روال کار «هیأت‌های مرگ» در کشتار ۶۷

⚫ چند روز بعد از حمله‎ ‌مسلحانه‌ سازمان مجاهدین خلق در ۳ مرداد ۱۳۶۷، مقام‌ها و مسئولان، هزاران زندانی سیاسی را در نقاط مختلف کشور به شکل سازمان‌یافته از سلول‌های خود فراخوانده و به جای دیگری بردند. از اکثر این زندانیان دیگر هیچ اثری دیده نشد.
⭕ بازماندگان کشتار‌ تابستان ۶۷ پیوسته گفته‌اند که بعد از احضار زندانیان به آن‌ها چشم‌بند می‌زدند و آن‎ها را برای بازجویی مقابل هیأت‌‌هایی حاضر می‌کردند که اعضایشان را حاکمان شرع و نمایندگانی از دفتر دادستانی و وزارت اطلاعات تشکیل می‌دادند. این هیأت‌‌ها، که بازماندگان با عنوان «هیأت‌‌های مرگ» از آن‌ها یاد می‌کنند، شباهتی به دادگاه نداشت و روال کار آن‌ها چنان عجولانه و خودسرانه بود که نمی‌شد آن را یک فرایند قضایی واقعی دانست.

⭕ از جمله سؤالاتی که «هیأت‌‌های مرگ» برای تعیین سرنوشت زندانیان می‌پرسیدند این‌ها بود:
🔸 آیا حاضرید «منافقین» و رهبران آن را محکوم کنید؟
🔸 آیا حاضرید در مورد عقاید و فعالیت‌های سیاسی خود ابراز ندامت کنید؟
🔸 آیا به جمهوری اسلامی اعلام وفاداری می‌کنید؟
🔸 آیا آماده‌اید برای کمک به نیروهای نظامی جمهوری اسلامی پا به میدان مین بگذارید؟
🔸 آیا آماده‌اید برای جنگیدن با «منافقین» به نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ملحق شوید؟
🔸 آیا حاضرید در مورد رفقای سابق‌تان جاسوسی کنید و با مأموران اطلاعاتی همکاری کنید؟
🔸 آیا حاضرید عضو جوخه‌های اعدام شوید؟
🔸 آیا حاضرید یک «منافق» را دار بزنید؟
🔸 آیا مسلمان هستید؟
🔸 آیا نماز می‌خوانید؟
🔸 آیا قرآن می‌خوانید؟
🔸 آیا پدرتان نماز و قرآن می‌خوانده؟

⭕ به زندانیان گفته نمی‌شد چرا چنین سؤالاتی از آن‌ها می‌پرسند و گفته نمی‌شد که جواب‌هایشان ممکن است به صدور حکم مرگ برای‌شان منجر شود. بعضی از زندانیان تحت این تصور اشتباه بودند که در برابر «کمیته عفو» قرار گرفته‌اند.به زندانیان تا مدت کوتاهی قبل از اعدام‌شان اطلاع نمی‌دادند که به مرگ محکوم شده‌اند؛ گاهی فقط وقتی از سرنوشت ناگزیر خود باخبر می‌شدند که کاغذ و قلمی به آن‌ها داده می‌شد تا وصیت‌نامه خود را بنویسند. حتی در آن زمان هم زندانیان نمی‌دانستند که چه موقع و چگونه کشته خواهند شد، تا این که آن‌ها را مقابل جوخه اعدام قرار می‌دادند و یا طناب دار را به دور گردن‌شان می‌انداختند.
⭕ بر اساس تحقیقات عفو ‌بین‌الملل، در تابستان ۶۷، در زندان‌های ۳۲ شهر ایران، مخالفان و دگراندیشان سیاسی قربانی موج گسترده ناپدیدسازی‌های‌ قهری و اعدام‌های‌ فراقضایی شدند.
🔹 «اسرار به خون آغشته؛ کشتار ۶۷ - جنایتی علیه بشریت که همچنان ادامه دارد»
https://www.amnesty.org/download/Documents/MDE1394212018PERSIAN.PDF

منوچهر بختیاری، پدر پویا بختیاری از جانبختاگان آبان ۱۳۹۸ از تاریخ ۲۳ تیر ۱۳۹۹ در بازداشت خودسرانه به سر می‌برد.
او تنها به خاطر حقیقت طلبی و دادخواهی زندانی شده است و باید بی‌درنگ و بدون قید و شرط آزاد شود.

