دادخواست آنلاین عفو بین‌الملل برای لغو حکم اعدام امیرحسین مرادی، سعید تمجیدی و محمد رجبی.
آن‌ها در پی یک محاکمه به شدت ناعادلانه به اعدام محکوم شده‌اند.

اقدام شما موثر است؛ لطفا امضا کنید و به اشتراک بگذارید
https://bit.ly/3fCREdo
#اعدام_نکنید

دانلود فایل پی‌دی‌اف فراخوان اقدام فوری عفو بین‌الملل؛ «جان نرگس محمدی به خاطر بیماری کرونا در خطر است»

جان نرگس محمدی به خاطر بیماری کرونا در خطر است

📢 نرگس محمدی، مدافع حقوق بشری که از بیماری رنج می‌برد و از اردیبهشت سال ۱۳۹۴ غیرعادلانه زندانی شده است، از ۹ تیر مشکوک به ابتلاء به کروناست و علائم این بیماری از جمله؛ سرفه، تنگی نفس، درد مفاصل و عضلات و از دست دادن حس بویائی در وی ظاهر شده است. علیرغم وخیم‌تر شدن وضع سلامت وی، مسئولین همچنان او را از دسترسی به مراقبت‌های پزشکی محروم کرده‌اند و از اعلام نتایج آزمایشی که در ۱۸ تیر انجام شده هم سرباز می‌زنند.
🔺 این رویه سلامت و زندگی نرگس محمدی را در معرض خطر قرار داده است، به ویژه با توجه به اینکه او مبتلا به یک بیماری ریوی است و سیستم ایمنی‌ بدن‌اش نیز به دلیل انجام عمل‌های جراحی در سال‌های ۱۳۹۷ و ۱۳۹۸ تضعیف شده است.

🔺 نرگس محمدی در تاریخ ۳ دی ۱۳۹۸ به صورت خشونت‌آمیز از زندان اوین به زندان زنجان منتقل شد. از آن زمان، با تعمد مسئولان، او از دسترسی به خدمات درمانی محروم مانده است. این امر مصداق نوعی شکنجه یا رفتار بی‌رحمانه، غیرانسانی و ترذیلی است. مقامات زندان و دادستانی مانع انتقال او به مراکز تخصصی درمانی خارج از زندان شده‌اند. در نتیجه، نسخه‌های وی برای داروهای مانع لخته خون در ریه‌ها، از زمان انتقال او از زندان اوین تمدید نشده است.
🔺 همچنین او با زنان محکوم به جرائم خشونت‌بار در یک جا نگهداری می‌شود و چنانکه گزارش شده توسط یکی از آنان تهدید به مرگ شده است. مسئولین، نزدیک به یک سال است که به او اجازه تماس تلفنی با فرزندانش را نداده‌اند و کتب و نشریات، لباس و ویتامین‌هائی را که خانواده برای می‌آورند به دست او نمی‌رسانند.

🔶 اقدام شما موثر است؛ به زبان قلم خودتان یا با استفاده از متن پیش‌نهادی عفو بین‌الملل به مقامات ایران نامه بنویسید و از آن‌ها بخواهید که؛
⭕ بی‌درنگ و بدون قید و شرط نرگس محمدی را از زندان آزاد کنند چرا که او تنها به دلیل فعالیت‌های صلح آمیز حقوق بشری زندانی شده است.
⭕ تا زمان آزادی بدون فوت وقت خدمات درمانی مورد نیاز او را در خارج از زندان در اختیار وی قرار دهند،
⭕ به نگهداری او در زندان زنجان که جنبه تنبیهی داشته و جان او را به مخاطره انداخته خاتمه داده و او را به همان جائی که قبلا نگهداری می‌شد، یعنی زندان اوین، بازگردانند،
⭕ کسب اطمینان کنند مادام که در زندان به سر می‌برد به ملاقات با خانواده‌ و تماس با فرزندان‌اش دسترسی داشته باشد و از او در مقابل شکنجه و دیگر بدرفتاری‌ها محافظت شود،
⭕ ادعاهای او در خصوص شکنجه و دیگر انواع بدرفتاری باید هر چه سریعتر توسط یک نهاد مستقل و بی‌طرف مورد رسیدگی و تحقیق قرار بگیرد.

