‌اند در شرایط پرازدحام و غیر بهداشتی و بدون دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذای مناسب، دارو و هوای تازه نگهداری می‌شوند. گزارش‌های دریافتی از این زندان حاکی از شیوع گسترده بیماری‌های عفونی، مصرف مواد مخدر و سطح بالای خشونت هم در بین زندانیان و هم توسط ماموران علیه زندانیان است. در طول سالیان گذشته مقامات ایران بارها زندانیان عقیدتی زن را به خاطر صریح الکلام بودن به انتقال به زندان شهر ری تهدید کردهاند.
مدافع حقوق بشر آرش صادقی نیز از ۷ بهمن در اعتراض به انتقال غیرقانونی همسرش گلرخ ابراهیمی ایرایی و آتنا دائمی به زندان شهر ری دست به اعتصاب غذا زده است. این موضوع باعث افزایش نگرانی در مورد سلامت او شده چرا که او در حال حاضر مبتلا به مشکلات شدید گوارشی و تنفسی، درد و خونریزی معده و تپش نامنظم قلب است. از دی ماه سال ۹۵ پزشکان زندان به کرات گفته‌اندکه آرش صادقی نیاز دارد مدتی طولانی در بیمارستان بستری شود. با این وجود مقامات عامدانه مانع انتقال او به بیمارستان شده‌اند تا او را به خاطر اعتصاب غذای قبلی‌اش مجازات کنند. عفو بینالملل پیشتر گفته بود که این بدرفتاری مصداق شکنجه است.
🔺پ.ن: آرش صادقی روز جاری با ارسال نامه‌ای از زندان اعلام کرد که به اعتصاب غذای خود پایان داده است.
لینک اقدام فوری عفو بینالملل به انگلیسی
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/7840/2018/en/
آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ایرایی، دو مدافع حقوق بشر که به ناحق زندانی شده‌اند، در ۴ بهمن ماه از زندان اوین به زندان شهر ری (که قرچک نیز نامیده میشود) در ورامین نزدیکی تهران منتقل شدند. این زنان اظهار کردهاند که مسولان مرد زندان آنها را مورد ناسزا و توهینهای جنسی قرار داده و هنگامی که آنها به صورت مسالمتآمیز اعتراض کردند که انتقالشان غیرقانونی و نقض اصل تفکیک زندانیان است شروع به ضرب و شتم آنها کردند. گلرخ ابراهیمی و آتنا دائمی از ۱۴ بهمن در اعتراض به این انتقال اعتصاب کردهاند.
گلرخ ابراهیمی ایرایی و آتنا دائمی در خطر جدی شکنجه و دیگر بدرفتاریها قرار دارند. زندان شهر ری سابقا یک مرغداری بوده است و در آنجا صدها زن که به جرایم خشن محکوم شده‌اند در شرایط پرازدحام و غیر بهداشتی و بدون دسترسی به آب آشامیدنی سالم، غذای مناسب، دارو و هوای تازه نگهداری می‌شوند. گزارش‌های دریافتی از این زندان حاکی از شیوع گسترده بیماری‌های عفونی، مصرف مواد مخدر و سطح بالای خشونت هم در بین زندانیان و هم توسط ماموران علیه زندانیان است. در طول سالیان گذشته مقامات ایران بارها زندانیان عقیدتی زن را به خاطر صریح الکلام بودن به انتقال به زندان شهر ری تهدید کردهاند.
مدافع حقوق بشر آرش صادقی نیز از ۷ بهمن در اعتراض به انتقال غیرقانونی همسرش گلرخ ابراهیمی ایرایی و آتنا دائمی به زندان شهر ری دست به اعتصاب غذا زده است. این موضوع باعث افزایش نگرانی در مورد سلامت او شده چرا که او در حال حاضر مبتلا به مشکلات شدید گوارشی و تنفسی، درد و خونریزی معده و تپش نامنظم قلب است. از دی ماه سال ۹۵ پزشکان زندان به کرات گفته‌اندکه آرش صادقی نیاز دارد مدتی طولانی در بیمارستان بستری شود. با این وجود مقامات عامدانه مانع انتقال او به بیمارستان شده‌اند تا او را به خاطر اعتصاب غذای قبلی‌اش مجازات کنند. عفو بینالملل پیشتر گفته بود که این بدرفتاری مصداق شکنجه است.
🔺پ.ن: آرش صادقی روز جاری با ارسال نامه‌ای از زندان اعلام کرد که به اعتصاب غذای خود پایان داده است.