مقامات ایرانی باید به جای آزار و تعقیب قضایی خانواده‌های جانبختگان، آمران و عاملان کشتار آبان را به دست عدالت بسپارند.

⭕ حمید احمدی، جوان ۲۹ ساله‌ای که در سال ۱۳۸۷ در سن ۱۷ سالگی بازداشت شده بود، دیروز پس از ۱۱ سال انتظار در صف اعدام از زندان رشت آزاد شد. او در مرداد ۱۳۸۸ پس از یک محاکمه به شدت ناعادلانه و بر اساس اعترافات گرفته شده تحت شکنجه به اعدام محکوم شده بود و مقامات قضایی همواره در انجام تحقیقات در مورد شکایات او بابت شکنجه قصور کردند.
⭕ طی سال‌های گذشته، حمید احمدی دستکم ۵ بار در معرض خطر قریب الوقوع اعدام قرار گرفت و رنج و عذاب روانی شدیدی بر او و خانواده‌اش تحمیل شد. برنامه اعدام او هربار با تلاش‌ گسترده اعضای فعال عفو بین‌الملل در نقاط مختلف جهان متوقف شد. با سپاس فراوان از همه کسانی که برای نجات جان حمید تلاش کردند.

دادخواست آنلاین عفو بین‌الملل اتریش برای آزادی نسرین ستوده وکیل و مدافع حقوق بشر زندانی.
نزدیک به ۱۵ هزار نفر از فعالان عفو بین‌الملل و شهروندان در اتریش تاکنون خواستار آزادی نسرین ستوده شده‌اند که به خاطر فعالیت‌های مسالمت‌آمیزش در دفاع از حقوق بشر در زندان است.
اقدام شما موثر است:
https://bit.ly/31oReCM

کشتار جمعی زندانیان در سال ۱۳۶۷ جنایتی علیه بشریت است که همچنان ادامه دارد.
هزاران جسد همچنان ناپدید هستند و خانواده‌های قربانیان به خاطر عدم اطلاع از سرنوشت عزیزان‌شان در رنج و عذاب هستند. آن‌‌ها حق دارند که در جست‌وجوی حقیقت و عدالت باشند. کنارشان باشیم.

اعدام نمایشی
شوک الکتریکی
القای حس خفگی با آب


«ویرانگران انسانیت»
گزارش جدید عفو بین الملل در خصوص شکنجه‌های تکان‌دهنده و موارد گسترده نقض حقوق بشر در سرکوب‌های پس از اعتراضات آبان.

زمان انتشار:
چهارشنبه ۱۲ شهریور ۱۳۹۹

#آبان_خونین

دانلود فایل پی‌دی‌اف اطلاعیه مطبوعاتی عفو بین‌الملل: «شلاق، آزار جنسی، شوک الکتریکی و دیگر انواع شکنجه علیه بازداشت‎‌شدگان اعتراضات آبان (۵ صفحه)

دانلود فایل پی‌دی گزارش عفو بین‌الملل؛ «ویرانگران انسانیت | بازداشت‌های گسترده، ناپدیدسازی و شکنجه‌ در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران» (۱۲۰ صفحه)

ویرانگران انسانیت
بازداشت‌های گسترده، ناپدیدسازی و شکنجه‌ در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران

🔸 شکنجه‌ گسترده شامل ضرب و شتم، شلاق، شوک الکتریکی، آویزان کردن، اعدام‌های نمایشی، القای حس خفگی با آب، خشونت جنسی، تجویز اجباری مواد شیمیایی و محرومیت از مراقبت‌های پزشکی
🔸 محاکمه‌‌ی صدها نفر با اتهامات امنیتی بی‌اساس و همراه با نقض شدید موازین دادرسی عادلانه
🔸 صدور احکام اعدام بر اساس «اعترافات» اجباری گرفته شده تحت شکنجه

🔴 سازمان عفو بین‌الملل امروز گزارش مفصلی منتشر کرد که نشان می‌دهد مأموران نیروی‌های انتظامی، اطلاعاتی و امنیتی و مقامات زندان‌ها، با همدستی قضات و دادستان‌ها، مرتکب مجموعه‌ای تکان‌دهنده از موارد نقض حقوق بشر شده‌اند.
این موارد شامل بازداشت‌های خودسرانه، ناپدیدسازی‌های قهری، شکنجه و سایر رفتارهای بی‌رحمانه و غیرانسانی علیه بازداشت‌شدگانِ اعتراضات سراسری آبان ۱۳۹۸ می‌شود.

