حداقلْ کلانشهر

🎯 تکرار همان مطالب

🖊 یادداشت وارده از آقای محمدرضا سرشار (رضا رهگذر)

📝 در باب کتاب «نمایندگان امر/نمایندگان کلام»

💬 باسمه‌تعالی

🔹 چندی پیش، یکی از دست‌اندرکاران محترم انتشارات امیرکبیر، شاید با توجه به برخی مطالبی که طی سه دهه اخیر، به شکل ‏مصاحبه یا یادداشت، از بنده در زمینه فعالیت‌های تشکل موسوم به کانون نویسندگان ایران منتشر شده است، لطف کرد و کتاب ‏تازه منتشره این ناشر در همین زمینه ("نمایندگان امر، نمایندگان کلام")، تألیف آقای آراز باسقیان را، که در ۷۹۶ صفحه قطع ‏رقعی به چاپ رسیده است، برایم فرستاد.
‎
🔸اخیراً که مطالعه آن را تمام کردم، ضمن ارسال پیامکی برای وی، که البته پیگیر نظرم راجع به این کتاب نیز بود، آمادگی خود را ‏برای بیان اجمالی نکاتی که در ارتباط با این اثر به نظرم می‌رسید، اعلام کردم.
‎
🔹 به هر دلیل، تماس نگرفت. دیدم شاید بد نباشد در اینجا، آن نکات را عرض کنم. احتمالاً به گوش وی نیز خواهد رسید:
‎
1️⃣ نخستین نکته اینکه، بیشتر مطالب این کتاب، تکرار همان مطالبی است که پیشتر در قالب یادداشت‌ها، مصاحبه‌ها و ‏کتاب‌های مختلف، و بیشتر نیز تقریباً با همین دیدگاه غالب بر این کتاب، منتشر شده بود.
‎
2️⃣ دوم اینکه، با توجه به غلبه جنبه تبلیغاتی این کتاب برای تشکل ضد اسلامی و ضدانقلابی مذکور، چرا انتشاراتی‌ای مانند ‏امیرکبیر که وابسته به سازمان تبلیغات اسلامی است، باید برای تهیه و نشر آن سرمایه‌گذاری کند؟! (فعلاً با همکاری‌های ‏بی‌دریغ مرکز اسناد انقلاب اسلامی، در جهت در اختیار مؤلف گذاردن اسناد و مدارک مربوط به این تشکل، کار نداریم.)‏

3️⃣ سوم: چرا تألیف چنین کتابی را باید به جوانی سی و شش هفت ساله، که به طور طبیعی در سال‌هایی که محور کار این کتاب ‏قرار گرفته به دنیا نیامده بوده، و درعین‌حال دچار شیفتگی نسبت به کسانی از بنیان‌گذاران این تشکل، و هواداری نسبت به ‏برخی دیگر از ادامه‌دهندگان آن سپرده شود؛ اما با زیر عنوان غلط‌انداز (۱۲ سال با کانون نویسندگان ایران و اهالی آن از سال ‌‏۱۳۴۵ تا ۱۳۵۷) ماجرا طوری جلوه داده شود که گویا نامبرده، در آن زمان بوده، و با این مجموعه از نزدیک همراهی داشته ‏است؟!
‎
4️⃣ چهارم: چرا عنوان کتاب (نمایندگان امر نمایندگان کلام) جانب‌دارانه و به‌گونه‌ای انتخاب شده است که مخاطب بی‌اطلاع را به ‏نفع سمت‌وسوی فکری بنیان‌گذاران و ادامه‌دهندگان راه این تشکل، فریب دهد؟‎!

5️⃣پنجم: در حالی که این تشکل نه در رژیم پهلوی و نه در جمهوری اسلامی (در هر زمان به دلایلی) هرگز قانونی و رسمی نبوده ‏و در سال ۱۳۶۰ نیز توسط نظام جمهوری اسلامی، رسماً منحله و غیرقانونی اعلام شده، چرا مقطع تاریخی ۱۳۴۵ تا ۱۳۵۷ به ‏عنوان محور پژوهش مؤلف انتخاب شده است و نه تا سال ۱۳۶۰؟‎!‌‏ این در حالی است که از قضا، مهم‌ترین بخش از ‏فعالیت‌های ضد دینی و ضدانقلابی تشکل مذکور، که لازم است بر مخاطبان امروزی این کتاب آشکار شود، همین دوره ‏سه‌ساله پس از انقلاب آن است. به عبارت روشن‌تر، با حذف بی‌منطق و غیرقابل‌توجیه این سه سال، مؤلف و دیگر طراحان احتمالی پشت‌صحنه این کتاب، به ‏تصور خود، کوشیده‌اند زیرکانه، بخش اصلی انحرافات و خیانت‌های این تشکل و گردانندگان و اعضای اصلی آن نسبت به ‏انقلاب و نظام را از مخاطبان پنهان کنند، تا بتوانند چهره بزک‌کرده موردنظر خود را از آن‌ها ارائه دهند.
‎
6️⃣ششم: حتی در همین مقطع محور قرار گرفته شده در این کتاب نیز، گاه شاهد تحریف آشکاری هستیم که باعث می‌شود عمق ‏واقعی عناد این مجموعه با اسلام و نظام، بر مخاطب آشکار نشود.‎ به این ترتیب که، مؤلفی که با آن همه طول‌وتفصیل به شب‌های شعر ده‌گانه انستیتو گوته سفارت آلمان پرداخته، یکی از ‏رویدادهای مهم این شب‌ها را، که شعرخوانی آقای علی موسوی گرمارودی است، به کل از قلم انداخته است. زیرا در این ‏شب، وقتی ایشان به عنوان تنها شاعری که به خواندن شعر مذهبی در این شب‌ها اقدام می‌کند به پشت بلندگو می‌رود، با ‏جوسازی فاشیستی اعضای مارکسیست این تشکل و هواداران آن‌ها، در واقع هو می‌شود و حتی می‌رود که مورد حمله بدنی قرار ‏گیرد، تا نتواند به شعرخوانی‌اش ادامه دهد. نهایتاً نیز مجبور می‌شود با گفتن آن جمله تاریخی خود، که "شیعه حتی در ‏حاکمیتش هم مظلوم است" از پشت تریبون پایین بیاید.
‎
7️⃣ هفتم: شکل ظاهری کتاب خوب و وزین است. اما زبان کار، با وجود داشتن ویراستار، هنوز نیازمند ویرایش است. ضمن ‏اینکه غلط‌های متعدد نمونه‌خوانی متن، توی ذوق می‌زند.
‎
🔖 اگر علاقه‌مند به تهیهٔ کتاب نمایندگان امر/نمایندگان کلام هستید می‌توانید به سایت انتشارات امیرکبیر مراجعه کنید:
🖇 bit.ly/3xhC5RL

📣 حداقلْ کلانشهر
🔗 @AtLeastLiterature

5.6K viewsedited 18:08