دقایقی است که "دین لیرن" مقابل "نپومنیشی" صدرنشین در وضعیت برنده قرار گرفته است:
https://bit.ly/2Ni9I2F
@Achmaz
https://bit.ly/2Ni9I2F
@Achmaz
⭕️ درخواست ۲.۲ میلیاردی مربی شطرنج مجارستانی برای حضور دائمی در ایران
https://bit.ly/2NzPotA
@Achmaz #Tasnim
#PeterLeko #IRCF
https://bit.ly/2NzPotA
@Achmaz #Tasnim
#PeterLeko #IRCF
🔍 منابع خبری اخیراً از مذاکره فدراسیون شطرنج ایران با "پیتر لکو" ی مجارستانی خبر داده اند که البته این مذاکرات ظاهراً به فرجام نرسیده است. فارغ از دلایل مالی و کمبود بودجه برای استخدام یک مربی 175 هزار دلاری، ذکر چند نکته خالی از لطف نیست:
1- نخست این که پیش از هر انتخابی ابتدا باید هدف از انتخاب و حضور مربی خارجی مشخص شود. آیا این انتخاب صرفاً برای فرار از بی مربی بودن است یا احتمالاً برای بسته ماندن دهان منتقدان؟ یا این که واقعاً هدفی مشخص را دنبال می کند. اگر انتخاب مربی هدف دار است باید سطح توقعات و انتظارات از او کاملاً مشخص شود. هدف از آوردن مربی خارجی چیست؟ صرفاً افزایش ریتینگ بازیکنان و بهبود جایگاه تیم ملی، یا پرورش دو نابغه اصلی شطرنج کشورمان یعنی "علیرضا فیروزجا" و "پرهام مقصودلو" و هدایت این دو به سمت سکوهای قهرمانی جهان.
اگر هدف اول مدنظر است "لکو" و حتی یک مربی ارزان تر هم از پس این کار بر می آید، اما اگر هدف توجه ویژه به "علیرضا" و "پرهام" است، باید پذیرفت که این مربی هر چند که می تواند یک دستیار خوب برای یک بازیکن تراز اول و حتی قهرمان جهان باشد اما در حد و اندازه های یک «پرورش دهنده» ی قهرمان جهان نیست. معروف ترین شاگرد او "وینسنت کیمر" (کایما) ی نزدیک به 15 ساله ی آلمانی است که ریتینگ کنونی اش علی رغم سرمایه گذاری و حمایت های گسترده، 2513 است!
2- رئیس فدراسیون اعلام کرده که به دلیل رقم بالای درخواستی "لکو"، حضور این مربی منتفی شده است. ظاهراً رقم درخواستی "لکو" حدود 175 هزار دلار بوده که با این رقم موافقت نشده است. آیا واقعاً فدراسیون گمان کرده که یک مربی تراز اول جهانی را می تواند با رقمی مثلاً حدود 50 هزار دلار برای یک سال به ایران بیاورد!؟
3- عنوان شده که بودجه فدراسیون برای استخدام "لکو"، کافی نیست. این مساله یک امر بدیهی است. اگر قرار به حضور مربی خارجی است (که طبیعتاً ارز می گیرد و نه ریال) وزارت ورزش باید هزینه استخدام این مربی را متقبل شود. کما این که پیش از این در بسیاری از رشته های دیگر نیز هزینه مربیان خارجی را کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش پرداخت می کردند و چه بسا قرارداد با مربی نیز به جای فدراسیون با این دو نهاد بسته می شد. همین امروز هم هزینه مربیان خارجی باشگاه های پرسپولیس و استقلال که تقریباً 20 برابر (!) رقم درخواستی این مربی مجار است از سوی وزارت ورزش تامین می شود. به هر حال اگر بنا به استفاده از بودجه فدراسیون باشد، "لکو" که هیچ، یک مربی درجه پنجم نیز با بودجه فدراسیون قابل استخدام نیست!
4- زمان استخدام مربی خارجی در خوش بینانه ترین حالت همین الان است (اگر دیر نشده باشد). با بالاتر رفتن سن "علیرضا" و "پرهام" شانس رسیدن به سکوهای جهانی کم و کمتر خواهد شد و در آن زمان (مثلاً بعد از 20 سالگی) شاید بهترین مربی دنیا هم نتواند از آنها یک قهرمان بسازد. پس به جای اتلاف وقت و بحث های ریالی و یورویی و بودجه ای، باید این کار در اسرع وقت انجام شود، چه از طریق جذب اسپانسر چه از طریق دریافت کمک از منابع بالادستی.