🔴 این گزارش با عنوان «ویرانگران انسانیت: بازداشت‌های گسترده، ناپدیدسازی و شکنجه در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران»، مستند کننده‌ی روایت‌های هولناک ده‌ها تن از معترضان، عابران و دیگر افرادی است که با خشونت دستگیر شدند، به‌نحو قهری ناپدید گشتند، در سلول‌های انفرادی و بدون امکان ارتباط با جهان بیرون نگه داشته شدند، به‌طور نظام‌مند از دسترسی به وکلای خود در طول بازجویی‌ها محروم ماندند، و بارها و بارها برای دادن «اعترافات» شکنجه شدند. این آسیب‌دیدگان، بخشی از ۷۰۰۰ مرد، زن و کودکی را تشکیل می‌دهند که توسط مقامات ایرانی طی سرکوب خونین اعتراضات و در ظرف تنها چند روز دستگیر شدند.

🔴 آسیب‌دیدگان شامل کودکانی به کم‌سنی ۱۰ سال می‌شوند، و همچنین معترضان و شاهدان زخمی‌‌ای که در مراکز درمانی و در حین دریافت مراقبت‌های پزشکی برای رسیدگی به زخم‌های ناشی از شلیک گلوله دستگیر شدند؛ به‌علاوه‌ی مدافعان حقوق بشر از جمله فعالان حقوق اقلیت‌ها، خبر‌نگاران و افرادی که در مراسم یادبود کشته‌شدگان در اعتراضات شرکت کرده بودند. صدها نفر، در پی دادگاه‌های به‌شدت ناعادلانه‌ای که توسط قضات مغرض و پشت درهای بسته برگزار شد، اغلب کمتر از یک ساعت به‌طول انجامید، و به‌طور نظام‌مند به «اعترافات» گرفته شده تحت شکنجه استناد و تکیه کرد، به حبس و شلاق محکوم گشته‌اند و چندین نفر نیز با مجازات اعدام رو به رو شده‌اند.

🔹 دانلود فایل پی‌دی گزارش عفو بین‌الملل؛ «ویرانگران انسانیت | بازداشت‌های گسترده، ناپدیدسازی و شکنجه‌ در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران» (۱۲۰ صفحه)
https://t.me/Amnesty_International/1738
🔹 دانلود فایل پی‌دی‌اف اطلاعیه مطبوعاتی عفو بین‌الملل: «شلاق، آزار جنسی، شوک الکتریکی و دیگر انواع شکنجه علیه بازداشت‎‌شدگان اعتراضات آبان (۵ صفحه)
https://t.me/Amnesty_International/1737
🔹 لینک انگلیسی گزارش عفو بین‌الملل
https://www.amnesty.org/download/Documents/MDE1328912020ENGLISH.PDF
لینک انگلیسی اطلاعیه مطبوعاتی عفو بین‌الملل
https://bit.ly/31UQhm1

نگهداری معترض مجروح در شرایط بی رحمانه

🔴 یک فعال جامعه‌ مدنی در استان خوزستان، به دلیل شرکت مسالمت‌آمیز در تجمعات اعتراضی در یکی از شهرهای استان خوزستان و قصد حضور یافتن در مراسم چهلم کشته‌شدگان مورد پیگرد کیفری قرار گرفت.
🔺 این زن بر اثر تیراندازی نیروهای بسیج و سپاه پاسداران به سمت عده‌ای از معترضان غیرمسلح مورد اصابت گلوله قرار گرفت. متعاقباً، او را به بیمارستان بردند و دو عمل جراحی برای خارج کردن گلوله از بدن او انجام شد. او چند هفته بعد در اواخر آذر ۱۳۹۸ دستگیر شد.
🔺 بنا به اطلاعاتی که در اختیار عفو بین‌الملل قرار گرفته، این فرد به بازداشتگاهی زیر نظر نیروی انتظامی منتقل شده و به مدت یک هفته در آن‌جا، در یک سلول انفرادی آلوده به حشرات و جانوارن، به سر برده و مجبور به تحمل هوای به شدت سرد آن شد.
🔺 شب اول بازداشت، بازجو درخواست او برای وکیل گرفتن را رد کرده و گفته بود که چنین حقی ندارد. در طول بازجویی به او چشم‌بند زده بودند و بازجوی او تهدیده کرده بود که باید اظهارات مکتوبی مبنی بر وابستگی‌اش به یک «گروه مخالف نظام» و برنامه‌اش برای شرکت در مراسم یادبودی به مناسبت چهلمین روز کشتار معترضان را امضا و «اعتراف» کند، وگرنه به همان محل زخم گلوله‌اش مشت‌ولگد خواهد زد. او یک ماه بعد به قید وثیقه آزاد شد. او متعاقباً برای چندین جرم امنیتی محاکمه شد، اما در نهایت تبرئه شد.

