بی‌دیده راه گر نتوان رفت پس چرا
چشم از جهان چو بستی از او می‌توان گذشت
#کلیم_کاشانی

طالع مددی گر نکند کی به کف آیی
بی‌یاری کَس تیر در آغوش کمان نیست
#کلیم_کاشانی

از تیغِ اَبرویِ تو زِ بَس زخم خورده‌ام
جُرأت نمی‌کنم که به محراب رو کُنم
#کلیم_کاشانی

غبارِ خاطرِ خود گر دهم به سیلِ سرشک
شود به بحر گل‌آلود آب گوهرها ...
#کلیم_کاشانی

به تکلّم ، به خموشی ، به تبسّم، به نگاه
می‌توان بُرد به هر شیوه دل آسان از من
#کلیم_کاشانی

لحظه‌ای خسته‌ی مژگان و دمی بسته‌ی زلف
خوش رها کرد کلیم این دل هرجایی را ...
#کلیم_کاشانی

بس که نادیدنی از مردم دنیا دیدم
روشنم گشت که آسایش نابینا چیست ‎
#کلیم_کاشانی

چنان خواهم به مستی کام از لعلِ لبت گیرم
که گردی از نمک باقی نماند در نمکدانت
#کلیم_کاشانی

مکتوبِ اشک‌شسته دادم بقاصدِ او
یعنی که انتظارت چشمِ مرا چنان کرد
#کلیم_کاشانی

غبار خاطر از آن می‌دهم به شِکوه برون
که خاک بر سر این روزگار می‌خواهم
#کلیم_کاشانی

صد ره سفر به‌ملک جنون کردی و هنوز
ای دل به‌جاست عقل تو! سود سفر چه شد؟

#کلیم_کاشانی

آتشِ ناکامیِ دوران نمی‌سوزد مرا
بیش‌تر دل‌سرد از اوضاعِ دنیا می‌شوم
#کلیم_کاشانی

طرّه‌ات زین بیشتر بایست با من واشود
تیره‌روزم، دوست می‌دارد دلِ شب‌ها مرا
#کلیم_کاشانی

ندارد قبلهٔ اسلام پابرجاتری از من
تمام عمر چون چشمت به یک محراب رو کردم
#کلیم_کاشانی

گر نیک بنگریم غبارِ وجودِ ما
از بهر چشم بستن این خاکدان بس است
#کلیم_کاشانی

هست با خونین‌دلانم الفتی کز بعدِ مرگ
خاکِ من بر زخم اگر پاشند مرهم می‌شود
#کلیم_کاشانی

وقت است اجل گر قَدمی رَنجه نماید
بیمارِ غریبیم و پرستار نداریم ...
#کلیم_کاشانی

در دیارِ ما مصیبت‌دوستی عام است، عام
گر چراغی مُرد در یک شهر، ماتم می‌شود
#کلیم_کاشانی