از تنگدلی پاس دلِ تنگ ندارم
چندان کشم اندوه که اندوه کَسم نیست
#رهی_معیری

امشب کمندِ زلفِ ترا تاب دیگری است
ای فتنه در کمین دل و هوش کیستی؟
#رهی_معیری

چون صبا در زیر زلفش هرکجا کردم گذار
یک جهان دل‌بسته بر هر تار مویی یافتم
#رهی_معیری‌‌

دلِ زود باورم را به کرشمه‌ای ربودی
چو نیاز ما فزون شد تو به نازِ خود فزودی
#رهی_معیری‌‌

کامی نبرده‌ایم از آن سیمتن رهی
از دور بوسه بر رخِ مهتاب داده‌ایم
#رهی_معیری

گوشِ مرا زِ نغمه‌ی شادی نصیب نیست
چون جویبار ساخته‌ام با نوای اشک ...
#رهی_معیری

اُفتاده باش، لیک نه‌چندان که همچو خاک
پامال هر نبهره شوی از فروتنی ...
#رهی_معیری

مباش جانِ پدر غافل از مقامِ پدر
که واجب‌ است به فرزند احترام پدر
اگر زمانه به نام تو افتخار کُند
تو در زمانه مَکن فخر جز به‌ نام پدر
#رهی_معیری

درون پیرهنت گر نهان کنیم چه سود؟
نسیم صبحی و از پیرهن گریزانی
#رهی_معیری

آنقَدَر با آتشِ دل ساختم تا سوختم ...
#رهی_معیری

خرابم آنچنان کز باده هم تسکین نمی‌یابم
لبِ گرمی شود پیدا که آبادم کُند یا نه؟
#رهی_معیری

نه راحت از فلک جویم، نه دولت از خدا خواهم
وگر پرسی چه می‌خواهی؟ تو را خواهم تو را خواهم
#رهی_معیری