🔹 دانلود فایل پی‌دی گزارش عفو بین‌الملل؛ «ویرانگران انسانیت | بازداشت‌های گسترده، ناپدیدسازی و شکنجه‌ در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران» (۱۲۰ صفحه)
https://t.me/Amnesty_International/1738

«یک جایی داشتند که به آن «اتاق فنی» می‌گفتند. روزی دو بار من را می‌بردند آنجا و با مشت و لگد می‌زدند. شوکر هم خیلی می‌زدند. به بیضه‌هایم هم شوکر می‌‌زدند. آن‌جا دست‌های‌مان را هم از پشت به پاهای‌مان می‌بستند، یک میله‌ی آهنی را از وسط دست‌ها و پا‌هایمان رد می‌کردند و بعد می‌آوردند بالا مثل بارفیکس و این طور آویزان‌ می‌شدیم. از درد بی‌هوش می‌شدیم. همه وزن بدنم روی مچ دستم بود و واقعاً درد داشت. نمی‌دانم خوابم می‌برد یا از درد بی‌هوش می‌شدم. از فشار در خودم ادرار می‌کردم. یک کاری با من کردند که وقتی به آن فکر می‌کنم حالم بد می‌شود و بغض در گلویم جمع می‌شود. خانواده‌ام می‌دانند که شکنجه شدم ولی نمی‌دانند چه جوری. بغض دارم چون برای هیچ کسی نمی‌توانم تعریف کنم.» https://bit.ly/2EFV5ms

بازداشت و شکنجه کودکان در کهگیلویه و بویراحمد در اعتراضات آبان ۱۳۹۸

🔴 منابع مطلع در استان کهگیلویه و بویر احمد به عفو بین‌الملل گفته‌اند که در هفته‌های پس از اعتراضات، نیروهای امنیتی ده‌ها کودک ۱۱ تا ۱۷ ساله را در شهر کوچک لیکک در این استان دستگیر کردند.
🔺 مأموران نیروی انتظامی و نیروهای لباس‌شخصی تعدادی از کودکان را در منازل‌شان و تعدادی دیگر را در مدرسه دستگیر کردند.
🔺 یک منبع مطلع به عفو بین‌الملل گفته است که در جریان این دستگیری‌ها، مأموران امنیتی برای دستگیری دانش‌آموزان در مدرسه به ضرب‌وجرح آنان نیز پرداخته و برای وارد کردن شوک الکتریکی به آنان از تفنگ‌های الکتریکی استفاده کرده بودند.
🔺 بنا به اطلاعاتی که عفو بین‌الملل گردآوری کرده، همه این کودکان ابتدا در پاسگاه نیروی انتظامی لیکک محبوس شده و در آن‌جا، بدون حضور والدین‌شان یا وکیل، مورد بازجویی و در معرض شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها، از جمله ضرب‌وجرح، قرار گرفتند.
🔺 بعد از خاتمه بازجویی‌ها، کودکان دستگیرشده یا به کانون اصلاح و تربیت در شهر یاسوج و یا به زندان شهر دهدشت، هردو در استان کهگیلویه و بویر احمد، منتقل شدند.
🔺 تعدادی از این کودکان در کنار بزرگ‌سالان حبس شده، و بدین ترتیب بیشتر در معرض خطر و آسیب قرار گرفتند.
🔺 به گفته‌ منبع مطلعی که عفو بین‌الملل با او مصاحبه کرده، به دنبال آزادی این کودکان پس از چندین هفته به قید وثیقه، ‌آن‌ها علائمی حاکی از آسیب‌های شدید روانی نشان می‌دادند و تغییرات رفتاری نظیر پرخاشجویی و بی‌علاقگی به انجام تکالیف درسی در آن‌ها بروز کرده بود.
🔺 عفو بین‌الملل، بر اساس اظهارات مصاحبه‌شنوندگان و همچنین گزارش‌های رسانه‌های مستقل، دریافته است که مقام‌های مسئول، همانند برخوردشان با بازداشت‌شدگان بزرگ‌سال، در مورد بازداشت‌شدگان کودک نیز وثیقه‌های بسیار سنگینی، بعضاً تا ۱۰ میلیارد ریال، برای آزادی آنان تعیین کرده‌اند که موجب به تأخیر افتادن آزادی‌شان شده بود.