@Achmaz #MMS
1- نخست این که پیش از هر انتخابی ابتدا باید هدف از انتخاب و حضور مربی خارجی مشخص شود. آیا این انتخاب صرفاً برای فرار از بی مربی بودن است یا احتمالاً برای بسته ماندن دهان منتقدان؟ یا این که واقعاً هدفی مشخص را دنبال می کند. اگر انتخاب مربی هدف دار است باید سطح توقعات و انتظارات از او کاملاً مشخص شود. هدف از آوردن مربی خارجی چیست؟ صرفاً افزایش ریتینگ بازیکنان و بهبود جایگاه تیم ملی، یا پرورش دو نابغه اصلی شطرنج کشورمان یعنی "علیرضا فیروزجا" و "پرهام مقصودلو" و هدایت این دو به سمت سکوهای قهرمانی جهان.
اگر هدف اول مدنظر است "لکو" و حتی یک مربی ارزان تر هم از پس این کار بر می آید، اما اگر هدف توجه ویژه به "علیرضا" و "پرهام" است، باید پذیرفت که این مربی هر چند که می تواند یک دستیار خوب برای یک بازیکن تراز اول و حتی قهرمان جهان باشد اما در حد و اندازه های یک «پرورش دهنده» ی قهرمان جهان نیست. معروف ترین شاگرد او "وینسنت کیمر" (کایما) ی نزدیک به 15 ساله ی آلمانی است که ریتینگ کنونی اش علی رغم سرمایه گذاری و حمایت های گسترده، 2513 است!
2- رئیس فدراسیون اعلام کرده که به دلیل رقم بالای درخواستی "لکو"، حضور این مربی منتفی شده است. ظاهراً رقم درخواستی "لکو" حدود 175 هزار دلار بوده که با این رقم موافقت نشده است. آیا واقعاً فدراسیون گمان کرده که یک مربی تراز اول جهانی را می تواند با رقمی مثلاً حدود 50 هزار دلار برای یک سال به ایران بیاورد!؟
3- عنوان شده که بودجه فدراسیون برای استخدام "لکو"، کافی نیست. این مساله یک امر بدیهی است. اگر قرار به حضور مربی خارجی است (که طبیعتاً ارز می گیرد و نه ریال) وزارت ورزش باید هزینه استخدام این مربی را متقبل شود. کما این که پیش از این در بسیاری از رشته های دیگر نیز هزینه مربیان خارجی را کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش پرداخت می کردند و چه بسا قرارداد با مربی نیز به جای فدراسیون با این دو نهاد بسته می شد. همین امروز هم هزینه مربیان خارجی باشگاه های پرسپولیس و استقلال که تقریباً 20 برابر (!) رقم درخواستی این مربی مجار است از سوی وزارت ورزش تامین می شود. به هر حال اگر بنا به استفاده از بودجه فدراسیون باشد، "لکو" که هیچ، یک مربی درجه پنجم نیز با بودجه فدراسیون قابل استخدام نیست!
4- زمان استخدام مربی خارجی در خوش بینانه ترین حالت همین الان است (اگر دیر نشده باشد). با بالاتر رفتن سن "علیرضا" و "پرهام" شانس رسیدن به سکوهای جهانی کم و کمتر خواهد شد و در آن زمان (مثلاً بعد از 20 سالگی) شاید بهترین مربی دنیا هم نتواند از آنها یک قهرمان بسازد. پس به جای اتلاف وقت و بحث های ریالی و یورویی و بودجه ای، باید این کار در اسرع وقت انجام شود، چه از طریق جذب اسپانسر چه از طریق دریافت کمک از منابع بالادستی.
@Achmaz #MMS
📩 یادداشت جناب آقای مهندس "احسان محمداسماعیل" در رابطه با موضوع مربی:
سوالی که برایم پیش آمده این است: استادبزرگان سطح اول نیاز به چگونه مربیانی دارند؟
شکی نیست وسعت تئوریهای شطرنج به قدری گسترده شده است که تسلط بر آنها از توانایی یک فرد خارج است. هر مربی نهایتاً در چند زمینه تسلط کافی دارد و در سایر زمینهها ممکن است فقط آشنا به موضوع باشد و چندان مسلط نباشد.
