درازی شب هجران زِ حد گذشت ، بیا
فدای روی تو عمر هزار ساله ما ...
#غالب_دهلوی

تا لب‌ گشوده‌ای مزه در دل دویده است
بوسِ لبِ تو را به ربودن چه احتیاج؟
#غالب_دهلوی

سر به سر میناست اجزایم چو کوه امّا هنوز
برنمی‌خیزم زِ بس سنگین خمار افتاده‌ام ...
#غالب_دهلوی

تو به یک قطرهٔ خون ترکِ وضو گیری و ما
سیلِ خون از مُژه رانیم و طهارت نرود ...
#غالب_دهلوی

بر روی حاسدان درِ دوزخ گشوده رشک
از بهر خویش جنّتِ در بسته‌ایم ما ...
#غالب_دهلوی

اگر نه مایل بوسِ لبِ خودست ، چرا
به لب چو تشنه دمادم زبان بگرداند؟
#غالب_دهلوی

سخت‌جانیم و قماشِ خاطرِ ما نازکست
#غالب_دهلوی

شرمنده‌ٔ نوازش گردون نمانده‌ام
گر چاک دوخت، جامه به مزدِ رفو گرفت
#غالب_دهلوی

نازم به امتیاز که بگذشتن از گناه
با دیگران زِ عفو و به ما از غرور بود
#غالب_دهلوی

سوگند کُشتنم خورد از غصّه جان سپردم
کردم زِ بی‌نیازی خون‌ در جگر قسم را ...
#غالب_دهلوی

میل ما سوی وی و میلش به سوی چون خودی‌ست
آرد از خود رفتنش ناگه به استقبالِ ما ...
#غالب_دهلوی

مردم به کینه تشنهٔ خونِ همند و بس
خون می‌خوریم چون هم از این مردمیم ما
#غالب_دهلوی

#یارسول‌الله 🏴
هر کس قسم بدانچه عزیزست می‌خورد
سوگند کردگار به جانِ محمّدست ...
#غالب_دهلوی

چه پرسی کز لبت وقتِ قدح‌نوشی چه می‌خواهم
همین بوسیدنی، چون مست‌تر گردی مکیدن هم
#غالب_دهلوی