🔹 دانلود فایل پی‌دی گزارش عفو بین‌الملل؛ «ویرانگران انسانیت | بازداشت‌های گسترده، ناپدیدسازی و شکنجه‌ در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران» (۱۲۰ صفحه)
https://t.me/Amnesty_International/1738

موارد ادامه‌دار ناپدیدسازی قهری

🔴 تا ۵ شهریور ۱۳۹۹، عفو بین‌الملل از اسامی سه نفر مطلع شده است که همچنان در وضعیت ناپدیدشدگی قهری به سر می‌برند و مقام‌ها و مسئولان به مخفی نگه داشتن سرنوشت و مکان نگهداری آنها ادامه می‌دهند. این سه قربانی شامل مهدی رودباریان، برادر وی، مصطفی روباریان و فرد سومی می‌شوند که عفو بین‌الملل به دلیل نگرانی‌های امنیتی هویت‌اش را محفوظ نگه داشته است.
🔺 دو برادر به نام‌های مهدی رودباریان، 21 ساله، و مصطفی رودباریان، 34 ساله، در ۲۶ آبان ۱۳۹۸ در حالی که در تجمعات اعتراضی در ماهشهر، در استان خوزستان، شرکت کرده بودند مورد اصابت گلوله‌های نیروهای امنیتی قرار گرفتند و از آن تاریخ در وضعیت ناپدیدشدگی قهری به سر می‌برند.
🔺 به گفته‌ی شاهدان عینیِ مصطفی رودباریان در حالی که به کمک یک معترض مجروح رفته بود از پشت مورد اصابت گلوله قرار گرفت، و مهدی رودباریان که به کمک برادرش رفته بود از ناحیه‌ی سر مورد اصابت گلوله قرار گرفت. نیروهای امنیتی این دو برادر را داخل یک وانت باربری متعلق به سپاه پاسداران انداخته و با خود بردند. شاهدان عینی بر این باورند که احتمال دارد این دو نفر بر اثر جراحات مهلکی ناشی از اصابت گلوله‌ها در جریان اعتراضات جان باخته باشند، اما اجساد آن‌ها به خانواده‌شان تحویل داده نشده است.
🔺 مقام‌های مسئول مکرراً از اطلاع‌رسانی درباره سرنوشت و مکان آن‌ها امتناع کرده‌اند و به علاوه، خانواده‌ این دو برادر را تهدید کرده بودند که اگر به تلاش برای کسب اطلاع ادامه دهند یا با رسانه‌ها در این باره حرف بزنند، خودشان را هم دستگیر می‌کنند.

🔸 سومین فردی که بر اساس اطلاعات عفو بین‌الملل همچنان در وضعیت ناپدیدشدگی قهری به سر می‌برد مردی است که در اعتراضات در اراک، استان مرکزی ، شرکت داشته و اولین بار در آذر ۱۳۹۸ با عفو بین‌الملل تماس گرفت. این فرد در آن زمان، و در پی مراجعات مکرر نیروهای امنیتی به منزل خانوادگی‌اش برای دستگیر کردن او، مخفی شده بود. او که در وضعیت آشفته‌ای به سر می‌برد، به عفو بین‌الملل اطلاع داد که نیروهای امنیتی پدرش را دستگیر کرده‌اند تا او را وادار کنند که خودش را تسلیم کند. پدر او بعد از چند روز، ظاهراً به دلیل مشکلات شدید جسمی، آزاد شد.