لینک اقدام فوری عفو بینالملل به انگلیسی
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/7840/2018/en/
سه_مدافع_حقوق_بشر_دست_به_اعتصاب.pdf
212 KB
دانلود فایل پی‌دی‌اف اقدام فوری عفو بینالملل: «سه مدافع حقوق بشر دست به اعتصاب غذا زده‌اند»
خودداری مقامات از تحویل جسد استاد کانادایی-ایرانی برای کالبدشکافی مستقل یک «پنهان‌کاری سنگدلانه» است https://t.me/Amnesty_International/607
مگدلنا مغربی معاون شمال آفریقا و خاورمیانه عفو بینالملل در واکنش به گزارش‌های مبنی بر امتناع مقامات از تحویل جسد کاووس سید امامی به خانواده‌اش و گذاشتن پیش شرط که خاکسپاری باید سریع و بدون کالبد شکافی مستقل انجام بگیرد، گفت:
«جلوگیری مقامات از انجام تحقیقات مستقل در مورد مرگ بسیار مشکوک دکتر سید امامی نشان از یک تلاش عامدانه و برنامه ریزی شده برای پنهان کردن هر گونه شواهدی از شکنجه و قتل احتمالی دارد. او در زندان اوین جایی که بازداشت شدگان تحت نظارت مستمر هستند و تمام وسایل شخصی از آنها گرفته میشود، بازداشت بود و امکان خودکشی در چنین شرایطی تقریبا محال است.»
«این که بر بدن دکتر سید امامی آثار جرم همچون علائم شکنجه وجود داشته باشد و یا به سرنخ‌های دیگر در رابطه با دلائل مرگ وی اشاره کند مورد توجه جدی ماست. ما از دولت کانادا و جامعه بینالمللی می‌خواهیم تا به مقامات ایران برای انجام تحقیقات مستقل در مورد شرایط پیرامون مرگ دکتر سید امامی مطابق با استاندادرهای بینالمللی حقوق بشر فشار وارد آورند. افراد مسئول به همراه کسانی که در جایگاه ریاست و نظارت قرار دارند باید به دست عدالت سپرده شوند.»
مرگ کاووس سیدامامی سومین موردی است که از آغاز اعتراضات دی ماه به عنوان خودکشی در بازداشتگاه اعلام شده است. یک مورد چهارم مرگ در بازداشتگاه نیز به تایید مقامات رسیده است ولی آنها هنوز علت آن را عنوان نکرده‌اند.
مگدلنا مغربی گفت: «تعداد رو به افزایش موارد مرگ در حین بازداشت و خودداری مقامات از انجام تحقیقات مستقل و شفاف، تصویری عمیقا دلهره آور از نظام عدالت کیفری حاکم بر ایران به دست می‌دهد که در آن فقدان اهمیت به جان انسان‌ها و عدم پاسخ‌گویی مسئولان موج می‌زند.»
دادستان کل تهران در اظهاراتی در تاریخ ۲۲ بهمن گفت که کاووس سید امامی با توجه به اینکه می‌دانسته است اعترافات زیادی هم علیه وی شده و هم خود اعترافاتی داشته، در زندان دست به خودکشی زده است. این سخنان در مورد اعتراف‌گیری از کاووس سید امامی به نگرانی‌های موجود درباره اعمال شکنجه علیه او شدت می‌بخشد.
کاووس سید امامی در تاریخ ۴ بهمن بازداشت شد و تحت بازجویی قرار گرفت. از نظر عفو بین الملل او یک زندانی عقیدتی محسوب مى گردد چرا که اساس اتهامات امنیتی مطرح علیه وی فعالیت‌های مسالت‌آمیزش در حوزه محیط زیست بوده است.
لینک اطلاعیه به انگلیسی
https://goo.gl/zw5nws
«جلوگیری مقامات از انجام تحقیقات مستقل در مورد مرگ بسیار مشکوک دکتر سید امامی نشان از یک تلاش عامدانه و برنامه ریزی شده برای پنهان کردن هر گونه شواهدی از شکنجه و قتل احتمالی دارد. او در زندان اوین جایی که بازداشت شدگان تحت نظارت مستمر هستند و تمام وسایل شخصی از آنها گرفته میشود، بازداشت بود و امکان خودکشی در چنین شرایطی تقریبا محال است.»
«این که بر بدن دکتر سید امامی آثار جرم همچون علائم شکنجه وجود داشته باشد و یا به سرنخ‌های دیگر در رابطه با دلائل مرگ وی اشاره کند مورد توجه جدی ماست. ما از دولت کانادا و جامعه بینالمللی می‌خواهیم تا به مقامات ایران برای انجام تحقیقات مستقل در مورد شرایط پیرامون مرگ دکتر سید امامی مطابق با استاندادرهای بینالمللی حقوق بشر فشار وارد آورند. افراد مسئول به همراه کسانی که در جایگاه ریاست و نظارت قرار دارند باید به دست عدالت سپرده شوند.»
مرگ کاووس سیدامامی سومین موردی است که از آغاز اعتراضات دی ماه به عنوان خودکشی در بازداشتگاه اعلام شده است. یک مورد چهارم مرگ در بازداشتگاه نیز به تایید مقامات رسیده است ولی آنها هنوز علت آن را عنوان نکرده‌اند.