🔹 لینک دانلود فایل پی‌دی‌اف فراخوان اقدام فوری عفو بین‌الملل به فارسی (۲ صفحه)
https://t.me/Amnesty_International/1697
🔹 لینک فراخوان اقدام فوری عفو بین‌الملل به انگلیسی (۲ صفحه)
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/2710/2020/en/

#نرگس_محمدی درباره پشت پرده تصاویر پخش شده از #صداوسیما: با سرم و آمپول سر پایم کردند تا فیلم بگیرند

بررسی بیشتر موضوع در گفت‌وگو با رها بحرینی، حقوقدان و پژوهشگر عفو بین‌الملل در امور ایران و منصوره شجاعی، پژوهشگر و فعال حقوق زنان

دانلود فایل پی‌دی‌اف فراخوان اقدام فوری عفو بین‌الملل؛ «محکومیت کنشگر جوان به ۲۴ سال حبس»

محکومیت کنشگر جوان به ۲۴ سال حبس https://t.me/Amnesty_International/1703

📢 صبا کردافشاری، ۲۲ ساله، از مدافعان حقوق زنان، به نحوی غیرعادلانه و تنها به دلیل فعالیت‌های صلح‌آمیز حقوق بشری، از جمله کارزار علیه قوانین تبعیض آمیز حجاب اجباری، در زندان اوین در حبس است.
🔺 در آبان ۱۳۹۸، دادگاه تجدید نظر او را از اتهام «تشویق به فساد و فحشا» از طریق «کشف حجاب» تبرئه کرد و مجازات او را از ۲۴ سال زندان به ۹ سال کاهش داد. اوایل خرداد ۱۳۹۹ در حالی که او مجازات زندان خود را سپری می‌کرد، مقامات قضائی بطور غیرقانونی و مخفیانه رأی دادگاه تجدید نظر و دیگر مدارک مربوط به پرونده را تغییر دادند به نحوی که به نظر برسد که دادگاه تجدید نظر رأی دادگاه بدوی مبنی بر محکومیت صبا کردافشاری به ۱۵ سال زندان به اتهام «تشویق به فساد و فحشا» از طریق «کشف حجاب» را تایید کرده است و حکم نهایی وی 24 سال زندان است.
🔺 مقامات مسئول از پاسخگوئی در باره علل و شرایط تغییر حکم امتناع می‌کنند. وکیل صبا کردافشاری تنها پس از دریافت تماس تلفنی موکلش از زندان از این موضوع با خبر شد. چنانچه این جعل در حکم تصحیح نشود، طبق قوانین مجازات در ایران، صبا کردافشاری باید ۱۵ سال را در زندان سپری کند.

🔺 از زمان بازداشت خودسرانه صبا کردافشاری در تاریخ ۱۱ خرداد ۱۳۹۸، حقوق او در زمینه بهره‌مندی از دادرسی منصفانه بطور مکرر نقض شده است. در دوران بازداشتِ پیش از محاکمه و در جریان بازجوئی‌ها، او از دسترسی به وکیل محروم بود در حالی که برای مدت طولانی در سلول انفرادی نگه‌ داشته شد. مقامات او را به مدت ۱۲ روز نیز قهراً ناپدید کردند. او گفته است که طی این مدت مقامات با او بدرفتاری کرده‌اند، از جمله اینکه ساعت‌ها کیسه‌ای روی سر او می‌گذاشتند و وی را تهدید می‌کردند که مادرش، راحله احمدی، یکی دیگر از مدافعان حقوق زنان، را بازداشت خواهند کرد؛ تهدیدی که مقامات آن را در 19 تیر ۱۳۹۸ عملی کردند.