🔸 در بهمن ۱۳۹۸، مقام‌های مسئول مادر این فرد را دستگیر کرده و سایر اعضای خانواده‌اش را تهدید کردند که در صورت ارتباط برقرار کردن با رسانه‌ها یا سازمان‌های حقوق بشری، آن‌ها را هم دستگیر می‌کنند. به دنبال بازداشت مادر و آزاررسانی به خانواده‌اش، این فرد در همان ماه خودش را تسلیم کرد. مادر او متعاقباً آزاد شد، اما از آن پس از سرنوشت و مکان نگهداری او اطلاعات دقیقی در دست نیست.
🔸 با گذشت سه ماه از حبس او، خانواده‌اش در اواسط فروردین ۱۳۹۹ از طریق مقام‌های مسئول باخبر شدند که فرزندشان در بازداشت واحد حفاظت اطلاعات سپاه پاسداران به سر می‌برد. بر اساس اطلاعات عفو بین‌الملل، او بعدتر دو تماس کوتاه با خانواده‌اش داشته است و در طی این تماس‌ها فقط «سلام» گفته است و اشک ریخته است. مقامات همچنان از دادن هرگونه اطلاعات مشخص در مورد محل نگهداری وی به خانواده‌‌اش امتناع می‌کند.
🔸 خانواده‌ی او از آن بیم دارند که در صورت فاش کردن اسم‌اش، مورد اذیت و آزار بیشتر قرار گیرند.

🔹 دانلود فایل پی‌دی گزارش عفو بین‌الملل؛ «ویرانگران انسانیت | بازداشت‌های گسترده، ناپدیدسازی و شکنجه‌ در پی اعتراضات آبان ۹۸ در ایران» (۱۲۰ صفحه)
https://t.me/Amnesty_International/1738

🔴 یکی از معترضان به عفو بین‌الملل گفته است که مأموران دو بار او را با اعدام نمایشی شکنجه داده‌اند. یک بار، حدود ساعت چهار صبح، او را به حیاط برده و کیسه‌ای روی سرش کشیده بودند و وادارش کرده بودند روی یک چهارپایه بایستد.
⭕ مأموران گفته بودند که او «مرتد» و «لیدر اغتشاشات» بوده و حکم‌اش اعدام است و وانمود کرده بودند که در دادگاهی به اعدام محکوم شده است. سپس طنابی دور گردن‌اش انداخته، و به تقلید از شیوه‌ دار زدن در ایران، چهارپایه را از زیر پای او کشیده بودند، اما نحوه چیدمان به شکلی بود که او به جای آویزان شدن روی روی زمین بیافتد.
⭕ چند روز بعد، وقت سحر، مأموران او را به حیاط برده و وادارش کرده بودند زانو بزند، چشم‌بندش را برداشته بودند، و اسلحه خالی را روی پیشانی‌اش گذاشته و ماشه را کشیده بودند.
https://linktr.ee/AMNESTYIRAN

🔴 اطلاعاتی از منابع دست‌اول در اختیار عفو بین‌الملل قرار گرفته مبنی بر این که بازجویان وابسته به تشکیلات اطلاعاتی و امنیتی و مأموران زندان‌ها بازداشت‌شدگان اعتراضات آبان ۹۸ را به این شیوه‌ها مورد شکنجه قرار داده‌اند:
🔸 برهنه کردن و آب پاشیدن به روی آن‌ها در هوای سرد
🔸 نگه داشتن بازداشت‌شدگان به طور مستمر و به مدت طولانی در معرض گرما یا سرمای شدید
🔸 نور تند و صداهای گوش‌خراش
🔸 کشیدن ناخن‌های دست و پا
🔸 خشونت و تحقیر جنسی
🔸 اسپری فلفل زدن به نقاط مختلف بدن، از جمله چشم‌ها و ناحیه تناسلی
🔸 القای حس خفگی با آب
🔸 شوک الکتریکی وارد کردن به شقیقه‌ها و بیضه‌ها
🔸 تزریق یا خوراندن مواد شیمیایی
🔸 اعدام‌های مصنوعی

مقامات ایران به پنهانکاری و تحمیل رنج و درد به خانواده‌های اعدام شدگان پایان دهند