گفته "ایوان سوکولوف" را به یاد آوریم که ضمن تاکید بر مطلب فوق در مصاحبه ای، اضافه کرده بود: «هنگامی که در امارات با "سالم صالح" کار میکردم، برای واریاسیون نایدورف در سیسیلی از "پیتر لکو" دعوت کردیم که بیاید با "سالم" کار کند، یا برای پارهای نکات تاکتیکی از "شهریار ممدیاروف" خواستیم که یک هفته بیاید با "سالم" کار کند.» (نقل به اختصار)
در پایان همان مصاحبه پیشنهاد میکند که برای هر یک از استادبزرگان جوان و آیندهدار مملکت، بایستی سالانه ۱۰۰هزاردلار هزینه شود.
اما روش دیگری هم هست. روشی که در شوروی پیشین رایج بود، و آن داشتن یک مربی تماموقت بهعنوان دستیار است. این مربی کاملاً در استخدام بازیکن است، نقطهضعفهایش را تشخیص میدهد، در تدارک به وی کمک میکند و خلاصه کنیم، تقریباً با او زندگی میکند.
این دستیار لزوماً یک استادبزرگ طراز اول نیست، بلکه یک مربی کارکشته و آگاه به حالات روحی بازیکن است که میداند نقاط ضعف بازی بازیکنی را که در استخدامش هست، چگونه برطرف نماید.
نکته دیگر تغییرات شطرنج در عصر کامپیوتر است. این دستیار بایستی فرزند زمانه خویش باشد و بتواند با نرمافزارهای جدید کار کند و این نکته میطلبد که این دستیار سن و سال زیادی نداشته باشد.
تعیین اینکه کدام روش موثرتر است به عوامل زیادی بستگی دارد، اما نکته مهم اقدام کردن و پرهیز از بیعملی است.
باید خوب فکر کرد و گزینههای مناسب را سنجید و هرچه زودتر انتخاب نمود. زمان از دست رفته را نمیتوان بازگرداند.
@Achmaz #EME
سوالی که برایم پیش آمده این است: استادبزرگان سطح اول نیاز به چگونه مربیانی دارند؟
شکی نیست وسعت تئوریهای شطرنج به قدری گسترده شده است که تسلط بر آنها از توانایی یک فرد خارج است. هر مربی نهایتاً در چند زمینه تسلط کافی دارد و در سایر زمینهها ممکن است فقط آشنا به موضوع باشد و چندان مسلط نباشد.
گفته "ایوان سوکولوف" را به یاد آوریم که ضمن تاکید بر مطلب فوق در مصاحبه ای، اضافه کرده بود: «هنگامی که در امارات با "سالم صالح" کار میکردم، برای واریاسیون نایدورف در سیسیلی از "پیتر لکو" دعوت کردیم که بیاید با "سالم" کار کند، یا برای پارهای نکات تاکتیکی از "شهریار ممدیاروف" خواستیم که یک هفته بیاید با "سالم" کار کند.» (نقل به اختصار)
در پایان همان مصاحبه پیشنهاد میکند که برای هر یک از استادبزرگان جوان و آیندهدار مملکت، بایستی سالانه ۱۰۰هزاردلار هزینه شود.
اما روش دیگری هم هست. روشی که در شوروی پیشین رایج بود، و آن داشتن یک مربی تماموقت بهعنوان دستیار است. این مربی کاملاً در استخدام بازیکن است، نقطهضعفهایش را تشخیص میدهد، در تدارک به وی کمک میکند و خلاصه کنیم، تقریباً با او زندگی میکند.
این دستیار لزوماً یک استادبزرگ طراز اول نیست، بلکه یک مربی کارکشته و آگاه به حالات روحی بازیکن است که میداند نقاط ضعف بازی بازیکنی را که در استخدامش هست، چگونه برطرف نماید.
نکته دیگر تغییرات شطرنج در عصر کامپیوتر است. این دستیار بایستی فرزند زمانه خویش باشد و بتواند با نرمافزارهای جدید کار کند و این نکته میطلبد که این دستیار سن و سال زیادی نداشته باشد.
تعیین اینکه کدام روش موثرتر است به عوامل زیادی بستگی دارد، اما نکته مهم اقدام کردن و پرهیز از بیعملی است.
باید خوب فکر کرد و گزینههای مناسب را سنجید و هرچه زودتر انتخاب نمود. زمان از دست رفته را نمیتوان بازگرداند.
@Achmaz #EME