🔶 اقدام شما موثر است؛ به زبان و قلم خودتان یا با استفاده از متن پیشنهادی عفو بین‌الملل به مقامات ایران نامه بنویسید و از آن‌ها بخواهید که؛

⭕ صبا کردافشاری را بی‌درنگ و بدون قید و شرط آزاد کنمد چرا که او تنها به دلیل فعالیت‌های حقوق بشری در زندان است،
⭕ تا زمان آزادی، او باید بدون فوت وقت از خدمات پزشکی مورد نیاز بهره‌مند شود و بطور مرتب با وکیلی به انتخاب خودش، در تماس باشد،
⭕ دستور دهند تحقیقات مستقل و بی‌طرفانه در خصوص ناپدیدسازی قهری وی، نگهداری به مدت طولانی در سلول انفرادی و عدم دسترسی به وکیل و خدمات پزشکی به عمل آمده و کسب اطمینان کنند که کسانی که در این رابطه مسئول بوده‌اند پاسخگو شوند.

🔹 دانلود فایل پی‌دی‌اف فراخوان اقدام فوری عفو بین‌الملل به فارسی (۲ صفحه)
https://t.me/Amnesty_International/1701
🔹 لینک فراخوان اقدام فوری عفو بین‌الملل به انگلیسی (۲ صفحه)
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/2653/2020/en/

دانلود فایل پی‌دی‌اف اطلاعیه مطبوعاتی عفو بین‌الملل؛ «درز نامه‌های رسمی از بحران کرونا در زندان‌های کشور بر خلاف انکار حکومت خبر می‌دهد»

درز نامه‌های رسمی از بحران کرونا در زندان‌های کشور بر خلاف انکار حکومت خبر می‌دهد

📢 نامه‌های رسمی درز کرده‌ای که به دست عفو بین‌الملل رسیده نشان می‌دهد که دولت ایران درخواست‌های مکرر مقامات ارشد سازمان زندان‌ها برای تأمین امکانات مورد نیاز برای مهار شیوع ویروس کرونا و درمان زندانیان مبتلا شده را نادیده گرفته‌اند.
🔺 عفو بین‌الملل نسخه‌هایی از چهار نامه را رویت و برای اولین بار منتشر کرده که از طرف مقامات سازمان زندان‌ها که زیر نظر قوۀ قضانیه فعالیت می‌کند، به وزارت بهداشت نوشته شده و زنگ خطر را دربارۀ کمبود شدید تجهیزات حفاظتی شخصی، مواد ضدعفونی کننده و تجهیزات و لوازم پزشکی کلیدی به صدا درآورده است.
🔺 وزارت بهداشت این درخواست‌ها را بی‌پاسخ گذاشته و زندان‌های ایران هم‌چنان در مقابل شیوع بیماری‌های واگیردار به شکلی فاجعه‌بار فاقد تجهیزات لازم هستند.
🔺 دیانا الطحاوی، معاون بخش خاورمیانه و شمال آفریقای عفو بین‌الملل گفت: «این نامه‌های رسمی مستنداتی رسوا کننده از قصور فاجعه‌بار دولت ایران در زمینه محافظت از زندانیان را به دست می‌دهند. درخواست‌های مکرر برای تامین اقلام ضروری از جمله مواد ضدعفونی کننده، تجهیزات حفاظتی شخصی و لوازم پزشکی نادیده گرفته شده‌اند‌. این وضعیت به ویژه خطرناک‌ است چون همان طور که در نامه‌ها نیز اذعان شده، گروه‌های به شدت آسیب‌پذیر در زندان‌های ایران محبوس هستند.»
🔺 او افزود: «تراکم جمعیتی بالا و بیش از ظرفیت، تهویۀ هوای بد، فقدان شرایط بهداشتی و تجهیزات پزشکی، و بی‌توجهی عامدانه به مشکلات پزشکی زندانیان، زندان‌های ایران را به محلی خطرناک برای شیوع ویروس کرونا تبدیل کرده است. مقامات ایرانی باید انکار این بحران سلامتی در زندان‌‌ها را کنار بگذارند و فوراً گام‌های ضروری برای حفظ سلامتی و جان زندانیان بردارند.»