مگدلنا مغربی گفت: «تعداد رو به افزایش موارد مرگ در حین بازداشت و خودداری مقامات از انجام تحقیقات مستقل و شفاف، تصویری عمیقا دلهره آور از نظام عدالت کیفری حاکم بر ایران به دست می‌دهد که در آن فقدان اهمیت به جان انسان‌ها و عدم پاسخ‌گویی مسئولان موج می‌زند.»
دادستان کل تهران در اظهاراتی در تاریخ ۲۲ بهمن گفت که کاووس سید امامی با توجه به اینکه می‌دانسته است اعترافات زیادی هم علیه وی شده و هم خود اعترافاتی داشته، در زندان دست به خودکشی زده است. این سخنان در مورد اعتراف‌گیری از کاووس سید امامی به نگرانی‌های موجود درباره اعمال شکنجه علیه او شدت می‌بخشد.
کاووس سید امامی در تاریخ ۴ بهمن بازداشت شد و تحت بازجویی قرار گرفت. از نظر عفو بین الملل او یک زندانی عقیدتی محسوب مى گردد چرا که اساس اتهامات امنیتی مطرح علیه وی فعالیت‌های مسالت‌آمیزش در حوزه محیط زیست بوده است.
لینک اطلاعیه به انگلیسی
https://goo.gl/zw5nws
www.amnesty.org
Iran: Authorities refuse to release Canadian-Iranian academic’s body for independent autopsy in “callous cover-up”
This media is not supported in your browser
VIEW IN TELEGRAM
جان آتنا دائمی و گلرخ ابراهیمی ايراي، دو مدافع حقوق بشر، در پی اعتصاب غذا در خطر است. آن ها به صداى شما نياز دارند. با سفارت‌خانه‌های ایران در سراسر دنیا تماس بگیرید و خواهان آزادی فورى آنها شوید.
روز ۲۱ فوریه روز جهانی زبان مادری؛ حکم علیرضا فرشی را فورا لغو کنید https://t.me/Amnesty_International/610
مدافع حقوق بشر علیرضا فرشی سه سال پیش در چنین روزی به خاطر فعالیت‌های صلحآمیزش از جمله حمایت از حقوق زبانی اقلیت‌ها بازداشت شد. او اکنون به خاطر فعالیت‌های مسالمتآمیزش با یک حکم زندان طولانی مدت روبرو شده است.
علیرضا فرشی متعلق به اقلیت ترک ایران و موسس کمپین آنلاین بزرگداشت روز جهانی زبان مادری است. او در سال ۱۳۹۵ توسط یکی از شعب دادگاه انقلاب در استان تهران به ۱۵ سال زندان و دو سال تبعید به شهرستان باغ ملک در استان خوزستان محکوم شد.
در متن حکم، دادگاه فهرستی طولانی از فعالیت‌های مسالتآمیز علیرضا فرشی از جمله موارد زیر را به عنوان «مدرک جرم» مطرح کرده است:
🔺شرکت در مراسم‌های خصوصی بزرگداشت روز جهانی زبان مادری در سالهای ۱۳۹۳ و ۱۳۹۴
🔺ارتباط با فعالان شهرهای مختلف برای سازماندهی مراسم بزرگداشت روز جهانی زبان مادری
🔺و راه‌اندازی یک دادخواست آنلاین که از مقامات می‌خواهد زمینه برگزاری مراسم بزرگداشت روز جهانی زبان مادری را فراهم کنند.
دادگاه همچنین نقش علیرضا فرشی در ارسال نامه‌ای به دبیرکل یونسکو در تهران و درخواست کمک از این نهاد برای کسب مجوز برگزاری مراسم بزرگداشت روز جهانی زبانی مادری در تهران را مجرمانه تلقی کرده است.
دادگاه همچنین با استفاده مکرر از عنوان «روز به اصطلاح زبان مادری» این روز جهانی را به سخره گرفته و ادعا کرده است که علیرضا فرشی «در پوشش اقدامی به اصطلاح فرهنگی و در واقع با اهداف ضد‌امنیتی تلاش نموده است با فعالیت عناصر پان‌ترکیست و تجزیه‌طلب ... برای ایجاد هیجانات قومی» تلاش کند.
علیرض فرشی در متن دفاعیه‌اش در سال ۱۳۹۶ نوشت: «جناب آقای قاضی، منظور جنابعالی از «زبان به اصطلاح مادری» چیست؟ آیا شک دارید که ما هم زبان مادری داریم یا زبان مادری ما را یک زبان مادری نمی‌دانید و آن را «به اصطلاح زبان مادری» خطاب می‌کنید؟ من صرفاً برای کسب مجوز برای بزرگداشت روز زبان مادری به دنبال جمع‌آوری امضا بودم. در هیچ کجای قانون نظام جمهوری اسلامی جمع آوری امضا برای کسب مجوز از نهادهای قانونی به معنی اجتماع و تبانی علیه جمهوری اسلامی نیست.»
