افسرده خاطریم چو پروانه روزها
شبها چو شمع دست و گریبان آتشیم
#صائب_تبريزی

شب را اگر از مرده دلی زنده نداری
جهدی کُن و دامان سحرگاه نگه‌دار
#صائب_تبريزی

وفا و مردمی از روزگار دارم چشم
ببین زِ ساده‌دلی‌ها چه از که می‌جویم
#صائب_تبريزی

ندیدم روزِ خوش تا رفت دامانِ دل از دستم
که در غربت بُوَد هر کس عزیزی در سفر دارد
#صائب_تبريزی

چون وا نمی‌کنی گرهی خود گره مشو
ابرو گشاده باش چو دستت گشاده نیست
#صائب_تبريزی

از صحبتِ ما فیض توان بُرد به دامن
زلفِ شبِ قدرست دلِ پُرشکنِ ما ...
#صائب_تبريزی

بی‌خبری زِ پای خم ، بُرد به سیر عالمم
وَرنه به اختیار کَس ، ترکِ وطن نمی‌کند
#صائب_تبريزی

من در حجابِ عشقم و او در نقابِ شرم
ای وای اگر قدم نَنَهد در میان شراب ...
#صائب_تبريزی

هیچ تعریفی تو را زین بِه نمی‌دانم که شد
در تو پیدا گوهر پاک امیرالمؤمنین ...
#صائب_تبريزی