🔹 دانلود فایل پی‌دی‌اف بیانیه مطبوعاتی عفو بین‌الملل به فارسی (۵ صفحه)
https://t.me/Amnesty_International/1704
🔹 لینک مشاهده نامه‌ها
https://www.amnesty.org/en/documents/mde13/2811/2020/en/

⭕ با این که نامه‌ها تعداد زندان‌هایی که نیازمند این امکانات هستند را مشخص نکرده‌اند، اما ارقام ذکر شده در آن به نگرانی درباره‌ی میزان جدی کمبودها در زندان‌های سرتاسر کشور دامن می‌زند.
⭕ این نامه‌های رسمی مستنداتی رسوا کننده از قصور فاجعه‌بار دولت ایران در زمینه محافظت از زندانیان را به دست می‌دهند. درخواست‌های مکرر برای تامین اقلام ضروری از جمله مواد ضدعفونی کننده، تجهیزات حفاظتی شخصی و لوازم پزشکی نادیده گرفته شده‌اند‌. این وضعیت به ویژه خطرناک‌ است چون همان طور که در نامه‌ها نیز اذعان شده، گروه‌های به شدت آسیب‌پذیر در زندان‌های ایران محبوس هستند.
https://t.me/Amnesty_International/1706

اجرای حکم اعدام مصطفی صالحی علیرغم نگرانی‌ها جدی در خصوص دادرسی ناعادلانه

⚫ عفو بین الملل اعدام مصطفی صالحی را که بامداد سه‌شنبه در زندان اصفهان اجرا شد، محکوم می‌کند. این حکم در حالی اجرا شد که نگرانی‌های جدی در خصوص دادرسی ناعادلانه از جمله شکنجه و سایر بدرفتاری‌ها و محرومیت از دسترسی به وکیل انتخابی در مرحله تحقیقات وجود داشت.
⚫ مصطفی صالحی به قتل یکی از اعضای سپاه پاسداران در جریان اعتراضات سراسری دی ماه ۱۳۹۶ محکوم شد. او بر بی‌گناهی خود اصرار کرد و گزارش‌های رسانه‌های مستقل حاکی از آن است که مقامات دادستانی نتوانستند مدرکی درباره مجرم بودن وی ارائه دهند.
⚫ مقامات ایرانی در استفاده از مجازات اعدام سوابق ناگواری دارند. اعدام مصطفی صالحی بار دیگر نشان می دهد كه مقامات ایران بیشتر به دنبال انتقام جویی هستند، نه عدالت.
⚫ اعدام مصطفی صالحی نگرانی از سرنوشت محمد بسطامی، هادی کیانی، عباس محمدی، مجید نظری و مهدی صالحی، .پنج معترض دیگر را كه در رابطه با اعتراضات دی ماه ۱۳۹۶ محكوم به اعدام شده‌اند، افزایش می‌دهد.
⚫ عفو بین‌الملل از مقامات ایرانی می خواهد كه بی‌درنگ احكام اعدام آن‌ها را لغو كرده و برای آن‌ها فرصت دادرسی عادلانه بدون توسل به مجازات اعدام را فراهم کنند. مقامات ایران باید هر کسی که به خاطر مشارکت مسالمت‌آمیز در اعتراضات بازداشت شده را آزاد کنند.
🔶 عفو بین‌الملل، بدون در نظر گرفتن ماهیت یا شرایط جرم، مجرم بودن یا نبودن و یا نحوه اجرای حکم، در هر موردی و بدون استثناء با مجازات اعدام مخالف است. این سازمان برای لغو کامل مجازات اعدام تلاش می‌کند.

فاطمه داوند از معترضان آبان ۱۳۹۸ برای اجرای حکم به زندان رفت

⭕ روز جاری، فاطمه داوند، زن کرد ایرانی برای سپری کردن محکومیت ۳ سال و ۹ ماه زندان خود که در رابطه با مشارکت مسالمت‌آمیز در اعتراضات آبان ۱۳۹۸ صادر شده، به زندان ارومیه احضار شد. او پیش‌تر ۵ ماه را در رابطه با اعتراضات در زندان سپری کرده بود.
⭕ فاطمه داوند پس از یک محاکمه ناعادلانه که در آن به «اعترافات» او استناد شده و او گزارش کرده که بر اثر شکنجه و سایر بدفتاری‌ها به دست آمده، به زندان محکوم شده است.
⭕ عفو بین الملل از مقامات ایرانی می‌خواهد که فاطمه دادوند را آزاد کنند، چرا که او تنها به دلیل استفاده صلح‌آمیز از حقوق خود از طریق حق آزادی تجمعات و «اعترافات» اجباری زندانی شده است.

