ای دوست روزهای تنعم به روزه باش
باشد که درفِتَد شبِ قدرِ وصالِ دوست
#سعدی

گر نسیم سحر از خلق تو بویی آرد
جان فشانیم به سوغات نسیم تو، نه سیم
#سعدی

ما را که رَه دهد به سراپردهٔ وصال
ای باد صبحدم خبری دِه زِ ساحتش
#سعدی

مناسب لبِ لعلت حدیث بایستی
جوابِ تلخ بدیع است از آن دهان ای دوست
#سعدی

حیف است سخن گفتن با هرکس از آن لب
دشنام به من دِه که درودت بفرستم ...
#سعدی

وانگه که به تیرم زنی اوّل خبرم ده
تا پیشترت بوسه دَهم دست و کمان را
#سعدی

مَکُن شادمانی به مرگِ کسی
که دهرت نماند پس از وی بسی
#سعدی

#صلی‌الله‌علیک‌یااباعبدالله
دانی از دولتِ وصلت چه طلب دارم؟ هیچ
یادِ تو مصلحتِ خویش ببرد از یادم ...
#سعدی

زخم خونینم اگر به نشود ، به باشد
خنک آن زخم که هر لحظه مرا مرهم از اوست
#سعدی

گرت با ما خوش‌افتاده‌ست چون ما لااُبالی شو
نه یاران مست برخیزند و تو مستور بنشینی
#سعدی

کاشکی صد چشم از این بی‌خوابتر بودی مرا
تا نظر می‌کردمی در منظر زیبای تو ...
#سعدی

پیام دادم و گفتم بیا خوشم می‌دار
جواب دادی و گفتی که من خوشم بی‌تو
#سعدی

به ناز خفته چه داند که دردمند فراق
به شب چه می‌گذراند علی‌الخصوص غریب؟
#سعدی

اگر چه خاطرت با هر کسی پیوندها دارد
مباد آن روز و آن خاطر که من با جز تو پیوندم
#سعدی

زِ دستم برنمی‌خیزد که یک دَم بی‌تو بنشینم
به جز رویت نمی‌خواهم که روی هیچ‌کس بینم
#سعدی

یارِ زیبا گر هزارت وحشت از وی در دلست
بامدادان روی او دیدن صباح مقبلست ...
#سعدی

چندان بنشینم که برآید نفس صبح
کان وقت به دل می‌رسد از دوست پیامی
#سعدی

دگر به روی کس‌ام دیده برنمی‌باشد
خلیل من همه بت‌های آزری بشکست

#سعدی

هر آن کسم که نصیحت همی‌ کُند به صبوری
به هرزه باد هوا می‌دمد بر آهنِ سردم ...
#سعدی