در ایران مدافعان حقوق بشر وقتی علیه نقض حقوق بشر سخن می‌گویند و یا خواهان رعایت حقوق اقلیت‌ها می‌شوند، غالبا با سرکوب ار سوی مقامات مواجه می‌شوند. آنها توسط نیروهای اطلاعاتی و امنیتی مورد آزار و تعقیب و بازداشت‌های خودسرانه قرار گرفته و به خاطر فعالیت‌های صلح‌جویانه‌شان محکوم به حبس می‌شوند.
علیرضا فرشی به خاطر فعالیت‌های مسالمتآمیزش در جهت بهبود حقوق اقلیت‌ها و تقدیر روز جهانی زبان مادری به ۱۵ سال زندان و ۲ سال تبعید محکوم شده است.
در روز جهانی زبان مادری همراه علیرضا فرشی باشید
و به مقامات ایران یادآوری کنید که دفاع از حقوق اقلیت‌ها جرم نیست.
علیرضا فرشی متعلق به اقلیت ترک ایران و موسس کمپین آنلاین بزرگداشت روز جهانی زبان مادری است. او در سال ۱۳۹۵ توسط یکی از شعب دادگاه انقلاب در استان تهران به ۱۵ سال زندان و دو سال تبعید به شهرستان باغ ملک در استان خوزستان محکوم شد.
در متن حکم، دادگاه فهرستی طولانی از فعالیت‌های مسالتآمیز علیرضا فرشی از جمله موارد زیر را به عنوان «مدرک جرم» مطرح کرده است:
🔺شرکت در مراسم‌های خصوصی بزرگداشت روز جهانی زبان مادری در سالهای ۱۳۹۳ و ۱۳۹۴
🔺ارتباط با فعالان شهرهای مختلف برای سازماندهی مراسم بزرگداشت روز جهانی زبان مادری
🔺و راه‌اندازی یک دادخواست آنلاین که از مقامات می‌خواهد زمینه برگزاری مراسم بزرگداشت روز جهانی زبان مادری را فراهم کنند.
دادگاه همچنین نقش علیرضا فرشی در ارسال نامه‌ای به دبیرکل یونسکو در تهران و درخواست کمک از این نهاد برای کسب مجوز برگزاری مراسم بزرگداشت روز جهانی زبانی مادری در تهران را مجرمانه تلقی کرده است.
دادگاه همچنین با استفاده مکرر از عنوان «روز به اصطلاح زبان مادری» این روز جهانی را به سخره گرفته و ادعا کرده است که علیرضا فرشی «در پوشش اقدامی به اصطلاح فرهنگی و در واقع با اهداف ضد‌امنیتی تلاش نموده است با فعالیت عناصر پان‌ترکیست و تجزیه‌طلب ... برای ایجاد هیجانات قومی» تلاش کند.
علیرض فرشی در متن دفاعیه‌اش در سال ۱۳۹۶ نوشت: «جناب آقای قاضی، منظور جنابعالی از «زبان به اصطلاح مادری» چیست؟ آیا شک دارید که ما هم زبان مادری داریم یا زبان مادری ما را یک زبان مادری نمی‌دانید و آن را «به اصطلاح زبان مادری» خطاب می‌کنید؟ من صرفاً برای کسب مجوز برای بزرگداشت روز زبان مادری به دنبال جمع‌آوری امضا بودم. در هیچ کجای قانون نظام جمهوری اسلامی جمع آوری امضا برای کسب مجوز از نهادهای قانونی به معنی اجتماع و تبانی علیه جمهوری اسلامی نیست.»
در ایران مدافعان حقوق بشر وقتی علیه نقض حقوق بشر سخن می‌گویند و یا خواهان رعایت حقوق اقلیت‌ها می‌شوند، غالبا با سرکوب ار سوی مقامات مواجه می‌شوند. آنها توسط نیروهای اطلاعاتی و امنیتی مورد آزار و تعقیب و بازداشت‌های خودسرانه قرار گرفته و به خاطر فعالیت‌های صلح‌جویانه‌شان محکوم به حبس می‌شوند.
علیرضا فرشی به خاطر فعالیت‌های مسالمتآمیزش در جهت بهبود حقوق اقلیت‌ها و تقدیر روز جهانی زبان مادری به ۱۵ سال زندان و ۲ سال تبعید محکوم شده است.
در روز جهانی زبان مادری همراه علیرضا فرشی باشید
و به مقامات ایران یادآوری کنید که دفاع از حقوق اقلیت‌ها جرم نیست.