«اسرار به خون آغشته؛ کشتار ۶۷ - جنایتی علیه بشریت که همچنان ادامه دارد»
بخش اول - ناپدیدسازی زندانیان

https://t.me/Amnesty_International/1714

⚫ در اوایل مرداد ۱۳۶۷، فعالیت‌های مرسوم در زندان‌های سراسر ایران به حال تعلیق در آمد. مسئولان ملاقات هزاران مخالف سیاسی که در زندان‌های نقاط مختلف ایران به سر می‌بردند را با خانواده‌های‌شان بدون ارائه‌ هیچ توضیحی متوقف کردند و تا ماه‌ها، اطلاعی از سرنوشت زندانیان در دست نبود.
▪ زندانیان شامل پزشکان و پرستاران، مهندسان، معلمان و دانشگاهیان، کارگران و همچنین افرادی می‌شدند که در زمان دستگیری‌شان دانش‌آموز دبیرستانی یا دانشجو بودند.
▪ اکثر زندانیان اعضا یا هواداران سازمان مجاهدین خلق بودند که به دلیل اعتقادات سیاسی و فعالیت‌های مسالمت‌آمیزی نظیر پخش کردن روزنامه‌ و جزوه‌، شرکت در تظاهرات، جمع‌آوری کمک‌های مالی برای خانواده‌های زندانیان، یا مراوده با فعالان سیاسی به زندان افتاده بودند.
▪ باقی زندانیان به گروه‌های مختلف سکولار و چپ گرایش داشتند و به شکل مشابه، به دلیل اعتقادات مذهبی و سیاسی صلح‌آمیزشان زندانی شده بودند.
▪ بعضی از زندانیان، بدون این که اصلاً محاکمه و محکوم شده باشند، خودسرانه در زندان نگه داشته شده بودند؛ بعضی از آنان دوره‌های حبس ناعادلانه‌ای، از حبس ابد تا دوره‌های کوتاه‌ترِ دو سه ساله، را سپری می‌کردند؛ برخی از زندانیان نیز دوره محکومیت‌شان را سپری کرده و قرار بود به زودی آزاد شوند، یا به آن‌ها گفته شده بود که چون به راستی «توبه» نکرده‌اند همچنان در زندان نگه‌شان می‌دارند.
▪ بعضی دیگر از ناپدیدشدگان از زندانیان سابقی بودند که از زندان آزاد شده بوده اما در اواخر تیرماه ۱۳۶۷ و یا مدت کوتاهی پس از حمله ‌مسلحانه‌ سازمان مجاهدین خلق در ۳ مرداد آن سال، دوباره دستگیر شده بودند. بسیاری از این افراد بلافاصله بعد از دستگیری‌شان قهرا ناپدید شدند، و مقام‌ها و مسئولان از ارائه هرگونه اطلاعاتی درباره سرنوشت آنان یا محل نگه‌داری‌شان خودداری کردند.
▪ ناپدیدسازی‌های قهری گسترده این هراس را در دل خانواده‌های زندانیان افکند که مقام‌ها و مسئولان در حال برنامه‌ریزی برای بهره‌برداری از حمله مسلحانه سازمان مجاهدین خلق به عنوان بهانه‌ای برای انتقام‌گیری از زندانیان‌اند. خانواده‌های دل‌نگران بارها به زندان‌ها، نهادهای قضایی و سایر دستگاه‌های دولتی مراجعه کرده و بدون دریافت اطلاعات دقیقی بازگشته بودند. بعضی از خانواده‌ها با خودشان لباس، غذا، دارو و پول آورده بودند، به این امید که رسیدِ امضاشده‌ای از بستگان زندانی‌شان، مبنی بر دریافت این اقلام، بگیرند و به این ترتیب از زنده بودن آن‌ها مطمئن شوند. مسئولان زندان اغلب این این اقلام را تحویل می‌گرفتند، بدون این که به زنده بودن یا نبودن زندانی اشاره کنند.
▪ در برخی نقاط، مسئولان به دروغ به خانواده‌های زندانیان گفته بودند که بستگان‌شان به زندان‌های استان‌های دیگر منتقل شده‌اند، و خانواده‌ها به سفرهای طولانی و بی‌نتیجه‌ای رفته بودند. در موارد دیگر، مقام‌ها و مسئولان با توهین به خانواده‌های زندانیان و بدرفتاری با آنان، تهدید کرده بودند که در صورت ادامه‌ی پافشاری‌شان بر دریافت اطلاعات بازداشت می‌شوند. بعضی از خانواده‌ها ساعاتی بازداشت شده و مورد بازجویی قرار گرفته بودند.

🔹 با گذشت ۳۲ سال از کشتار ۶۷ ، اکثریت عظیم خانواده‌ها همچنان از سرنوشت و محل دفن عزیزان‌شان اطلاع ندارند.
برای اطلاع بیش‌تر از جنایتی که از سال ۶۷ آغاز شده و تا به امروز همچنان ادامه دارد، گزارش تحقیقی عفو بین‌الملل را بخوانید؛ «اسرار به خون آغشته؛ کشتار ۶۷ - جنایتی علیه بشریت که همچنان ادامه دارد»
https://www.amnesty.org/download/Documents/MDE1394212018PERSIAN.PDF

در سال ۶۷ مقامات ایران هزاران مخالف سیاسی را قهرا ناپدید و مخفیانه اعدام کردند. با گذشت سه دهه، خانواده‌ها و جان به در بردگان هنوز در جستجوی حقیقت و عدالت هستند.
کنار آن‌ها می‌ایستیم.
#کشتار۶۷

https://www.amnesty.org/download/Documents/MDE1394212018PERSIAN.PDF

«پدرم سکته کرد و از دنیا رفت»؛ روایت اردشیر صحت، برادر اردوان صحت از جانباختگان #کشتار۶۷ در اردبیل

⚫ اردشیر صحت و اعضای خانواده‌اش ماه‌ها در جست‌وجوی برادر او، اردوان صحت، بودند که در حدود اوایل مرداد ۱۳۶۷ در زندان مرکزی اردبیل قهرا ناپدید شد.
▪ اردوان صحت در حال گذراندن دوره‌ی محکومیت خود به دلیل هواداری از سازمان مجاهدین خلق بود. اردشیر صحت به عفو بین‌الملل می‌گوید:
▪ تا ماه‌ها، این‌ها [مسئولان زندان] به خانواده‌ی من دروغ می‌گفتند. بعضی وقت‌ها می‌گفتند برادرام به زندان تبریز فرستاده شده؛ بعضی وقت‌ها می‌گفتند به زندان اوین منتقل شده. عمدا خانواده‌ام را معطل نگه می‌داشتند. پدرم سکته کرد و در زمستان ۱۳۶۷ از دنیا رفت.
▪ بعد از تقریبا یک سال در به دری که مادرم به خیلی شهرها رفت ... آخر سر معلوم شد که برادرم در همان یک کیلومتری خانه خودمان در قبرستان علی آباد در یک گور جمعی دفن شده است.
▪ مهدی عبدالرحیمی، از بازماندگان کشتارها که بعد از آزادی از زندان در زمستان ۱۳۶۷ با خانواده‌ی اردوان صحت ملاقات کرده، به عفو بین‌الملل می‌گوید که مسئولان حکومتی حتی مادر اردوان صحت را چندین روز بازداشت کرده بودند تا او را از دنبال کردن سرنوشت پسرش منصرف کنند. به گفته‌ی مهدی عبدالرحیمی، مادر اردوان صحت تا اواسط بهار ۱۳۶۸ از اعدام پسرش با خبر نشده بود.
🔹 «اسرار به خون آغشته؛ کشتار ۶۷ - جنایتی علیه بشریت که همچنان ادامه دارد»
https://www.amnesty.org/download/Documents/MDE1394212018PERSIAN.PDF